ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 21 Δεκέμβρη 2003
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
«Με τους Κομμουνιστές για τα δημοκρατικά δικαιώματα στην ΕΕ»

Κυκλοφόρησε τρίγλωσση έκδοση με τις ομιλίες στελεχών κομμουνιστικών, σοσιαλιστικών και εργατικών κομμάτων της κεντρικής, ανατολικής και βόρειας Ευρώπης όπως αυτές παρουσιάστηκαν στην ημερίδα που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ στην Αθήνα τον περασμένο Ιούλη

Η τρίγλωσση έκδοση της (GUE/NGL)
Η τρίγλωσση έκδοση της (GUE/NGL)
Τέλη 20ού αρχές 21ου αιώνα. Οι κομμουνιστές σε χώρες όπως Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Ρουμανία, Τουρκία απαγορεύεται(!) «να υπάρχουν». Απαγορεύεται ως εκ τούτου η οργάνωσή τους, και πολύ περισσότερο, η ίδρυση και η ελεύθερη δράση Κομμουνιστικού Κόμματος. Αλλού, όπως στην Πολωνία, συνταγματικά άρθρα (όπως το ανιστόρητο και απαράδεκτο άρθρο 13) ταυτίζουν τον κομμουνισμό με το... φασισμό. Στην Ουγγαρία απαγορεύεται ακόμη και η δημόσια χρήση... εργατικών και σοσιαλιστικών συμβόλων (όπως το σφυροδρέπανο ή το κόκκινο αστέρι) ενώ παράλληλα χρησιμοποιούνται ως μέγκενη νομοθετημένες πρακτικές για τον «έλεγχο» των οικονομικών και της χρηματοδότησης των κομμάτων με τους κομμουνιστές στο βασικό στόχαστρο! Στη Σλοβακία επιχειρήθηκε η απαγόρευση του ΚΚ της χώρας λίγο πριν την είσοδό του στη Βουλή στις βουλευτικές εκλογές τον Ιούνη του 2002. Στη Λιθουανία, εκτίουν εδώ και εννιά χρόνια ποινή κάθειρξης ο Μικόλας Μπουκιάβιτσιους και άλλα ηγετικά στελέχη του πρώην ΚΚ Λιθουανίας - ΚΚΣΕ επειδή διέπραξαν το «τρομερό έγκλημα» να είναι ανώτερα στελέχη κομμουνιστικού κόμματος! Στην τάχα δημοκρατική και ελεύθερη Γερμανία... απαγορεύεται έως σήμερα η πρόσληψη κομμουνιστών στο δημόσιο (μπερούσφερμποτ)! Αλλού ποινικοποιείται η συμμετοχή σε διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων σε Βαλκάνια, Ιράκ, Αφγανιστάν. Παντού, όμως, οι εργάτες που διεκδικούν τα δικαιώματά τους, ή οι συνταξιούχοι που απαιτούν αξιοπρεπείς αποδοχές (που στο κάτω κάτω τις κέρδισαν δίνοντας, επί δεκαετίες, αγώνα για το μεροκάματο), πέφτουν θύματα της αστυνομικής βίας, του εμπαιγμού του αστικού κράτους, της εκμετάλλευσής τους απ' το διεθνοποιημένο μεγάλο κεφάλαιο... Εργασιακά δικαιώματα, η ασφάλεια σε δουλιά χωρίς ημερομηνία λήξης, δημόσια δωρεάν Παιδεία, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αξιοπρεπής συνταξιοδότηση, όλα αυτά «αναθεωρούνται» καθώς το μεγάλο κεφάλαιο καταβάλλει απεγνωσμένες προσπάθειες για να μην ζήσει μία μεγάλη κρίση όπως αυτές της τρίτης δεκαετίας του 20ού αιώνα (1930)... Το βέβαιο είναι ότι δε θα την αποφύγει. Ομως το χρόνο που επιχειρεί να εξαγοράσει τον αναλώνει... εξαπολύοντας ληστρικές επιθέσεις σε κάθε βασικό δικαίωμα της εργατικής τάξης.

Ολα αυτά προσεγγίζονται χωρίς περιστροφές στην τρίγλωσση (αγγλικά, ρώσικα, ελληνικά) έκδοση της Συνομοσπονδιακής Ομάδας της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Αριστερά Πρασίνων Βόρειων Χωρών(GUE/NGL) και του ΚΚΕ που κυκλοφορεί εδώ και μερικές βδομάδες. Στην έκδοση μπορεί κάποιος να διαβάσει τις ενδιαφέρουσες ομιλίες εκπροσώπων Κομμουνιστικών, Σοσιαλιστικών και Εργατικών Κομμάτων της κεντρικής, ανατολικής και βόρειας Ευρώπης όπως αυτές παρουσιάστηκαν σε ημερίδα που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ τον περασμένο Ιούλη στην Αθήνα. Θέμα της ημερίδας ήταν «Με τους κομμουνιστές για τα δημοκρατικά δικαιώματα στην ΕΕ». Η ανάγνωση των κειμένων που παρουσίασαν ομιλητές από την Εταιρεία Νομικής και Ανθρωπιστικής Βοήθειας της Γερμανίας, του ΚΚ Εσθονίας, του Σοσιαλιστικού Κόμματος Λετονίας, του ΣΚ Λιθουανίας, του Εργατικού Κόμματος Ουγγαρίας, του ΚΚ Πολωνίας, του ΚΚ Τουρκίας, του ΚΚ Βοημίας - Μοραβίας είναι αναγκαία γιατί τα θέματα που θίγουν, όπως η περιστολή των πολιτικών ελευθεριών και ο αντικομμουνισμός, παραμένουν - δυστυχώς... - επίκαιρα. Γιατί τα δημοκρατικά δικαιώματα στις παλιές αλλά και στις υπό ένταξη νέες χώρες της ΕΕ δεν είναι λυμένη υπόθεση. Γιατί χρειάζεται να μάθουμε πως σε χώρες όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Τουρκία, η Λετονία, η Εσθονία, η Τσεχία υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος μέχρις ότου οι λαοί αισθανθούν πραγματικά ελεύθεροι και υπερήφανοι... Επειδή, θα πρέπει επιτέλους στην τάχα δημοκρατική και ελεύθερη ΕΕ να κυκλοφορούν ανεμπόδιστα και άλλα πράγματα πέρα απ' τα κεφάλαια, τα εμπορεύματα, τις υπηρεσίες και τους εργάτες - εξαρτήματα του μεγάλου κεφαλαίου...


Δ.Ο.


ΗΠΑ
Τρία χρόνια από την άδικη φυλάκιση των πέντε Κουβανών

Τρία χρόνια έχουν περάσει από τότε που ξεκίνησε η δίκη των 5 Κουβανών, στις 27 Νοέμβρη 2000, στο Μαϊάμι. Ο Χεράρδο Ερνάντες Νορδέλο καταδικάστηκε δις σε ισόβια κάθειρξη, ο Ραμόν Λαμπαπίνο Σαλαζάρ και ο Αντόνιο Γκέρερο Ροντρίγκες σε ισόβια κάθειρξη, ο Ρενέ Γκονζάλες σε 15 χρόνια φυλάκιση και ο Φερνάντο Γκονζάλες σε 19 χρόνια, με την κατηγορία της κατασκοπίας.

Στην πραγματικότητα όμως, το μόνο που έπραξαν ήταν να συλλέξουν πληροφορίες από τρομοκρατικές οργανώσεις που εδρεύουν στη Φλόριδα, ώστε να υπερασπιστούν τη χώρα τους ενάντια σε πράξεις σαμποτάζ και εγκλήματα που σχεδιάζονται και χρηματοδοτούνται από το έδαφος των ΗΠΑ. Για τη δράση τους αυτή, έχουν τιμηθεί σαν ήρωες της Δημοκρατίας της Κούβας - μια πράξη αναγνώρισης της υποδειγματικής τους αφοσίωσης, αξιοπρέπειας και σταθερότητας σε ό,τι αφορά στην αποστολή τους, που στόχο είχε την υπεράσπιση της πατρίδας τους και την προστασία της ενάντια στην τρομοκρατία.

Μέσα στα τελευταία 5 χρόνια από τη σύλληψή τους, στις 12 Σεπτέμβρη 1998, οι 5 Κουβανοί πατριώτες έχουν δεχτεί άδικη συμπεριφορά και παραβίαση των κανονισμών. Εχουν βρεθεί στην απομόνωση για 17 μήνες (σύμφωνα με το νόμο, επιτρέπεται η κράτησή τους εκεί μόνο για 60 μέρες), τους έχουν διασκορπίσει σε διαφορετικές φυλακές σε ολόκληρη τη χώρα, δεν τους επιτρέπεται, ουσιαστικά, και η επαφή με μέλη των οικογενειών τους.

Χρησιμοποιώντας έτσι και τις οικογένειές τους ως μέθοδο ταπείνωσης και εξαναγκασμού, οι αρχές των ΗΠΑ απαγορεύουν με κάθε τρόπο τις επισκέψεις των μελών των οικογενειών των 5 Κουβανών πατριωτών.

Για άλλη μια φορά, στις 17 Νοέμβρη, το Γραφείο Συμφερόντων των ΗΠΑ στην Κούβα αρνήθηκε, μετά από μια προσμονή 4 μηνών, τη χορήγηση βίζας στις συζύγους των Χεράρδο Χερνάνδες Νορδέλο και του Ρενέ Γκονζάλες. Το 2002, σε μια προηγούμενη προσπάθεια να συναντήσει τον σύζυγό της Χεράρδο Χερνάνδες, η Αντριάνα Πέρες απέκτησε την πολυπόθητη βίζα, αλλά, φτάνοντας στις ΗΠΑ, της αρνήθηκαν την είσοδο, την κράτησαν 11 ώρες χωρίς να της δοθεί καμία εξήγηση και ανακρίθηκε από το Εφ Μπι Αϊ πριν να τη στείλουν πίσω στην Κούβα.

«Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τη διπλή τιμωρία τους και την αφαίρεση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που έχουν να δεχτούν επισκέπτες. Από τη στιγμή της σύλληψής τους, πριν από πέντε χρόνια, οι οικογένειές τους έχουν χρησιμοποιηθεί ως μέσον ταπείνωσης, σαν πιόνια και για να τους σπάσουν το ηθικό», τόνισε η Ολγκα Σαλανουέβα, σύζυγος τους Ρενέ Γκονζάλες σε συνέντευξη Τύπου.

Παράλληλα, δεν είναι και λίγοι οι ειδικοί - ακόμα και στις ΗΠΑ - που χαρακτηρίζουν τη δίκη ενάντια στους «πέντε» δικαστική τερατωδία.

Εκατοντάδες κανονισμοί και διαδικασίες, καθώς και συνταγματικές τροποποιήσεις έχουν παραβιαστεί σε μια διαδικασία προμελετημένη, που βασικά στοιχεία της ήταν ο πολιτικός σκοπός της καταστροφής της Κούβας, καθώς και η τιμωρία με κάθε αυστηρότητα της συμπεριφοράς και του παραδείγματος αυτής της ομάδας πατριωτών.

Ξεκινώντας τον κατάλογο των παράνομων ενεργειών, μπορεί κανείς να αναφέρει την επιλογή της πόλης, όπου διεξάγεται η δίκη, παρά την αίτηση από τους δικηγόρους για αλλαγή, αποκαλώντας το Μαϊάμι «το βασικό κέντρο των Κουβανών αντιφρονούντων», επομένως χωρίς τις απαιτούμενες συνθήκες για μια δίκαιη ετυμηγορία.

Σε συνδυασμό με τα παραπάνω, έρχεται και η επιλογή των ενόρκων. Ολοι γνώριζαν για το εχθρικό κλίμα που επικρατούσε ενάντια στους κατηγορούμενους, σαν αποτέλεσμα της συκοφαντικής εκστρατείας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.

Αξίζει κανείς να αναφέρει άρθρο της συντηρητικής καθημερινής εφημερίδας «Δε Νιου Χέραλντ» στις 2 Δεκέμβρη 2000, κατά τις πρώτες μέρες της ακροαματικής διαδικασίας για την επιλογή των ενόρκων. «Ο φόβος μιας βίαιης αντίδρασης από τους Κουβανούς εξόριστους, σε περίπτωση που το δικαστήριο απαλλάξει τους πέντε άνδρες που κατηγορούνται για κατασκοπία για το κουβανέζικο σύστημα, έχει αναγκάσει πολλά ενδεχόμενα μέλη των ενόρκων να ζητήσουν από το δικαστή να τους απαλλάξει».

Εκπροσωπώντας την αντεπαναστατική μαφία, η εφημερίδα παραθέτει μια δήλωση ενός από αυτούς τους πολίτες: «Ναι, φοβάμαι για την ασφάλειά μου, αν η απόφαση δεν ικανοποιεί την κουβανική κοινότητα».

Αξίζει, επίσης, να αναφερθούμε και σε κάποιους από τους 12 που τελικά επιλέχθηκαν. Ο Ντέιβιντ Μπάκερ, λίγες ώρες αφότου έμαθε τον διορισμό του, ανέφερε: «Είμαι ενάντια στη δικτατορία του Φιντέλ Κάστρο και λαχταρώ την ημέρα που θα ηττηθεί».

Ενα δεύτερο μέλος της ομάδας που θα απονέμει δικαιοσύνη δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. «Εχω ένα γιο, που είναι εδώ και 21 χρόνια αξιωματικός του Ναυτικού και η κόρη μου εργάζεται στο Εφ Μπι Αϊ 15 χρόνια».

Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι οι 5 Κουβανοί συνελήφθησαν από μια επιχείρηση αυτής ακριβώς της οργάνωσης.

Ο βρώμικος και απατεωνίστικος χειρισμός για την εξασφάλιση μιας δίκης στα μέτρα των ΗΠΑ φτάνει σε απίστευτα όρια, αν υπολογίσει κανείς και τη συμμετοχή στους ενόρκους ενός αξιωματούχου του ποινικού τμήματος, υποδεέστερου του γενικού εισαγγελέα της Φλόριδας.

Ετσι, δεν είναι καθόλου περίεργο, που αποφασίστηκε μόνο μέσα σε μια μέρα η κατηγορία της κατασκοπίας με την επιβολή της ισόβιας κάθειρξης, ύστερα από 90 μάρτυρες και 7 μήνες δίκης. Δεν έγιναν αγωγές, δεν ξαναμελέτησαν τις καταθέσεις, ούτε έλεγξαν τα στοιχεία.

Η υπόθεση τώρα βρίσκεται στο 11ο Περιφερειακό Εφετείο στην Ατλάντα...



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ