Το περιεχόμενο των κινηματογραφικών προβολών συνίσταται σε ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ που φέρουν ανεξίτηλη τη σφραγίδα του κομμουνιστή δημιουργού. Οι προβολές με ελεύθερη είσοδο θα πραγματοποιούνται επί 4 συνεχείς Τετάρτες (έως και τις 13 Μάη με απαρχή την αυριανή), ενώ την Κυριακή 26 Απρίλη, έχει προγραμματιστεί προβολή στις 11.30 το πρωί, στην ίδια κινηματογραφική αίθουσα, με 3 σπάνιες ταινίες κινουμένων σχεδίων και κύριο αποδέκτη τα παιδιά και στη συνέχεια, στις 12.15, θα προβληθεί βιογραφική ταινία μυθοπλασίας για τον Χικμέτ ...

Αύριο βράδυ, πρόκειται να προβληθεί μια «άγνωστη» ταινία που θα εκπλήξει και θα καταπλήξει με τη θεματική της επικαιρότητα και την αναμφίβολα ισχύουσα ιδεολογική της προσέγγιση καθώς και με την αψεγάδιαστη καλλιτεχνική της μορφή, η οποία, με θαυμαστή και περισσή διακριτικότητα τίθεται με ουσιαστικό τρόπο στην υπηρεσία του περιεχομένου... Η δύναμη της ταινίας, καίτοι ασπρόμαυρη του '57, όχι μόνο δεν ξεθώριασε αλλά ο χρόνος που πέρασε άφησε πάνω της πατίνα αναντίρρητης αλήθειας.

Τίτλος της ταινίας «Δυο παιδιά της γειτονιάς» (Σοβιετική Ενωση, 1957, 93'). Η σκηνοθεσία ανήκει στον Ουκρανό Ιλια Γκουρίν και τον Τουρκμένο Αζντάρ Ιμπραγκίμοφ και το εντυπωσιακό σενάριο στον Ναζίμ Χικμέτ.

Σε κάποια μακρινή περιοχή της Ανατολής, λίγο μετά το τέλος του πολέμου... Ο Αχμέτ και ο Νουρί, φτωχά παιδιά, μεγάλωσαν μαζί, δούλεψαν μαζί και σπούδασαν μαζί γνωρίζοντας στο πετσί τους την εκμετάλλευση. Νεαροί άνδρες πια ψάχνουν να χτίσουν το μέλλον τους. Ο Νουρί, δυνατή πέννα, αρθρογραφεί με ψευδώνυμο σε όποιο έντυπο του δίνεται η ευκαιρία κι ας φιλοξενεί ημίγυμνες στο οπισθόφυλλο... Και οι δυο έχουν ταχθεί κατά της αδικίας και της εκμετάλλευσης από ξένους ιμπεριαλιστές μέσα από τις στρατιωτικές τους συμφωνίες, αλλά και εναντίον των ντόπιων κεφαλαιοκρατών που πλουτίζουν απ' αυτές. Αποφασίζουν να εκδώσουν ένα πολιτικό περιοδικό, το «ΦΩΣ», που να τσεκουρώνει την κυρίαρχη πολιτική.

Τον Νουρί, τον πλεύρισε ήδη μια μεγάλη αστική εφημερίδα μέσω της κόρης του εκδότη και η επαγγελματική του αποκατάσταση, ως «έγκυρου» και με τις ευλογίες της αστικής τάξης γραφιά, διαγράφεται λαμπρή. Εμείς παρακολουθούμε τη «διαδικασία εξαγοράς» του Νουρί από τους αστούς, αλλά και τη σταδιακή μετάλλαξη του γραφιά που γνωρίζει ότι «προδίδει» αυτό που ευαγγελιζόταν. Οι δυο φίλοι φυλακίζονται και απελευθερώνονται χάρη σε γενική αμνηστία. Μετά την αποφυλάκισή τους οι δρόμοι τους χωρίζουν πια οριστικά. Ο Νουρί θα αλλάξει και επίσημα πεποιθήσεις, με δικαιολογία την απόφαση των συντρόφων να μπει στο περιοδικό επιτροπή που θα καθορίζει την πολιτική γραμμή των άρθρων. «Οχι, εγώ δεν μπορώ να γράφω για την επιτροπή, αλλά γι' αυτό που βασανίζει εμένα. Δεν υποκλίνομαι σε καμιά πειθαρχία που με εξευτελίζει», ξεσπά και επιστρέφει στην αστική φυλλάδα για να στηρίζει με πειστικά του άρθρα τα οφέλη της ιμπεριαλιστικής συμφωνίας για στρατιωτική βοήθεια, όπως του επιβάλλει ο εκδότης, εργοδότης ... Ο Νουρί έπεσε ακόμα και στα μάτια της πλούσιας κόρης που ελκυόταν από το «αδιάλλακτο» στοιχείο του. «Νόμιζα ότι είσαστε άνθρωπος από άλλο πλανήτη», του λέει. Το «ΦΩΣ» αποκαλύπτει τον Νουρί στο λαό και τον αποκαλεί προδότη. Πολιτικά καμένο χαρτί ο Νουρί... Τώρα πρέπει να εξουδετερωθεί και ο επικεφαλής στο «ΦΩΣ» Αχμέτ... Και η προβοκάτσια των αστών, με τους σπιούνους, τους νόμους και τους δικαστές τους ξεκινά...

© 2015 Giorgos Cavallierakis

Πάνω στο διάσημο από τις ερμηνείες μεγάλων πρωταγωνιστριών έργο του Εντουάρντο Ντε Φιλίππο «Φιλουμένα Μαρτουράνο», η Ελένη Ράντου - που έχει τιμηθεί για το συγγραφικό θεατρικό της έργο με το βραβείο δραματουργίας «Κάρολος Κουν» - έχτισε από την αρχή την ιστορία της Φιλουμένα, διατηρώντας την κοινωνική ματιά, αλλά και το υποδόριο χιούμορ του πρωτοτύπου.

Στη Νάπολη του 1946 ανέβηκε για πρώτη φορά το «Φιλουμένα Μαρτουράνο» με πρωταγωνίστρια την αδερφή του Εντουάρντο Ντε Φιλίππο, Τιτίνα. Εξι χρόνια αργότερα, ο συγγραφέας σκηνοθέτησε το έργο του και έπαιξε ο ίδιος το ρόλο του Σοριάνο στον κινηματογράφο. Το 1964 ήρθε η κινηματογραφική πρόταση του Βιτόριο Ντε Σίκα με τίτλο «Γάμος αλά Ιταλικά», η Σοφία Λόρεν ταυτίστηκε με την Ναπολιτάνα Φιλουμένα και ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στο ρόλο του Σοριάνο ερμήνευσε έναν από τους ωραιότερους ρόλους της καριέρας του. Το 1977 Ο Φράνκο Τζεφιρέλι σκηνοθέτησε το έργο, στο Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου με μεγάλη επιτυχία.

Στις φτωχογειτονιές της Νάπολης, ο ευκατάστατος έμπορος Ντομένικο Σοριάνο γνωρίζει σ' έναν οίκο ανοχής τη νεαρή Φιλουμένα. Την ερωτεύεται, την παίρνει στο σπίτι του και της εμπιστεύεται τη διαχείριση του σπιτιού και της επιχείρησής του. Η Φιλουμένα τον υπηρετεί με πίστη και αφοσίωση, αλλά εκείνος δεν τη θεωρεί άξια να γίνει γυναίκα του. Υστερα από είκοσι χρόνια συμβίωσης, ο Σοριάνο ετοιμάζεται να παντρευτεί μια πολύ νεότερή του γυναίκα. Η Φιλουμένα, που δεν αντέχει πια την αγνωμοσύνη και τις απιστίες του Σοριάνο, παριστάνει την ετοιμοθάνατη, κι έτσι τον πείθει να την παντρευτεί. Οταν όμως ο Σοριάνο καταλαβαίνει το κόλπο, καταφέρνει να ακυρώσει το γάμο. Τότε η Φιλουμένα χρησιμοποιεί ένα ύστατο όπλο, που οδηγεί τον Σοριάνο σε μια νέα θεώρηση της ζωής - κάτι που μέχρι τότε δεν μπορούσε καν να φανταστεί...

Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές. Διασκευή - Απόδοση: Ελένη Ράντου. Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής. Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης. Κοστούμια: Ντένυ Βαχλιώτη. Μουσική σύνθεση και επιμέλεια: Nalyssa Green. Επιμέλεια κίνησης: Αντιγόνη Γύρα. Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης. Παίζουν επίσης: Βίλμα Τσακίρη, Ντίνα Αβαγιανού, Μελέτης Γεωργιάδης, Μαρία Διακοπαναγιώτου, Μαρία Κωνσταντάκη, Σταύρος Μερμήγκης, Θύμιος Κούκιος, Γιάννης Στόλλας, Θοδωρής Φραντζέσκος, Νικόλας Αγγελής, Νικόλας Μακρής, κ.ά.