Πρόκειται για ένα «δοκίμιο» για τη μετατροπή του ντοκιμαντέρ σε αυτόνομο κινηματογραφικό είδος, με τους δικούς του κώδικες και αναφορές που ξεπερνούν και αφήνουν πίσω τους τις απλές ταινίες επικαίρων της εποχής. Αποτυπώνει την έρευνα του Τζίγκα Βερτόφ στη σοβιετική Ρωσία, με έμφαση στον εκσυγχρονισμό της Μόσχας.

Το «Εμπρός Σοβιέτ!» ξεκίνησε ως παραγγελία του Σοβιέτ της Μόσχας, με στόχο να προπαγανδίσει τη δουλειά της ανασυγκρότησης των υποδομών της πόλης, οι οποίες υπέστησαν ολοκληρωτική ή μερική καταστροφή, μέσα στις στάχτες του εμφυλίου που ακολούθησε την επανάσταση του Οχτώβρη. Αφορμή ήταν οι επερχόμενες εκλογές για την Εκτελεστική Επιτροπή του Σοβιέτ. Ομως, στα χέρια του «δαιμονικού» Βερτόφ, η ταινία άφησε πίσω της οτιδήποτε ξέρουμε ή φανταζόμαστε ως σύμβαση εντός μιας παραγγελίας και πέρασε στην πλευρά του κλασικού, μεταφέροντας ένα εκπληκτικό «πανόραμα» της σοσιαλιστικής οικοδόμησης!

Ανοιχτό κάλεσμα στους φίλους και τις φίλες του ποιοτικού κινηματογράφου της «Αλκυονίδας» και του «Studio» απευθύνει ο Βελισσάριος Κοσσυβάκης, υπεύθυνος της «New Star», με αφορμή την ανύπαρκτη προβολή από τα Μέσα Ενημέρωσης στο κινηματογραφικό αφιέρωμα με αφορμή τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από την Οχτωβριανή Επανάσταση. Σε αυτό αναφέρει ανάμεσα σε άλλα: «Η κινηματογραφική χρονιά που βρίσκεται σε εξέλιξη, μας εξέπληξε δυσάρεστα: Τόσο οι προβολές μας, όσο και το μεγάλο, πολύπτυχο αφιέρωμα που διοργανώνουμε με αφορμή τη συμπλήρωση, φέτος, 100 χρόνων από την Επανάσταση του Οχτώβρη, απουσιάζουν σχεδόν εντελώς από τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, ακόμη και ως στοιχειώδης πληροφορία! Ακόμη και ως αναγγελτικό εβδομαδιαίας προβολής! Ακόμη κι αν πρόκειται για πρώτη ελληνική προβολή! Μόνο αποσπασματικές αναφορές σε Μέσα άποψης και θεματικές ιστοσελίδες απλώς επιβεβαιώνουν, ως φωτεινές εξαιρέσεις, έναν, κατά τα άλλα, πολύ "σκοτεινό" κανόνα.

Πρόκειται για ξαφνική και, γι' αυτό, δύσκολα εξηγήσιμη κατάσταση. Είναι όμως ενδεικτική των εξαιρετικά περιορισμένων ορίων κάθε έννοιας "αντικειμενικότητας" που "ευαγγελίζονται" τα μεγάλα, από άποψη ποσοτικής παρέμβασης, ΜΜΕ. (...) Η δημοσιογραφική "σιωπή" που έχει επιβληθεί στην "Αλκυονίδα" και το "Studio", απλώς επιβεβαιώνει ότι ο ανελέητος μονοπωλιακός ανταγωνισμός στην παραγωγή, διανομή και προβολή του κινηματογράφου, δεν έχει μόνο θύματα τις μονές αίθουσες γενικώς και αορίστως, προς όφελος των multiplex, αλλά στοχεύει και στην εξαφάνιση των αιθουσών με "ενοχλητική" άποψη. Ακόμη κι αν είχαμε τα μέσα - που δεν τα έχουμε - για διαφημιστική καμπάνια, γνωρίζουμε ότι και πάλι, ο ουσιαστικός "πρεσβευτής" μας είσαστε εσείς. Γι' αυτό και σας καλούμε να δώσουμε μαζί αυτόν τον αγώνα της πληροφόρησης!».

Με αφορμή μία νεοανεγειρόμενη οικοδομή απέναντι από το εργαστήριό του, ο καλλιτέχνης συνεπαίρνεται από τη γεωμετρική δομή της κατασκευής, τα δαιδαλώδη πλέγματα και την πολύπλοκη σύνθεσή της. Τα έργα του καταγράφουν την εικόνα του εργοταξιακού τοπίου. Η ανθρώπινη παρουσία άλλοτε ελάχιστη, άλλοτε να υπονοείται, αποτελεί δομικό στοιχείο των συνθέσεων. Πιστός στην πλούσια χρωματική του παλέτα, δεν διστάζει σε αυτήν τη σειρά να δημιουργήσει και έργα με τις εντάσεις ανάμεσα στο λευκό και το μαύρο. Ο Μίλτος Γκολέμας στην ενότητα «Υπό κατασκευήν» εικονοποιεί την έννοια της δημιουργίας, την κατασκευή του «νέου».

Η συγγραφέας Ζυράννα Ζατέλη γράφει για τη νέα σειρά έργων του Μίλτου Γκολέμα: «Από κτίσεως κόσμου... Αφορμή για μια αναδρομή στα βάθη του χρόνου και των θρύλων του γίνονται μέσα μου αυτοί οι πίνακες του Μίλτου Γκολέμα. Βλέπω εδώ εικόνες, παραστάσεις, σχέδια οικοδομήματος, προσχέδια και υπαινιγμούς σχεδίων που με ωθούν να αναλογιστώ πώς άραγε να στήθηκε εκείνη η Κιβωτός του Νώε, η ασύλληπτη, πώς και με πόσο μόχθο ψήλωνε μέρα με τη μέρα (ή "βυθιζόταν" ολοένα στην κακή του μοίρα) εκείνος ο Πύργος της Βαβέλ, ή και το πιο δικό μας, το Γεφύρι της Αρτας, που έβαζε μικρά πουλιά να τραγουδούν ότι "αν δεν στοιχειώσεις άνθρωπο, γεφύρι δεν στεριώνει" κι ανατρίχιαζε η γυναίκα του πρωτομάστορα πρώτη και καλύτερη... Να 'μαστε λοιπόν μπροστά στους πίνακες του Γκολέμα: έγκατα του οικοδομείν, αλλεπάλληλα πλέγματα έως και πλεκτάνες από μαδέρια, καδρόνια, "πετσώματα", "ξυλότυπα", σίδερα που τα λεν "αναμονές" και χίλια δυο παρεμφερή συνθέτουν μια γεωμετρία τέλεια και ζαλιστική, ριψοκίνδυνη - ένα εικαστικό στοίχημα, θα έλεγα, με τον προσωπικό "ίλιγγο" του καλλιτέχνη».

Ωρες λειτουργίας: Τρ., Πε. & Παρ. 11.00 - 15.00 & 17.00 - 20.00, Τετ. 11.00 - 15.00 & Σαβ. 11.00 - 14.00 Κυριακή & Δευτέρα κλειστά.