Την απόφαση να συντονίσουν και να δυναμώσουν τον αγώνα για ουσιαστικά μέτρα στήριξης και αποκατάστασης, αποζημιώσεις στο 100%, πραγματική θωράκιση από φυσικές καταστροφές, με την υλοποίηση όλων των απαραίτητων έργων αντιπλημμυρικής προστασίας, πήραν δεκάδες Σωματεία, Ομοσπονδίες Αγροτικών Συλλόγων, μαζικοί φορείς και επιτροπές αγώνα πλημμυροπαθών από όλη τη Θεσσαλία που συμμετείχαν στη σύσκεψη την οποία οργάνωσε το Εργατικό Κέντρο Λάρισας την Κυριακή.

Συγκεκριμένα, οι φορείς συμφώνησαν να πραγματοποιηθεί πανθεσσαλικό συλλαλητήριο τις μέρες ψήφισης του αντιλαϊκού κρατικού προϋπολογισμού στη Βουλή, κάτι που αναμένεται να γίνει 14 με 17 Δεκέμβρη.

Παράλληλα, να στηριχτούν οι δράσεις διεκδίκησης των επιτροπών πλημμυροπαθών, να επιδιωχθεί συνάντηση με τον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας ή κλιμάκιο της κυβέρνησης καθώς και με τα κόμματα της Βουλής, να συνεχιστούν οι δράσεις αλληλεγγύης και να υπάρξει κλιμάκωση του αγώνα με πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα μέσα στον Γενάρη.

«Τα προβλήματά μας είναι κοινά, αγωνιζόμαστε όλοι μαζί! Εργαζόμενοι, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι παλεύουμε για τις ανάγκες μας, για τις ζωές μας! Είναι ώρα να δυναμώσουμε τον αγώνα για να μείνουμε στον τόπο μας, μέσα από τα σωματεία, τις επιτροπές πλημμυροπαθών, τους αγροτικούς συλλόγους, τους φορείς του κινήματος, να τους αναγκάσουμε να ικανοποιήσουν τα δίκαια αιτήματά μας», σημείωσε στην εισηγητική ομιλία ο Γιάννης Σκόκας, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας.

Αναφέρθηκε και στην έκθεση της ολλανδικής εταιρείας HVA, τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι «μας καλούν να συνηθίσουμε πως σε τακτά χρονικά διαστήματα θα πνιγόμαστε! Γιατί, όπως διατυπώνεται ορθά κοφτά, "δυστυχώς εγγυήσεις του 100% δεν υπάρχουν. Οι πλημμύρες αποτελούν ένα επαναλαμβανόμενο φαινόμενο στη Θεσσαλία, γι' αυτό και οι υποδομές πρέπει να ενισχυθούν, αλλά δεν μπορούν όλες οι περιοχές της Θεσσαλίας να προστατευτούν σε ιδανικό επίπεδο ασφαλείας, ακόμα κι αν αυτό θα ήταν το επιθυμητό"».

Ακολούθησαν οι παρεμβάσεις των μαζικών φορέων, στις οποίες αποτυπώθηκαν τα μεγάλα προβλήματα που παραμένουν, οι ανάσες ανακούφισης που προσέφεραν οι πολύμορφες δράσεις αλληλεγγύης, αλλά και η θέληση να δυναμώσει η συλλογική διεκδίκηση.

Ο Σωτήρης Γιαννακός, αντιπρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «στο Φανάρι δεν έχουν καταγραφεί ακόμα οι ζημιές, σε χωριά όπως η Αγία Τριάδα κ.ά. δεν έχουν αποζημιωθεί ούτε με ένα ευρώ. Δεν έχουν προχωρήσει τα έργα αποκατάστασης, κινδυνεύουμε να ξαναπλημμυρίσουμε. Οι αρμόδιοι όλο μας τάζουν και δεν γίνεται τίποτα τελικά, γι' αυτό και εμείς πρέπει να διαλέξουμε τον δρόμο του αγώνα».

Η Λίτσα Γούναρη, από την Επιτροπή Πλημμυροπαθών Αγίου Θωμά - Φιλιππούπολης Λάρισας, είπε μεταξύ άλλων ότι «οργανώσαμε συνέλευση, συγκροτήσαμε την επιτροπή και ξεκινήσαμε να διεκδικούμε. Μαζί μας ήταν το Εργατικό Κέντρο, που συνέβαλε και οργανώσαμε τη διανομή συσσιτίων (600 μερίδες), την απάντληση των υδάτων, την απομάκρυνση των κατεστραμμένων αντικειμένων. Εχουμε πραγματοποιήσει κινητοποιήσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο μαζί με άλλες επιτροπές, κλείσιμο δρόμου. Δεν έχουν υλοποιηθεί τα 2/3 από αυτά που διεκδικούμε, ενώ ταυτόχρονα, πέρα από την εχθρική στάση του δήμου, της Περιφέρειας και της κυβέρνησης, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και καταστάσεις όπως η αποστολή φουσκωμένων λογαριασμών σε νερό, ρεύμα κ.λπ.».

Ο Ρίζος Μαρούδας, πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας, αναφέρθηκε στα «160.000 στρέμματα που παραμένουν κάτω από το νερό στον νομό, με αποτέλεσμα να μην έχουν οι αγρότες παραγωγή, όχι μόνο φέτος αλλά και για τα επόμενα χρόνια», για να συμπληρώσει ότι «η κυβέρνηση, μέσα από την έκθεση των Ολλανδών, από τη μια θεωρεί κοστοβόρα τα φράγματα, από την άλλη προτείνει την αναδιάρθρωση των "υδροβόρων" καλλιεργειών, η οποία θα οδηγήσει στο ξεκλήρισμα των βιοπαλαιστών αγροτών».

Ο Θοδωρής Γεωργαδάκης, πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Μαγνησίας, αφού αναφέρθηκε στις διαχρονικές ευθύνες κυβερνήσεων και τοπικών αρχών, στάθηκε στις δράσεις αλληλεγγύης και διεκδίκησης που οργανώθηκαν στη Ζαγορά από τον Αγροτικό Σύλλογο και προέτρεψε «να μην περιμένουμε κάποιον σωτήρα να λύσει τα προβλήματά μας. Μόνο με τον αγώνα μπορούμε να αποσπάσουμε κατακτήσεις».

Ο Χρήστος Κούτσικος από την Επιτροπή Πλημμυροπαθών στα Αμπελάκια Τρικάλων τόνισε μεταξύ άλλων ότι «κυβέρνηση και δήμος μάς εμπαίζουν. Δεν έχει καθοριστεί η συνοικία μας ως καθολικά πληττόμενη περιοχή, και ως εκ τούτου δεν δικαιούμαστε μια σειρά αποζημιώσεις. Συνεχίζουν να έρχονται λογαριασμοί σε 68 σπίτια με ζημιές, που έχουν χαρακτηριστεί "πράσινα", όμως δεν κατοικούνται».

Η Μαρία Μπούσιου από το Κουλούρι Λάρισας ανέφερε ότι «από το 2009 φωνάζουμε για αντιπλημμυρικά αλλά δεν προχωρά τίποτα, το φράγμα Γυρτώνης παραμένει γεμάτο με φερτά υλικά. 25 σπίτια έχουν πέσει και δεν έχουν καθαριστεί ακόμα, χωράφια, αποθήκες πλημμύρισαν και δεν ξέρουμε με τι εισόδημα θα ζήσουμε».

Η Αννα Νάτσα από την Επιτροπή Πλημμυροπαθών Νέας Σμύρνης Λάρισας σημείωσε πως «πρώτα μας έπνιξαν, μετά μας άφησαν αβοήθητους. Μόνοι μας πλύναμε και καθαρίσαμε τα σπίτια μας, τα οποία ακόμα μυρίζουν. Η δημοτική αρχή όχι μόνο δεν βοήθησε, αλλά όταν πήγαμε στο Δημοτικό Συμβούλιο για να προβάλουμε τα αιτήματά μας, μας απαξίωσε, λες και της ζητάγαμε δανεικά. Δεν έχουμε θέρμανση, γιατί καταστράφηκαν οι καυστήρες στα υπόγεια. Από την εμπειρία μου καταλαβαίνω ότι το Εργατικό Κέντρο είναι η μόνη αρωγή που είχαμε μέχρι τώρα».

Η Μαριλένα Χαχάμη από την Επιτροπή Πλημμυροπαθών Μεγάλων Καλυβίων Τρικάλων τόνισε ότι «οργανώσαμε ομάδες διάσωσης, λύσαμε τα ζητήματα της τροφοδοσίας, της στέγασης, της υγείας. Δύναμη και κουράγιο μάς έδωσε η γνήσια αλληλεγγύη από μαζικούς φορείς, απλούς ανθρώπους. Ιδιαίτερη συμβολή είχε η ομάδα Μεγαλοκαλυβιωτών που στήθηκε στην Αθήνα. Αυτούς τους 2,5 μήνες ό,τι έχουμε κερδίσει ήρθε μετά από αγώνα, κινητοποιήσεις και πίεση απέναντι στους αρμόδιους. Πρόσφατα πληροφορηθήκαμε ότι σταματούν τα γεύματα και η σίτιση, επειδή έληξε η σύμβαση του δήμου με το κέτερινγκ. Από τη μία πιέζουν συγχωριανούς να φύγουν από τα ξενοδοχεία και από την άλλη σταματάνε τα συσσίτια, πλασάροντας προς τα έξω ότι τα προβλήματα στα Μεγάλα Καλύβια λύθηκαν! Δεν έχουμε πολλά να σκεφτούμε. 'Η εμείς και οι ζωές μας, ή αυτοί και τα κέρδη τους».

Η Βαγγελιώ Στεργίου από την Επιτροπή Πλημμυροπαθών Φαρκαδόνας Τρικάλων στάθηκε στην προσπάθεια από την Επιτροπή Αγώνα να οργανωθούν η αλληλεγγύη και η διεκδίκηση: «Καταγράψαμε τις ανάγκες μας, πιέζαμε τον δήμαρχο για τα αυτονόητα. Για να έχουμε λίγο νερό, φαγητό, να υπάρχει φροντίδα για την υγεία των ηλικιωμένων και άλλων συνανθρώπων μας. Αυτό το κράτος όμως έκανε ατομική ευθύνη τη σωτηρία μας από τα νερά, αλλά και τη διαβίωσή μας. Μας είπαν ότι θα έρθουν 100 κοντέινερ για τις ανάγκες στέγασης, όταν μόνο τα "κόκκινα" και "κίτρινα" σπίτια είναι 250. Την ίδια ώρα στο Κουτσόχερο μένουν εγκλωβισμένοι σε απάνθρωπες συνθήκες 170 άνθρωποι. Αλλά και τα "κίτρινα" σπίτια οι επιτροπές τα βγάζουν τώρα "πράσινα", ενώ είναι γεμάτα υγρασία. Ακόμα μας έρχονται λογαριασμοί σε "σπίτια - φαντάσματα", αφού είναι ακατοίκητα».

Ο Δημήτρης Τζιμούλης, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Λάρισας, υπογράμμισε: «Από την πρώτη στιγμή ριχτήκαμε στην μάχη για να σώσουμε ό,τι σώζεται, καλώντας τον λαό της Λάρισας να έρθει να βοηθήσει, αφού το κράτος, η Περιφέρεια, ο δήμος δεν είχαν την παραμικρή ετοιμότητα για να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγάλη και κυρίως από τη νεολαία. Γεμίζαμε και μεταφέραμε σακιά με άμμο στις συνοικίες που κινδύνευαν να πλημμυρίσουν, στη συνέχεια δημιουργήσαμε ομάδες για να αντλήσουμε νερά από τα υπόγεια. Δώσαμε αυτήν τη μάχη πάνω από 10 μέρες, από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Ολη αυτή η διαδικασία συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με τα χρώματα που αγοράσαμε και μοιράσαμε στους πλημμυροπαθείς».

Στη σύσκεψη συμφωνήθηκαν αιτήματα όπως αποζημίωση στο 100% των καταστροφών, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, αποκατάσταση ζημιών σε περιουσίες και υποδομές, στήριξη του εισοδήματος εργαζομένων, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, ενώ αναδείχθηκε και η ανάγκη για την υλοποίηση έργων αντιπλημμυρικής προστασίας της περιοχής με κρατική ευθύνη (χωρίς ΣΔΙΤ), προκειμένου να μην κινδυνεύσουν ξανά ανθρώπινες ζωές και περιουσίες.

Τέτοια έργα είναι τα φράγματα σε Συκιά και Μουζάκι Καρδίτσας, στην Πύλη, στη Μεσοχώρα και στον ποταμό Νεοχωρίτη Τρικάλων, στη Σκοπιά Φαρσάλων, σε Κεφαλόβρυσσο και Αγιονέρι του νομού Λάρισας.

Πρόκειται για έργα που αν είχαν υλοποιηθεί θα είχαν περιοριστεί οι καταστροφικές επιπτώσεις από τα πρόσφατα πλημμυρικά φαινόμενα, ενώ παράλληλα θα είχε περιοριστεί το σταθερό πρόβλημα υδάτινου ελλείμματος της Λεκάνης Απορροής Πηνειού.