Προβλέποντας ύφεση 5% το 2012, διατήρηση των υψηλών επιπέδων ανεργίας στο 20% και πληθωρισμό κάτω του 1%, το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, παραμάγαζο του ΣΕΒ, συνοδεύει την πρώτη του, τριμηνιαία έκθεση για την Ελληνική Οικονομία με μια σειρά από προτάσεις που κινούνται στην «πεπατημένη» των αξιώσεων των μεγαλοεπιχειρηματιών. Ουσιαστικά πρόκειται για τη θέση του ΣΕΒ ότι όχι μόνο πρέπει να εφαρμοστεί απαρέγκλιτα το μνημόνιο, αλλά και να ξεπεραστεί με πρόσθετα μέτρα προς την κατεύθυνση που έχει ορίσει. Τα προτεινόμενα μέτρα στοχεύουν στη διασφάλιση και αύξηση των επιχειρηματικών κερδών με αντάλλαγμα μια οικονομική κρίση διαρκείας για τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, με πρόβλεψη για ακόμη λιγότερα δικαιώματα και απολαβές παντός είδους.

Το ΙΟΒΕ εκτιμά ότι η ύφεση και η ανεργία ξεπέρασαν τις προβλέψεις επειδή ακολουθήθηκε ακατάλληλο μείγμα οικονομικής πολιτικής. Διατυπώνει 6 σημεία, όπως η μείωση των δημόσιων επενδύσεων, οι αναποτελεσματικές παρεμβάσεις στη φορολόγηση κλπ. Υποστηρίζει τη λογική ότι δεν εφαρμόστηκε το πρώτο μνημόνιο, γι' αυτό και χρειάστηκε το δεύτερο. Οπότε, προτείνει για τη συνέχεια, απελευθέρωση όλων των αγορών, επαγγελμάτων, προϊόντων, υπηρεσιών, εργασίας και άρση «της πληθώρας των εμποδίων» στις ιδιωτικές επενδύσεις και την επιχειρηματική δραστηριότητα. Αξιώνει επίσης, ασυδοσία στις αδειοδοτήσεις, θεωρώντας ότι από τα πιο σημαντικά επιχειρηματικά εμπόδια είναι οι χρήσεις γης και οι περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις. Προτείνει το θεσμό της «άπρακτης προθεσμίας», όπου όταν δεν απαντά μια υπηρεσία εντός ορισμένου χρόνου, θα θεωρείται ότι έχει δοθεί έγκριση! Προτείνει ακόμη να ριχτούν τα 14 δισ. ευρώ, υπόλοιπο του ΕΣΠΑ, σε επιλεγμένα μεγάλα έργα εντός του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Αλλά και εγγυημένες χρηματοδοτήσεις γι' αυτά μέσω της ΕΚΤ, καθώς και εύρεση νέων χρηματοδοτικών εργαλείων.

Εμφαση δίνει το ΙΟΒΕ στις ιδιωτικοποιήσεις, προβάλλοντας τα 2 σενάρια που έχουν προταθεί για την επίσπευση των διαδικασιών ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου: το πρώτο προβλέπει τη μεταφορά της δημόσιας περιουσίας σε φορείς όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, που θα αναλάβουν την «αξιοποίησή» τους, ενώ θα δώσουν άμεσα τιμήματα που θα πάνε σε εξόφληση μέρους του χρέους. Το δεύτερο προβλέπει μεταφορά σε μια εταιρεία ειδικού σκοπού, όλων των προβλεπόμενων εσόδων από μεγάλα έργα, Αττική Οδό, αεροδρόμια, λιμάνια κλπ. Από την ενεχυρίαση αυτών των εισπράξεων να προκύψουν επενδύσεις ΣΔΙΤ με ευνοϊκούς όρους. Εξειδικεύοντας, προκαλεί περισσότερο, με προτάσεις όπως τη χρήση δημόσιων υποδομών υγείας με ...πλεονάζον δυναμικό για ιατρικό τουρισμό, όταν η εμπορευματοποίηση της δημόσιας Υγείας έχει οδηγήσει σε φρικτές καταστάσεις.

Τέλος, όπως ήταν αναμενόμενο οι εκπρόσωποι του ΙΟΒΕ τάχθηκαν υπέρ της ανάγκης να προκύψει ισχυρή κυβέρνηση από τις εκλογές, αφού μόνο έτσι θα γίνει δυνατή η προώθηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

Και την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο, θέλουν οι τραπεζίτες, οι οποίοι απαιτούν αυξημένα κίνητρα από την κυβέρνηση, προκειμένου να συμμετάσχουν οι μέτοχοί τους στο πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Αυτό που αξιώνουν, με δυο λόγια, τη χρηματοδότηση των μετόχων των τραπεζών για να πάρουν μέρος στην αύξηση του μετοχικού τους κεφαλαίου...

Το θράσος τους όσο πάει και γιγαντώνεται. Δεν τους φτάνουν τα δεκάδες δισεκατομμύρια που τέθηκαν στη διάθεσή τους για να έχουν εξασφαλισμένη τη ρευστότητα. Δεν τους φτάνουν τα δεκάδες δισεκατομμύρια που καρπώθηκαν από το 2000 και μετά με τη μορφή των επίσημων καθαρών κερδών. Σύμφωνα με πληροφορίες, στις συζητήσεις που είχαν την προηγούμενη βδομάδα με κυβερνητικούς παράγοντες, όχι μόνο δεν έμειναν ικανοποιημένοι από την επιλογή της ανακεφαλαιοποίησης - της ενίσχυσής τους με ζεστό κρατικό χρήμα, τη στιγμή κατά την οποία τα αποθεματικά νοσοκομείων, πανεπιστημίων και άλλων ΝΠΔΔ «κουρεύτηκαν» κατά 70% - αλλά έθεσαν και όρους...

Ειδικότερα, ζήτησαν κίνητρα, προκειμένου οι παλιοί μέτοχοι να συμμετάσχουν στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών. Στο «Μνημόνιο 2» προβλέπεται, ότι, εκτός από την ανακεφαλαιοποίηση, η οποία θα φτάσει τα 50 δισ., θα πρέπει να υπάρξει και ιδιωτική συμμετοχή στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου από την πλευρά των παλαιών μετόχων, καθώς σε διαφορετική περίπτωση η τράπεζα στην οποία οι παλιοί μέτοχοι δε συμμετάσχουν στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, τίθεται σε καθεστώς εκκαθάρισης.

Πέραν τούτου, ζητούν χαμηλότοκα επιτόκια για τα δάνεια που θα λάβουν από το ελληνικό δημόσιο, μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) στα πλαίσια της ανακεφαλαιοποίησής τους, αλλά και για τα επιπλέον δάνεια που θα λάβουν από το ελληνικό κράτος, προκειμένου να καλύψουν τις ζημίες από επισφαλή δάνεια που έχουν χορηγήσει στον ιδιωτικό τομέα (επιχειρήσεις και νοικοκυριά), όπως προβλέπεται από την έκθεση που συνέταξε για το πιστωτικό σύστημα της Ελλάδας, η ιδιωτική εταιρεία black Rock.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το ελληνικό κράτος, αντί των δανείων που θα δώσει στις τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίησή τους, θα λάβει προνομιούχες μετοχές με περιορισμένο δικαίωμα ψήφου, λύση η οποία επιλέχθηκε για να αποφευχθεί η κρατικοποίησή τους, όπως θα συνέβαινε αν εκδίδονταν κοινές μετοχές, οπότε και το κράτος θα αποκτούσε την πλειοψηφία των μετοχών. Ακόμη, όμως, και αν γινόταν αυτό, δεν θα υπήρχε και παραμικρό θετικό αντίκρισμα για τον ελληνικό λαό, γιατί αν κρατικοποιούνταν οι τράπεζες, στη συνέχεια θα εφάρμοζαν προγράμματα «εξυγίανσης» και θα τις επέστρεφαν «καθαρές» στους ιδιώτες. Αλλά και αυτή τη λύση την επεύχονται τραπεζίτες και συγκυβέρνηση, με τους πρώτους μάλιστα να κάνουν λόγο για κίνδυνο ...αφελληνισμού των τραπεζών.

Σύμφωνα με πολιτικό παράγοντα του υπουργείου Οικονομικών, το σχέδιο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, θα εγκριθεί τη Μεγάλη Βδομάδα από το Υπουργικό Συμβούλιο, ενώ αναφερόμενος στο πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων (PSI), είπε ότι σε αυτό εντάχθηκαν ομόλογα ύψους 199 δισ. ευρώ, ενώ υπάρχει εκκρεμότητα με ομόλογα ύψους 6,5 δισ. ευρώ, τα οποία διέπονται από το ξένο δίκαιο.

Με την εκδήλωση ενδιαφέροντος από 17 επιχειρηματικούς ομίλους, ολοκληρώθηκε την περασμένη Παρασκευή η πρώτη φάση για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ. Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, οι «επενδυτές» προέρχονται από 12 χώρες, οι 7 εκτός Ευρωζώνης. Εχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον τόσο αποκλειστικά για τη ΔΕΠΑ, όσο και για τη θυγατρική της, διαχειριστή του συστήματος μεταφοράς, ΔΕΣΦΑ, αν και οι περισσότερες αιτήσεις αφορούν συνολικά στον όμιλο.

Η διοίκηση του «Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου» θα εξετάσει τις αιτήσεις και θα επιλέξει τις εταιρείες που θα μπορέσουν να υποβάλουν ενδεικτικές προσφορές. Η κυβέρνηση, μέσω του υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Γ. Παπακωνσταντίνου, θριαμβολογεί για το ενδιαφέρον που εκδηλώθηκε, λες και η ΔΕΠΑ είναι κάποια ζημιογόνα επιχείρηση ενός ξεπερασμένου οικονομικού κλάδου. Η ΔΕΠΑ, όμως, έχει καταλυτικό ρόλο στην τροφοδοσία της χώρας με φυσικό αέριο, σημαντικά κέρδη, μεγάλες συμφωνίες και σχέδια υπό εξέλιξη. Ανάλογα, η θυγατρική της, ΔΕΣΦΑ, κύριος και διαχειριστής του εθνικού συστήματος μεταφοράς φυσικού αερίου της χώρας, αποτελεί «κλειδί» στον τομέα της μεταφοράς τόσο στην Ελλάδα, όσο και διά μέσου της Ελλάδας, ενώ η υποδομή της είναι ανεκτίμητη. Αυτά ετοιμάζεται να παραχωρήσει η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου, γι' αυτά θριαμβολογεί και γι' αυτό ο λαός πρέπει να «μαυρίσει» ακόμη περισσότερο τις συνιστώσες της και τους μιμητές τους στις εκλογές.

Ζημιά ύψους 7,4 δισ. ευρώ εμφάνισαν το 2011 συνολικά οι ισολογισμοί 241 εισηγμένων εταιρειών στο χρηματιστήριο της Αθήνας, χωρίς να περιλαμβάνονται τα οικονομικά αποτελέσματα των τραπεζών, που αναμένεται να ανακοινωθούν στις επόμενες βδομάδες.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις από την εταιρεία «Beta ΑΕΠΕΥ» οι ζημιές αναμένεται να κλείσουν το 2011 σε επίπεδα πάνω από 15 δισ. ευρώ, ενώ αναμένεται να πληθύνουν και οι «υποψηφιότητες» για υπαγωγή στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα. Από τη λίστα των 241 εισηγμένων οι 163 εταιρείες εμφάνισαν ζημιές, έναντι 78 που αποκόμισαν και εμφανίζουν κέρδη.

Ο κύκλος εργασιών (τζίρος) καταγράφει αύξηση 2,1% εξαιτίας των ανατιμήσεων στον κλάδο των καυσίμων, ενώ οι μεγαλύτεροι ρυθμοί πτώσης εμφανίζονται στις μεταφορές (25%), στις εκδόσεις (24%) και στις κατασκευές (16%) που έχουν συμπαρασύρει κοντινούς κλάδους (μεταλλουργία, τσιμέντα, ξυλεία).

Πάντως, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, τα 7,4 δισ. ζημιά που εμφανίζουν τώρα οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, είναι ένα πολύ μικρό μέρος από τα κέρδη που είχαν εξασφαλίσει τις τελευταίες δεκαετίες και ακόμα μικρότερο από τα κεφάλαια που έχουν συσσωρεύσει όλη αυτή την περίοδο. Να σημειώσουμε μόνο χαρακτηριστικά ότι μόλις τα τρία τελευταία χρόνια της επιχειρηματικής κερδοφορίας, τις χρονιές 2007-2009, τα επίσημα κέρδη των εισηγμένων επιχειρήσεων είχαν φτάσει στο απίθανο επίπεδο των 42,3 δισ. ευρώ!!!