Η σκηνή έξω από την αίθουσα του δικαστηρίου της Λάρισας, την περασμένη Δευτέρα: Ο αγρότης, αμέσως μετά την καταδίκη του σε 16 μήνες φυλάκιση, να μονολογεί "ούτε ο Γιαγκούλας να ήμουνα".Ηταν ένας από τους 21 κατηγορούμενους στους οποίους το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας επέβαλε τόσο μεγάλη ποινή. Στον περίβολο των δικαστηρίων οι καταδικασθέντες να προβληματίζονται αν το ύψος της ποινής, που, πρώτη φορά ήταν τόσο μεγάλο, οφείλεται στον πρόεδρο του δικαστηρίου κ. Ζούκα - ο οποίος πρόσφατα πήγε από το Βόλο στη Λάρισα και φημίζεται για την αυστηρότητά του - ή αν αλλάζει η δικαστική τακτική και επιχειρείται, με την αύξηση των ποινών, να επιτευχθεί ο πολυπόθητος κυβερνητικός στόχος της τρομοκράτησης των αγροτών και να καταλήγουν, μάλλον, στη δεύτερη εκδοχή.

Αν κανείς έχει το "μαζοχισμό" να βρίσκεται συχνά στην αίθουσα του Δικαστηρίου της Λάρισας, θα διαπιστώσει έκπληκτος ότι, σχεδόν μέρα παρά μέρα, κάποιοι αγρότες βρίσκονται στο εδώλιο. Η πληθώρα των αγροτικών δικών έχει αναγκάσει το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας να λειτουργεί, κατά το πλείστον, ως "Αγροτοδικείο". Είναι δε χαρακτηριστικό ότι σε αρκετές περιπτώσεις μέσα σε μια μέρα "ξεπετάγονται" από 4 έως και 6 δίκες σε βάρος αγροτών κι ενώ μέχρι τώρα η "ταρίφα" της ποινής ήταν από 4 μέχρι 8 μήνες, ήρθε η απόφαση για 16 μήνες φυλάκιση, για να αλλάξει πολλά δεδομένα.

Δίκες αγροτών δε γίνονται μόνο στη Λάρισα, αλλά και στα "Αγροτοδικεία" των άλλων τριών θεσσαλικών νομών. Πάνω από 2.500 Θεσσαλοί αγωνιστές της αγροτιάς κάθονται - πολλοί για πολλαπλές φορές - στο εδώλιο του κατηγορουμένου, μόνο και μόνο επειδή συμμετείχαν στις αγροτικές κινητοποιήσεις, αγωνιζόμενοι για την επιβίωσή τους.

Μαζί τους στο "σκαμνί" κάθονται και τα μέλη της Πανθεσσαλικής Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα - να σημειωθεί ότι ο Γ. Νταφούλης είναι κατηγορούμενος σε 33 δίκες κι ανάλογες είναι οι "αναγκαστικές" επισκέψεις στα "Αγροτοδικεία" και των άλλων μελών της ΠΑΣΕ - με την κατηγορία της "συναυτουργίας στην παρακώλυση συγκοινωνιών" και της "ηθικής αυτουργίας", αλλά και ως υπεύθυνοι για την "απώλεια εσόδων", λόγω του αποκλεισμού της Εθνικής οδού, από τον ΟΣΕ και το Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας, που υπέβαλαν μηνύσεις, ζητώντας από τα μέλη της ΠΑΣΕ αποζημιώσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών, για "διαφυγόντα κέρδη".

Η "βιομηχανία" δικών δεν "επενδύει" μόνο στη Θεσσαλία. Επεκτείνεται σ' όλες σχεδόν τις αγροτικές περιοχές της χώρας - αφού παντού πραγματοποιήθηκαν αγροτικές κινητοποιήσεις τα τρία τελευταία χρόνια - στήνοντας "Αγροτοδικεία". Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των διωκομένων αγροτών σ' όλη τη χώρα ξεπερνάει τις 10.000.

Στα δικαστήρια της Θεσσαλίας κι άλλων περιοχών βλέπεις πολλές φορές δεκάδες κατηγορούμενους αγρότες να στριμώχνονται γεμίζοντας ασφυκτικά, όχι τα εδώλια που δεν τους χωράνε, αλλά ολόκληρη την αίθουσα. Το πρόβλημα χώρου "λύθηκε" στις περισσότερες περιπτώσεις με το χωρισμό, κατά ομάδες 10 έως 20 ατόμων, των κατηγορουμένων, με αποτέλεσμα να δικάζονται σε διαφορετικές δίκες κατηγορούμενοι για το ίδιο "αδίκημα", που έλαβε χώρα στον ίδιο χώρο και στο ίδιο χρονικό διάστημα.

Επιπλέον οι αγρότες και άλλοι παρακολουθούντες τις ακροαματικές διαδικασίες γίνονται μάρτυρες:

• "Κωμικοτραγικών καταστάσεων", όταν κατηγορούμενοι είναι αγρότες που δε βρίσκονται πλέον στη ζωή - "ευτυχώς αυτοί έφυγαν νωρίς" - γριές γυναίκες στις οποίες ανήκουν τα "όργανα του εγκλήματος", δηλαδή τα τρακτέρ - αλλά, προφανώς, δε θα μπορούσαν οι ίδιες να τα οδηγήσουν στα μπλόκα - αδέλφια επειδή είναι συνιδιοκτήτες των αγροτικών μηχανημάτων - λες και η ευθύνη είναι συλλογική.
• "Δικαστικών... πρωτοτυπιών", όταν κατηγορούμενοι δικάζονται χωρίς να έχουν συνηγόρους υπεράσπισης και καταδικάζονται χωρίς να τους αναγνωρίζεται το αναφαίρετο δικαίωμά τους να κάνουν έφεση.
• "Καρμπόν" καταθέσεων αστυνομικών - οι περισσότεροι ασφαλίτες - που επιβεβαιώνουν την παρανομία της "παρακώλυσης συγκοινωνιών" χωρίς να αναγνωρίζουν τα πρόσωπα των "παρανομούντων" και ενοχοποιούν, ουσιαστικά... τα τρακτέρ, αφού μόνο τους αριθμούς των μηχανημάτων γνωρίζουν.
• Καταδικαστικών αποφάσεων χωρίς ν' αποδειχτεί όχι μόνο αν πραγματικά τα τρακτέρ αυτών των κατηγορουμένων απέκλειαν τα οδοστρώματα, αλλά ούτε και αν οι ίδιοι συμμετείχαν στην κινητοποίηση.
• Δημεύσεων περιουσιακών στοιχείων κατηγορουμένων, όπως στην Αρτα, που δημεύτηκαν τρακτέρ.

Ο πρωτοφανής μαζικός διωγμός εναντίον των αγροτών ξεκίνησε εδώ και δυο σχεδόν χρόνια, αμέσως μετά τη μεγαλειώδη αγροτική κινητοποίηση του Δεκέμβρη του 1996. Να υπενθυμίσουμε ότι την ποινικοποίηση των αγώνων είχε προαναγγείλει η κυβέρνηση και ο υπουργός Δικαιοσύνης Β. Γιαννόπουλος προειδοποιούσε τους αγρότες πως "θα παρακαλούν να μη δικαστούν".

Είχαν προηγηθεί οι "αστυνομικές επιχειρήσεις" της κυβέρνησης για ν' αντιμετωπίσει τον αγροτικό ξεσηκωμό. Για πολλές μέρες στη Θεσσαλία είχε επιβληθεί "κατάσταση πολιορκίας",με πάνοπλους ΜΑΤατζήδες κι άλλους αστυνομικούς να περιπολούν στους δρόμους, με αποκορύφωμα την περιβόητη "επιχείρηση βουλκανιζατέρ" στην Εθνική Οδό, που προκάλεσε μεγάλες δολιοφθορές στα τρακτέρ.

Επειδή όμως - παρά την αστυνομική τρομοκρατία, τις υπουργικές απειλές και συκοφαντίες του τύπου "οι αγρότες είναι καθυστερημένοι, φασίστες και τρομοκράτες", τις κραυγές των ΜΜΕ ότι "κόβεται η Ελλάδα στη μέση", τις προσπάθειες να στρέψουν άλλους εργαζόμενους και επαγγελματικές ομάδες εναντίον της αγωνιζόμενης αγροτιάς κ. ά. - δεν κατάφερε να "τιθασεύσει" τους ξεσηκωμένους αγρότες που συνέχισαν τότε και συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις, η κυβέρνηση "ποντάρει" πολύ στη "δικαστική ρομφαία" για να κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα των ξωμάχων και να περισώσει ό,τι μπορεί από την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, την οποία συναποφασίζει και με "υπερβάλλοντα ζήλο" εφαρμόζει.Τρέφει δε την ελπίδα ότι η "δικαστική παρέμβαση" δε θα "συνετίσει" μόνο τους απείθαρχους αγρότες, αλλά θα λειτουργήσει ως φόβητρο και για τους άλλους εργαζόμενους που αντιδρούν και αντιμάχονται την αντιλαϊκή πολιτική της.Το μήνυμα που θέλει να στείλει είναι σαφές: Οι αγρότες αντέδρασαν δυναμικά στην ΚΑΠ και στην ΓΚΑΤΤ και βρέθηκαν στο "σκαμνί". Τα ίδια θα πάθετε και οι εργαζόμενοι κι όσοι άλλοι αντιδράσετε στην πορεία προς την ΟΝΕ, μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, της κατάργησης των εργασιακών δικαιωμάτων, της συνεχιζόμενης λιτότητας και των άλλων αντιλαϊκών μέτρων.

Είναι φανερό ότι η ποινικοποίηση των αγώνων που οδηγεί χιλιάδες αγρότες στα "δικαστήρια σκοπιμότητας" αποτελεί πλέον μέγα πολιτικό θέμα,καθώς το 1/4 του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της Ελλάδας - οι αγρότες, που συνεισφέρουν τα μέγιστα στην εθνική οικονομία και κρατούν ακόμα ζωντανή την ελληνική ύπαιθρο - τίθεται υπό διωγμόν. Η κυβέρνηση επιμένει στην ποινικοποίηση, παρά το γεγονός ότι σ' αυτό το θέμα δε βρίσκει τη συγκατάθεση κανενός κόμματος της αντιπολίτευσης και είναι ενδεικτικό ότι οι μόνοι που καταψήφισαν στη Βουλή την πρόταση για "νομοθετική, πολιτική λύση" του προβλήματος των αγροτικών δικών ήταν οι υπουργοί και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.Κι επιμένει όχι μόνο για να εκδικηθεί τους αγρότες, που με την πάλη τους αμφισβήτησαν την αντιαγροτική πολιτική - προκαλώντας και το σχετικό πολιτικό κόστος στην κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ - αλλά και γιατί, προ πολλού, έχει επιλέξει το δρόμο του αυταρχισμού για να "περάσει" τη γενικότερη αντιλαϊκή πολιτική της.

Το κακό για τους κυβερνώντες είναι ότι αποδεικνύεται πως δεν μπορεί ούτε ο αυταρχισμός του κρατικού μηχανισμού να τρομοκρατήσει τους αγρότες και να σταματήσει τους αγώνες τους για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής, που επιχειρεί να τους ξεκληρίσει από τον τόπο τους.Η ποινικοποίηση των αγώνων αντί να τρομοκρατήσει πεισμώνει περισσότερο την αγροτιά που συνεχίζει τον αγώνα της. Και το ερχόμενο φθινόπωρο αναμένεται "θερμό" σε κινητοποιήσεις, ενώ στο ίδιο χρονικό διάστημα, που γίνονται οι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι αγρότες θα δώσουν απάντηση "σέρνοντας στο πολιτικό σκαμνί" την κυβέρνηση, "μαυρίζοντας" τους κυβερνητικούς υποψήφιους που συμφώνησαν και συμφωνούν με τη λογική και την πρακτική των διώξεων σε βάρος της μαχόμενης αγροτιάς και υπερψηφίζοντας τους υποψήφιους - ανεξαρτήτως πολιτικών εντάξεων - που βρέθηκαν στις γραμμές της μάχης των αγροτών και θα συνεχίσουν ν' αγωνίζονται μαζί τους.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Η "βιομηχανία" δικών δεν "επενδύει" μόνο στη Θεσσαλία. Επεκτείνεται σ' όλες σχεδόν τις αγροτικές περιοχές της χώρας - αφού παντού πραγματοποιήθηκαν αγροτικές κινητοποιήσεις τα τρία τελευταία χρόνια - στήνοντας "Αγροτοδικεία". Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των διωκομένων αγροτών σε όλη τη χώρα ξεπερνάει τις 10.000