Αυτό που έζησε χτες η Λάρισα, η πόλη που βίωσε από πρώτο χέρι το έγκλημα στα περίχωρά της, είχε να συμβεί δεκαετίες και δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις. Η κεντρική πλατεία, οι μεγάλοι δρόμοι, ακόμα και τα πεζοδρόμια της πόλης γέμισαν με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας που μετέτρεψαν τα δάκρυα και τη θλίψη τους σε οργή.

Ηταν αυτός ο κόσμος που τις προηγούμενες μέρες κρατούσε την ανάσα του βλέποντας και ακούγοντας τα ασθενοφόρα να στριγκλίζουν, μεταφέροντας τους τραυματίες από τα Τέμπη στα νοσοκομεία της πόλης. Ηταν αυτός ο κόσμος που έτρεξε από την πρώτη στιγμή να προσφέρει αίμα και ό,τι άλλο είχαν ανάγκη τα θύματα.

Ηταν οι ίδιοι που ανταποκρίθηκαν άμεσα στο κάλεσμα του Εργατικού Κέντρου και άλλων φορέων, εκφράζοντας αγωνιστικά την οργή τους, στις κινητοποιήσεις των προηγούμενων ημερών. Η Λάρισα έγινε το επίκεντρο αυτής της ανείπωτης τραγωδίας και ο λαός τίμησε χτες τα θύματα με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο.

Το τι θα ακολουθούσε στη συγκέντρωση το έβλεπες από νωρίς το πρωί. Από τα σχολεία, όπου οι μαθητές ετοίμαζαν τα πανό και τα πλακάτ τους, από τις σχολές, που έμειναν στην πλειοψηφία τους κλειστές, από τους δρόμους με τα κλειστά μαγαζιά, ακόμα και αυτά της Εστίασης. Αλλά και από τους χώρους δουλειάς, όπου καταγράφηκαν υψηλά ποσοστά απεργίας, όπως στον Αρμό, στις φαρμακαποθήκες, στα φαρμακεία. Κάπως έτσι η πλατεία γέμισε μία ώρα πριν την προγραμματισμένη ώρα της συγκέντρωσης.

Ηταν τέτοιος ο όγκος του κόσμου που κατέβηκε για να διαδηλώσει οργανωμένα, που η κεντρική πλατεία αποδείχθηκε μικρή, ενώ και η διαδήλωση στους δρόμους κράτησε περίπου 3 ώρες, με την πορεία να φτάνει τα 3 χιλιόμετρα σε πυκνή διάταξη.

Στην κεντρική πλατεία έβλεπε κανείς πρόσωπα οργισμένα, στόματα που φώναζαν συνεχώς συνθήματα, τον κόσμο να βρίσκεται συγκροτημένος στα πανό των σωματείων, των φοιτητικών συλλόγων, των μαθητικών συμβουλίων, άλλων μαζικών φορέων. Συνολικά, μια ηλεκτρισμένη από αγωνιστική ανάταση ατμόσφαιρα. Αλλά και αργότερα, στα πεζοδρόμια, δεξιά και αριστερά της πορείας ο κόσμος ξεσπούσε σε χειροκροτήματα καθώς αυτή περνούσε, πολλοί γίνονταν ένα με την πορεία.

Τον τόνο έδωσαν τα νιάτα της πόλης. Μαθητές και φοιτητές που δεν σταμάτησαν λεπτό να φωνάζουν συνθήματα όπως «Το σύστημά τους με αίμα ποτισμένο... ποτέ δεν θα ξεχάσουμε το έγκλημα στο τρένο!».

Και, όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά στην ομιλία του Βασίλη Κολτσίδα, εκπρόσωπου της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών, «συνεχίζουμε τον αγώνα, δεν ολοκληρώσαμε το χρέος μας». Αλλά και η Ανθή Καλιακού, εκ μέρους των φοιτητικών συλλόγων, σημείωσε ότι «με τον συλλογικό και οργανωμένο αγώνα μας θα δικαιωθούν τα θύματα στα τρένα».

Στη συγκέντρωση κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή, έγιναν ομιλίες από εκπροσώπους εργατικών σωματείων και μαζικών φορέων, ενώ ακολούθησε πορεία που πέρασε από τον ΟΣΕ και κατέληξε στο Γενικό Νοσοκομείο της πόλης. Εκεί ανακοινώθηκε η νέα κινητοποίηση που οργανώνει το Εργατικό Κέντρο, την Κυριακή 12 Μάρτη στις 12 μ. στην Κεντρική Πλατεία.

Την κεντρική ομιλία έκανε ο Στέλιος Μπάρμπας, αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου και πρόεδρος του Συνδικάτου Φαρμάκου Λάρισας. Επεσήμανε μεταξύ άλλων τα εξής:

«Πάντα στις δύσκολες στιγμές φαίνεται πως τελικά χωρίζεται ο κόσμος. Απ' τη μια μεριά στον κόσμο της εργασίας, της δουλειάς, της νεανικής δημιουργικότητας και ευαισθησίας. Στον κόσμο που οι πολλοί πάντα πονάνε για τον διπλανό τους, που αγωνιούν, που είναι όμως δίπλα, παλεύουν και στηρίζουν για τη ζωή τους, για τα παιδιά τους, για τα παιδιά όλου του κόσμου. Τέτοιοι είμαστε εδώ, εργάτες και υπάλληλοι από όλους τους κλάδους, άνθρωποι που έκλεισαν τα μαγαζιά τους ως ένδειξη σεβασμού και στήριξης, όπως μαζικά στην Εστίαση αλλά και αλλού, αυτοαπασχολούμενοι επιστήμονες, καλλιτέχνες, αγρότες και φυσικά η ελπίδα. Η νεολαία. Που χιλιάδες μαθητές και φοιτητές, με πολύ πιο καθαρά και άφθαρτα μυαλά, μας δείχνουν πάντα ενστικτωδώς τι είναι καλό και τι κακό. Είναι οι γυναίκες της εργασίας όλου του κόσμου, που σήμερα τις τιμάμε για τη διπλή εκμετάλλευση που βιώνουν σε τούτο το σάπιο σύστημα, με αγώνα για την ισοτιμία και τη χειραφέτησή τους.

Αντίθετα, απ' την άλλη μπάντα φοβούνται και γρυλίζουν ο κόσμος της εκμετάλλευσης με τους μηχανισμούς του. Εκεί εντάσσονται όσοι μας λένε να κάτσουμε στα αυγά μας και να περιμένουμε την επόμενη κυβέρνηση - σωτήρα. Εκεί και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που έχει να ασχοληθεί με τα συνέδριά της σε πεντάστερα ξενοδοχεία. Εκεί εντάσσονται όσα διευθυντικά στελέχη σε επιχειρήσεις, υπηρεσίες, σχολές και σχολεία σαν μαντρόσκυλα κοιτάνε να μοιράσουν απουσίες και ποινές σε όσους δεν σκύβουν το κεφάλι. Εκεί εντάσσονται γενικοί και τοπικοί άρχοντες, σαν την ξεδιάντροπη δημοτική αρχή της πόλης μας, που γι' αυτήν το μεγαλύτερο πρόβλημα καθαριότητας είναι τα πανό του Εργατικού Κέντρου».

Το τραγικό αυτό δυστύχημα δεν είναι αποτέλεσμα μιας «κακιάς στιγμής». Η ίδια η πόλη μας έχει πληρώσει τα προηγούμενα χρόνια βαρύ φόρο αίματος. Η πόλη της Λάρισας χωρίζεται στη μέση εδώ και πολλά χρόνια από ένα μεγάλο δίκτυο σιδηροδρομικών γραμμών, με ανισόπεδες διαβάσεις που έχουν μετατραπεί σε καρμανιόλες, στοιχίζοντας τη ζωή πολλών ανθρώπων. Ξεχωρίζουν για την επικινδυνότητά τους περιοχές όπως: Η διάβαση στην οδό Κάρλας, δίπλα ακριβώς από το 4ο ΕΠΑΛ, η διάβαση στο ΑΤΑ, που τη διασχίζουν καθημερινά εκατοντάδες μαθητές, το αμαξοστάσιο του ΟΣΕ στο Μεζούρλο, όπου πριν από λίγα χρόνια κεραυνοβολήθηκε από 10.000V 15χρονος μαθητής, στα ''νταμάρια" της Ν. Σμύρνης, όπου και εκεί το 2017 παρασύρθηκε ένα 10χρονο παιδί χάνοντας τη ζωή του.

Οι εργαζόμενοι, οι νέες και οι νέοι δεν πρέπει να πνίξουν την οργή που νιώθουν σε αυτό το προδιαγεγραμμένο έγκλημα που έχει φέρει θρήνο σε δεκάδες οικογένειες, δάκρυα σε όλο τον εργαζόμενο λαό. Η θλίψη και η οργή μας να γίνουν οργάνωση και αγώνας!».

«Με τα τρακτέρ μας πάνω στις ματωμένες ράγες απαιτούμε να φτάσει "το μαχαίρι στο κόκαλο" και να αποδοθούν σε όλους όσους πρέπει οι ευθύνες», ήταν το μήνυμα του συμβολικού αποκλεισμού των σιδηροδρομικών γραμμών στη Χάλκη Λάρισας, από αγρότες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας.