Associated Press

Η παραγωγή οπίου καλά κρατεί, φροντίζει για αυτό η ιμπεριαλιστική κατοχή

Αυτοί οι οποίοι όχι μόνο συμμετέχουν σήμερα στις κατοχικές δυνάμεις που έχουν καταλάβει τη χώρα από την «απελευθερωτική» εισβολή του 2002, είναι οι ίδιοι που φρόντισαν να επανέλθει η καλλιέργεια του οπίου, μετά την ανατροπή της λαϊκής εξουσίας στη χώρα και της έδωσαν ώθηση να επεκταθεί, συντηρώντας το ναρκεμπόριο, από τους Ταλιμπάν μέχρι και σήμερα...

Αξίζει να σημειώσουμε, ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζονται στην Παγκόσμια Εκθεση για τα Ναρκωτικά, στο Αφγανιστάν καλλιεργείται το 90% της συνολικής παραγωγής οπίου στον κόσμο. Μόνο στην επαρχία Χελμάντ σε εκτάσεις 70.000 εκταρίων ναρκω-καλλιεργειών παράγεται το 50% της παγκόσμιας παραγωγής οπίου, ξεπερνώντας κατά τρεις περίπου φορές τη δεύτερη μεγαλύτερη χώρα καλλιέργειας, τη Μιανμάρ. Τα κέρδη που αποδίδουν στους εμπόρους ναρκωτικών οι αφγανικές καλλιέργειες οπίου φτάνουν τα 3 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως...

Και ενώ παλαιότερα η χώρα παρήγαγε μεν όπιο, το οποίο και διοχετευόταν στην αγορά των ψευδαισθήσεων για την κατασκευή ηρωίνης, στο ίδιο το Αφγανιστάν, η χρήση ηρωίνης ήταν άγνωστη, καθώς δεν υπήρχαν τα μέσα για τη χημική επεξεργασία, που απαιτείται. Η... εκπαίδευση και η διάδοση της χρήσης ηρωίνης, έγινε πρώτα σε όσους Αφγανούς είχαν επιλέξει να εγκαταλείψουν τη χώρα, επί σοσιαλισμού και να εγκατασταθούν στο γειτονικό Πακιστάν, από τη CIA και τις άλλες μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, που σήμερα... θρηνούν για τη διάδοση των ναρκωτικών και τις τρομακτικές εξελίξεις στο κατά τα άλλα απελευθερωμένο Αφγανιστάν.

Ετσι, εν έτει 2007, η χώρα αντιμετωπίζει εκτός από το φαινόμενο της δραματικής εξάπλωσης των ναρκω-καλλιεργειών και την αύξηση των χρηστών ηρωίνης, που πολλαπλασιάζονται, με την κατάσταση να παίρνει διαστάσεις επιδημίας...

Η καλλιέργεια οπίου, για την πλειοψηφία των αγροτών της χώρας αποτελεί τη «μοναδική λύση επιβίωσης», καθώς το κατοχικό καθεστώς, που διαδέχτηκε τους Ταλιμπάν στην εξουσία της χώρας, φρόντισε να διαλύσει ολοκληρωτικά την ήδη αδύναμη οικονομία, με αποτέλεσμα τεράστιος αριθμός αγροτών να έχει να επιλέξει μεταξύ πείνας και ναρκω-καλλιέργειας.

Δηλώσεις αξιωματούχων των ΝΑΤΟικών δυνάμεων κατοχής, περί της ανάγκης περιορισμού και ελαχιστοποίησης των φυτειών οπίου, κάθε άλλο παρά αποτέλεσμα μπορούν να έχουν, όταν ο λαός της χώρας δεν έχει άλλη λύση, σε ένα κράτος διαλυμένο, χωρίς δυνατότητες ανάπτυξης - υπό τις παρούσες συνθήκες - μίας οικονομίας, η οποία να μπορέσει να θρέψει τους ανθρώπους αυτούς και να τους παρέχει τα απαραίτητα.

Η μόνη περίοδος που το Αφγανιστάν γνώρισε μέρες λαϊκής ευημερίας, ήταν μετά τη λαϊκή επανάσταση, που πραγματοποιήθηκε στη χώρα το 1978, οπότε και το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα ανέλαβε την εξουσία, προχωρώντας σε μία σειρά μέτρων, που άλλαξαν τη ζωή του λαού και τις προτεραιότητες του κράτους. Τότε ήταν και η μοναδική περίοδος ύφεσης - έως και παύσης - της ναρκω-καλλιέργειας, που έχει ιστορία στην περιοχή από την εποχή των νομάδων.

Η λαϊκή κυβέρνηση προχώρησε σε αναδασμό της γης, μοιράζοντας τα φέουδα που κυριαρχούσαν επί 10 και πλέον αιώνες, στους ακτήμονες, προχωρώντας ταυτόχρονα σε ανοιχτό πόλεμο με τους μεγαλογαιοκτήμονες, οι οποίοι σε συνεργασία με τις ΗΠΑ και το «δυτικό κόσμο», ξεκίνησαν τις προσπάθειες ανατροπής της επανάστασης. Σύμφωνα με στοιχεία 4 εκατ. στρέμματα αφαιρέθηκαν από φεουδάρχες και 6.795.670 στρέμματα γης μοιράστηκαν σε 2 εκατ. ακτήμονες, ενώ 11 εκατομμύρια αγρότες απαλλάχτηκαν από χρέη σε τοκογλύφους.

Τότε είναι η εποχή που το Αφγανιστάν αλλάζει. Η γυναίκα μπαίνει στην παραγωγή και αποκτά οντότητα και θέση στην κοινωνία, ενώ το κράτος γίνεται πολέμιος του αναλφαβητισμού, επενδύοντας στη λαϊκή μόρφωση.

Ακόμα αναπτύχθηκαν μία σειρά από τομείς της οικονομίας, που αξιοποίησαν τους φυσικούς πόρους και έδωσαν ώθηση στην ανάπτυξη του κρατικού τομέα¹.

Οι ΗΠΑ, έθεσαν ως κύριο στόχο να περιέλθει η χώρα στην αμερικανική σφαίρα επιρροής, με την «αποσταθεροποίηση της κομμουνιστικής κυβέρνησης της χώρας», και την εμπλοκή της σοβιετικής κυβέρνησης στην «αφγανική παγίδα», με ενίσχυση των μουτζαχεντίν, όπως δήλωνε και ο υπεύθυνος Εθνικής Ασφάλειας επί Κάρτερ, Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι...

Το Αφγανιστάν αποτελούσε πάντα περιοχή, όπου η Ουάσιγκτον είχε στρατηγικά συμφέροντα, καθώς είναι θύμα της τοποθεσίας του. Ενα σημαντικό σταυροδρόμι μεταξύ της Δύσης και της Ασίας, όπου συναντιούνται αντιτιθέμενες δυνάμεις. Παράλληλα στην περιοχή υπάρχουν τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, προσελκύοντας το ενδιαφέρον του μεγάλου κεφαλαίου, που επιδιώκει να κατευθύνει τις εξελίξεις, με τρόπο που να εξασφαλίζονται τα συμφέροντά του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Ετσι, οι ΗΠΑ φρόντισαν, να εξοπλίσουν όποιον αντιτιθόταν στη λαϊκή κυβέρνηση, ενώ έχοντας στενή σχέση με τους Ταλιμπάν, τους οποίους σήμερα πολεμάνε, εξασφάλισαν ενεργό ρόλο στην πολιτική δραστηριότητα της χώρας.

Κάπως έτσι αναγεννήθηκαν οι ναρκω-καλλιέργειες, προκειμένου να τροφοδοτήσουν οικονομικά την αντεπανάσταση, που ανδρωνόταν από τα αντιδραστικά στοιχεία στο Πακιστάν. Αυτές οι φυτείες εξόπλισαν τους αντεπαναστάτες τότε, τους έδωσαν χρήμα και δύναμη στη συνέχεια και εξακολουθούν να είναι σημαντικό «καύσιμο» στην κίνηση του λαθρεμπορίου όπλων σήμερα.

Κάθε άλλο παρά τυχαία μπορεί να χαρακτηριστεί η αύξηση της παραγωγής οπίου στο Αφγανιστάν, από την εισβολή των «απελευθερωτών», που σημείωσε φέτος ρεκόρ της τάξης του 30%. Σε κάθε έκθεση του ΟΗΕ, μετά το 2002, σημειώνεται ότι το κράτος οδεύει προς νέα αποτυχία, κινδυνεύοντας σοβαρά να περιπέσει στον έλεγχο των καρτέλ ναρκωτικών...

Οι κατοχικές μισθοφορικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ και οι πολέμαρχοι της άρχουσας τάξης σήμερα στο Αφγανιστάν, είναι αυτοί που χρησιμοποίησαν το εμπόριο ναρκωτικών, προκειμένου να αποκτήσουν δύναμη. Είναι οι ίδιοι που κινούν τα νήματα του ναρκεμπορίου στη χώρα και βλέπουν τους... «κόπους» τους να αποδίδουν καρπούς ύψους 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως.

Ο λαός του Αφγανιστάν ζει την απόλυτη καθυστέρηση. Βιώνει τη φτώχεια και την κατοχή, ως αποτέλεσμα της γεωγραφικής του θέσης και των τεράστιων κοιτασμάτων πετρελαίου και αποθεμάτων φυσικού αερίου που υπάρχουν στο έδαφός του, που προσελκύουν τα... βλέμματα κυβερνήσεων, που επιζητούν τον έλεγχο σ' αυτό το σταυροδρόμι, αλλά και των πολυεθνικών που αναζητούν πηγές κερδοφορίας.

Ενας λαός - σκλάβος στις εταιρείες πετρελαίου και τους εμπόρους ναρκωτικών, που βυθίζεται συνεχώς στις συνέπειες της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, χωρίς να μπορεί να σηκώσει κεφάλι, βλέπει ως «λύση επιβίωσης» τις καλλιέργειες οπίου...

Τα δάκρυα και η υποκρισία περίσσεψαν, τόσο από τους κατοχικούς, που «αναζητούν τη λύση στο πρόβλημα», που τους κρατά στην εξουσία και τους χρηματοδοτεί, όσο και από τους εκπροσώπους των ιμπεριαλιστών, που αφού τους «απελευθέρωσαν», τους «εκπολιτίζουν», δείχνοντάς τους τη χημική επεξεργασία του οπίου για να μετατραπεί σε ηρωίνη, που θα σκοτώσει τα παιδιά τους, όταν εκπαιδευτούν να χρησιμοποιούν τη σύριγγα...

Μία κατάσταση που ο αφγανικός λαός τη χρωστάει αποκλειστικά στον καπιταλισμό, στην εσωτερική αντεπανάσταση και φυσικά στην «αμερικανική βοήθεια»...

(1) Τα στοιχεία από το βιβλίο του Γιώργου Δελαστίκ, «Αφγανιστάν». Εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», 1985.