Σήμερα σε ορισμένες περιοχές της Ρωσίας διεξάγονται τοπικές εκλογές, που θεωρούνται «πρόκριμα» και για τις εθνικές εκλογές του Δεκέμβρη του 2007. Στις προηγούμενες εθνικές εκλογές, το 2003, το ΚΕΚΡ-ΚΚΡ είχε συμμαχήσει με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ). Στο πώς οι κομμουνιστές θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν την εκλογική μάχη, αλλά και στις διαφορές μεταξύ των δύο κομμάτων αναφέρεται το παρακάτω άρθρο του Βίκτορ Τιούλκιν, Α΄ Γραμματέα της ΚΕ του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ-ΚΚΡ), στην «Εργαζόμενη Ρωσία», που δημοσιεύεται με περικοπές, λόγω του μεγέθους του.

Η αισιόδοξη έκφραση «όλα καλά, πέφτουμε», του πιλότου του αεροπλάνου που καταρρίφθηκε στην ταινία «Στη μάχη πηγαίνουν μόνο οι παλιοί», ταιριάζει πλήρως στη σημερινή κατάσταση των αριστερών δυνάμεων στη Ρωσία. Πραγματικά πέφτουμε κι η αντίδραση όχι απλώς συνεχίζει την επίθεσή της, αλλά με αυτοπεποίθηση εξαπλώνεται, όπως οι φορείς της «νέας τάξης πραγμάτων» το 1941.

«Ολα εντάξει, πέφτουμε», επειδή στη βάση του σημερινού συσχετισμού δύναμης, του επιπέδου της οργανωτικότητάς μας και της τακτικής που εφαρμόζεται, είναι απίθανο να υπολογίζουμε κάτι άλλο. Το καθεστώς επιχείρησε το 2006 μια ολοκληρωτική μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος, με στόχο τον περιορισμό των δικαιωμάτων κι ελευθεριών των πολιτικών οργανώσεων και, βέβαια, τον περιορισμό του αγώνα, με την ευρεία έννοιά του.

Ετσι, με την αλλαγή του νόμου για τις εκλογές και τα πολιτικά κόμματα, σήμερα απαγορεύονται οι συνασπισμοί μεταξύ των κομμάτων στις εκλογές, καταργήθηκε το «λευκό», στα ψηφοδέλτια απαγορεύεται να συμμετέχουν μέλη άλλων κομμάτων, για κριτική στον πολιτικό αντίπαλο που έγινε στα ΜΜΕ μπορεί να ασκηθεί δίωξη, όπως επίσης σε περίπτωση εκδήλωσης - «εξτρεμισμού» μπορεί να απαγορευτεί η συμμετοχή στις εκλογές. Κι ως ένα επιπλέον μέτρο, καταργήθηκε το ελάχιστο όριο συμμετοχής των ψηφοφόρων στις εκλογές (σημ. μτφρ.: Το όριο ήταν στο 25% των εγγεγραμμένων, κι αν ψήφιζαν λιγότεροι τότε οι εκλογές θεωρούνταν άκυρες κι έπρεπε να επαναληφθούν), ώστε από τη μια πλευρά να περιοριστούν ουσιαστικά οι δυνατότητες χρησιμοποίησης της τακτικής του μποϊκοτάζ, ενώ από την άλλη πλευρά να κατασταλεί η πολιτική δραστηριότητα των ανθρώπων, να οδηγηθούμε στην παθητικότητα και στην αποβλάκωση μεγαλύτερου αριθμού πολιτών.

Η αστική τάξη νομοθετικά καθιέρωσε ως βασικό όπλο στον πολιτικό αγώνα το πάχος του πορτοφολιού καθώς και το διοικητικό μηχανισμό. Με τη βοήθεια των μέσων αυτών το καθεστώς όχι μόνο δεν επιτρέπει στην πραγματική αντιπολίτευση να πάρει μέρος στα αντιπροσωπευτικά όργανα της κρατικής εξουσίας αλλά και δεν την αφήνει ούτε να συμμετάσχει στις εκλογές. Τεχνητά δημιουργούν την απαιτούμενη σ' αυτούς φαινομενική εικόνα διαμόρφωσης του φάσματος των πολιτικών δυνάμεων, την οποία ύστερα εισάγουν στην κοινωνική συνείδηση. Είναι φανερό πως το σχήμα αυτό δεν έχει τίποτα το κοινό με την πραγματική κατάσταση των πολιτικών διαθέσεων στην κοινωνία, όμως, χρησιμοποιώντας τη μηχανή της «πλύσης εγκεφάλου», τεχνητά εμφανίζουν κλωνοποιημένα κόμματα, όπως είναι η «Δίκαιη Ρωσία», οι «Πατριώτες της Ρωσίας», κτλ. που έτσι ή αλλιώς καταλαμβάνουν χώρο στη συνείδηση και στη Βουλή, που την ίδια ώρα εκκαθαρίζονται από την πραγματική αγωνιστική αντιπολίτευση.

Φυσικά, είναι απολύτως ανώφελο και χωρίς την παραμικρή προοπτική να αγανακτούμε με αυτά που εφαρμόζουν οι ταξικοί μας αντίπαλοι. Το πιο σωστό στην κατάσταση αυτή είναι να στρέψουμε την προσοχή μας στην ανάλυση των δικών μας λαθών, καθώς και στη χάραξη της τακτικής των αριστερών δυνάμεων στο μέλλον.

Εάν μιλήσουμε για την εκλογική διαδικασία, τότε σήμερα θα πρέπει βασικά να ασχοληθούμε με τα εκλογικά αποτελέσματα του ΚΚΡΟ, επειδή το συγκεκριμένο κόμμα λόγω αντικειμενικών κι υποκειμενικών λόγων έχει το προνόμιο να εκπροσωπεί όλη την αριστερή αντιπολίτευση στις εκλογές. Με τη συμμετοχή του στις εκλογές, από το 1993, επιβάλλουν στους πολίτες συνεχώς νέους κανόνες παιχνιδιού, τους οποίους το ΚΚΡΟ μορφάζοντας τους καταβροχθίζει, χειροτερεύοντας τη γενική θέση των αριστερών δυνάμεων.

(Σημ. μτφρ.: Ακολουθεί αναλυτική παράθεση εκλογικών στοιχείων από τις τελευταίες τοπικές εκλογές στη Ρωσία, που γίνονται τμηματικά. Στο άρθρο αναφέρονται στοιχεία από τις 10 περιοχές, όπου τον Οκτώβρη του 2006 έγιναν τοπικές εκλογές και τα ποσοστά που συγκέντρωσε το ΚΚΡΟ ήταν χαμηλότερα από αυτά των βουλευτικών εκλογών του 2003)

Παρακολουθώντας τις αναλύσεις αυτών των αποτελεσμάτων από την ηγεσία του ΚΚΡΟ, φυσικά και συμφωνείς πως υπάρχουν πράγματι αντικειμενικές αιτίες της πτώσης, όπως η ατιμία του καθεστώτος, οι οικονομικές δυσκολίες και η αφελής ευκολοπιστία των ψηφοφόρων μας, ο περιβόητος διοικητικός μηχανισμός, τα εξαγοράσιμα ΜΜΕ, κτλ.

Ολα έτσι είναι! Ομως, δημιουργείται η εντύπωση πως οι σύντροφοί μας όλο και περισσότερο αρχίζουν να μοιάζουν με κείνον τον προπονητή της ποδοσφαιρικής ομάδας, ο οποίος με λεπτομέρειες μπορεί να εξηγήσει τα αίτια μιας ακόμη ήττας, ενώ δε δίνει ελπίδες για πιο πετυχημένους αγώνες στο μέλλον και, πολύ περισσότερο, για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Η σημερινή εκλογική τακτική του ΚΚΡΟ «χτίζεται» σύμφωνα με τους κανόνες και τα σχήματα των άλλων αστικών κομμάτων. Η τακτική αυτή είναι «χτισμένη» με τέτοιο τρόπο που επιδιώκει να «πιάσει» το κέντρο βάρους των διαθέσεων των ψηφοφόρων, που εξετάζονται μόνο ως εκλογικό σώμα, και να πάρει το ανώτατο δυνατό ποσοστό ψήφων, με το να «αρέσει» στους ψηφοφόρους.

Στη βάση αυτή υπάρχει συνεχής προσανατολισμός σε VIP-πρόσωπα, αν και αυτό νωρίτερα δοκιμάστηκε και είχε θλιβερό τέλος. Αρκεί να θυμηθούμε τους Τουλέεφ, Ρίμπκιν, Σελεζνιόφ, Ντραπεκό κι άλλους...

Σύμφωνα με τη θεωρία και την πιο γνωστή πρακτική του αγώνα, οι κομμουνιστές χρησιμοποιούν την προεκλογική περίοδο πρώτα απ' όλα για να κάνουν την προπαγάνδα τους, για την επαναστατικοποίηση των μαζών, για τη μετατροπή των δυσαρεστημένων, των διαφωνούντων, των αγανακτισμένων, σε οργανωμένους αγωνιστές.

Στην τσαρική Κρατική Δούμα οι μπολσεβίκοι είχαν έναν πολύ μικρό σκληρό πυρήνα, που αποτελούσε ένα από τα κέντρα του επαναστατικού κινήματος (εκεί βρίσκονταν το κομματικό ταχυδρομείο, η επικοινωνία με τις φάμπρικες και τα εργοστάσια, τις απεργιακές επιτροπές). Κατά τη διάρκεια των εκλογικών εκστρατειών το κόμμα ενισχυόταν χάρη στη συρροή των αγωνιζόμενων δυνάμεων και ποτέ δεν έβαζε στόχο να πάρει την πλειοψηφία στην τσαρική Δούμα, όπως πριν από μερικά χρόνια ονειρευόταν η ηγεσία του ΚΚΡΟ, κάνοντας λόγο για 301 έδρες.

Εκτός από αυτό το βασικό, κατά τη γνώμη μας, λάθος, οι σύντροφοι, μιλώντας για ενότητα όλων των αντιπολιτευτικών δυνάμεων, στην πραγματικότητα κατανοούν την ενότητα μόνο ως προς την υποστήριξη όλων των υποψηφίων του ΚΚΡΟ. Παρόμοια θέση παρατηρείται από τη μεριά της ηγεσίας του ΚΚΡΟ και ως προς «τους κοντινούς σύμμαχους», που σύμφωνα με τα λόγια της είναι το ΚΕΚΡ-ΚΚΡ. Καταλαβαίνουμε καλά τις δυσκολίες, όμως φαίνεται παράξενο που δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε σε τέτοιες περιπτώσεις όπου οι δυνάμεις μας είναι ισοδύναμες ή όπου η οργάνωση του ΚΕΚΡ αποδεικνύεται πιο δυνατή. Ετσι, στην πόλη Σβερντλόφσκ, που οι δυνάμεις μας είναι σχεδόν ισοδύναμες, στις εκλογές του Οκτώβρη του 2006 το ΚΚΡΟ, την τελευταία μέρα, πριν την κατάθεση των συνδυασμών, αρνήθηκε να τηρήσει τη συμφωνία που είχαμε, χωρίς να εξηγήσει τους λόγους. Ακολούθησε η προετοιμασία για τις εκλογές του Μάρτη του 2007 στην περιοχή της Τιουμέν. Πολλές εκλογικές μάχες έδειξαν το πλεονέκτημα που έχει εκεί η οργάνωση του ΚΕΚΡ, αφού στην τοπική Δούμα της Τιουμέν εδώ και 10 χρόνια μοναδικός κομμουνιστής βουλευτής είναι ο Αλεξάντρ Τσερεπάνοφ, Α΄ Γραμματέας της επιτροπής περιοχής του ΚΕΚΡ. Στις νομαρχιακές εκλογές ο εκπρόσωπος του ΚΕΚΡ αναδείχτηκε στην τρίτη θέση, ενώ του ΚΚΡΟ στην έκτη θέση. Στις βουλευτικές εκλογές για την Κρατική Δούμα, το 1999, παρά τα αποτελέσματα των δυο κομμουνιστών υποψηφίων από το ΚΕΚΡ (21%) και το ΚΚΡΟ (16%), στη Δούμα εκλέχτηκε και επιτυχώς ψηφίζει υπέρ των αντιλαϊκών νόμων ο σημερινός εκπρόσωπος της «Ενιαίας Ρωσίας» (με 28%).

Και αυτή τη φορά όμως δεν επιτεύχθηκε συμφωνία. Φαίνεται πως πιο καλά τη θέση των συντρόφων από το ΚΚΡΟ στη συγκεκριμένη κατάσταση, και πιθανόν τυχαία, εξέφρασε ένας αντιπρόσωπος της συνδιάσκεψής τους, ο οποίος σε πρόταση να εντάξουν στον κατάλογο των τριών βασικών υποψηφίων έναν εργάτη από το ΚΕΚΡ διαφώνησε και με αγανάκτηση δήλωσε: «Ποιον εργάτη; Εμείς έχουμε ανάγκη από τα ονόματα!»...

Μιλώντας για την άμεση προοπτική, πρώτα απ' όλα πρέπει να σημειώσουμε πως αν παραμείνει αμετάβλητη αυτή η τακτική, τότε μάλλον για το ΚΚΡΟ και για όλη την αριστερή αντιπολίτευση, αυτή δε θα είναι και τόσο αισιόδοξη. Στις συνθήκες της καθημερινής διείσδυσης της ιδεολογίας της κυρίαρχης τάξης σε όλες τις διαστάσεις της καθημερινής ζωής, η αστική τάξη πάντα θα έχει πιο πολλά μέσα από την αντιπολίτευση...

Η ψυχολογία λειτουργεί με τέτοιο τρόπο που οι άνθρωποι, που συμπαθούν τις ιδέες μας, τελικά μπορεί να ψηφίσουν εκείνους που διατείνονται ότι θα βρουν τρόπο να αλλάξουν έστω κάτι, είτε μέσω των κυβερνητικών υποψηφίων, είτε άλλων αντιπάλων μας που τεχνητά «φουσκώνονται». Κάπου πράγματι θα φτιάξουν και κανένα γεφύρι, σε κάποιον άλλο, π.χ., στους δασκάλους, θα κάνουν αυξήσεις στους μισθούς, ή θα δώσουν στις μητέρες για τη γέννηση του δεύτερου ή τρίτου παιδιού τα 250 χιλιάδες ρούβλια κλπ. Θα εφαρμόσουν τη μέθοδο της ρεαλιστικής μικρο-παροχολογίας.

Εμείς θεωρούμε πως η διέξοδος βρίσκεται στη γνωστή συμβουλή του Λένιν, στη στροφή στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων και στη μετατροπή μας σε αγωνιστικό κόμμα, στη μεταφορά του κέντρου βάρους του αγώνα εκτός Κοινοβουλίου, πρώτα απ' όλα στα εργοστάσια και στις φάμπρικες.

Οταν η τακτική από την προσπάθεια «να πιάσουμε» το «κέντρο πολιτικών διαθέσεων» των ψηφοφόρων (ή να τους σαγηνέψουμε με τη βοήθεια μιας γνωστής προσωπικότητας) και να πάρουμε υψηλά ποσοστά, θα μετατραπεί στην επιδίωξη να χρησιμοποιήσουμε την εκλογική καμπάνια για την προώθηση της διαφωτιστικής δουλιάς καθώς και την οργάνωση των ανθρώπων, τότε θα κάνουμε τη διαφορά από τα αστικά κόμματα, θα βγούμε από τα όρια των κανόνων του επιβαλλομένου παιχνιδιού τους, θα μας γνωρίσουν, θα μεγαλώσουμε μέσα από το πραγματικό κίνημα του ταξικού αγώνα. Το κίνημα κι ο αγώνας θα μας σηκώσουν. Οχι η απατηλή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά η υπαρκτή, η πραγματικά αγωνιστική, συνειδητή, ενεργός μειοψηφία (που θα 'ναι τέτοια όσο δεν υπάρχει μαζικό αγωνιστικό ρεύμα απεργιών), που είναι ικανή να εκπληρώσει το ρόλο της πρωτοπορίας του κινήματος. Αυτός είναι ο στόχος μας την καινούρια χρονιά. Εάν δε γίνουμε πρωτοπορία, τότε θα είμαστε απλώς φτωχοί επικριτές του συστήματος.

Επομένως, όλοι μαζί πρέπει ριζικά να επανεξετάσουμε την άποψή μας σχετικά με την πρακτική χρησιμοποίησης του κοινοβουλευτικού αγώνα. Να κατευθύνουμε όλες τις κοινοβουλευτικές δυνατότητες για την ανάπτυξη και όξυνση του ταξικού αγώνα. Η καθυστέρηση ισοδυναμεί με θάνατο. Αλλιώς θα συνεχίζουμε την «κανονική» πτώση, με επιτάχυνση. Καλώ το ΚΚΡΟ να εξετάσει το συγκεκριμένο άρθρο ως μια ακόμη προσπάθεια ουσιαστικής συνεργασίας.