Πολύ υψηλό παρέμεινε για το 2000 το περιθώριο κερδών για το «εγχώριο» τραπεζικό κεφάλαιο, ακόμη και για τις δραστηριότητες εκείνες που έχουν να κάνουν με τον καθημερινό τζόγο στα χρηματιστήρια και στις αγορές των κρατικών ομολόγων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για τη συσσώρευση κερδών δίνει η Εθνική Τράπεζα.

Από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων χρήσης της ΕΤΕ για το έτος 2000 - που δημοσιοποιήθηκαν χτες από τη διοίκηση της τράπεζας - προκύπτει ότι:

• Τα προ φόρων κέρδη της τράπεζας έφτασαν σε 298 δισ. δρχ. (από 228,7 δισ. το 1999), σημείωσαν δηλαδή αύξηση κατά 30,3%, ποσοστό που είναι 8πλάσιο του πληθωρισμού.
• Τα αντίστοιχα κέρδη των επιχειρήσεων του ομίλου της Εθνικής αυξήθηκαν σε ποσοστό 3,7% φτάνοντας σε 334,2 δισ. δραχμές.

Η κερδοφορία της τράπεζας αλλά και των επιχειρήσεων του ομίλου της Εθνικής οφείλεται κυρίως στα κεφαλαιακά κέρδη που υπήρξαν από τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, κέρδηπου εξασφάλισε στο τραπεζικό κεφάλαιο η διαδικασία της σύγκλισης με την ΟΝΕ. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τα ομόλογα που έχει στο χαρτοφυλάκιό της η Εθνική έπεσαν το 2000 στο 30,6% του ενεργητικού από 35,6% το 1999. Ο διοικητής της Εθνικής, Θ. Καρατζάς, παρουσιάζοντας χτες τα οικονομικά αποτελέσματα, επισήμανε ότι οι επιχειρήσεις του ομίλου είχαν το 1999 «μη επαναλαμβανόμενα κέρδη» από την πώληση μετοχών της τράπεζας στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και ότι αν απομονωθεί η επίδραση της κερδοφορίας αυτής η αύξηση στα προ φόρων κέρδη του ομίλου για το 2000 φτάνει σε 24%.

Η διοίκηση της ΕΤΕ επισήμανε τη σημαντική αύξηση των εργασιών «λιανικής τραπεζικής», ιδιαίτερα μάλιστα στη χορήγηση στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων, που τα τελευταία χρόνια σημειώνουν ραγδαία αύξηση και τροφοδοτούν την κερδοφορία των τραπεζών. Χαρακτηριστικό για τις τάσεις που επικρατούν στο τραπεζικό κεφάλαιο είναι και το γεγονός ότι η Εθνική, σύμφωνα με τα λεγόμενα της διοίκησής της, πέτυχε να συγκρατήσει το ρυθμό αύξησης των κάθε είδους δαπανών μόλις στο 3,9%, ενώ το «καθαρό επιτοκικό περιθώριο», δηλαδή τα κέρδη που αναλογούν προς το συνολικό ενεργητικό, αυξήθηκε το 2000 σε 2,6% από 2,4% το 1999.

Με βάση την κερδοφορία η διοίκηση της τράπεζας θα προτείνει διανομή μερίσματος 370 δρχ. ανά μετοχή (έναντι 274 δρχ. το 1999).

Με μια υπουργική απόφαση - εναρμονισμένη με σχετική κοινοτική οδηγία - που περιέχει τέτοια κενά ώστε στην πράξη να είναι δυνατό να αποδειχτεί ...«πολύ κακό για το τίποτα», προβλέπεται ότι στο εξής, σε περίπτωση απώλειας κάρτας, ο κάτοχός της δεν μπορεί να χρεωθεί με περισσότερα από 150 ευρώ ή 50.000 δρχ. για τη χρήση που έγινε μέχρι τη στιγμή που δηλώνει την απώλεια.

Σύμφωνα με την κοινή απόφαση των υπουργών Ανάπτυξης, Εθνικής Οικονομίας και Δικαιοσύνης, που υπογράφτηκε πρόσφατα σε εναρμόνιση με κοινοτική οδηγία του 1997, ορίζεται ότι μέχρι τη γνωστοποίηση της απώλειας της κάρτας - πιστωτικής, ανάληψης μετρητών ή χρεωστικής στον εκδότη - ο κάτοχος ευθύνεται για τις ζημίες που έχει υποστεί συνεπεία της απώλειας ή κλοπής της κάρτας, μέχρι ενός ορίου που δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 150 ευρώ. Διευκρινίζεται, ωστόσο, ότι αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση που ο εκδότης επικαλεστεί και αποδείξει ότι πρόκειται για βαριά αμέλεια ή δόλο. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στην υπουργική απόφαση δεν προβλέπεται για πόσο διάστημα πριν από τη στιγμή που ο κάτοχος δηλώνει την απώλεια της κάρτας, ισχύει η ρύθμιση, δηλαδή για πόσο διάστημα πριν από τη στιγμή που ο κάτοχος αντιλαμβάνεται την απώλεια και τη δηλώνει, θα θεωρείται δεδομένη η απώλεια και άρα δε θα χρεώνεται με παραπάνω από 150 ευρώ, αφήνει προφανώς στη διακριτική ευχέρεια των τραπεζών την εφαρμογή της ρύθμισης.

Στο μεταξύ, για αγορές μέσω Ιντερνετ, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα για τους καταναλωτές κατόχους πιστωτικής κάρτας. Σύμφωνα με την απόφαση, από τη μια μεριά στην περίπτωση που ο κάτοχος κάρτας την απολέσει δεν ευθύνεται για ηλεκτρονικές αγορές ούτε μέχρι του ποσού των 150 ευρώ, από την άλλη μεριά, όμως, θα πρέπει ο ίδιος να αποδείξει ότι δεν πραγματοποίησε παραγγελίες που τυχόν θα υποστηρίξει ο εκδότης της κάρτας ότι έγιναν.

Με την ίδια υπουργική απόφαση στις συναλλαγές με δόσεις αντικαθίσταται ο όρος «ετήσιο πραγματικό επιτόκιο» με τον όρο «Συνολικό Ετήσιο Πραγματικό Ποσοστό Επιβάρυνσης». Πρόκειται για τη συνολική επιβάρυνση για τον καταναλωτή εκφρασμένη ως ποσοστό του αρχικού κεφαλαίου σε ετήσια βάση, για την οποία θα πρέπει να ενημερώνεται ο καταναλωτής τόσο κατά την αγορά του προϊόντος όσο και κατά τη διαφήμισή του.

Τους όρους και τις προϋποθέσεις για την ηλεκτρονική, μέσω ΤΑΧΙS, υποβολή των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος για φυσικά πρόσωπα γνωστοποίησε το υπουργείο Οικονομικών με σχετική εγκύκλιο, που κοινοποιήθηκε χτες σε όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Τα συνοδευτικά έντυπα παραστατικά (αποδείξεις ενοικίου, δαπάνες πιστωτικών καρτών κλπ.) πρέπει να ταχυδρομηθούν στις εφορίες, το αργότερο μέχρι τις 31 Ιούλη, σε φάκελο στον οποίο θα αναγράφεται εκτός των άλλων ο ΑΦΜ και ο αριθμός ηλεκτρονικής καταχώρισης της δήλωσης. Για το σκοπό αυτό η εφορία μετά την υποβολή της ηλεκτρονικής δήλωσης θα αποστείλει στους φορολογούμενους ειδικούς προεκτυπωμένους φακέλους. Υπενθυμίζεται ότι από φέτος δε συνυποβάλλονται με τη φορολογική δήλωση οι αποδείξεις «οικογενειακών δαπανών», τις οποίες όμως ο κάθε φορολογούμενος θα πρέπει να φυλάει στο σπίτι για 5 χρόνια, διάστημα στο οποίο μπορεί να γίνει σχετικός έλεγχος από την εφορία.

Η δυνατότητα ηλεκτρονικής υποβολής δηλώσεων παρέχεται σε φυσικά πρόσωπα, με την προϋπόθεση ότι η αρμόδια ΔΟΥ είναι ενταγμένη στο σύστημα TAXIS. Οι φορολογούμενοι που θα επιλέξουν αυτή τη μέθοδο αποστολής μετά από αίτηση για την εγγραφή τους στο TAXIS (στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.taxisnet.gr) πιστοποιούνται από τη Γενική Γραμματεία Πληροφορικών Συστημάτων και παίρνουν όνομα και κωδικό με τα οποία θα είναι δυνατή η πρόσβασή τους στο δίκτυο. Στις περιπτώσεις που προβλέπεται υπογραφή και από λογιστή/φοροτεχνικό, στη δήλωση θα πρέπει να συμπληρώνονται και αυτά τα στοιχεία. Ημερομηνία υποβολής θεωρείται η ημερομηνία αποδοχής και επιτυχούς καταχώρισης στο ηλεκτρονικό σύστημα και της αυτόματης απόδοσης στον αποστολέα του μοναδικού αριθμού καταχώρισης της δήλωσης.