Associated Press

Καταστρέφοντας και δολοφονώντας προωθεί τον «οδικό χάρτη» ο ισραηλινός στρατός

Οι δηλώσεις Μπους, αλλά και άλλων Αμερικανών αξιωματούχων, περί «δέσμευσης» των ΗΠΑ στο «δρόμο της ειρήνης», όπως σχολιάζουν και πολλοί αναλυτές, δε μοιάζουν να έχουν παρά μόνο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Επί της ουσίας, είναι φανερό όπως έχει πολλάκις σχολιαστεί και από τον αραβικό Τύπο, ότι η αμερικανική ηγεσία δεν προτίθεται σε καμία περίπτωση να ασκήσει πιέσεις στην ισραηλινή κυβέρνηση, έτσι ώστε να επιτευχθούν, τουλάχιστον σε ένα πρώτο επίπεδο, εκατέρωθεν υποχωρήσεις που θα καταστήσουν εφικτή την έναρξη διαπραγματεύσεων με βάση τον «οδικό χάρτη».

Associated Press

Ο βασικός λόγος της έκρηξης της παλαιστινιακής οργής, τότε, ήταν οι αλλεπάλληλες παλινωδίες και καθυστερήσεις, εκ μέρους της ισραηλινής πλευράς, στο πλαίσιο της «ειρηνευτικής διαδικασίας», που είχαν καταστήσει τις ίδιες τις αποφάσεις του ΟΗΕ αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Τώρα το σκηνικό είναι ακριβώς το ίδιο, μόνο που τίθεται, εξαρχής, υπό αμφισβήτηση το περιεχόμενο αυτών των αποφάσεων.

Το μεγάλο βάρος πέφτει στην παλαιστινιακή πλευρά, η οποία καλείται, παρουσία του ισραηλινού στρατού, να «πατάξει τις ένοπλες οργανώσεις, να τις αφοπλίσει και να εγγυηθεί την ισραηλινή ασφάλεια», ενώ το Ισραήλ καλείται απλώς να εξασφαλίσει την ελεύθερη μετακίνηση των Παλαιστινίων (στα εδάφη τους) και τη βελτίωση των συνθηκών ζωής τους (που έχουν ξεπεράσει τα όρια του εξευτελισμού και της ανέχειας εξαιτίας ακριβώς του ισραηλινού αποκλεισμού). Μετά από μια σειρά διαδικασιών και μέτρων «οικοδόμησης εμπιστοσύνης», όλα τα κομβικά ζητήματα, δηλαδή όλα όσα για τα οποία ξεκίνησε η Ιντιφάντα, παραπέμπονται προς διαπραγμάτευση στην τελική φάση εφαρμογής του «οδικού χάρτη»: Οριστικά σύνορα του ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων, το μέλλον των εποικισμών που έχουν καταστήσει διάτρητο το σύνολο των παλαιστινιακών εδαφών.

Associated Press

Θεωρητικώς ο «οδικός χάρτης» δεν επιδέχεται μετατροπές στο περιεχόμενό του, κάτι που επανέλαβαν μετά την ισραηλινή «στροφή» Αμερικανοί αξιωματούχοι. Εντούτοις, είναι απορίας άξιον πώς οι ΗΠΑ θα «συμβιβάσουν» τις ισραηλινές ανησυχίες ασφαλείας με το περιεχόμενο του «οδικού χάρτη», αφού πολλές από τις προβλέψεις του έχουν αμφισβητηθεί από τον Αριέλ Σαρόν με αυτό ακριβώς το επιχείρημα.

Παράλληλα, επί του πρακτέου, όπως γινόταν γνωστό από την παλαιστινιακή πλευρά, ο Σαρόν επέμενε στην απόρριψη των εκκλήσεων του Αμπάς να προχωρήσει η ισραηλινή πλευρά σε ορισμένες κινήσεις «καλής θέλησης», όπως είναι η χαλάρωση του αποκλεισμού ή η υποχώρηση του ισραηλινού στρατού. Στόχος μιας τέτοιας «χειρονομίας» θα ήταν να δοθεί στην παλαιστινιακή ηγεσία ένα περιθώριο ελιγμών απέναντι στην παλαιστινιακή κοινή γνώμη και τις παλαιστινιακές οργανώσεις.

Ο Αμπάς έχει αποφύγει τις οργισμένες δηλώσεις. Αρκέστηκε να επαναλάβει πολλές φορές σε συνεντεύξεις που παραχώρησε ότι η ισραηλινή ηγεσία, πριν θέσει απαιτήσεις, οφείλει τουλάχιστον να αποδεχτεί, με πράξεις, τον «οδικό χάρτη» και να τονίσει, σε όλους τους δυνατούς τόνους, ότι οι σχέσεις του με τον Γιάσερ Αραφάτ είναι αγαστές. Ανάλογες δηλώσεις «φιλίας και καλής συνεργασίας» έκανε και ο Παλαιστίνιος ηγέτης σε μια εμφανή προσπάθεια να διαλυθεί η ολοένα εντονότερη αίσθηση ότι το σχίσμα στους κόλπους της παλαιστινιακής ηγεσίας είναι γεγονός, αίσθηση που ισχυροποιήθηκε μετά την παραίτηση του παλαίμαχου και εμπειρότατου διαπραγματευτή Σάεμπ Ερακάτ από τη νέα κυβέρνηση.

Ο ίδιος ο Ερακάτ δήλωνε ότι η κίνησή του ήταν έκφραση οργής απέναντι στην ισραηλινή πολιτική καταστολής. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι ο Ερακάτ, ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Γιάσερ Αραφάτ, εξοργίστηκε με τον αποκλεισμό του από τη διαπραγματευτική ομάδα που θα συναντούσε τον Ισραηλινό πρωθυπουργό αν και κατείχε τη θέση του υπουργού αρμοδίου για τις διαπραγματεύσεις. Για πολλούς, η επιλογή του Αμπάς να αποκλείσει τον Ερακάτ από τις συνομιλίες αποτέλεσε άλλη μια απόδειξη ότι ο νέος πρωθυπουργός επιδιώκει να αποστασιοποιηθεί από την πολιτική Αραφάτ και να «δείξει καλό πρόσωπο» σε ΗΠΑ - Ισραήλ.

Εντούτοις, η ισραηλινή προκλητική αδιαλλαξία μοιάζει να οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, σε αδιέξοδο τους ελιγμούς του Αμπάς. Ο Παλαιστίνιος πρωθυπουργός, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι επί του πρακτέου αν επιχειρήσει διά της βίας, όπως ζητά το Ισραήλ, να αφοπλίσει τις παλαιστινιακές οργανώσεις θα προκαλέσει εμφύλια σύρραξη, θέτοντας τον παλαιστινιακό λαό στη δεινότερη θέση από οποιαδήποτε άλλη περίοδο, επέλεξε να συνδιαλλαγεί με τις ηγεσίες τους. Οι παλαιστινιακές οργανώσεις, από την άλλη, δηλώνουν ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να παραδώσουν τα όπλα όσο ο ισραηλινός στρατός και οι εποικισμοί παραμένουν εντός των παλαιστινιακών εδαφών, αποδεχόμενες να σταματήσουν τις επιθέσεις εντός Ισραήλ όταν ο ισραηλινός στρατός σταματήσει τις δολοφονίες στελεχών τους και τις εισβολές.

Το βασικό τους επιχείρημα είναι σαφές: αν το Ισραήλ δεν τηρήσει καμία δέσμευση, όπως άλλωστε έχει πράξει και κατά το παρελθόν, πώς θα αντισταθεί ο παλαιστινιακός λαός στις δυνάμεις κατοχής και στους εποίκους; Το επιχείρημα αυτό λαμβάνει βαρύνουσα σημασία, δεδομένης της άρνησης Σαρόν, πέραν διπλωματικών εντυπωσιασμών, να αποδεχτεί, επί της ουσίας, το περιεχόμενο του «οδικού χάρτη» και της επιμονής του για διατήρηση των εποικισμών και του διαχωριστικού τείχους που κατασκευάζεται εντός των παλαιστινιακών εδαφών και στη Δ. Οχθη.

Ισως, λοιπόν, το αιματοκύλισμα που σημάδεψε την πρώτη συνάντηση Σαρόν - Αμπάς, την περασμένη βδομάδα, να μην είναι, όπως πολλοί είπαν «σοβαρό πλήγμα» για τον «οδικό χάρτη». Ισως ήταν, απλώς, η χαριστική βολή, όπως εκτιμούσαν πολλοί Αραβες αναλυτές, σε ένα θνησιγενές διαμεσολαβητικό σχέδιο που ο μοναδικός σκοπός που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει είναι η, προσωρινή, βελτίωση της αμερικανικής εικόνας στον αραβικό κόσμο. Γιατί τη στιγμή που θα έχουν καταρρεύσει και οι τελευταίες αυταπάτες, η κατάσταση στην περιοχή θα είναι, μάλλον, πολύ χειρότερη από ό,τι σήμερα, ιδιαίτερα για τον παλαιστινιακό λαό.

Οσο πλησιάζουν οι μέρες του σχετικού δημοψηφίσματος - 7 και 8 του Ιούνη - κινούν γη και ουρανό. Πολύ χαρακτηριστικό είναι το φαινόμενο, ότι ο κάποτε ακραιφνής ηγέτης της Λαϊκής Πολωνίας και του Ενοποιημένου Εργατικού Κόμματος Πολωνίας και σήμερα - δυστυχώς - πραγματικός χαμαιλέων, ο ανώτατος άρχοντας της σημερινής Πολωνίας, ο διαβόητος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Αλεξάντερ Κφασνιέφσκι, έχει μετατραπεί τελευταία σε πλανόδιο γυρολόγο της ΕΕ. Του έχουν υποσχεθεί, όπως μεταδίδουν τα ΜΜΕ, τον υψηλό θώκο του γενικού γραμματέα του Συμβουλίου του ΝΑΤΟ. Πρόκειται δηλαδή να αντικαταστήσει τον Ισπανό πρώην σοσιαλιστή Σολάνα.

Τα παράτησε λοιπόν όλα και τις περισσότερες φορές μαζί με τη σύζυγό του και τους δύο πρώην Πολωνούς πρωθυπουργούς Ταντέους Μαζοβιέτσκι και Γιούζεφ Ολέξι, γυρνούν όλη τη χώρα, ακόμα και τα πιο μικρά μέρη, για να προπαγανδίσουν, να ρεκλαμάρουν με όλα τα μέσα την ένταξη της Πολωνίας στην ΕΕ. Υπόσχονται στους απλούς ανθρώπους «λαγούς με πετραχήλια». «Γη της Επαγγελίας» αποκαλούν την ΕΕ, όπου το ευρωπαϊκό μεγάλο κεφάλαιο δρα σαν μπουλντόζα χρόνια τώρα και καταστρέφει όλες - ακόμα και τις πιο μικρές κατακτήσεις - οικονομικές, κοινωνικές, πολιτιστικές κ.ά. - που είχαν οι εργαζόμενοι σ' αυτές τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Πάνω από 100.000 νέους και νέες έχουν οργανώσει - θα 'λεγε κανείς - σε «ταξιαρχίες άμεσης κρούσης» - τις έχουν εφοδιάσει με τα απαραίτητα φυλλάδια για να προπαγανδίζουν. Ακόμα και «Λέσχες Ευρωπαϊκές» συγκρότησαν για τον ίδιο σκοπό. Αλλά το αστείο είναι, ότι, παρά και ενάντια στην αντίδραση των περισσότερων δασκάλων και γονέων, πηγαίνουν στα Δημοτικά Σχολεία και πιπιλίζουν τα μυαλά των μικρών μαθητών με τα παραμύθια της ΕΕ. Και τους εκλιπαρούν να προσπαθήσουν να πείσουν τους γονείς τους, που πολλές φορές τσινάνε και δε θέλουν να πάρουν μέρος στο επικείμενο δημοψήφισμα ή αν έχουν σκοπό να πάρουν μέρος για μην πουν «ΟΧΙ!» σ' αυτό.

Ολα τα ΜΜΕ έχουν λυσσάξει κυριολεκτικά. Από το πρωί μέχρι το βράδυ δεν κάνουν τίποτε άλλο, από το να προσπαθούν με διάφορα σαθρά επιχειρήματα, με ψευτιές και αμφισβητούμενες υποσχέσεις, να πείσουν τους καταναλωτές τους, ότι μόνο στη «ζεστή» αγκαλιά της ΕΕ θα βρουν την ευτυχία τους, θα βρουν δουλιά, θα εκπληρώσουν τα πιο τολμηρά όνειρά τους. Και αυτά τα κάνουν, τη στιγμή, που ακόμα και τα μικρά παιδάκια - ακόμα και αυτών των οικογενειών που είναι υπέρ της ΕΕ - αγοράζουν μπαλόνια και φούσκες και γράφουν πάνω τους με μεγάλα χρωματιστά γράμματα, ότι ακριβώς αυτά τα μπαλόνια εκπροσωπούν τη θαυματουργό Ευρωπαϊκή Ενωση.

Και πίσω από το σημερινό πρόεδρο της Πολωνικής Δημοκρατίας έρχονται και όλοι οι άλλοι προύχοντες της σημερινής καπιταλιστικής Πολωνίας με επικεφαλής τον ίδιο τον πρωθυπουργό της, τον διαβόητο Λέσεκ Μίλερ. Επίσης και όλοι σχεδόν οι υπουργοί, οι υφυπουργοί και Σία που εκπροσωπούν όχι μόνο τα κόμματα που συμμετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό, δηλ. τη Συμμαχία της Δημοκρατικής Αριστεράς, την Ενωση Εργασίας και το Πολωνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, αλλά έμμεσα και όλα τα δεξιά κόμματα που υποστηρίζουν την ένταξη της Πολωνίας στην ΕΕ.

Φυσικά στην εξωφρενική αυτή καμπάνια δεν πάει πίσω και η εκκλησιαστική ιεραρχία. Ο ίδιος ο πάπας στην τελευταία επίσκεψή του στην Πολωνία κάλεσε το «ποίμνιό» του να υποστηρίξει τη συμμετοχή της χώρας του στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.

Πολύ μεγάλος ντόρος έγινε τελευταία ακόμα και μέσα στην πολωνική Βουλή γύρω από το ζήτημα της πρόωρης ενημέρωσης της συμμετοχής του πληθυσμού την πρώτη μέρα του δημοψηφίσματος (μ' αυτό για να εξασφαλιστεί την άλλη μέρα που θα 'ναι Κυριακή, έστω και μια μηδαμινή αύξηση συμμετοχής του πληθυσμού στο δημοψήφισμα). Μια σειρά κόμματα, όπως ο Σύνδεσμος των Πολωνικών Οικογενειών, θεωρούν ότι η πρόωρη αποκάλυψη της συμμετοχής θα αποτελούσε παραβίαση του εκλογικού δικαιώματος. Την ίδια γνώμη έχει και η Κρατική Εκλογική Επιτροπή. Παρ' όλα αυτά οι θιασώτες της ΕΕ εξανάγκασαν την πολωνική Βουλή να ψηφίσει καινούριο νόμο που επιτρέπει την πρόωρη ενημέρωση για τη συμμετοχή του πληθυσμού στο δημοψήφισμα την πρώτη μέρα. Φυσικά, ο πρόεδρος της Πολωνικής Δημοκρατίας ενέκρινε αμέσως αυτή την εξόφθαλμη παραβίαση του εκλογικού δικαιώματος! Πήρε τα θερμά συγχαρητήρια από τους θιασώτες της ΕΕ...

Με την καμπάνια που γίνεται στην Πολωνία για την ένταξή της στην ΕΕ ήταν συνδεδεμένος στενά και ο γιορτασμός της φετινής Πρωτομαγιάς. Και μόνο το γεγονός, ότι η μεγαλύτερη, φυσικά, συνδικαλιστική οργάνωση της Πολωνίας, η Παμπολωνική Ενωση Συνδικάτων -που δεν είχε στη μεταρρυθμισμένη Πολωνία και εξακολουθεί να μην έχει ταξικό χαρακτήρα- φοβούμενη την έντονη αντίδραση των εργαζομένων, δεν οργάνωσε φέτος, όπως κάθε χρόνο, πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση, λέει πολλά από μόνο του. Προσπάθησε να δικαιολογηθεί με το γεγονός, ότι δεν υπάρχουν συνθήκες για τέτοιους γιορτασμούς. Και οι συνθήκες λένε, ότι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία η ανεργία στην Πολωνία έχει σπάσει σήμερα όλα τα ρεκόρ. Εφθασε τα 18,8% του συνόλου των εργαζομένων, δηλ. είναι για την ακρίβεια 3.344.000 άτομα, από τα οποία μόνο ένα 16,4% παίρνει επίδομα ανεργίας. Μαζί με τη λανθάνουσα ανεργία στο χωριό και στις μικρές κωμοπόλεις, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ειδικών έφθασε τα 5.000.000 άτομα. Τα στοιχεία - τα επίσημα - λένε, ότι περίπου 300 χιλιάδες άτομα απειλούνται με θάνατο από την πείνα. Κι ας καυχιέται ο σημερινός υπουργός των Οικονομικών Γκζέγκοζ Κολόντκο, πως τα σχέδιά του θα σώσουν την πολωνική οικονομία. Οτι θα εξασφαλίσουν μια ετήσια άνοδο της βιομηχανικής παραγωγής πάνω από 5% κλπ. Δεν κοκκινίζει καθόλου, όταν λέει πως αυτό θα το πετύχει κατεβάζοντας το φόρο για τους επιχειρηματίες και παγιώνοντας σχεδόν ολότελα τις συντάξεις. Οι συντάξεις θα αυξηθούν φέτος μόνο κατά 14 ζλοτ, δηλαδή κατά 3 ευρώ!!!

Αυτοί ήταν ακριβώς οι λόγοι, για τους οποίους η φετινή Πρωτομαγιάτικη διαδήλωση που οργάνωσαν τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού ήταν η πιο πενιχρή σε σύγκριση με τα τελευταία χρόνια. Ενώ, αντίθετα ήταν μαζική, σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια, και πρώτ' όλα ιδιαίτερα μαχητική, αντικαπιταλιστική, αντιευρω-ενωτική και αντιαμερικανική η ξεχωριστή διαδήλωση που οργάνωσαν για πρώτη φορά μια σειρά πραγματικά αριστερά κόμματα και αριστερές παρατάξεις, με επικεφαλής το Κομμουνιστικό Κόμμα Πολωνίας και το Κόμμα της «Νέας Αριστεράς», που ηγείται ο πρώην Γραμματέας του Πολωνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ικονομόβιτς.

Για πρώτη φορά - επειδή το Κομμουνιστικό Κόμμα της Πολωνίας δε συμμετείχε στην Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση της Συμμαχίας της Δημοκρατικής Αριστεράς, στέρησαν από τους Πολωνούς κομμουνιστές την αίθουσα στην οποία έκαναν πάντοτε τις συνεδριάσεις τους κάθε μήνα. Πολλά λέει κι αυτό το μικρό, «μικρούτσικο» γεγονός.

Ενα μεγάλο ερωτηματικό είναι σήμερα η συγκεκριμένη έκβαση του δημοψηφίσματος της ένταξης της Πολωνίας στην ΕΕ. Ο Τύπος προβλέπει πως τουλάχιστον ένα 50% του πολωνικού πληθυσμού θα κάνει αποχή και ίσως επαναληφθεί αυτό που έγινε στην Ουγγαρία. Ωστόσο από τους θιασώτες της ΕΕ γίνεται το παν για να πει η Πολωνία το «ΝΑΙ», έστω και με το ζόρι. Και μόνο το γεγονός, ότι και ο Ελληνας πρωθυπουργός - φλογερός υπερασπιστής της ΕΕ - έκανε πριν λίγες μέρες την εμφάνισή του στη Βαρσοβία, λέει πολλά, πάρα πολλά...