Στα 57 του χρόνια και από άγνωστη αιτία έφυγε από τη ζωή ο Κέρτις Μέιφιλντ, ο καλλιτέχνης η μουσική του οποίου καθόρισε τον ήχο του Σικάγο στη δεκαετία του '60 και το φάνκι ύφος του επηρέασε δεκάδες καλλιτέχνες, από την ποπ έως το χιπ χοπ. Μέλος των αθανάτων του Rock Roll Hall of Fame, ο Μέιφιλντ συνέθεσε αμέτρητες επιτυχίες στην πορεία της καριέρας του. Ιδιαίτερα ξεχωρίζουν τα «People Get Ready», «Keep On Pushing», το θέμα της ταινίας «Superfly», τα «It's All Right» και «Gypsy Woman». Ο Μέιφιλντ είχε υποστεί σοβαρό ατύχημα το 1990, όταν σε συναυλία του στη Ν. Υόρκη έπεσε πάνω του ένα στήριγμα προβολέα, με αποτέλεσμα να μείνει παραπληγικός. Μέχρι τότε είχε οργώσει τον κόσμο, κάνοντας συναυλίες, όμως και μετά το ατύχημά του, η επιρροή του παρέμεινε μεγάλη μέσα από τις δουλιές άλλων καλλιτεχνών. Το 1994, η Γουίτνι Χιούστον, ο Ελτον Τζον, οι «Κίσλι Μπράδερς» και η Αρίθα Φράνκλιν, ηχογράφησαν μια ειδική έκδοση του πασίγνωστου τραγουδιού του «All Men Are Brothers: a Tribute to Curtis Mayfield».
Ο Μέιφιλντ γεννήθηκε το 1942 στο Σικάγο κι άρχισε να τραγουδά σε ηλικία επτά ετών. Ηταν αυτοδίδακτος κιθαρίστας και άρχισε να συνθέτει υπό την επιρροή της μητέρας του, που αγαπούσε την ποίηση. Το ταλέντο του τον εκτόξευσε γρήγορα στα ύψη της δημοτικότητάς του από πολύ νωρίς. Η αξιομνημόνευτη καριέρα του άρχισε το 1957 και κράτησε παραπάνω από 40 χρόνια. Ως συνθέτης, μουσικός, ερμηνευτής και παραγωγός, άσκησε μεγάλη επιρροή στα πράγματα της μουσικής σκηνής του '60 και του '70, αρχικά με τους «Ιμπρέσιονς» και από το 1970, ακολουθώντας σόλο καριέρα.
Είκοσι χρόνια συμπληρώθηκαν τον περασμένο Σεπτέμβρh από το θάνατο της Μαρίας Κάλλας και όπως κάθε χρόνο το «Αττενέουμ» οργάνωσε μεγάλη συναυλία αφιερωμένη στη μνήμη της. Στη συναυλία, στην οποία είχαν μετακληθεί επίλεκτοι μουσικοί από δεκαεννέα ορχήστρες της Ευρώπης και συμμετείχαν βραβευμένοι νέοι σολίστες, παρουσιάστηκε το έργο του Βέρντι «Messa da requiem», με αρχιμουσικό τηn Λούλη Ψυχούλη, πρόεδρο του Καλλιτεχνικού Κέντρου. Η συναυλία ηχογραφήθηκε ζωντανά από το «Αττενέουμ» και κυκλοφόρησε σε διπλό CD, αφιερωμένο στη μοναδική μελοδραματική προσωπικότητα της Κάλλας. Σε αυτό περιλαμβάνεται κι ένα απόσπασμα ανέκδοτης συνέντευξης της λυρικής τραγουδίστριας το 1958, στην Αθήνα, που με ιδιαίτερο τρόπο εκφράζει την αγάπη της για την πατρίδα της, την Ελλάδα. Αποκλειστική διάθεση: Διεθνές Καλλιτεχνικό Κέντρο «Αττενέουμ» (Αδριανού 3, τηλ. 3211.987).
Το ροκ καλά κρατεί και μάλιστα στη Δυτική Αθήνα βρήκε ένα χώρο μεγαλύτερης έκφρασης και προβληματισμού. Ο λόγος για την απόφαση της μουσικής σκηνής «Στον αέρα», που λειτουργεί εδώ και δύο χρόνια στην Πετρούπολη (κεντρική πλατεία), να δημιουργήσει ένα ροκ κλαμπ (μελών), στο οποίο θα συμμετέχουν σχήματα αλλά και μεμονωμένα άτομα. Η απόφαση, όπως αναφέρουν, λήφθηκε από κοινού με τα περισσότερα σχήματα της ευρύτερης περιοχής, με σκοπό να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Στις άμεσες πρωτοβουλίες περιλαμβάνονται: Η 3η Συνάντηση νέων ροκ σχημάτων (ελληνόφωνων, αγγλόφωνων, μέταλ, εναλλακτικών κλπ.), από τις 5 - 9 του Γενάρη, με τη συμμετοχή πολλών συγκροτημάτων. Μέσα στο Γενάρη θα γίνει η ηχογράφηση ενός CD, που θα περιλαμβάνει ανθολογία τραγουδιών των συγκροτημάτων, που έχουν έτοιμη δουλιά, ενώ προγραμματίζεται Φεστιβάλ των μαθητικών σχημάτων της περιοχής με παράλληλη διοργάνωση συζήτησης για τα καλλιτεχνικά δρώμενα, τη διασκέδαση και τις αναζητήσεις των νέων.
Στην πατρίδα μας είναι συνηθισμένο φαινόμενο να αγνοούνται εν ζωή και πολλές φορές να διώκονται για τις ιδέες τους σημαντικοί δημιουργοί. Αυτό το ξέρουν πολλοί που ανήκουν στις τάξεις της Αριστεράς, αλλά και άλλοι που το πρωτοποριακό τους έργο πείραξε, ενόχλησε κατεστημένες καταστάσεις και απόψεις.
Ενας αγνοημένος και καλλιτεχνικά κυνηγημένος δημιουργός ήταν ο Γεώργιος Λαμπελέτ. Κερκυραίος Μουσουργός που πέθανε αγνοημένος στην Αθήνα το 1945.
Ηταν ίσως ο πρώτος που προσπάθησε να δημιουργήσει «Εθνική Μουσική Σχολή» και «Ελληνική Συμφωνική Μουσική», σαν συνθέτης και συγγραφέας μουσικοθεωρητικών κειμένων αυτό επιδίωξε.
Συγκρούστηκε με τους τότε «υπεύθυνους» του Πολιτισμού οι οποίοι απαγόρευσαν στη μία ορχήστρα που υπήρχε τότε στην Αθήνα να παίξει τα έργα του.
Το ελληνικό συμφωνικό του έργο «Γιορτή» ολοκληρώθηκε το 1901.
Το 2000 θα έχουν περάσει περίπου 100 χρόνια από τη δημιουργία του έργου «Γιορτή», ίσως του πρώτου καθαρού ελληνοσυμφωνικού έργου. Το νέο έτος ας γίνει αφετηριακή χρονιά για να γνωρίσουν οι Ελληνες τον πρωτεργάτη της Εθνικής μας Μουσικής.