Η απόφαση της κυβέρνησης να εξυπηρετήσει κατ' αυτόν τον τρόπο την αδηφαγία μιας χούφτας επιχειρηματιών αποτελεί ίσως το πιο... ποιοτικό εγκληματικό άλμα του «εκσυγχρονισμού» υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις αναμφισβήτητα ωφελούν λίγους και εκλεκτούς εκπροσώπους της άρχουσας τάξης, που στον ένα ή άλλο βαθμό «φωτογραφίζονται» και στα άρθρα του ν/σ. Θύματα αυτής της ανατροπής είναι ανεξαιρέτως όλος ο πληθυσμός της Αττικής, ο οποίος θα υποχρεωθεί να ζήσει σε ένα εξαιρετικά μολυσμένο περιβάλλον, και ανάλογη ατμόσφαιρα, πολύ χειρότερο από το σημερινό. Για λόγους σύγκρισης, αναφέρουμε ότι η επέκταση της ΠΕΤΡΟΛΑ, που δικαίως έχει ξεσηκώσει όλους τους κατοίκους του Θριασίου, είναι μόνο ένα από τα παρεπόμενα της κατάργησης του ΠΔ 84/84, αφού με τις νέες ρυθμίσεις δίνεται σε όσες βιομηχανίες το επιθυμούν το περιθώριο να γιγαντωθούν.

Πέραν τούτου, ειδικές προβλέψεις του σ/ν είναι πολύ πιθανό να μετατραπούν σε παγίδα για χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και αυτοαπασχολούμενους, οι οποίοι θα είναι οι μοναδικοί που θα κληθούν να πληρώσουν, ακόμα και με το κλείσιμό τους, την... περιβαλλοντική ευαισθησία πρώην ακτιβιστών οικολόγων, που σήμερα από αξιόλογες κυβερνητικές θέσεις δίνουν άλλοθι στην αντιπεριβαλλοντική κυβερνητική πολιτική. Αλλωστε, τα ποσά που θα δοθούν στις μεγάλες επιχειρήσεις για το δήθεν εκσυγχρονισμό τους δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα για να αφήσουν και τους μικρομεσαίους και αυτοαπασχολούμενους να πάρουν το μερίδιο που τους αναλογεί.

Ετσι, μετά από 17 χρόνια εφαρμογής του ΠΔ 84/84, που βεβαίως δεν αρκούσε για την προστασία του περιβάλλοντος γι' αυτό και απαιτούσε τροποποίηση προς το βέλτιστο σε σχέση με την εγκατάσταση ή επέκταση βιομηχανιών στην Αττική, αλλά περιόριζε σ' ένα βαθμό την επιβάρυνσή του σε σχέση με το προτεινόμενο νομοσχέδιο, σήμερα εισερχόμαστε σε μία νέα εποχή, όπου με το νόμο η Αττική μετατρέπεται σε χαβούζα αποβλήτων των μεγαλοβιομηχάνων. Με χαρακτηριστικά, που ταιριάζουν απόλυτα σε διορισμένες κυβερνήσεις τριτοκοσμικών «μπανανιών», η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έρχεται να ικανοποιήσει ένα χρόνιο αίτημα των βιομηχάνων, που θα το πληρώσουμε όλοι μας.

Αν δούμε ορισμένα σημεία «αιτιολόγησης» του νομοσχεδίου, που εκφώνησε κατά την παρουσία του σ/ν-έκτρωμα ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Κ. Λαλιώτης, γίνεται εύκολα αντιληπτό ποιον εξυπηρετεί η αντικατάσταση του ΠΔ 84/84. Επικαλούμενος τα αποτελέσματα ημερίδας αναγνωρισμένων φορέων για τα αποτελέσματα του ΠΔ 84/84 και για την επιβάρυνση της Αττικής ο ΥΠΕΧΩΔΕ ανέφερε: «Ολοι θεώρησαν ότι αποτελεί κοινό τόπο ότι το Προεδρικό Διάταγμα 84/84 είχε θετικές επιπτώσεις ως προς την προστασία του περιβάλλοντος και την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής». Τότε γιατί να καταργηθεί και να αντικατασταθεί από ένα εκτρωματικό θεσμικό πλαίσιο, που πλήττει όχι μόνο το περιβάλλον αλλά και την ίδια την ποιότητα ζωής των κατοίκων της Αττικής;

Στο παραπάνω απαντάει πάλι ο Κ. Λαλιώτης: «Παρ' όλα αυτά όμως είχε και παρεπόμενα, τη δημιουργία αρκετών προβλημάτων που ενδεικτικά είχαν αναφερθεί ως προβλήματα που αποτρέπουν την παραγωγική ανασυγκρότηση και την παραγωγική δραστηριότητα, ως προβλήματα που συνδυάζονται με την αδυναμία να αντιμετωπιστούν συνολικά τα περιβαλλοντικά προβλήματα, ως προβλήματα που συνδυάζονται με την απαγόρευση ένταξης των παραγωγικών μονάδων και της ανάπτυξής τους στα νέα κοινοτικά προγράμματα και ως προβλήματα που συνδέονται με τη μη προώθηση σύγχρονων μεθόδων παραγωγής, με βάση τα νέα τεχνολογικά δεδομένα. Και βεβαίως και με το πρόβλημα, που έχει να κάνει με τη διατήρηση ή με την αύξηση των θέσεων απασχόλησης». Την ίδια στιγμή ο έτερος «εκσυγχρονιστής» Ν. Χριστοδουλάκης ανέφερε ότι η κατάργηση του 84/84 «θα επιτρέψει να επιταχύνουμε και το στόχο της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων».

Οι αναφορές των δύο προαναφερθέντων υπουργών αποτελούν και την κυνική ομολογία ότι το ΠΔ 84/84, το οποίο κατ' αυτούς «είχε θετικές επιπτώσεις», αντικαθίσταται από ένα χειρότερο νόμο για την επίτευξη της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή της ασύδοτης δράσης και συλλογής υπερκερδών του μεγάλου κεφαλαίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το σύνολο του πληθυσμού που κατοικεί στην Αττική στο παρόν, αλλά, πολύ περισσότερο, στο μέλλον. Επίσης, και με ό,τι συνεπάγεται για τους εργαζόμενους, αλλά και τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, τους αυτοαπασχολούμενους.

Το ΠΔ 84/84 αποτέλεσε ενός είδους ανάσα για το πολύπαθο Λεκανοπέδιο. Τι άλλαξε όμως από τότε (1984) ώστε σήμερα να θεωρείται «αναγκαιότητα» η αντικατάστασή του;

Αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι ότι δεν άλλαξε τίποτα προς το καλύτερο. Αντιθέτως το περιβάλλον επιβαρύνθηκε, τόσο από την παράνομη επέκταση των βιομηχανιών και το «φύτρωμα» σχεδόν τεσσάρων χιλιάδων παράνομων επιχειρήσεων, αλλά και από την κατακόρυφη αύξηση των οχημάτων που κινούνται στο Λεκανοπέδιο. Η Αττική σήμερα αντιπροσωπεύει περίπου το 4% της συνολικής εδαφικής έκτασης της χώρας, ενώ η συγκέντρωση βιομηχανιών και βιοτεχνιών (πάντα στην Αττική) αντιπροσωπεύει μεγαλύτερο ποσοστό από το 40% στο σύνολο του μεταποιητικού τομέα! Δηλαδή σχεδόν οι μισές βιομηχανίες και βιοτεχνίες λειτουργούν στην Αττική ή, με άλλους όρους, σχεδόν το 1/2 του όγκου της μεταποίησης είναι εγκαταστημένο στην Αττική.

Προχωρώντας ακόμα πιο πέρα από όσο θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος, με το υπό κατάθεση νομοσχέδιο, για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το μεγάλο κεφάλαιο εξαλείφεται ο όρος «όριο εκπομπής ρύπων», για να αντικατασταθεί με τον όρο «όριο κατανάλωσης ενέργειας». Δηλαδή, αν μία επιχείρηση καταναλώνει συγκεκριμένες ποσότητες ενέργειας, που κατά το υπό διαμόρφωση θεσμικό πλαίσιο χαρακτηρίζεται «εντός ορίων», δε θα υφίσταται κανέναν έλεγχο, και συνεπώς ανάλογη κύρωση, αν ρυπαίνει πολλαπλασίως την ατμόσφαιρα, αφού αίρεται ο όρος του ανωτάτου εκπεμπομένου ορίου στερεών, αέριων ή υγρών ρύπων!

Το «τέχνασμα» της καταμέτρησης της καταναλισκωνόμενης ενέργειας είναι ένας κατ' ευφημισμόν «νεοτερισμός» που χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση και το μεγάλο κεφάλαιο, σε μια κοινή τους προσπάθεια να εξωραΐσουν το επερχόμενο περιβαλλοντικό έγκλημα. Ως επιστέγασμα, έρχεται και η σταδιακή, πλην σημαντική, αύξηση της εγκαταστημένης ιπποδύναμης των ήδη υπαρχουσών επιχειρήσεων, αλλά και όσων νέων δημιουργηθούν.

Παρότι αναγνωρίζεται πως η Αττική, με βάση τα στοιχεία που παραθέσαμε πιο πάνω, συγκεντρώνει σχεδόν το 1/2 του συνολικού εγχώριου όγκου της μεταποίησης, εντούτοις στο σ/ν ορίζεται ότι επιχειρήσεις που πληρούν μια σειρά από προϋποθέσεις μπορούν να εγκατασταθούν στο ηπειρωτικό τμήμα του Νομού της Αττικής! Δηλαδή, όχι μόνο αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να μετεγκατασταθούν επιχειρήσεις από την περιφέρεια εντός της Αττικής, αλλά δίνει και κίνητρα γι' αυτό!

Είναι αλήθεια ότι το σ/ν παρέχει μια σειρά από κίνητρα για τον εκσυγχρονισμό και την εγκατάσταση αντιρρυπαντικής τεχνολογίας σε μια σειρά από επιχειρήσεις, αλλά και για τη μετεγκατάστασή τους. Τα ποσά αυτά δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα, αφού θα προέρχονται από τα κονδύλια του Γ΄ ΚΠΣ, των Προγραμμάτων Δημοσίων Επενδύσεων κ.ο.κ. Κάποιες από τις βασικές προϋποθέσεις που ορίζει το σ/ν είναι η μετεγκατάσταση των επιχειρήσεων σε Βιομηχανικά και Βιοτεχνικά Πάρκα, τα οποία δεν έχουν δημιουργηθεί, και όλες οι ενδείξεις είναι ότι δεν πρόκειται να δημιουργηθούν. Αλλά στην περίπτωση που δημιουργηθούν, δε θα μπορούν να φιλοξενήσουν 50 και πλέον χιλιάδες επιχειρήσεις, που ορίζει το σ/ν ότι θα πρέπει να μεταφερθούν εκεί, διότι διαφορετικά θα κλείσουν. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των επιχειρήσεων είναι μικρομεσαίες και το σίγουρο είναι ότι δε θα τις κλείσουν με την επίκληση του γράμματος του νόμου. Απλά θα ξεκινήσει ένα «πογκρόμ» καταπίεσης των μικρομεσαίων, που σταδιακά θα τους οδηγούν στο κλείσιμο.

Την ίδια στιγμή, για τους μεγαλοβιομηχάνους θα ρέει ο «Πακτωλός» της χρηματοδότησης, για τη δήθεν προσαρμογή τους στα «φιλοπεριβαλλοντικά» στάνταρντ. Ετσι οι μεγαλοβιομήχανοι θα έχουν πολλαπλές μορφές υπερκερδοφορίας. Θα γιγαντώσουν τις επιχειρήσεις τους, μεγιστοποιώντας τα κέρδη, καταστρέφοντας και το περιβάλλον, αλλά και θα επιδοτούνται και από πάνω!