Από τη συμμετοχή των αντιπροσωπειών συντρόφων φοιτητών στο συλλαλητήριο για την παιδεία στις 28/2/03

-- Εικόνες καταστολής φοιτητικών κινητοποιήσεων από την Τουρκία φτάνουν συχνά στη χώρα μας, συνοδευόμενες με σχόλια για τον αντιδημοκρατισμό που επικρατεί. Ποια είναι η πραγματική κατάσταση στα ιδρύματα, σχετικά με τις συνδικαλιστικές ελευθερίες;

-- Υπάρχουν αρκετά και σημαντικά εμπόδια στην προσπάθεια των φοιτητών να ενωθούν, τόσο νομικά όσο και απαγορεύσεις πολιτικοποίησης στα πανεπιστήμια. Η αντιδημοκρατική κατάσταση που επικρατεί στα πανεπιστήμια είναι ένα αποτέλεσμα του καπιταλισμού. Φυσικά, αυτή η κατάσταση δε μας αποθαρρύνει, δε μας σταματάει από το να έχουμε πολιτική δράση μέσα στα πανεπιστήμια (σε κάποια πιο ανοιχτά, σε άλλα λιγότερο, ανάλογα με την κατάσταση που επικρατεί σε κάθε ίδρυμα), όπου για την ώρα, είμαστε οργανωμένοι ως «Φοιτητές του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας». Οι δυνάμεις που έχουμε συγκεντρώσει μας βοηθούν να συνεχίζουμε τον αγώνα, αντιμετωπίζοντας όλα αυτά τα νομικά εμπόδια.

Σύμφωνα με το νόμο για τα πανεπιστήμια η πολιτική δράση απαγορεύεται και προβλέπονται διάφορες ποινές (από απλή προειδοποίηση μέχρι και αποβολή) για τους «παραβάτες». Η διατύπωση του νόμου, δίνει στην πολιτική δράση την έννοια της «συμμετοχής σε ιδεολογικές δραστηριότητες», πράγμα που στρέφεται κυρίως ενάντια στο μαρξισμό - λενινισμό, ενώ παράλληλα, οποιαδήποτε δραστηριότητα θα μπορούσε να ιδωθεί σαν ιδεολογική.

Το να μπορούμε να είμαστε οργανωμένοι μέσα στα πανεπιστήμια δεν είναι αρκετό, δε μας ικανοποιεί, γιατί βασικός μας στόχος είναι να ωθήσουμε το φοιτητικό κίνημα να αναπτυχθεί και να κερδίσουμε τα πανεπιστήμια σε μια κατεύθυνση ένταξής τους στο ταξικό κίνημα, γιατί το δυναμικό που υπάρχει στα πανεπιστήμια μπορεί να συνεισφέρει στην ταξική πάλη με ένα θετικό τρόπο. Ειδικά σε κοινωνίες οι οποίες είναι πιο καθυστερημένες, θα μπορούσαμε να πούμε, όπως η Τουρκία, ο ρόλος που παίζουν τα πανεπιστήμια στην παραγωγή της ιδεολογίας στην κοινωνία είναι ακόμα μεγαλύτερος. Ετσι λοιπόν, αν δεν αντιπαρατεθούμε με την αστική ιδεολογία - ένα παράδειγμα είναι η ότι η ιδεολογική προπαγάνδα υπέρ της ΕΕ περνάει κυρίως μέσα από τα πανεπιστήμια - θα χάσουμε ένα σημαντικό μέτωπο στην ταξική πάλη. Και βλέποντάς το αντίστροφα, μπορούμε να πούμε ότι αν κερδίσουμε τα πανεπιστήμια στην ταξική πάλη αυτό θα είναι πάρα πολύ θετικό γιατί, ο κόσμος σέβεται αυτά τα οποία πρεσβεύουν οι φοιτητές, οι ακαδημαϊκοί.

Εδώ και μερικά χρόνια αντιπροσωπευτικά φοιτητικά όργανα έχουν αρχίσει να ιδρύονται υπό την αιγίδα των πανεπιστημιακών αρχών και ευρύτερα της κυβέρνησης. Φυσικά, αυτά τα σώματα δε φτιάχτηκαν για να αντιμετωπίσουν τα πραγματικά φοιτητικά προβλήματα, τα προβλήματα της νεολαίας, της εκπαίδευσης, της χώρας, αλλά ο στόχος τους είναι να λύσουν ελάχιστα και ασήμαντα προβλήματα. Εμείς το ονομάζουμε σαν «το πρόβλημα έλλειψης χαρτιού στις τουαλέτες». Για να εκλεγεί ένας φοιτητής σ' αυτά τα σώματα, δε θα πρέπει να έχει στην ακαδημαϊκή του πορεία μέχρι εκείνη τη στιγμή καμιά ποινή. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι το να έχει κάποιος πολιτική δραστηριότητα αποτελεί «κολάσιμο αδίκημα», τότε καταλαβαίνουμε πού στοχεύει αυτό το μέτρο. Σε κάποια μάλιστα πανεπιστήμια υπάρχει ευθεία απαγόρευση συμμετοχής στους φοιτητές - μέλη πολιτικών οργανώσεων να συμμετέχουν στα σώματα αυτά. Ολη αυτή είναι μια πρόσφατη διαδικασία, στην οποία προσπαθούμε να παρέμβουμε και έχουμε κάποιους συντρόφους μας εκλεγμένους.

-- Ποια είναι, πέρα από την «απαγόρευση» του συνδικαλισμού, τα βασικά προβλήματα ενός φοιτητή σήμερα στην Τουρκία και ποιοι οι στόχοι πάλης για εσάς;

-- Τα προβλήματα των φοιτητών, αλλά και των εργατών, ξεκινούν αρκετά πριν το πανεπιστήμιο. Ενα μεγάλο κομμάτι παιδιών δεν μπορούν να ολοκληρώσουν την 8χρονη βασική εκπαίδευση γιατί εξαιτίας της φτώχειας, πρέπει παράλληλα να δουλέψουν. Το ίδιο συμβαίνει και μετά την 8χρονη εκπαίδευση, πάλι είναι πολλοί αυτοί που δεν καταφέρνουν να ολοκληρώσουν το σχολείο και αρκετοί αυτοί που, αφού το ολοκληρώσουν, βγαίνουν κατευθείαν στην παραγωγή. Μεγάλο είναι επίσης το κομμάτι αυτών που δεν μπορούν να περάσουν τις εξετάσεις εισαγωγής στο πανεπιστήμιο, οι οποίες προϋποθέτουν φροντιστήρια, ιδιαίτερα μαθήματα και έχουν αρκετό κόστος. Ετσι, το μεγαλύτερο κομμάτι των παιδιών της εργατικής τάξης μένει εκτός ανώτατης εκπαίδευσης.

Πριν δέκα χρόνια περίπου, η κυβέρνηση έβαλε δίδακτρα στα πανεπιστήμια. Αυτή τη στιγμή δεν είναι αρκετά υψηλά, αλλά έχουν την τάση να αυξηθούν. Οι φοιτητές μέχρι τώρα πλήρωναν περίπου το 5% του κόστους των σπουδών τους, έτσι όπως αυτό είναι υπολογισμένο και τώρα πρόκειται να πληρώνουν το 50%.

Στόχος μας είναι η αποτροπή των ιδιωτικοποιήσεων, που έρχονται με πολλές μορφές. Το σύνθημά μας είναι «ελεύθερη και ίση για όλους εκπαίδευση», κάτι βέβαια, που μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο στο σοσιαλισμό.

Ενα ακόμα αίτημά μας, είναι να διεξάγεται η εκπαιδευτική διαδικασία στη μητρική μας γλώσσα, γιατί σ' ένα αυξανόμενο αριθμό επιστημονικών ιδρυμάτων η εκπαίδευση γίνεται στην αγγλική γλώσσα.

Υπάρχουν ακόμα προβλήματα που συνδέονται με τη γενικότερη πολιτική κατάσταση στη χώρα, όπως τα αντιδραστικά στοιχεία που υπάρχουν σε όλη την κλίμακα της εκπαίδευσης κι αναφέρομαι στους φονταμενταλιστές. Η θεωρία της εξέλιξης δε διδάσκεται στα πανεπιστήμια, το μάθημα των θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό στο σχολείο και πάρα πολλοί νέοι άνθρωποι μεγαλώνουν με το θρησκευτικό φανατισμό. Παράλληλα, υπάρχουν στα πανεπιστήμια και αντιλήψεις χαμηλής ποιότητας και καθυστερημένες. Στις κοινωνικές επιστήμες για παράδειγμα διδάσκονται αντιεπιστημονικές, αστικής προέλευσης θεωρίες. Εμείς, παλεύουμε ενάντια σ' όλα αυτά και αγωνιζόμαστε ώστε η παρεχόμενη γνώση να έχει και επιστημονική βάση.

Αντιπολεμικό χαρακτήρα παίρνει το 2ο Φεστιβάλ που διοργανώνουν οι Σύλλογοι Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ και Ιδιωτικών Σχολών, το οποίο θα γίνει στη Θεσσαλονίκη στις 11 και 12 Απρίλη στο άγαλμα του Βενιζέλου. Στη διάρκεια του διημέρου, θα πραγματοποιηθούν συναυλίες, εκθέσεις ζωγραφικής και σκίτσου, συζητήσεις για τον πόλεμο, την εκπαίδευση και άλλα θέματα που αφορούν τη νεολαία. «Οι ίδιοι οι σπουδαστές δημιουργούν ενάντια στον πόλεμο, εκφράζουν τις ανησυχίες και τα όνειρά τους, διεκδικούν όλα αυτά που δικαιούνται, μόρφωση, εργασία, ειρήνη», σημειώνουν, σε κοινή ανακοίνωσή τους, οι Σύλλογοι Σπουδαστών.