Ο «εμφύλιος πόλεμος» μεταξύ των υπουργείων Αμύνης και Εξωτερικών μαίνεται εδώ και μέρες στο Λευκό Οίκο. Ενώ ο όλεθρος και ο θάνατος εξακολουθούν να σπέρνονται στο Ιράκ, Ντόναλντ Ράμσφελντ Κόλιν Πάουελ διαγκωνίζονται, στο ποιος θα έχει το πάνω χέρι στη σύνθεση της «μεταβατικής κυβέρνησης», δηλαδή των γκαουλάιτερς που θα διευθύνουν το Ιράκ, όταν τερματιστούν οι εχθροπραξίες και φυσικά θα έχει επιτευχθεί ο κύριος στόχος που δεν είναι άλλος από την απομάκρυνση του Σαντάμ Χουσεΐν.

Κατά την «οπτική γωνία» του Κόλιν Πάουελ πρέπει η σύνθεση να είναι κατά τι πολιτική, δηλαδή πρώην διπλωμάτες ή αναγνωρισμένα πολιτικά πρόσωπα, ούτως ώστε να γίνει -όσο είναι εφικτό- αποδεκτή η μεταβατική κυβέρνηση εκ μέρους της διεθνούς κοινότητας. Για ποιο λόγο; Μα για να μπορέσει να υπάρξει κάποια στιγμή η ανάμειξή της στην ανοικοδόμηση του Ιράκ, μέσω καταβολής χρημάτων φυσικά και κυρίως για τη νομιμοποίηση αυτού του εγκλήματος πολέμου. Φυσικά, ο Πάουελ είναι σαφής όταν τονίζει, ότι ο όποιος ρόλος τους θα είναι μειωμένης ισχύος και καθ' υποδείξεων των Αμερικανών...

Από την πλευρά του ο Ντόναλντ Ράμσφελντ πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων τον κατάλογο που κατέθεσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ως «ένα μάτσο γραφειοκράτες», ενώ εμμένει ότι αυτός προσωπικά και οι ΗΠΑ πρέπει να έχουν το μοναδικό λόγο για την «εν αναμονή πολιτεία των ΗΠΑ».

Προς το παρόν, το πολιτικό σκέλος έχει κολλήσει, το οικονομικό ουδόλως! Από το Σεπτέμβρη, εξάλλου, έχει ιδρυθεί ο Οργανισμός Διεθνούς Ανάπτυξης (USAID), στον οποίο επικεφαλής έχει τεθεί ο Αντριου Νάτσιος, με ειδικότητα την παροχή συμβολαίων σε αμερικανικές επιχειρήσεις. Αποκλειστικά. Κυρίως εταιρίες που έχουν άμεσες ή έμμεσες διασυνδέσεις με τον Λευκό Οίκο θα έχουν τον πρώτο λόγο στην αποκόμιση κερδών μετά την ανατροπή του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν. Κάποιες βρετανικές «συμμαχικές» εταιρίες, ακόμη και πετρελαϊκές, έχουν το δικαίωμα της αίτησης στην USAID, αλλά δεν πρόκειται καθώς φαίνεται να έχουν και πολλή τύχη, κάτι που έχει ενοχλήσει σφόδρα τους Βρετανούς, που αρχίζουν, και για άλλους εσωτερικούς λόγους, να αλληθωρίζουν προς την ΕΕ, θυμούμενοι ότι είναι μέλος της (ρωσικές, ιταλικές, και κυρίως γαλλικές εταιρίες δε χρειάζονται καν να υποβάλλουν αιτήσεις).

Το σχέδιο ανασυγκρότησης του Ιράκ προβλέπει συμβάσεις συνολικού ύψους από 25 έως 100 δισ. δολ. και είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από το σχέδιο μεταπολεμικής ανασυγκρότησης της Ευρώπης μετά τον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά πολύ μεγαλύτερο από το Σχέδιο Μάρσαλ, σύμφωνα με την Wall Street Journal.

Μια πρώτη «μικρή» σύμβαση εξασφάλισε από τις πρώτες μέρες της έναρξης των εχθροπραξιών, η αμερικανική εταιρία Stevedoring Services. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, το συνολικό ποσό της σύμβασης είναι 4,8 εκατ. δολ. για βελτιωτικά έργα στο λιμάνι Ουμ Κασρ, εγκατάσταση πιλότων που θα οδηγούν τα πλοία στο δίαυλο και εφαρμογή μέτρων κατά κλοπών και διαφθοράς. Το παράδοξο είναι ότι ενώ ο νότος έχει ανατεθεί στην αρμοδιότητα των βρετανικών δυνάμεων, η πόλη του Ουμ Κασρ ελέγχεται από τους Βρετανούς φυσικά, με ένα κενό ...ο λιμένας ελέγχεται από τους Αμερικανούς.

Επίσης, σύμφωνα με ανακοίνωση του αμερικανικού στρατού, η θυγατρική της Halliburton Co., η Kellog Brown & Root, ανέλαβε την εκτέλεση του έργου κατάσβεσης των πετρελαιοπηγών του Ιράκ. H ανάθεση έγινε χωρίς διαγωνισμό από το Army Corps of Engineers και το ποσό της σύμβασης θα καθοριστεί αναλόγως των εργασιών.

Αλλες επείγουσες προτεραιότητες προέρχονται από την USAID, περιλαμβάνουν την ανακατασκευή δύο διεθνών και τριών εσωτερικών αεροδρομίων, την εξασφάλιση πόσιμου ύδατος, ανακατασκευές μονάδων ηλεκτρικής ενέργειας, δρόμους, σιδηροδρομικές γραμμές, σχολεία, νοσοκομεία και αρδευτικά συστήματα. Προηγήθηκαν διαγωνισμοί που έγιναν από το Army Corps of Engineers για πιο πρόχειρες κατασκευές, όπως προσωρινές πόρτες, ξυλεία παραθύρων και επικαλύψεις στεγών.

Ανάμεσα στις εταιρίες, που έχουν προσκληθεί να λάβουν μέρος στο σχέδιο ανασυγκρότησης του Ιράκ, υπάρχουν μερικές από τις μεγαλύτερες και πλέον πολιτικά «συνδεδεμένες» κατασκευαστικές εταιρίες, φυσικά η Halliburton, ο κύριος «άξονας διαπλοκής και επιρροής» κατά τους αναλυτές.

Παραδείγματος χάριν, η θυγατρική της Kellog Brown & Root, μηχανικός και κατασκευαστικός βραχίονας της Halliburton, έλαβε ήδη το πρώτο συμβόλαιο, παρά το γεγονός ότι εδώ και 10 μήνες απασχολεί την Επιτροπή Ασφαλείας και Συναλλαγών, που διερευνά τη διαχείριση της εταιρίας από το 1998.

Εντούτοις, από το 1998, έχει αναλάβει την ανασυγκρότηση των αμερικανικών πρεσβειών στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν (11/2001) τη μετατροπή, σε μοντέρνα μονάδα, της βάσης του αμερικανικού ναυτικού στις Φιλιππίνες, στον κόλπο του Σούμπικ,(11/2001) αλλά και την κατασκευή των εγκαταστάσεων του Γκουαντανάμο, όπου «φιλοξενούνται» οι Ταλιμπάν και οι ύποπτοι για τρομοκρατία και αναμένεται να αποσταλούν και οι πρώτοι Ιρακινοί (03/2002).

Αποτελεί την κύρια επιχείρηση υποστήριξης των αμερικανικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν, στο Τζιμπουτί, τη Γεωργία, την Ιορδανία, το Ουζμπεκιστάν και το Κουβέιτ, ενώ έχει αναλάβει πολλά συμβόλαια στην Τουρκία -όπως τη βάση Ιντσιρλίκ κοντά στα Αδανα, συμβόλαιο που λήγει με την περάτωση των εργασιών τον Σεπτέμβρη του 2003- αλλά και στην Κεντρική Ασία, όπως τον εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων των βάσεων στο Ουζμπεκιστάν, αλλά και στο Μπαγκράμ και την αεροπορική βάση στο Κανταχάρ στο Αφγανιστάν.

Αλλες εταιρίες που ερίζουν για τα συμβόλαια, το Group Bechtel, με έδρα το Σαν Φρανσίσκο που στις τάξεις του υπήρξαν αρκετοί υψηλόβαθμοι Ρεπουμπλικανοί, και η Fluor, που έχει διασυνδέσεις με αρκετούς πρώην ανώτερους υπαλλήλους της CIA και του Πενταγώνου. H Bechtel θεωρείται η μεγαλύτερη κατασκευαστική εταιρία των HΠA και από τις μεγαλύτερες του κόσμου, όπου ανάμεσα στα στελέχη της βρίσκει κανείς τον πρώην ΥΠΕΞ Τζορτζ Σουλτς και τον πρώην υπουργό Αμυνας, Κάσπαρ Γουάινμπεργκερ. Αντιμετωπίζει όμως προβλήματα στην πολιτεία της Μασαχουσέτης σε σχέση με έργα οδοποιίας, ύψους 1 δισ. δολ., και ο κυβερνήτης Μιτ Ρόμι διέταξε έρευνα για την Bechtel και τη συνεταίρο Parsons Drinckerhoff που σχετίζεται με την Parsons Corp., η οποία επίσης έχει προσφορά για τα έργα του Ιράκ.

Η Louis Berger, όπου εκτός της συμμετοχής της στον αγωγό που μεταφέρει πετρέλαιο από το Τενγκίζ του Καζαχστάν στη Μαύρη Θάλασσα, υπήρξε ανάδοχος κυβερνητικών συμβάσεων στα Βαλκάνια, για χρόνια. Πρόσφατα κέρδισε σύμβαση αναπτυξιακών έργων στο μεταπολεμικό Αφγανιστάν με «φιλέτο» έργο 300 εκατ. δολ. για την ανακατασκευή αυτοκινητοδρόμου 600 μιλίων, από την Καμπούλ έως το Χεράτ.

H Fluor που εδρεύει στην Καλιφόρνια, δεν έχει πρόσφατη συμμετοχή μέσω της USAID, όμως, κατασκευάζει έργα πετρελαϊκών εγκαταστάσεων σε δύσκολα μέρη, όπως εργοστάσιο στη Σαχαλίνη για ένα διεθνές κονσόρτσιουμ. Εδώ και μήνες, η Fluor προσέλαβε τον Κένεθ Οσκαρ, πρώην υφυπουργό Αμυνας, προσβλέποντας σε μπίζνες του Πενταγώνου. Στη Fluor εργάζεται και ο Μπόμπο Ινμαν, απόστρατος ναύαρχος που υπήρξε διευθυντής της NSA και υποδιευθυντής της CIA.

Σύμφωνα με παρατηρητές η ανυπομονησία όλων είναι μεγάλη σχετικά με τη δημοσιοποίηση του καταλόγου των εταιριών που θα αναλάβουν έργα στο Ιράκ, ιδίως σε ό,τι αφορά την Carlyle Group.

Επίσης, ένας άλλος τομέας όχι αμελητέος, που αναμένει τον τερματισμό των εχθροπραξιών είναι και η πολεμική βιομηχανία, κύριος υποστηρικτής των Ρεπουμπλικανών και όχι μόνο.

Η διασύνδεσή της είναι τέτοια που παραλίγο να κοστίσει και τον πόλεμο στους Αμερικανούς, αφού οι κύριοι εκπρόσωποί της Ντόναλντ Ράμσφελντ - Πολ Γούλφοβιτς με το νέο αμυντικό δόγμα που σημαίνει νέες μικρότερες ευέλικτες ομάδες, παντού, εξοπλισμένες με όπλα νέας τεχνολογίας, προσπάθησαν να το πρωτοεφαρμόσουν κατά τον πόλεμο στο Ιράκ, με τα γνωστά αποτελέσματα των πρώτων ημερών.

Το σκεπτικό ήταν απλό ...εάν τα νέα «έξυπνα» οπλικά συστήματα, όπως οι αξιωματούχοι του Πεντάγωνου «οραματίζονται» δουλέψουν με καλά αποτελέσματα στο πεδίο μάχης, τότε οι πωλήσεις και κατά συνέπεια τους κέρδη θα εκτοξευτούν. Εξάλλου, καμία χώρα, σε καιρό ύφεσης ειδικά, δεν είναι διατεθειμένη να καταβάλει δισ. δολάρια για την αγορά βαρέων όπλων, όπως τεθωρακισμένα και μαχητικά ή Απάτσι που κοστίζουν 20 εκατ. δολάρια, αντιθέτως μπορεί ευκόλως να αγοράσει μία σειρά προϊόντων, όπως τους πυραύλους Τόμαχοκ (της εταιρίας Raytheon Co.) που κοστίζουν μόνο 600.000, ή τη βόμβα ακριβείας AGM-154 που κοστίζει μόλις 150.000 ή τη βόμβα Joint Direct Attack Munition γενικής χρήσης, που κατευθύνεται από δορυφόρους και κοστίζει το μηδαμινό ποσό των 25.000 δολ.

«Είναι ο καλύτερος τρόπος προώθησης των νέων προϊόντων της πολεμικής βιομηχανίας αυτός ο πόλεμος», θα τονίσει και στο CNN o Ταμάρ Γκάμπελινκ, επικεφαλής ελέγχου των πωλήσεων όπλων εκ μέρους της Ομοσπονδίας Αμερικανών Επιστημόνων...