«Οι παίκτες» του Ν. Γκόγκολ είναι μια άγρια σατιρική κωμωδία, που απεικονίζει την παρακμή, τη διαφθορά και την απάτη που επικρατούσε στην τσαρική Ρωσία στα μέσα του 19ου αιώνα. Στη διασκευή του Κ. Νταλιάνη, όμως, ο τόπος και ο χρόνος δράσης αλλάζει. Μεταφερόμαστε στο Σικάγο του 1930, την εποχή της... «ηθικότατης» ποτοαπαγόρευσης.

Πρόκειται φαινομενικά για μια φάρσα, μια κωμική ιστορία με αναπάντεχο τέλος. Στην πραγματικότητα, το έργο ανασκαλεύει, αποκαλύπτει και απεικονίζει με τον πιο γλαφυρό τρόπο την παρακμή, τη διαφθορά και τη σαπίλα της ρωσικής κοινωνίας του 19ου αιώνα. Εκατόν εβδομήντα τόσα χρόνια μετά, στην εφιαλτικά αβέβαιη κοινωνία του σήμερα, το έργο αποκτά μιαν απίστευτη επικαιρότητα.

Ο κλέψας του κλέψαντος, μια λέσχη αέναης απάτης, ένας συρφετός απατεώνων, που συναγωνίζονται στο πώς θα εξαπατήσει ο ένας τον άλλον, σε ένα περιβάλλον εξαπλωμένης διαφθοράς, μέσα στο οποίο κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα. Ανθρωποι που θα μπορούσαν να είναι ευαίσθητοι και αξιολάτρευτοι, μετατρέπονται σε αδίστακτους, αδυσώπητους, απάνθρωπους απατεώνες, σε μια κοινωνία όπου το μέτρο των πραγμάτων είναι μόνο το χρήμα.

Ανάμεσα στις αλλεπάλληλες απάτες του έργου, η παράσταση μάς προσφέρει και μίαν ακόμα: Ενώ οι ρόλοι του έργου είναι αντρικοί, παίζονται όλοι από γυναίκες, γκάνγκστερς του Σικάγου. Αυτή, όμως, η απάτη προσφέρει μια ευκαιρία για μια σπαρταριστή παράσταση, με θέατρο μέσα στο θέατρο και την απάτη να ξεπερνά τα όριά της και να ανατρέπεται από τον ίδιο τον εαυτό της. Στο τέλος... ένα αναπάντεχο τέλος.

Η παράσταση συμμετέχει στο φεστιβάλ Θεατρικές Συνθέσεις V (Νοέμβριος 2016 - Μάιος 2017) Ρώσοι συγγραφείς - Από τον Ουμανισμό του Πούσκιν στον ποιητικό ρεαλισμό του Τσέχωφ.

Συντελεστές: Πρωτότυπο κείμενο: Νικολάι Γκόγκολ. Ελεύθερη διασκευή αλλά και σκηνοθεσία: Κώστας Νταλιάνης. Μουσική: Μάριος Τσάγκαρης. Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της δημιουργικής ομάδας των «Μοντέρνων Καιρών». Παίζουν: Εβίτα Παπασπύρου, Ηλιάνα Παναγιωτούνη, Αγγελική Λυμπεροπούλου, Φάνια Νταλιάνη, Μαρία Κολοκυθά, Ματίνα Τζοβέννου, Ελένη Αυγούστη.

Παραστάσεις: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9 μ.μ., μέχρι τις 27 Δεκέμβρη. Τιμές εισιτηρίων 10 ευρώ (γενική είσοδος), 5 ευρώ (άνεργοι, φοιτητικά).

Ο «Γιούκος» της νύφης

Αυτόν τον καλλιτέχνη τίμησε η ιδιαίτερη πατρίδα του, ο Δήμος Μεγαρέων, στον οποίο ο Θωμάς Μώλος έχει δωρίσει 63 πίνακες ζωγραφικής και ένα γλυπτό, το οποίο έχει τοποθετηθεί και κοσμεί το χώρο υποδοχής των πολιτών στο ισόγειο του δημαρχείου.

Ο Δήμος Μεγαρέων διοργάνωσε την περασμένη Κυριακή εκδήλωση - αφιέρωμα στο έργο του μεγάλου Μεγαρίτη καλλιτέχνη, αλλά και στη ζωή του που σφραγίστηκε από τη συμμετοχή του στο ΕΑΜ κι έπειτα από διώξεις, φυλακίσεις, εξορίες, διαρκείς αγώνες. Στην εκδήλωση μίλησαν η Εύα Μελά, πρόεδρος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, η ακαδημαϊκός Αθηνά Σχοινά, κριτικός και ιστορικός Τέχνης και ο Γιάννης Γκίκας, φίλος του Θωμά Μώλου.

Παράλληλα, στο χώρο του «Στρατουδάκειου», φιλοξενείται μέχρι και αύριο έκθεση ζωγραφικής με τα έργα που δώρισε στον δήμο ο καλλιτέχνης, ενώ η Δημοτική Αρχή ανακοίνωσε ότι οι πίνακες αυτοί θα τοποθετηθούν σε αίθουσα που θα διαμορφωθεί κατάλληλα και θα λειτουργήσει ως Δημοτική Πινακοθήκη.

Πρόκειται για έργα που παρουσιάζουν τα ήθη και τα έθιμα των Μεγάρων, της πατρίδας του Θ. Μώλου: Παραδοσιακά επαγγέλματα, αγροτική ζωή, τα έθιμα του μεγαρίτικου γάμου, παιδικά παιγνίδια, εικόνες που αποκαλύπτουν τη λαογραφική μας κληρονομιά.

«Για όλη τούτη τη δουλειά», σημειώνει ο Θ. Μώλος, «στηρίχτηκα στις θύμησές μου, όπως τις έζησα μέχρι τα 22 μου χρόνια, και στις αφηγήσεις της μάνας μου, που ήταν λαϊκός καλλιτέχνης... Χρειάστηκα αρκετό καιρό μέχρι να καταλήξω στο υλικό και την τεχνική, για να αποδώσω μέσα από πολλές εικόνες, όσο γινόταν πιο πιστά, το μεγαλείο της λαϊκής δημιουργίας των Μεγάρων... κάνω σχεδιαστικές και χρωματικές αλλαγές, ώστε να μπορέσω να εκφράσω αυτόν τον ατελείωτο λαϊκό πλούτο... Εγώ προσπάθησα, νιώθοντας το χρέος για τον τόπο που γεννήθηκα, έκλαψα και αγάπησα πολύ».