Αυτή τη βδομάδα δεν υπάρχουν ιδιαίτερα αξιόλογες ταινίες να παρακολουθήσει κανείς, με εξαίρεση την επανέκδοση του Γκλάουμπερ Ρόχα και το κινούμενο σχέδιο «Γιάκαρι» για τους πολύ νεαρούς θεατές. Ενδιαφέρουσες ταινίες θα παρουσιαστούν στο 11ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας, που φέτος θα διεξαχθεί διαδικτυακά και δωρεάν από αύριο 16 έως 26 Οκτώβρη, από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος.

Συνέχεια του «Ο θεός και ο διάβολος στη χώρα του ήλιου». Και αυτή τη φορά ο σπουδαίος Βραζιλιάνος σκηνοθέτης Ρόχα στήνει τον άξονα της ταινίας του γύρω από τον κεντρικό πρωταγωνιστή, τον Αντόνιο ντας Μόρτες, πληρωμένο δολοφόνο της εξουσίας ο οποίος έχει μείνει στην απραξία, καθώς χρόνια τώρα δεν εμφανίζεται κάποιος κανγκασέιρο (ηγέτης των καταπιεσμένων). Ολα αλλάζουν όταν εμφανίζεται ο Κουρίσκου, ο καινούργιος κανγκασέιρο. Ο αστυνομικός διευθυντής, τσιράκι των πολυεθνικών, και ο συνταγματάρχης και πλούσιος γαιοκτήμονας αναθέτουν στον Αντόνιο τη δολοφονία του Κουρίσκου. Κατά τη διάρκεια της ταινίας - και αυτό είναι το ιδιαίτερα ενδιαφέρον - ο χαρακτήρας του Αντόνιο μεταστρέφεται και γίνεται συνοδοιπόρος όλων εκείνων που χρόνια πολεμούσε...

Σε αντίθεση με τον ασπρόμαυρο «θεό και διάβολο», «ο δράκος και ο πολεμιστής» είναι έγχρωμη ταινία με πολύ έντονα παραδοσιακά χρώματα της Βραζιλίας. Ο Ρόχα, έχοντας μελετήσει το λαϊκό θέατρο, τις θρησκευτικές παραδόσεις (αφρικανικές ρίζες και καθολικισμός) και προσμείξεις της βραζιλιάνικης κουλτούρας, φτιάχνει μια καθαρά πολιτική ταινία, με στοιχεία όπερας, για τον ιμπεριαλισμό, την αποικιοκρατία και την επανάσταση. Ο ιερέας, ο γαιοκτήμονας, η γυναίκα του, ο αστυνομικός διευθυντής, η Αγία των φτωχών, ο πληρωμένος δολοφόνος των αφεντικών, ο κανγκασέιρο, όλοι αυτοί οι χαρακτήρες της ταινίας είναι ένας προς έναν συμβολικοί της ιδιότητάς τους και ταυτόχρονα πολύ απλοί στην κατανόησή τους, γιατί το πολιτικό «νέο σινεμά» θέλει να αφυπνίσει αυτούς τους οποίους περιγράφει, τους αγράμματους φτωχούς αγρότες της χώρας.

Στα τέλη της δεκαετίας του '60 η Βραζιλία έπρεπε να «τελειώνει» με τους μεγάλους γαιοκτήμονες και τις κοινωνικές αναταραχές των πεινασμένων, ώστε να εδραιωθούν ανεμπόδιστα οι μεγάλες - κυρίως αμερικανικές - πολυεθνικές στο έδαφός της. Σ' αυτή την κατεύθυνση βοήθησε πέρα από τη στρατιωτική χούντα και η πολιτιστική διείσδυση των αμερικανικών συμφερόντων στον κινηματογράφο, αρά και στη συνείδηση του λαού. Ετσι οι σκηνοθέτες του «σινεμά νόβο», πέρα από τα γυρίσματα των ταινιών τους, έστησαν και ολόκληρο δίκτυο διανομής, ώστε να μπορούν να εκφράζουν τη φωνή τους στο λαό της Βραζιλίας. «Κάνουμε ταινίες γιατί αυτή είναι η συνεισφορά μας στην επανάσταση, με στόχο όχι μόνο να συνειδητοποιήσει ο λαός της Βραζιλίας την κατάσταση που βρίσκεται αλλά και να επαναστατήσει... Ο "Αντόνιο" είναι μια επαναστατική ταινία έναντι στην κυρίαρχη αισθητική, του κινηματογράφου των κυρίαρχων (Χόλιγουντ)», έχει αναφέρει σε συνέντευξή του ο Ρόχα.

Η ταινία απέσπασε το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κανών το 1969.

Η ιστορία ενός μικρού, γενναίου αγοριού και ενός αλόγου που τρέχει σαν τον άνεμο... Μια τρυφερή ιστορία για τη φιλία, τη θέληση, την αγάπη και το σεβασμό στη φύση και τα ζώα, ιδανική για παιδιά προσχολικής ηλικίας και μικρών τάξεων του Δημοτικού.

Οι μορφές είναι σχεδιασμένες χωρίς έντονα χαρακτηριστικά, με συναισθηματισμό και σεβασμό στην ηλικία που απευθύνεται. Η εικονογράφηση της ταινίας είναι ιδιαίτερη και βρίσκεται μακριά από την αμερικανική ή ιαπωνική τεχνοτροπία.

Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός μικρού Ινδιάνου, του Γιάκαρι, ο οποίος ξεκινά μόνος του να ακολουθήσει το μονοπάτι του Μικρού Κεραυνού, ενός άγριου αλόγου που φημολογείται ότι είναι αδάμαστο. Σε αυτό το μεγάλο ταξίδι, ο Γιάκαρι και ο Μικρός Κεραυνός θα ζήσουν μια μεγαλειώδη περιπέτεια μέχρι να βρουν το δρόμο της επιστροφής στο σπίτι.

Σε πολλούς μικρούς μας φίλους και στους γονείς τους ο «Γιάκαρι» μπορεί να είναι γνωστός, καθώς αποτελεί ένα από τα γνωστά γαλλο-βελγικά κόμικ (1973 - 2016) που αποτέλεσε και τη βάση για τηλεοπτική μεταφορά.

Το Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας, θεσμός της Ταινιοθήκης της Ελλάδας, θα διεξαχθεί από αύριο 16 έως 26 Οκτώβρη, για πρώτη φορά διαδικτυακά, με δεδομένες τις πρωτόγνωρες συνθήκες που διαμορφώθηκαν λόγω της πανδημίας.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει συνολικά 151 μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες, αφιερώματα σε σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου, πρόσφατα αποκατεστημένες ταινίες από όλο τον κόσμο, σύγχρονο πορτογαλικό κινηματογράφο, αφιέρωμα στον ανεξάρτητο αφροαμερικανικό κινηματογράφο από το 1920 έως το 1989, αφιέρωμα στον ελληνικό κινηματογράφο του φανταστικού, διεθνές διαγωνιστικό τμήμα, συζητήσεις και σεμινάρια.

Οποιος επιθυμεί μπορεί να παρακολουθήσει το Φεστιβάλ, δωρεάν, στη διεύθυνση online.tainiothiki.gr. Η πλατφόρμα ανοίγει αύριο Παρασκευή, μέρα έναρξης του Φεστιβάλ.