Αυτή η κινηματογραφική βδομάδα ξεκίνησε με την ανείπωτη τραγωδία του πολύνεκρου σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη. Την ώρα που νέοι και μεγαλύτεροι συνάνθρωποί μας ανασύρονται από τα συντρίμμια, έχοντας γίνει θυσία στον βωμό του κεφαλαίου, του κέρδους και της ιδιωτικοποίησης, δεν μπορούμε να μιλήσουμε με την καρδιά μας ούτε για φεστιβάλ, ούτε για αφιερώματα, ούτε για προβολές. Αυτήν την ώρα μπορούμε να μιλήσουμε για τον κινηματογράφο που προβληματίζει, που αναδεικνύει, που φωτίζει τις αιτίες. Η χτεσινή τραγωδία, ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα όλων των κυβερνήσεων που πέρασαν, μας δίνει την αφορμή να θυμηθούμε την παλιότερη ταινία του Κεν Λόουτς «Ο Πολ, ο Μικ και οι Αλλοι» (The Navigators 2001), που αναφέρεται στην περίοδο ιδιωτικοποίησης των βρετανικών σιδηροδρόμων. Ακολουθώντας μια παρέα σιδηροδρομικών, μας δείχνει εύγλωττα όλη την πορεία κατακερματισμού και αποσάθρωσης που ακολούθησε μετά την ιδιωτικοποίησή τους, το 1995. Τεμαχισμός και ξεπούλημα, ελλιπείς κανόνες ασφαλείας, τσακισμένα εργατικά δικαιώματα, ελαστικοποίηση σχέσεων εργασίας, ανειδίκευτη απασχόληση, εγκατάλειψη του δικτύου, εργαζόμενοι βορά στα κέρδη των ιδιωτικών εταιρειών, μέχρι που οι συνέπειες της ιδιωτικοποίησης διεισδύουν και στις σχέσεις μεταξύ των εργατών... Μια ταινία δυστυχώς επίκαιρη, βγαλμένη από τα σπλάχνα της εργατικής τάξης.

Το 25ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης θα διεξαχθεί από σήμερα έως την Κυριακή 12 Μαρτίου τόσο σε φυσικούς χώρους όσο και online. Στο 25ο ΦΝΘ θα προβληθούν 237 ντοκιμαντέρ μικρού και μεγάλου μήκους στις αίθουσες «Ολύμπιον» και «Παύλος Ζάννας», στις αίθουσες του Λιμανιού, «Φρίντα Λιάππα», «Τώνια Μαρκετάκη», «Τζον Κασσαβέτης», «Σταύρος Τορνές», καθώς και στον κινηματογράφο «Μακεδονικόν». Παράλληλα, θα παρακολουθήσουμε ταινίες και διαδικτυακά μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας του Φεστιβάλ online.filmfestival.gr.

H σπουδαία ταινία «Οι Κυνηγοί» του Θόδωρου Αγγελόπουλου θα παίζεται για ολόκληρο τον Μάρτη, στο πλαίσιο του αφιερώματος «2023, Ετος Θ. Αγγελόπουλου» που διοργανώνει η «NEW STAR» σε συνεργασία με την οικογένεια του Θόδωρου Αγγελόπουλου, στο «STUDIO new star art cinema». Η υπόθεση της ταινίας μάς μεταφέρει στην Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1977, όπου μια ομάδα κυνηγών βρίσκει στην περιοχή κοντά στη λίμνη των Ιωαννίνων, μέσα στο πυκνό χιόνι, το πτώμα ενός αντάρτη του Εμφυλίου. Το αίμα τρέχει ακόμα φρέσκο απ' την πληγή του, παρόλο που έχουν περάσει κοντά τριάντα χρόνια. Oι κυνηγοί, όλοι εκπρόσωποι της αστικής τάξης, πολιτικής και οικονομικής (μαζί τους, όμως, κι ένας «ανανήψας "αριστερός"»), μεταφέρουν το πτώμα στο ξενοδοχείο τους, όπου και θα περάσουν μια νύχτα Πρωτοχρονιάς γεμάτη απ' τα φαντάσματα της ιστορικής τους συνείδησης και τον φόβο του παρελθόντος. Μπροστά σ' ένα μεγάλο δικαστήριο της Ιστορίας, που λαμβάνει χώρα στη σάλα χορού του ξενοδοχείου, οι καταθέσεις τους μετατρέπονται σε ζωντανούς εφιάλτες της συλλογικής τους συνείδησης. Προς το τέλος της ταινίας, ο αντάρτης που ζωντανεύει μέσα στη φαντασία των τρομοκρατημένων κυνηγών, μετατρέπεται σ' ένα είδος εκδικητή της επανάστασης...

Ενώ στον ίδιο κινηματογράφο θα πραγματοποιηθεί αφιέρωμα σε 12 γυναίκες δημιουργούς από όλο τον κόσμο, προβάλλοντας 12 ταινίες από τις 6 έως τις 15 Μαρτίου, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα https://www.newstarartcinema.gr/.

Στα πλαίσια του αφιερώματος Bergmannites στον κινηματογράφο «Ανδόρα», θα παρουσιαστεί η ταινία του Ινγκμαρ Μπέργκμαν «Η Επαφή».

Η Σάρα βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα σε δυο άντρες: Ο Ζαν είναι ο σύντροφός της στη ζωή και ο Φρανσουά είναι ο καλύτερός του φίλος - και άλλοτε εραστής της. Οταν η Σάρα και ο Φρανσουά ξαναβρίσκονται ύστερα από χρόνια, η ζωή του ζευγαριού περιπλέκεται...

Ξεκινώντας να παραδεχτούμε ότι το ζευγάρι Ζιλιέτ Μπινός και Βενσάν Λιντόν είναι εξαιρετικό, και πώς αλλιώς θα ήταν, αφού η χημεία τους στην οθόνη είναι εκπληκτική. Η Κλερ Ντενί, έμπειρη σκηνοθέτης, ξεκινάει δείχνοντάς μας τη στέρεη σχέση μεταξύ της Σάρα και του Ζαν και μας οδηγεί με αργούς ρυθμούς στην κορύφωση του ερωτικού δράματος. Χειρίζεται τις διακυμάνσεις των ηρώων της με μαεστρία, εστιάζοντας περισσότερο στη διάλυση του ζευγαριού, παρά στο τρίτο πρόσωπο που έρχεται από το παρελθόν. Ενώ επενδύει αρκετό χρόνο στο ζευγάρι, δεν φαίνονται να υπάρχουν ψεγάδια στη σχέση, αλλά ένα παλιό απωθημένο «πείσμα», που ξαναγυρνάει στην ψυχή της Σάρα. Αυτό και μόνο μας κάνει να καταλάβουμε ότι το οικοδόμημα ήταν χτισμένο σε σαθρή βάση. Μοιάζει σαν ένας κεραυνός να έβαλε φωτιά σε οτιδήποτε αντιληφθήκαμε ως δεδομένο έως εκείνη τη στιγμή. Ισως αυτή να είναι και η αδυναμία του σεναρίου της ταινίας από τη μια, ίσως από την άλλη να γίνεται σκόπιμα, για να δείξει ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο στις ανθρώπινες σχέσεις...

Η Κοτς, μικρή κόρη μιας φτωχής, πολυμελούς οικογένειας, λόγω της εγκυμοσύνης της μητέρας της, θα περάσει το καλοκαίρι με ανάδοχους γονείς. Χάρη στη φροντίδα τους, θα βρει σιγά σιγά τη φωνή της στο ειδυλλιακό σκηνικό της ιρλανδικής υπαίθρου. Ενώ όμως μεταξύ των μελών της νέας της οικογένειας υποτίθεται πως δεν υπάρχουν μυστικά, εκείνη θα ανακαλύψει ένα...

Στηριγμένη στη νουβέλα της Κλερ Κίγκαν, «Foster», η ταινία είναι εσωτερική και βραδυφλεγής. Η Κοτς χωρίς καμία αντίδραση υπομένει τις αποφάσεις των γονιών της να την απομακρύνουν από το σπίτι και να την στείλουν σε μακρινούς συγγενείς, μέχρι να έρθει το νέο μέλος της οικογένειας. Θα έλεγε κανείς ότι αντιλαμβάνεται πως είναι βάρος για την οικογένειά της, άλλο ένα στόμα που έπρεπε να θρέψει... Προσαρμόζεται αθόρυβα στο νέο της σπίτι, μιλάει μόνο όταν τη ρωτούν, δεν εκφράζει το παραμικρό συναίσθημα. Ομως όταν παίρνει αγάπη, χάδι, φροντίδα και νοιάξιμο που δεν έχει ξαναγνωρίσει, ανθίζει, ανοίγεται και τελικά «αντιδράει» με αγάπη. Ανταποδίδει την αγάπη που δέχτηκε. Η αποδοχή που είχε για πρώτη φορά στη ζωή της, έδωσε χρώμα στον ασπρόμαυρο εαυτό της. Μόνο και μόνο για το τελευταίο πλάνο της ταινίας αξίζει η «υπομονή», που δείχνει κανείς παρακολουθώντας τόση σιωπή... Και βέβαια παρακολουθώντας κανείς την ταινία, θα έχει την ευκαιρία να ακούσει την ιρλανδέζικη γλώσσα.