Associated Press

Οι όμορφοι ναοί ...«όμορφα» καίγονται...

Ενδεχομένως, τα έκτροπα να «κουκουλωθούν» όπως - όπως εντός των επόμενων ημερών. Μπορεί και όχι, όπερ θα εντείνει περαιτέρω μεταξύ άλλων και την ανησυχία των λαών όπως του ελληνικού που έχουν συνδράμει τις στρατιωτικές δυνάμεις του προτεκτοράτου...Ωστόσο, είναι βέβαιο πως το ζήτημα θα επανέλθει. Πιθανότατα μεσούντος του 2005, οπότε οι ΗΠΑ πιέζουν για έναρξη των διαπραγματεύσεων περί του καθεστώτος της περιοχής, όπερ αναδεικνύεται σήμερα ως βασική αφορμή συνέχισης του δράματος... Με το Βελιγράδι να διεκδικεί την καντονοποίηση της επαρχίας και την Πρίστινα να απαιτεί άμεσα...την ανεξαρτητοποίηση και μεσοπρόθεσμα την «συνένωση» όλων των...«αλβανοκατοικούμενων» περιοχών στη Χερσόνησο του Αίμου!

Associated Press

Οι ΝΑΤΟικοί «ειρηνοποιοί» - ταραξίες

Τις τελευταίες μέρες, η στρατιά της KFOR (που πριν τρία χρόνια έκανε τα στραβά μάτια στη δημιουργία παρακλαδιών του ΟΥΤΣΕΚΑ σε ΠΓΔΜ, νότια σερβική κοιλάδα του Πρέσεβο κλπ., τροφοδοτώντας τις εκεί εκρήξεις αποσχιστικής «βίας»), εμπλέκεται και αυτή σε ένοπλες επιχειρήσεις με τους Κοσσοβάρους Αλβανούς. Με τους ΝΑΤΟικούς στρατηγούς σε Κοσσυφοπέδιο και Βοσνία να αναγνωρίζουν σήμερα πως πρόκειται για «ενορχηστρωμένες και καλά οργανωμένες επιχειρήσεις»! Με τους στρατιώτες να σπεύδουν να «σώσουν» τους εναπομείναντες Σέρβους πριν οι Κοσσοβάροι Αλβανοί τους κάψουν, το επόμενο λεπτό(!), τα σπίτια, τους ναούς, τα μοναστήρια.... Ωστε, αργά ή γρήγορα, ένα Κοσσυφοπέδιο «καθαρό» να αναγνωριστεί σαν ...«ανεξάρτητο», πυροδοτώντας το ντόμινο των επόμενων μεθοριακών ανακατατάξεων στα Βαλκάνια...

Η κρίση που σήμερα, για μία ακόμη φορά, εκδηλώνεται στο Κοσσυφοπέδιο είναι το πιο πρόσφατο επεισόδιο μιας μακράς ιστορίας βρώμικων πολιτικοδιπλωματικών πιέσεων, παζαριών και επεμβάσεων. Η κορύφωση του δράματος δεν έχει επέλθει ακόμη...

Ας θυμηθούμε πως μετά τον (προκληθέντα από ΗΠΑ, ΕΕ) πόλεμο (1991-1995) που σπάραξε την πρώην Γιουγκοσλαβία και τη δήθεν ειρήνη που επήλθε στην περιοχή με τη μετατροπή της σε ΝΑΤΟϊκό προτεκτοράτο (Συνθήκη Ντέιτον - Νοέμβρης του '95), το Κοσσυφοπέδιο ήταν το επόμενο κομμάτι της βαλκανικής πίτας...

Η ανεπίσημη αλλά ντε φάκτο διάσπαση της στρατηγικής σημασίας περιοχής από τη Σερβία ξεκίνησε μεθοδευμένα με την ίδρυση (από τις ξένες μυστικές υπηρεσίες) και δράση του ΟΥΤΣΕΚΑ το 1996, οπότε εξαπολύει και τις πρώτες επιθέσεις στους Σέρβους του Κοσσυφοπεδίου.

Εκτοτε, επιχειρείται η δαιμονοποίηση της σερβικής ηγεσίας (με πρώτο τον τότε πρόεδρο της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς) και η «αγγελοποίηση» των τάχα «ελεύθερων πολιορκημένων μαχητών της ελευθερίας» του ΟΥΤΣΕΚΑ. Επιχειρείται η ανάπτυξη της αποσχιστικής δράσης στο Κόσσοβο σε «διεθνές ζήτημα». Στις 24 Σεπτέμβρη του 1998, το ΝΑΤΟ εκδίδει τελεσίγραφο στον Μιλόσεβιτς. Στις 16 Ιούνη του '98, όμως, ολοκληρώνεται η αεροπορική άσκηση του ΝΑΤΟ, «Αποφασιστικό Γεράκι», που είναι η πρόβα τζενεράλε των ΝΑΤΟικών αεροσκαφών για τους βομβαρδισμούς που θα εξαπολυθούν (δίχως την επίσημη κήρυξη πολέμου!) το 1999...

Με το όπλο στον κρόταφο, ο Μιλόσεβιτς δέχεται την πραγματοποίηση των συνομιλιών στο ίδιο τραπέζι με τους αυτονομιστές του ΟΥΤΣΕΚΑ στο Ραμπουγέ της Γαλλίας με την τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μ. Ολμπράιτ, να τορπιλίζει (Φλεβάρη '99) μεθοδευμένα οιαδήποτε απόπειρα διπλωματικής διευθέτησης.

Στο μεταξύ, η Ουάσιγκτον επιστρατεύει έναν από τους βασικούς πρωταγωνιστές του αιματοκυλίσματος. Τον Γουίλιαμ Γουόκερ, επικεφαλής των επιβεβαιωτών του ΟΑΣΕ που κατασκευάζει το άλλοθι έναρξης των βομβαρδισμών, όταν το Γενάρη του '99 «επιβεβαιώνει» τη σφαγή Κοσσοβάρων Αλβανών «αμάχων» στο χωριό Ράτσακ!

ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ, ενίοτε σε αγαστή συνεργασία, ενίοτε σε κλίμα αντιπαραθέσεων ενδοϊμπεριαλιστικού τύπου, προετοιμάζουν τα πιόνια τους για την εξαπόλυση των φονικών βομβαρδισμών κατά της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας το πρωί της 24ης Μάρτη 1999. Οι βόμβες πέφτουν ανηλεώς, σκοτώνοντας τρεις χιλιάδες αθώους πολίτες, για να ελευθερωθεί... το Κοσσυφοπέδιο. Συνένοχος και συμμέτοχος στο νέο έγκλημα που συντελείται στα Βαλκάνια είναι και η ελληνική κυβέρνηση, που βάζει την υπογραφή της στην απόφαση έναρξης των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών, δίνοντας παράλληλα αέρα, γη και θάλασσα, έως και χρήμα, στους ιμπεριαλιστές...

Η αυλαία των βομβαρδισμών, παρά τη γενναία αντίσταση του σερβικού λαού, πέφτει στις 10 Ιούνη του 1999. Ο Μιλόσεβιτς συμφωνεί να αποσύρει τα σερβικά στρατεύματα από το Κοσσυφοπέδιο, ενώ εκδίδεται και η απόφαση 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, με την οποία τυπικώς το Κοσσυφοπέδιο παραμένει αναπόσπαστο τμήμα της σερβικής επικράτειας...

Το ΝΑΤΟ μπαίνει στο Κοσσυφοπέδιο υπό τις επευφημίες του ΟΥΤΣΕΚΑ, που εξαπολύει άμεσα πογκρόμ κατά της σερβικής (και όχι μόνον...) μειονότητας. Ακολούθως οι «ισχυροί» σπεύδουν, να «μοιράσουν» τα λάφυρα και, κυρίως, να επιβάλουν το «νόμο» τους κατασκευάζοντας το «Σύμφωνο Σταθερότητας»!

Από την πρώτη κιόλας χρονιά της ΝΑΤΟικής κατοχής του Κοσσυφοπεδίου έως σήμερα εξαπολύονται επιθέσεις κατά της σερβικής κοινότητας (φόνοι, απαγωγές, ξυλοδαρμοί, πυρπολήσεις), ενώ συνεχίζεται η καταστροφή ιστορικών μνημείων μπροστά στα αδιάφορα μάτια της KFOR και της αστυνομικής δύναμης του ΟΗΕ. Μέσα στα πέντε χρόνια κατοχής, οι Σέρβοι, που άλλοτε ήταν πάνω από 250.000, σήμερα περιορίζονται σε μία χούφτα χιλιάδων (ως επί το πλείστον ηλικιωμένων...).

Το 2001 και 2002 δημιουργούνται παρακλάδια του ΟΥΤΣΕΚΑ στη νότια σερβική κοιλάδα του Πρέσεβο, αλλά και σε ΠΓΔΜ (που είναι ένα άλλο συνθετικό ξεχωριστό τμήμα της βαλκανικής κρίσης...), με στόχο την επανάληψη ενός ακόμη «Κοσσυφοπεδίου». Ο στόχος των εκεί νεόκοπων αυτονομιστών δεν εκπληρώνεται (προσωρινώς;). Τα ιμπεριαλιστικά κέντρα έχουν εστιάσει την προσοχή τους σε άλλα σημεία του πλανήτη, όπου σχεδιάζουν επεμβάσεις (Μέση Ανατολή, Ιράκ, Νότια Ασία, Κορεατική Χερσόνησο)...

Στις 10 Δεκέμβρη του 2003 ο ΟΗΕ ανακοινώνει έναν αδρό «οδικό χάρτη» για το Κοσσυφοπέδιο, με τους Αμερικανούς να αναγγέλλουν πως οι συνομιλίες για τον καθορισμό του τελικού «στάτους κβο» θα ξεκινήσουν στα μέσα του 2005.

Στις 17 Μάρτη 2004, αρχίζουν οι (νέες...) μαζικές διώξεις κατά Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου από πλήθη Αλβανών, που δηλώνουν εξαγριωμένοι μετά τον ανεξιχνίαστο πνιγμό δύο, ίσως και τριών, αλβανοπαίδων. Στις 18 Μάρτη, το ΝΑΤΟ αποφασίζει ενισχύσεις με την αποστολή 2.000 στρατιωτών, ενώ στις 19 του μήνα, το ΣΑ του ΟΗΕ «καταδικάζει ως απαράδεκτη» τη «βία», ψιθυρίζοντας κάτι για παραπομπή των υπευθύνων... στη «δικαιοσύνη». Οι Σέρβοι διαδηλώνουν σε κάθε αστικό κέντρο, με την ηγεσία τους να ζητεί (ανεπιτυχώς) την επιστροφή του σερβικού στρατού στο Κοσσυφοπέδιο.

Η ιστορία, σίγουρα, δε θα τελειώσει εδώ!