«Δε μας ενδιαφέρει αν θα γίνουν ιδιωτικές επενδύσεις στην Ελλάδα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Εμάς μας ενδιαφέρει να ανοίξει η αγορά, ώστε να εξασφαλίζουμε τη χαμηλότερη τιμή ηλεκτρικής ενέργειας, από όπου και αν αυτή προέρχεται. Γι' αυτό η κυβέρνηση να απελευθερώσει πλήρως την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, με αθρόες εισαγωγές και ας υπερισχύσουν οι πιο ανταγωνιστικές επιχειρήσεις ηλεκτρικής ενέργειας». Τα παραπάνω διατυπώθηκαν χτες, μεταξύ άλλων, από την ηγεσία του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ) στα πλαίσια συνέντευξης Τύπου και τα οποία αποτυπώνουν εύγλωττα το στίγμα, την ουσία που δίνει το μεγάλο ντόπιο κεφάλαιο στην απελευθέρωση της ελληνικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας που άρχισε από προχτές.

Οι χτεσινές αναφορές των μεγαλοβιομηχάνων για το ζήτημα της απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, είναι «νεότευκτοι», αφού, όλο το προηγούμενο διάστημα, ναι μεν αναφέρονταν στην απελευθέρωση, την οποία χαρακτήριζαν ως «αναγκαιότητα», αλλά χτες προχώρησαν ακόμα πιο πέρα, απαιτώντας την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς. Ωστόσο, σκιαγραφούν και το πεδίο πιέσεων που θα ασκήσει το μεγάλο κεφάλαιο προς την κυβέρνηση. Για να ενισχύσουν και την επιχειρηματολογία τους, αμφισβήτησαν ευθέως τις θέσεις του υπουργού Ανάπτυξης Ν. Χριστοδουλάκη, ο οποίος λίγο πριν δήλωνε ότι «οι 921 αιτήσεις για τη δημιουργία ιδιωτικών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής που κατατέθηκαν, αποτελούν το μεγαλύτερο μεταπολεμικό επενδυτικό σχέδιο στην Ελλάδα»! Σχολιάζοντας την παραπάνω αναφορά οι βιομήχανοι σημείωσαν ότι, ούτε μία επένδυση από τις 921 αιτήσεις που κατατέθηκαν, δεν μπορεί να προχωρήσει αν δεν προκαθοριστεί η τιμή του φυσικού αερίου που θα το προμηθεύονται οι ιδιώτες. Την ίδια στιγμή εξαπέλυσαν «επίθεση» στη Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ) για το γεγονός ότι «στα σύνορα, πληρώνει τη χαμηλότερη τιμή σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την αγορά του φυσικού αερίου, αλλά στην εσωτερική αγορά, είναι από την ακριβότερη». Το αίτημα των βιομηχάνων, είναι η αποσύνδεση της τιμής του φυσικού αερίου από την τιμή του πετρελαίου (Gas to Oil) και η τιμολόγησή του ως ανεξάρτητο καύσιμο (Gas to Gas).

Είναι ενδεικτικό πλέον, πώς βλέπει την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας το μεγάλο κεφάλαιο. Υπό το πρίσμα της συσσώρευσης υπερκερδών, προτείνει, κυριολεκτικά, τη διάλυση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, με όποιες αρνητικές συνέπειες ενδέχεται να προκαλέσει στο εγγύς μέλλον. Η απαίτηση του ΣΕΒ για πλήρη «φιλελευθεροποίηση» της αγοράς ενέργειας, καταδεικνύει το, ποια «αναγκαιότητα» επιβάλει την απελευθέρωση της αγοράς. Και η «αναγκαιότητα» αυτή, δεν είναι άλλη, από τη βουλιμία του ιδιωτικού κεφαλαίου να συσσωρεύει υπερκέρδη και από τον τομέα της ενέργειας, είτε ως παραγωγός είτε ως καταναλωτής.

Για να υλοποιήσει όμως τους στόχους του, δεν προτίθεται να δαπανήσει ούτε δραχμή. Σήμερα διεκδικεί την απρόσκοπτη υπερκερδοφορία του, με τη χρησιμοποίηση των υποδομών που χτίστηκαν με τα λεφτά των λαών. Στη χώρα μας, ήδη έχουν βάλει στο χέρι το σύστημα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και απαιτούν φθηνό ρεύμα, από όλες τα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης. Ομως, οι ηλεκτρικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη, που σήμερα η μία μετά την άλλη περνάνε στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου, κατασκευάστηκαν σε ένα εύρος χρόνου με τα λεφτά των εργαζομένων κατοίκων της.

H κυβέρνηση, επιχειρώντας να κρατά στην επικαιρότητα το θέμα της απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και να εξωραΐσει τα μέτρα, ανακοίνωσε χτες, διά στόματος του αρμόδιου υπουργού Ανάπτυξης Ν. Χριστοδουλάκη:

• ότι κατατέθηκαν στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) 921 αιτήσεις από υποψήφιους ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγούς. Από αυτές οι 44 αφορούν την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από θερμοηλεκτρικούς σταθμούς συνολικής ισχύος 6.363 μεγαβάτ, 17 μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα, 201 μικρά υδροηλεκτρικά, 613 αιολικά πάρκα, 29 σταθμούς βιομάζας, 6 γεωθερμίας και 7 ηλιακούς σταθμούς. Επίσης κατατέθηκαν 4 αιτήσεις για την εισαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Η συνολική ισχύς των αιτήσεων, ανέρχεται στα 19.600 μεγαβάτ τη στιγμή που η ήδη εγκαταστημένη ισχύς στη χώρα μας είναι περίπου 10.000 μεγαβάτ!
• πως στο επόμενο τρίμηνο θα αξιολογηθούν όλες οι αιτήσεις, αλλά θα δοθεί προτεραιότητα στην αδειοδότηση των 4 αιτήσεων για εισαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, προκειμένου να ανοίξει η αγορά, αφού για την κατασκευή ενός σταθμού απαιτούνται 3 χρόνια.
• ότι οι εταιρίες που έχουν καταθέσει αιτήσεις εισαγωγής είναι οι ATEL Ελλάς, Cinergy-ATE AE-Energa SA, Enelpower και Enel Power ΜΕΠΕ.
• την επίσπευση της απελευθέρωσης και της αγοράς φυσικού αερίου, αφού για την παραγωγή 6.000 MW περίπου, που προβλέπονται από τα ιδιωτικά επενδυτικά σχέδια, απαιτούνται περίπου 8 δισ. κυβικά μέτρα αερίου, που δεν τα καλύπτουν οι συμβολαιοποιημένες ποσότητες της ΔΕΠΑ (3 δισ. κυβικά μέτρα ετησίως), αλλά ούτε η δυναμικότητα του υφιστάμενου κεντρικού αγωγού. Για την επάρκεια τροφοδοσίας σε φυσικό αέριο, ο υπουργός παρέπεμψε στα σχέδια για διασύνδεση της Ελλάδας με την Τουρκία, αλλά και την Ελλάδα με την Ιταλία, μέσω αγωγού για τη μεταφορά φυσικού αερίου.

Αναφερόμενος στα επενδυτικά σχέδια των ιδιωτών παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας, ο Ν. Χριστοδουλάκης σημείωσε ότι το εν λόγω επενδυτικό ενδιαφέρον είναι το μεγαλύτερο στα μεταπολεμικά χρόνια της Ελλάδας και τόνισε ότι ανέρχεται στο ύψος των 5 τρισεκατομμυρίων δραχμών. Από αυτές τις επενδύσεις, συνέχισε, θα προκύψουν... 4.500 θέσεις εργασίας και άλλες 20.000 κατά τη διάρκεια υλοποίησης των επενδύσεων. Συγκριτικά αναφέρουμε για τις θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν ότι στη ΔΕΗ, μόνο μέσα στα 5 επόμενα χρόνια έχει αποφασιστεί να «αποχωρήσουν» 6.000 εργαζόμενοι.

Οι χαμηλές τιμές παραγωγού και η καθυστέρηση καταβολής των επιδοτήσεων στους ελαιοπαραγωγούς της Φωκίδας και στους αγροτοκτηνοτρόφους της Εύβοιας είναι δυο επιπλέον «ανοιχτές πληγές» - ανάμεσα σε τόσες που έχει προκαλέσει η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και της εντολοδόχου κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ - που έχουν φέρει σε δυσχερή θέση χιλιάδες αγροτικές οικογένειες, οι οποίες περιμένουν να συμπληρώσουν το πενιχρό τους εισόδημα.

Η μεγάλη καθυστέρηση στην καταβολή της επιδότησης λαδιού και σιτηρών για το 2000 έχει μετατρέψει τον αγροτικό κόσμο σε «μπαλάκι» μεταξύ Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών και Διευθύνσεων Γεωργίας, καθώς ο ένας φορέας ρίχνει στον άλλο τις ευθύνες γι' αυτή την καθυστέρηση (μόλις προχτές άρχισε η καταβολή τους). Με δεδομένο, όμως, ότι «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι», μάλλον προς την κυβέρνηση και το υπουργείο Γεωργίας πρέπει να στρέψουν τα «βέλη» της οργής τους οι αγρότες για την εφαρμοζόμενη πολιτική συρρίκνωσης και εξαφάνισης της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Ετσι, δεν είναι άσχετο με αυτό: Πρώτον, η μεγάλη καθυστέρηση καταβολής της επιδότησης του 2000 στους κτηνοτρόφους της Εύβοιας για τα επιλέξιμα αιγοπρόβατα. Δεύτερον, το γεγονός ότι δεν έχει καταβληθεί η επιδότηση του 1999 στους αγελαδοτρόφους για τις θηλάζουσες αγελάδες (60.000 δρχ. το κεφάλι) και τα μοσχάρια (40.000 δρχ. το κεφάλι) κρεατοπαραγωγής. Επιχειρώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, η Διεύθυνση Αγροτικής Ανάπτυξης Εύβοιας, μόλις προχτές, σε ανακοίνωσή της, επιρρίπτει όλες τις ευθύνες στην «Ελαιουργική» και στην τοπική ΕΑΣ Εύβοιας. Τις κατηγορεί ότι υπέβαλαν καθυστερημένα τα δικαιολογητικά για την επιδότηση στα παραρτήματα Ιστιαίας- Κύμης-Καρύστου της Δ/νσης Αγροτικής Ανάπτυξης (στις 17/1/2001) και Χαλκίδας (στις 2/2/2001), ενώ η προθεσμία που είχε θέσει το υπουργείο Γεωργίας ήταν να υποβληθούν οι αιτήσεις των ελαιοπαραγωγών στις ΕΑΣ μέχρι τις 15 του Ιούνη 2000.

Και στη Φωκίδα, όμως, οι ελαιοπαραγωγοί δεν έχουν καλύτερη τύχη. Η καινούρια ελαιοκομική χρονιά ξεκίνησε με τιμή λαδιού 530 δρχ./κιλό (Νοέμβρης) και παίρνοντας τον εμπορικό κατήφορο (εμπορομεσάζοντες) έφθασε σήμερα στις 480-490 δρχ./κιλό το Νο 1. Από κει και πέρα, ανάλογα με τα οξέα πέφτει ανά 10 δρχ. τη μονάδα. Αλλά και η τιμή παραγωγού της βρώσιμης περιβόητης ελιάς Αμφίσσης βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα, «αν και είναι καλύτερες οι τιμές από πέρσι», όπως μας λέει ο Γ. Κόζαρης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Φωκίδας.

Συγκεκριμένα, ένα κιλό ελιές (περίπου 120 κομμάτια μεγάλου μεγέθους) αγοράζεται από τους εμπορομεσάζοντες προς 450 δρχ., ενώ οι πιο ψιλές φθάνουν μέχρι 380 δρχ./κιλό. Οσο για την επιδότηση ελαιολάδου της περιόδου 2000, δίνεται κουτσουρεμένη, 340 δρχ. το κιλό, σημειώνει ο Γ. Κόζαρης, αφού η ΕΕ έβαλε πρόστιμο συνυπευθυνότητας για τους 600 χιλιάδες τόνους ελληνικής παραγωγής ελαιολάδου, λόγω του πλαφόν (419.000 τόνοι) που έθεσε και αποδέχτηκε αδιαμαρτύρητα και υποτακτικά η ελληνική κυβέρνηση. Την ευθύνη έχει εξ ολοκλήρου το υπουργείο Γεωργίας αφού μόλις στα μέσα Δεκέμβρη έστειλε την εντολή σύνταξης των καταστάσεων επιδότησης στις κατά τόπους Διευθύνσεις Γεωργίας.