Πριν από λίγες βδομάδες, κανάλια και εφημερίδες μας βομβάρδισαν με ειδήσεις που αφορούσαν στη διατροφική μας ασφάλεια, με αφορμή τα μουχλιασμένα γιαούρτια και το δηλητηριασμένο μέλι. Κι όπως όλοι οι βομβαρδισμοί, ανεξαρτήτως περιεχομένου των ...βομβών, τρομοκρατούν τους συνήθως απροστάτευτους πολίτες. Και στις δυο περιπτώσεις, το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε διά της τεθλασμένης. Δηλαδή, από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες είχαν εισάγει τα προϊόντα μας.

Δηλώσεις επί δηλώσεων, έλεγχοι (όμως κατόπιν εορτής) και δεσμεύσεις ότι δε θα ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο. Και οι συνήθεις, αλλά και νέοι, αυτοφυείς ή καλλιεργούμενοι, «μαϊντανοί των πορτοπαράθυρων» της τηλεοπτικής αθλιότητας, σε ρόλο συνηγόρου των εταιριών. Με σημαία την όποια επιστημοσύνη τους και αρωγό μια αμφίβολης εγκυρότητας βιοστατιστική (;) να κάνουν αναγωγές θανάτου, προσπαθώντας να μας πείσουν για τις συνολικές ποσότητες που έπρεπε να καταναλώσουμε για να υπάρξει κάποιο σοβαρό πρόβλημα στην υγεία μας! Ακόμα κι αν είναι έτσι, κάτι το οποίο είναι εξαιρετικά δύσκολο να ελεγχθεί ως προς την ορθότητα της προσέγγισής τους, είναι, αν μη τι άλλο, αφελή ή εκ του πονηρού τα λεγόμενά τους. Και στις δυο εκδοχές όμως, είναι κοινωνικά υπόλογοι. Ακόμα κι ένας πρωτοετής φοιτητής βιολογικών ή ιατρικών σχολών θα μπορούσε να τους θέσει το εξής απλό ερώτημα, το οποίο δε «σκέφτηκαν» να θέσουν οι αργυρώνητοι οικοδεσπότες των καναλιών. Κύριοι, ακόμα κι αν είναι έτσι όπως τα λέτε, αν συνυπολογίσουμε αυτά τα οποία συμβαίνουν στο μέλι και το γιαούρτι, λ.χ., με τα δηλητηριασμένα από τα αγροχημικά φρούτα και λαχανικά, τα ορμονούχα κρέατα, τα μολυσμένα ψάρια, το αμφίβολης ποιότητας νερό που πίνουμε, τα προσθετικά και βελτιωτικά στα τυποποιημένα τρόφιμα κ.ο.κ., πώς μπορούν όλα αυτά να συνυπολογιστούν ως προς τις επιπτώσεις τους στον ανθρώπινο οργανισμό; Και κάποιος, περισσότερο «υποψιασμένος», θα μπορούσε να προσθέσει στα παραπάνω: Το φυσικό περιβάλλον με την υπάρχουσα ατμοσφαιρική ρύπανση ή το σύνδρομο του άρρωστου κτιρίου, όπου οι χώροι που ζούμε έχουν μετατραπεί πλέον σε πηγές ρύπανσης και οι φιλοξενούμενοι σ' αυτούς αποδέκτες καρκινογόνων ρύπων;

Ενα θέμα που αναδείχτηκε ήταν η γνώση ή όχι της υπόθεσης από τους υποτιθέμενους «ελεγκτικούς» θεσμικά οργανισμούς. Οπως φάνηκε, γνώριζαν, αλλά ...άργησαν να ...μας ενημερώσουν. Το ζήτημα γενικά με τις όποιες ανεξάρτητες αρχές είναι ότι είναι εντελώς απογυμνωμένες από εξειδικευμένο προσωπικό και αρμοδιότητες. Ετσι, απλά ο ρόλος τους είναι να παρακολουθούν τα γεγονότα και να λειτουργούν πυροσβεστικά, όταν και όπου κρίνεται αναγκαίο. Φυσικά, μόνον ανεξάρτητες δεν είναι, αφού διορίζονται πάντα οι εκλεκτοί των κυβερνήσεων και αυτό από μόνο του, ανεξάρτητα από τις επιθυμίες των μελών τους, τις καθιστά αυτόματα υποχείρια της εξουσίας. Οι όποιες «ανεξάρτητες» παρεμβάσεις τους έχουν να κάνουν με προσωπικές στάσεις και συμπεριφορές κάποιων μελών, αλλά ως η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Οπως ήταν φυσικό, το όλο ζήτημα ξεφούσκωσε (ή ορθότερα το ξεφούσκωσαν) τόσο γρήγορα και τόσο έντεχνα, που κανείς πλέον δεν το συζητά. Για άλλη μια φορά, αποκαλύπτεται ο ρόλος των ΜΜΕ και η διαπλοκή τους με συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. `Η, εν τοιαύτη περιπτώσει, ο τρόπος στήριξης και ενίσχυσης ιδεολογικά των κανόνων της αγοράς. Θα ήταν παρά φύσει, αν σε κάποιο από τα καθεστωτικά τηλεοπτικά δίκτυα το ζήτημα έφτανε μέχρι το «κόκαλο» και, κυρίως, αν αναδεικνυόταν το πρόβλημα σε όλες του τιςδιαστάσεις. Ποτέ δεν έγινε κάτι τέτοιο, ούτε πρόκειται να γίνει. Κάποιο «κοινωνικό», όπως τα βαφτίζουν, θέμα θα επικαλύψει την ουσία. Γιοσάκης, Βαβύλης ή Κούγιας θα συγκεντρώσουν τα φώτα της δημοσιότητας και θα στρέψουν πάνω στο βίο και την πολιτεία των εν λόγω κυρίων την κοινή γνώμη. Παλιές και δοκιμασμένες συνταγές...

Η διατροφή σήμερα - για να μην ανοίξουμε καθόλου το ζήτημα με τα μεταλλαγμένα - μοιάζει να οδηγεί τους καταναλωτές μέσα σ' ένα ναρκοπέδιο, όπου είναι άγνωστο πότε και σε ποιον θα πρωτοσκάσει η νάρκη. Εκείνο για το οποίο πρέπει να είμαστε βέβαιοι, είναι ότι η έκρηξη θα γίνει και απλά είναι θέμα χρόνου και η καταγραφή των θυμάτων. Η ανεξέλεγκτη δράση των εταιριών τροφίμων, εντός του πλαισίου της αγοράς, όπου το μοναδικό δόγμα είναι τα περισσότερα κέρδη, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για «ελέγχους» και δικλείδες ασφαλείας υπέρ των καταναλωτών. Υπό αυτές τις συνθήκες, η εγρήγορση των εργατικών συνδικάτων και του καταναλωτικού κινήματος αποτελεί αναγκαιότητα. Αν μη τι άλλο, η υγεία μας είναι ένα αγαθό, που δεν πρέπει να τίθεται, σε καμία περίπτωση, υπό διαπραγμάτευση.