Κλινικά νεκρό, θα έπρεπε κανονικά να θεωρείται και όλο αυτό το οικοδόμημα που καλείται Ευρωπαϊκή Ενωση, εάν αυτοί που το διαμόρφωσαν, σέβονταν πρώτα από όλα τον εαυτόν τους, καθώς και αυτά που υποκρίνονται ότι υποστηρίζουν. Αυτοί που διεξάγουν πολέμους και ματοκυλούν λαούς, στο όνομα του εκδημοκρατισμού και δε σέβονται αυτά που ψηφίζουν οι λαοί τους οποίους εκπροσωπούν. Και μιλάμε συγκεκριμένα, για τους καπιταλιστές και κάθε λογής απολογητές του ιμπεριαλισμού, για τις κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών, είτε αυτές είναι συντηρητικές είτε σοσιαλδημοκρατικές, για τα δημοσιογραφικά τους επιτελεία, τους πουλημένους κονδυλοφόρους που αμείβονται προκλητικά με παχυλούς μισθούς και προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε ανόητοι και δεν καταλαβαίνουμε το συμφέρον μας, τους επιστήμονες που τους υπηρετούν και τους κάθε λογής εργατοπατέρες.

Και για να μην ξεχάσουμε κανέναν, τα ρεφορμιστικά κόμματα τύπου Συνασπισμού, που σε τέτοιες περιόδους όπως σήμερα, που ο ιμπεριαλισμός χαστουκίζεται από τους λαούς, που όσοι αναφέραμε παραπάνω μαζί δεν μπορούν να καταφέρουν να κοροϊδέψουν τον κόσμο, έρχονται αυτοί, με «αριστερά» και καλομελετημένα συνθήματα και επιχειρήματα, και προσφέρουν άλλοθι στους καπιταλιστές, δίνουν ελπίδες, συκοφαντούν τα κομμουνιστικά και ταξικά κινήματα και παραπλανούν τους λαούς.

Ο πρωθυπουργός της Δανίας ανακοίνωσε την επ' αόριστον αναβολή του δημοψηφίσματος για το «ευρωσύνταγμα». Ο κύριος λόγος που το έκανε, είναι ότι μέρα με τη μέρα όλα τα γκάλοπ δείχνουν σταθερή άνοδο του ΟΧΙ. Ο ίδιος έχει προειδοποιήσει νωρίτερα ότι αν στο δημοψήφισμα βγει ΟΧΙ, θα το επαναλάβει μέχρι να βγει ΝΑΙ. Ελπίζουν ότι θα βρουν τρόπους να κοροϊδέψουν ή να εκβιάσουν τον κόσμο. Το ίδιο γίνεται και στην Αγγλία και σίγουρα και σε άλλες χώρες.

Δεν πρέπει, όμως, να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι το δανέζικο σοσιαλιστικό κόμμα, προσφέρθηκε αμέσως στο να συμβάλει να γίνουν, αν χρειάζεται, μικροαλλαγές στο προτεινόμενο κείμενο, μήπως και πεισθεί ο κόσμος και ψηφίσει ΝΑΙ. Κάτι τέτοιο δεν εννοεί και ο Συνασπισμός, όταν μιλάει για ένα καλύτερο και δημοκρατικότερο «ευρωσύνταγμα»;

Οι τελευταίες σφυγμομετρήσεις δείχνουν ότι περίπου 60% από τους ψηφοφόρους της σοσιαλδημοκρατίας στη Δανία θα ψήφιζαν ΟΧΙ. Η μεγάλη μερίδα των εργαζομένων, που ανησυχούν για το πρόβλημα της ανεργίας που οξύνεται τα τελευταία χρόνια, που βλέπουν τις επιχειρήσεις να μετακομίζουν η μία μετά την άλλη σε χώρες που τα μεροκάματα είναι φτηνότερα, που βλέπουν εδώ μετά τη διεύρυνση να γίνεται εισαγωγή εργατών, σύγχρονων σκλάβων από τις χώρες - νέα μέλη, που δουλεύουν κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες για τα εδώ δεδομένα και ανταμείβονται με μισθούς πείνας, που βλέπουν την αστυνομία να χτυπάει τους εκπροσώπους των ταξικών σωματείων που προσπαθούν να εξασφαλίσουν συνθήκες ανθρώπινες και μεροκάματα που να ανταποκρίνονται στην εδώ πραγματικότητα, για τους ανθρώπους αυτούς, ασφαλώς και γίνονται κάθε μέρα και επιφυλακτικότεροι ως προς την ΕΕ.

Να μην έχουμε καμιά αυταπάτη. Οι ψηφοφόροι του ΟΧΙ είναι οι εργαζόμενοι. Αλλιώς δε βγαίνουν τα κουκιά όπως θέλουν να μας το παρουσιάσουν τα ΜΜΕ ότι τάχα οι ψηφοφόροι του ΟΧΙ είναι οι οπαδοί του ακροδεξιού κόμματος. Και πού βρέθηκαν τόσοι;

Οι προτεραιότητες της δανέζικης κυβέρνησης αυτή τη στιγμή, είναι το ασφαλιστικό σύστημα, η περικοπή των κοινωνικών παροχών, η ανάθεση των συντάξεων σε ασφαλιστικές εταιρίες, η αύξηση του εργάσιμου χρόνου, τα ελαστικά ωράρια, η μείωση της υπερωριακής αμοιβής, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και παράλληλα η εμπορευματοποίηση της Υγείας και η αναδιοργάνωση του εκπαιδευτικού συστήματος. Με τη συναίνεση βέβαια και πλήρη κατανόηση της αντιπολίτευσης.

Δηλαδή ό,τι γίνεται και στην Ελλάδα, στη Σουηδία και τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Επαληθεύεται ότι ο ιμπεριαλισμός έχει επεξεργασμένη και ενιαία στρατηγική. Και αν και δεν τους βγήκε όπως το θέλανε με το «ευρωσύνταγμα», έχουν πείρα και ικανότητα να προχωρήσουν τα σχέδιά τους. Ηδη προγραμματίζουν το επόμενο χτύπημα.

Το ζητούμενο είναι τι κάνει η εργατική τάξη των ευρωπαϊκών χωρών, που είναι και η δύναμη που μπορεί να βάλει φρένο στα σχέδιά τους.

Θα βγει στην αντεπίθεση; Θα απειθαρχήσει; `Η θα υποταχθεί στη γραμμή προσαρμογής και ενσωμάτωσης;

Η στάση των σοσιαλδημοκρατικών και ρεφορμιστικών κομμάτων απέναντι στην ΕΕ είναι κριτήριο για τον απεγκλωβισμό της πλειοψηφίας των εργαζομένων από τα κόμματα αυτά. Και τώρα πια δεν μπορούν να κρυφτούν.

Είναι κριτήριο σύγκρουσης και ιδεολογικής αντιπαράθεσης των υγειών ταξικών δυνάμεων με το ρεφορμισμό.

Η απόρριψη των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο δημιουργεί προϋποθέσεις για ενότητα, συντονισμό και κοινή δράση του εργατικού κινήματος στις ευρωπαϊκές χώρες. Είναι μια καλή ευκαιρία να εκμεταλλευτούμε αυτό το ρεύμα του ΟΧΙ στην ΕΕ, για ευρύτερες αντιιμπεριαλιστικές διεργασίες.