- Η φετινή Πρωτομαγιά, κατά γενική εκτίμηση, συμπίπτει με μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για τους εργαζόμενους συνολικά. Ειδικότερα, οι δημόσιοι υπάλληλοι, με ποια προβλήματα βρίσκονται αντιμέτωποι;

- Η Πρωτομαγιά, ως κορυφαία στιγμή αγώνα, πάλης, μνήμης και περισυλλογής της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και για τους εργαζόμενους στο δημόσιο και για το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα. Στο φόντο της διαχρονικής Πρωτομαγιάς των εργατικών κατακτήσεων, προκαλεί μεγαλύτερη αγανάκτηση η ολομέτωπη επίθεση κυβέρνησης - ΣΕΒ - Ευρωπαϊκής Ενωσης, που βιώνουν και οι δημόσιοι υπάλληλοι, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι σε βάρος του βιοτικού τους επιπέδου. Κατακτήσεις δεκαετιών, όπως η μονιμότητα, βάλλονται πλέον ευθέως. Τελευταία, με τη μετατροπή δημοσίων υπηρεσιών σε ανώνυμες εταιρίες και την ιδιωτικοποίησή τους, αίρεται αυτόματα η μονιμότητα στους υπαλλήλους εκεί και αναβιώνει και πάλι η "πλατεία Κλαυθμώνος". Δημόσιες υπηρεσίες, κύρια κοινωνικού και προνοιακού χαρακτήρα, καταργούνται και ιδιωτικοποιούνται και έτσι το κοινωνικό τους έργο γίνεται στα χέρια των ιδιωτών ακριβό εμπόρευμα για τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Στα πλαίσια αυτά ιδιωτικοποιούνται και γίνονται εμπορεύματα πολλοί τομείς της υγείας, της παιδείας, των ΟΤΑ και το έργο που προσφέρουν πολλά Νομικά Πρόσωπα του δημοσίου όπως ο ΟΣΚ, ο ΕΟΤ, ο ΟΔΔΥ, τα λιμάνια, η Πολιτική Αεροπορία, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, τα διόδια κλπ.

Ο καταργημένος στην πράξη δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας του 1951 νεκρανασταίνεται και βρικολακιάζει με το νέο νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Το πενιχρό εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων με τη συνεχή λιτότητα μειώνεται παραπέρα, και σχετικά, και απόλυτα. Με την ευρωεντεταλμένη υποτίμηση της δραχμής και τα συνακόλουθα κυβερνητικά μέτρα υποτιμήθηκε και διατιμήθηκε δραματικά η ζωή μας. Μέσα από μια καρικατούρα Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ), που σχεδιάζει η κυβέρνηση για τους δημόσιους υπαλλήλους, επαναθεσμοθετείται ο κυβερνητικός αυταρχισμός του "αποφασίζομεν και διατάσσομεν", αφού μέσα από αυτές τις ΣΣΕ η κυβέρνηση και πάλι μονομερώς θα αποφασίζει για τις "αυξήσεις" των μισθών. Επίσης όλα δείχνουν πως μέσα από τα μικρομέγαλα και μεγάλα κυβερνητικά "πακέτα" για το ασφαλιστικό, ετοιμάζεται η ολοκληρωτική κυβερνητική επέλαση σε όσα ασφαλιστικά - συνταξιοδοτικά δικαιώματά μας έχουν απομείνει, με τη συρρίκνωση της δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και με τον πλήρη ευνουχισμό και της κύριας και της επικουρικής σύνταξης.

- Οι βίαιες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις των δημοσίων υπαλλήλων, οι ιδιωτικοποιήσεις που προωθούνται, ποιους απώτερους στόχους υπηρετούν;

- Με όλα αυτά τα μέτρα που προωθεί, η κυβέρνηση χωρίς να το ομολογεί, δίνει το πραγματικό περιεχόμενο στους όρους του "εκσυγχρονισμού", της "ανταγωνιστικότητας" και της "παγκοσμιοποίησης", του απασχολήσιμου. Μετατρέπει τους εργαζομένους σε αναλώσιμα είδη μιας χρήσης και το εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων, που τα αφαιρεί, τα μεταλλάσσει σε αμύθητο πλούτο για το κεφάλαιο. Επιδιώκει να αποσπάσει τον τίτλο του επιμελέστερου υποτελούς από τους ελεγκτές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ, που αυτές τις μέρες επισκέπτονται και ελέγχουν τις οικονομικές υπηρεσίες της χώρας μας σαν κατακτητές σε κατεχόμενο έδαφος. Οι κυβερνητικές επιλογές αποσκοπούν τελικά να προσαρμόσουν έτσι τη δημόσια διοίκηση, ώστε με αποτελεσματικότερο τρόπο να προωθεί και να υλοποιεί τις γενικότερες αντιλαϊκές ευρωενωσιακές κατευθύνσεις και τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

- Μπροστά σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση που δέχονται και οι δημόσιοι υπάλληλοι, ποια είναι η στάση που κρατά η ΑΔΕΔΥ;

- Τη στιγμή που οι δημόσιοι υπάλληλοι βρίσκονται στο "μάτι του κυκλώνα", οι ηγεσίες των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - "Αυτόνομη Παρέμβαση" στη διοίκηση της ΑΔΕΔΥ και σε πολλές Ομοσπονδίες, κατά αντιστοιχία με τις ηγεσίες των πολιτικών τους φορέων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΝ, αφού ψήφισαν και προσκύνησαν το αντεργατικό Μάαστριχτ, γίνανε υπέρμαχοι της αντιλαϊκής Ευρωπαϊκής Ενωσης και ουσιαστικά συνέπραξαν στο αντεργατικό ντελίριο της κυβέρνησης.

Με τη συμμετοχή τους στο στημένο διαβόητο "κοινωνικό διάλογο" έγιναν συνένοχοι για την προώθηση της μερικής απασχόλησης και στο δημόσιο, δηλαδή στην κατάργηση της μονιμότητας, καθώς και στις άλλες αντεργατικές αλλαγές που προώθησε αυτός ο "διάλογος". Επίσης, αυτές οι ηγεσίες με τη συμμετοχή μέσα στα διαφθορεία συνειδήσεων της ΟΚΕ, με την απεμπόληση των γνήσιων εργασιακών αιτημάτων, με τον παροπλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος, με τις αποσπασματικές, εκτονωτικές, σποραδικές κινητοποιήσεις για το θεαθήναι, λειτούργησαν και λειτουργούν ως πέμπτη φάλαγγα στο συνδικαλιστικό κίνημα, με στόχο την ενσωμάτωση των εργαζομένων στην κυβερνητική λογική και τον ευρωραγιαδισμό.

- Ποιοι είναι οι στόχοι σας, πώς κατά τη γνώμη σας θα πρέπει να αναπτυχθεί η πάλη των εργαζομένων για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της ολομέτωπης επίθεσης που δέχονται στα δικαιώματά τους;

- Απέναντι στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα που προωθείται, στο αντεργατικό μέτωπο κυβέρνησης - ΣΕΒ - Ευρωπαϊκής Ενωσης και συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, οι εργαζόμενοι στη βάση, στους εργασιακούς χώρους, από κοινού, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, μέσα από επί μέρους και γενικευμένα μέτωπα αγώνων, θα πρέπει, αξιοποιώντας τις καλύτερες πρωτομαγιάτικες παρακαταθήκες, να αντισταθούν, να αποτρέψουν και να ανατρέψουν όσα σχεδιάζονται σε βάρος τους. Να κερδίσουν νέες κατακτήσεις που θα αντανακλούν τις σύγχρονες ανάγκες τους, θα πρέπει να διασφαλίσουν και να διευρύνουν αυτές τις κατακτήσεις, με αλλαγές του συσχετισμού δυνάμεων σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο υπέρ των συνεπών ταξικών δυνάμεων.

Ντ. Ν.

Πρώτη του Μάη, μέρα Σάββατο, 1886. Μέρα απεργίας.

"...Ηταν μια θαυμάσια μέρα. Ο παγωμένος άνεμος της λίμνης, που συχνά ήταν πολύ διαπεραστικός την άνοιξη, ξαφνικά έπεσε και είχε βγει ένας δυνατός ήλιος. Ολα ήταν ήσυχα: Τα εργοστάσια άδεια, οι αποθήκες κλειστές, τα φορτηγά βαγόνια αχρησιμοποίητα, οι δρόμοι έρημοι, οι οικοδομές παρατημένες, δεν έβγαινε καπνός από τα φουγάρα των εργοστασίων...".

Στο Σικάγο έχει κηρυχτεί απεργία και έχει προγραμματιστεί να γίνει η συγκέντρωση για τη διεκδίκηση του 8ωρου.

"Ηταν Σάββατο, εργάσιμη μέρα. Ομως, οι εργάτες, γελώντας, κουβεντιάζοντας και ντυμένοι με τα καλά τους, κατευθύνονταν μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους στη λεωφόρο Μίτσιγκαν. Ο δρόμος είχε αποκτήσει ατμόσφαιρα γιορτής. Μεγαλόσωμοι άντρες με κόκκινο σβέρκο, λίγο άβολα μέσα στα έτοιμα ρούχα τους, επαναλάμβαναν με ικανοποίηση: "Ολοι είναι εδώ, στο πλευρό μου, ακόμα και η γάτα". Ομως, στους πλαϊνούς δρόμους και τις γύρω στέγες η ατμόσφαιρα ήταν απειλητική"...

Η απεργία πετυχαίνει, ενώ ήδη τους δυο προηγούμενους μήνες σε ορισμένους χώρους η μείωση του χρόνου εργασίας είχε κατακτηθεί. Σε όλη τη χώρα διαδήλωναν 340 χιλιάδες εργάτες. Περίπου 190 χιλιάδες απεργούσαν. Στο Σικάγο απεργούσαν 80 χιλιάδες εργάτες και οι περισσότεροι πήγαν στη συγκέντρωση. Ενα το σύνθημα: Οχτώ ώρες δουλιάς, οχτώ ώρες ανάπαυση και μόρφωση, οχτώ ώρες ύπνο".

"Η διαδήλωση άρχιζε. Οι χιλιάδες ξεκινούσαν την πορεία και ο καθένας ένιωθε μέσα του τη δύναμη, την τεράστια δύναμη της αλληλεγγύης. Τα παιδιά συχνά έφευγαν από τους γονείς και έτρεχαν μπροστά. Ολοι γελούσαν με μια αλλόκοτη αγαλλίαση. Συνέχεια κοιτούσαν πίσω το συμπαγή όγκο που βάδιζε και ήταν σαν να έβλεπαν το σύμβολο της δύναμης των ενωμένων εργατών...".

Η συγκέντρωση ήταν μεγάλη στην πλατεία Χεϊμάρκετ και ενώ ο Σπάις μιλούσε στο συγκεντρωμένο πλήθος, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης διατάσσει να διαλυθεί η συγκέντρωση και ξαφνικά βόμβα σκάει μέσα στο πλήθος. Η Αστυνομία πυροβολούσε άγρια προς όλες τις κατευθύνσεις και το αίμα βάφει το πλακόστρωτο της πλατείας. Ακολουθεί μια κόλαση. Η προβοκάτσια ήταν καλά στημένη, "Αίμα τώρα!", ωρυόταν την επομένη μέρα ο Τύπος. "Κρεμάστε τους πρώτα και ύστερα δικάστε τους"! Οι Αλμπερτ Πάρσονς, Ογκαστ Σπάις, Σαμ Φίλντεν, Μάικλ Σβαμπ, Τζορτζ Ενγκελ, Αντολφ Φίσερ, Λούις Λινγκ, Οσκαρ Νιμπ έπρεπε να κρεμαστούν!

Η δίκη αρχίζει στις 21 Ιούνη 1886,με δικαστή τον Τζόζεφ Ε. Γκάρι.Στη διάρκεια της δίκης εκφράζεται η άποψη ότι ο άγνωστος βομβιστής εμπνεύστηκε την ιδέα να ρίξει τη βόμβα από τα λόγια και τις ιδέες των κατηγορούμενων!

Στις 9 Οκτώβρη βγήκε η καταδικαστική απόφαση: Θάνατος διά απαγχονισμού για όλους εκτός του Οσκαρ Νιμπ!

Μια μέρα πριν την εκτέλεση, στις 11 Νοέμβρη 1887,ο κυβερνήτης της Πολιτείας μετέτρεψε τις ποινές των Φίλντεν και Σβαμπ σε ισόβια κάθειρξη. Την ίδια μέρα, ο 22χρονος Λινγκ - Γερμανός μετανάστης που δε μιλούσε καν αγγλικά - αυτοκτονεί ή δολοφονείται στο κελί του.

Καθώς η θηλιά έσφιγγε στο λαιμό του ενός από τους τέσσερις εκτελεσθέντες, του Αλμπερτ Πάρσονς, αυτός φώναζε: "...Αφήστε ν' ακουστεί η φωνή του λαού"!

Σημείωση: Οι περιγραφές αναφέρονται στο βιβλίο "Η άγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ.

11 Νοέμβρη 1887. Ο Σπάις, ο Φίσερ, ο Πάρσονς και ο Ενγκελ οδηγούνται στο θάνατο. Αγωνίστηκαν ως εργάτες και πέθαναν ως εργάτες. Ο επίλογος όμως εκείνης της ματωμένης ηρωικής εξέγερσης δε γράφτηκε τότε, όπως προσδοκούσαν τα αφεντικά και οι διωκτικές αρχές. Το ματωμένο πουκάμισο των εργατών του Σικάγου έγινε σύμβολο πάλης και θυσίας και θα συνεχίσει να είναι όσο θα συνεχίζουν να υπάρχουν εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι.