«Δε θέλουμε να μπούμε στην ΕΕ» λέει ένας από τους εκατοντάδες χιλιάδες Σέρβους που αντιτίθενται στην ένταξη της χώρας τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση...

Εφθασε ως εδώ μετά από την επίσημη υποβολή αίτησης ένταξης στις 22 Δεκέμβρη του 2009, τη σύλληψη των δύο σημαντικότερων κατηγορουμένων για εγκλήματα πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία (Ράτκο Μλάντιτς και Γκόραν Χάτζιτς, που συνελήφθησαν αντίστοιχα το Μάη και τον Ιούλη του 2011) και την αναβολή απόφασης για την παροχή του καθεστώτος υποψήφιας προς ένταξη χώρας από την ΕΕ τον Δεκέμβρη του 2011 (πρωτίστως ύστερα από αντίδραση της Γερμανίας που έθετε ως όρο την ουσιαστική αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου).

Επιπλέον, οι ηγέτες της ΕΕ έδωσαν το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη χώρας στη Σερβία αφότου η τελευταία αναγκάστηκε να έρθει σε συμφωνία με τους Κοσσοβάρους Αλβανούς την προπερασμένη βδομάδα στις Βρυξέλλες μεταξύ άλλων και για την περιφερειακή εκπροσώπηση του Κοσσυφοπεδίου. Εντονες είναι ωστόσο οι φήμες πως οι Σέρβοι διαπραγματευτές συμφώνησαν - υπό τις πιέσεις της ΕΕ και δη της Γερμανίας - και στη μεσοπρόθεσμη διάλυση των λεγόμενων παράλληλων διοικητικών δομών των Σέρβων του βορείου Κοσσυφοπεδίου. Λέγεται μάλιστα πως η αρχή διάλυσης των σερβικών διοικητικών δομών στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο θα γίνει το επόμενο δίμηνο με την αναβολή ή και ματαίωση των εκεί σερβικών προεδρικών, βουλευτικών και τοπικών εκλογών με την επίκληση «τεχνικών δυσκολιών» και των αρνητικών αντιδράσεων της αποστολής της ΕΕ στο προτεκτοράτο (EULEX)...

Πάντως, η εξέλιξη παρουσιάστηκε στη Σερβία με τυμπανοκρουσίες και παιάνες σαν «εθνική επιτυχία» από την κυβέρνηση του προέδρου Μπόρις Τάντιτς, ο οποίος προσπάθησε να κοροϊδέψει το σερβικό λαό ισχυριζόμενος ότι «διασφαλίζεται η οικονομική σταθερότητα,οι ξένες επενδύσεις και η αύξηση θέσεων εργασίας». Κι όμως! Λίγες ώρες μετά την απόφαση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για τη Σερβία, το σερβικό δηνάριο σημείωσε νέο ιστορικό χαμηλό στην ισοτιμία του με το ευρώ,παρά την παρέμβαση της κεντρικής τράπεζας της χώρας (NBS), η οποία διέθεσε 20 εκατομμύρια ευρώ στην αγορά συναλλάγματος για να ανακόψει την υποτίμηση του σερβικού νομίσματος!

Στην ουσία οι παιάνες της κυβέρνησης αντανακλούν την επιθυμία της σερβικής αστικής τάξης για ευρω-ενωσιακή ολοκλήρωση, όχι βεβαίως για να γίνει «ισχυρότερος» και να ζήσει με ευημερία ο σερβικός λαός αλλά γιατί προσδοκούν σαρωτικές, διαρθρωτικές «μεταρρυθμίσεις» που θα άρουν και τα τελευταία εμπόδια για τη μεγιστοποίηση των κερδών τους.

Είναι έτσι χαρακτηριστικό ότι πέρα από το κυβερνών «Δημοκρατικό Κόμμα» του Τάντιτς, για την απόφαση της Συνόδου Κορυφής πανηγύριζαν και άλλα αστικά κόμματα όπως το «Σερβικό Προοδευτικό Κόμμα» (SNS) του Τόμισλαβ Νίκολιτς και το «Σερβικό Σοσιαλιστικό Κόμμα».

Αντίθετα, την εξέλιξη αποδοκίμασε το «Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας», το οποίο σταθερά, εδώ και χρόνια, επισημαίνει στο σερβικό λαό τις βρώμικες, απροκάλυπτες αλλά και κεκαλυμμένες ιμπεριαλιστικές πολιτικές και αντιλαϊκές πρακτικές ιμπεριαλιστικών οργανισμών όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Αρνητική στάση, αλλά για άλλους λόγους, κράτησε και το «Σερβικό Ριζοσπαστικό Κόμμα» (SRS) του Ντράγκαν Τοντόροβιτς, που ανακοίνωσε πως η εξέλιξη δε σημαίνει τίποτε για τη Σερβία και το λαό της γιατί θα επιδεινώσει τη θέση της χώρας και θα ανοίξει το δρόμο για νέους εκβιασμούς. Ομως στην πραγματικότητα το «SRS» αντιδρά γιατί προβάλλει μια άλλη διαχείριση του καπιταλισμού και γιατί έχει προσανατολισμό προς άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που θεωρεί πιο συμφέρουσες για την αστική τάξη.

Είναι πάντως χαρακτηριστικό πως χρόνο με το χρόνο και παρά την προπαγάνδα κυρίαρχων ΜΜΕ στη Σερβία, αυξάνεται αργά αλλά σταθερά το ποσοστό των Σέρβων πολιτών που αντιτίθενται στην ένταξη στην ΕΕ, καθώς διαπιστώνουν πως οι λαοί των 27 χωρών - μελών υφίστανται δραματικές επιπτώσεις από την καπιταλιστική ανάπτυξη, που οδήγησε στη σημερινή κρίση, και που υποτίθεται πως θα ξεπεραστεί με τις συνεχείς θυσίες εκατομμυρίων ανέργων και εργαζόμενων...

Ενδεικτικά της στάσης του σερβικού λαού είναι τα αποτελέσματα σφυγμομετρήσεων της τελευταίας δεκαετίας.

Το Δεκέμβρη του 2003 το ποσοστό των Σέρβων που έλεγαν «ΝΑΙ» στην ένταξη στην ΕΕ έφθανε 72%. Οκτώ χρόνια μετά, τον Οκτώβρη του 2011 έπεσε στο 46%, ενώ το ίδιο διάστημα οι Σέρβοι που αντιτίθενται στην ένταξη στην ΕΕ ξεπερνούσαν το 37%. Σε άρθρο της αγγλόφωνης ηλεκτρονικής έκδοσης του γερμανικού περιοδικού «Σπίγκελ» στις 28/2/12 σημειώνεται ότι «μολονότι σχεδόν όλα τα σερβικά μεγάλα κόμματα είναι ανεπιφύλακτα υπέρ των στενότερων δεσμών με την ΕΕ, ο ευρωσκεπτικισμός κάθε άλλο παρά έχει εκλείψει (στο σερβικό λαό), αφού οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως σε ένα δημοψήφισμα το 49% του πληθυσμού θα ψήφιζε κατά της ένταξης στην ΕΕ»...

Εξυπακούεται πως θα ενταθεί περαιτέρω το κλίμα πόλωσης του σερβικού λαού και πως θα δουλέψουν στο φουλ οι μηχανές προπαγάνδας υπέρ της ΕΕ, ενόψει των σερβικών προεδρικών, κοινοβουλευτικών και τοπικών εκλογών. (Η ημερομηνία των εκλογών θα αποφασιστεί στις 13 τρέχοντος μηνός, αν και όλες οι πληροφορίες φέρουν τη διεξαγωγή τους τέλη Απρίλη ή αρχές Μάη).

Αλλωστε, χρόνια τώρα, τα αστικά κόμματα «εξουσίας» πλέκουν διθυράμβους υπέρ της ένταξης στην ΕΕ,εμφανίζοντάς την σαν κολυμπήθρα του Σιλωάμ που θα βγάλει τάχα τη Σερβία από τη δεινή κρίση, θα σταματήσει τη συρρίκνωση των συνόρων της χώρας και θα διαφυλάξει τα εναπομείναντα σερβικά συμφέροντα στο Κοσσυφοπέδιο... Ωστόσο, τίποτε απ' αυτά δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από την αλήθεια και την ακόμη πιο οδυνηρή πραγματικότητα που θα σημάνει για το σερβικό λαό η έναρξη της ενταξιακής διαπραγμάτευσης.

Οσα δικαιώματα διατηρούν οι Σέρβοι εργαζόμενοι θα περικοπούν και θα «μεταρρυθμιστούν» με γνώμονα τα συμφέροντα των καπιταλιστών όπως συμβαίνει παντού στην ΕΕ. Η κατάσταση δεν πρόκειται να βελτιωθεί ακόμη και στην περίπτωση που αλλάξει ο παρόν συσχετισμός δυνάμεων στην ΕΕ και μεταβληθεί ο νυν γαλλογερμανικός άξονας επιβολής δύναμης, γιατί πολύ απλά το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι κτισμένο πάνω σε θεμέλια προάσπισης των συμφερόντων των μονοπωλίων και του μεγάλου κεφαλαίου. Η ΕΕ δεν είναι παρά η ΕΕ των τραπεζών και των μονοπωλίων, πράγμα άλλωστε που αποδεικνύεται περίτρανα από τις τωρινές απόπειρες διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης μέσω της συρρίκνωσης έως και εξαφάνισης θεμελειακών εργασιακών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών... Συνεπώς προσπαθούν να ξεγελάσουν τους λαούς όσοι μιλούν για «αλλαγή του αέρα» και της «πολιτικής» στην ΕΕ μέσω πχ της νίκης του Φρανσουά Ολάντ, του Γάλλου «σοσιαλιστή» υποψήφιου στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας...

Επομένως, ο σερβικός - και όχι μόνον...- λαός δεν έχει να κερδίσει από την ένταξη στην ΕΕ, όπως δεν κερδίζουν ήδη οι λαοί που στενάζουν υπό τη σιδερένια φτέρνα του καπιταλισμού. Αλλωστε, όσοι Σέρβοι αμφιβάλλουν δεν έχουν παρά να δουν τι γίνεται με την έξαρση της ανεργίας και της φτώχειας και λίγο έξω από την πόρτα τους (στην Ελλάδα, στη Ρουμανία, στη Βουλγαρία...) αλλά και παραέξω (στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία)...