«Πάντα πίστευα ότι ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων».

Το έγραψε χτες στα «Νέα» ο κ. Πρετεντέρης. Ο οποίος είναι τόσο ταραγμένος με τα τεκταινόμενα στη Συρία, που λίγο απέχει να ζητήσει να καταταγεί στα βομβαρδιστικά του Ομπάμα για να σώσει το συριακό λαό...

*

Ο κ. Πρετεντέρης είναι ο ίδιος που, για λογαριασμό της τάξης (τι μπανάλ λέξη!) που σώζει τους λαούς βομβαρδίζοντάς τους, έγραφε λίγο παλιότερα ότι όσοι Ελληνες διαμαρτύρονταν εναντίον του Κλίντον και κατά της επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία ήταν «Δέκα Καραγκιόζηδες και πενήντα σαλεμένοι» («Βήμα», 11/11/1999).

Σήμερα, είναι πιο ευγενικός. Περιορίζεται να ειρωνευτεί όσους αντιτίθενται στην επέμβαση στη Συρία, τους οποίους και αποκαλεί - επιστρατεύοντας το ακαταμάχητο (φιλοατλαντικό) φλέγμα του - «ευαίσθητες ψυχές»...

*

Ο κ. Πρετεντέρης, λοιπόν, βγάζει στη φόρα τα άπλυτα των «ευαίσθητων ψυχών» που νομίζουν, οι αφελείς, ότι θα τον κοροϊδέψουν. Αλλά εκείνος ξέρει: Η στάση τους εναντίον του πολέμου είναι μια επιτηδευμένη υποκρισία των «ευαίσθητων ψυχών». Οι υποκριτές - «ευαίσθητες ψυχές» θέλουν να κρύψουν από τον κ. Πρετεντέρη (πράγμα αδύνατο) ότι στην πραγματικότητα έχουν «υιοθετήσει όλα τα καθάρματα της οικουμένης από τον Μιλόσεβιτς και τον Καντάφι ως τον Σαντάμ, τον Μπιν Λάντεν και τώρα τον Ασαντ». Και μάλιστα «με το αζημίωτο» (!), όπως υποθέτει ο κ. Πρετεντέρης...

Παρεμπιπτόντως: Ο κ. Πρετεντέρης είναι αυτός που, όταν Αμερικανοί και Ευρωπαίοι έσφαζαν στο Κοσσυφοπέδιο, διαμαρτυρόταν για τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις στην Ελλάδα. Αναλαμβάνοντας, μάλιστα, να συνετίσει τον ελληνικό λαό, έγραφε τότε («Βήμα», 9/5/1999): «Ποιο είναι το σημαντικότερο για το λαό μας; Οτι περνούν ΝΑΤΟικά οχήματα ή ότι ο πληθωρισμός έπεσε κάτω από 3%;».

Τόσο... φραγκοδίφραγκα τα κάνει τα θέματα του πολέμου ο κ. Πρετεντέρης. Ο ίδιος που σήμερα λέει ότι οι «ευαίσθητες ψυχές» είναι ευαίσθητες «με το αζημίωτο»!

*

Οσο για τον όρκο του κ. Πρετεντέρη ενάντια στα «καθάρματα» είναι δοσμένος από την εποχή του διαμελισμού των Βαλκανίων. Καθότι όπως έγραφε - από τότε - «οι ΗΠΑ έχουν το καρπούζι, αυτοί έχουν και το μαχαίρι». Και επιπλέον: «Δεν είναι θέμα φιλοατλαντισμού. Είναι θέμα εθνικών συμφερόντων. Ο Σολάνα, ο Σρέντερ, ο Μπλερ, ακόμη και ο Κλίντον ή η Ολμπράιτ είναι οι καθημερινοί συνομιλητές μας. Με τον Σολάνα; Με τον Σολάνα! Αλλωστε, υπάρχουν και χειρότεροι...».

Καταλάβατε τώρα την απέχθεια του κ. Πρετεντέρη απέναντι στα «καθάρματα»;

*

Κατά τα λοιπά, αξίζει να κρατήσουμε τη βασική διαπίστωση του κ. Πρετεντέρη. Γι' αυτό και θα την επαναλάβουμε: «Πάντα πίστευα ότι ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων», απεφάνθη.

Σκέψη βαθύτατα ευφυής αν τη δει κανείς από τη σκοπιά των πραιτοριανών και των «προθύμων» του ευρωατλαντισμού, σε όλη την γκάμα τους: Από τα ανά τη Γη «αμερικανάκια» που «ο φιλοαμερικανισμός τους είναι ο καπιταλισμός των ηλιθίων» μέχρι τα «διατεταγμένα τζίνια των ιμπεριαλιστικών σφαγείων».

Το 2010, εν μέσω μνημονίων, ΔΝΤ και τρόικας, στις δημοτικές εκλογές, στην Ικαρία, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάστηκε

με τη ΝΔ (του κ.Σαμαρά),

με το ΠΑΣΟΚ (των κ.κ. Βενιζέλου - Παπανδρέου),

με τη ΔΗΜΑΡ (των κ. κ. Μπίστη - Ψαριανού)

με τον ΛΑ.Ο.Σ. (των κ.κ. Βορίδη - Γεωργιάδη, τότε),

με έναν και μοναδικό στόχο: Να μην εκλεγεί στο νησί κομμουνιστής δήμαρχος.

Ρωτάμε: Αυτή η τακτική παρουσιάζει ή όχι κοινά στοιχεία με την τακτική που καταγγέλθηκε από τον κ. Τσίπρα που, όπως είπε, εκλέγει «βλαχοδήμαρχους»;...

Ρωτάμε, επίσης: Το γεγονός ότι η δημοτική αρχή που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ικαρία,

καλοβλέπει (ή μήπως όχι;) τη μετατροπή όλης της κορυφογραμμής του νησιού σε «αιολικό πάρκο» για να στήσει τις γεννήτριές του επιφανής μεγαλοκαπιταλιστής,

ότι συμμετέχει στο «succes story» της όσμωσης με την «ιδιωτική πρωτοβουλία»,

ότι πρωταγωνίστησε στην εφαρμογή της πολιτικής της λεγόμενης «διαθεσιμότητας»,

ότι η «φιλολαϊκή» της προσέγγιση απέναντι στο χαράτσι της ΔΕΗ είναι όχι ότι το χαράτσι πρέπει να καταργηθεί, αλλά ότι το χαράτσι πρέπει να είναι... «δίκαιο»,

όλα αυτά κι άλλα τόσα,

είναι ή μήπως όχι αντίστοιχα και ομοειδή με τα διαπραττόμενα από τους - κατά τη ρήση Τσίπρα - «βλαχοδήμαρχους» του δικομματισμού στην υπόλοιπη Ελλάδα;

Δύσκολα μπορεί να διερευνηθεί - από εμάς τουλάχιστον - αν ευσταθεί η καταγγελία εναντίον εταιρείας στην Ονδούρα (η ίδια το αρνήθηκε και διεξάγεται έρευνα) ότι υποχρέωνε τους υπαλλήλους της να φορούν πάνες στη δουλειά τους, ώστε να μη χάνουν χρόνο πηγαίνοντας στην τουαλέτα.

Το σημαντικό είναι άλλο: Οτι εδώ που έχουμε φτάσει, είναι τέτοια η καπιταλιστική αχρειότητα που βασιλεύει στον «ελεύθερο κόσμο» τους, ώστε όλα πια να τα περιμένεις, είναι τέτοια η αγριότητα της «ελεύθερης οικονομίας» τους, ώστε τέτοιου είδους καταγγελίες μόνο αδιανόητες να μη θεωρούνται, πλέον...

Ο κ. Νίκος Μπίστης δήλωσε ότι δεν αποκλείει να αποχωρήσει (και) από τη ΔΗΜΑΡ.

Δεδομένης δε της σταθερότητας που χαρακτηρίζει τον κ. Μπίστη όσον αφορά στις κομματικές του εντάξεις και στις κομματικές επιλογές του, η ταραχή που επαπειλείται στο πολιτικό στερέωμα από μια (νέα) πολιτική του μετακίνηση, θα πρέπει να θεωρείται βεβαία...