Associated Press

Οι Γερμανοί ξανάρχονται (εδώ στο Αφγανιστάν)...

Από το περιεχόμενό της είδαν έως τώρα το φως της ημέρας στον Τύπο λίγα σημεία της, ώστε μόνο με βάση αυτά ακολουθεί η τοποθέτηση στο σημερινό άρθρο.

Πριν όμως περάσουμε σ' αυτό, αξίζει να αναφερθεί ότι η σχετικά σύντομη συζήτηση, θέμα είχε έναν πρόλογο σχετιζόμενο με την Μπούντεσβερ. Την προηγούμενη ακριβώς ημέρα είχαν δημοσιευτεί οι μακάβριες φωτογραφίες Γερμανών στρατιωτών στο Αφγανιστάν να βαδίζουν περήφανοι, κρατώντας νεκροκεφαλή, στους ώμους. Ετσι αυτό το ζήτημα έκλεψε ουσιαστικά την παράσταση, αν δε στήθηκε για να αποσπαστεί η προσοχή από το νέο ιμπεριαλιστικό δόγμα του στρατού...

Πρώτος ανέβηκε στο βήμα ο χριστιανοδημοκράτης υπουργός Εθνικής Αμυνας, Φραντς Γιόζεφ Γιουνγκ, που δήλωσε ότι αυτή η συμπεριφορά είναι «διαμετρικά αντίθετη στις αξίες του Συντάγματός μας και στην εκπαίδευση της Μπούντεσβερ». Οποιος συμπεριφέρεται έτσι δεν έχει θέση στην «Μπούντεσβερ», δήλωσε ο υπουργός. Πράγματι, φαίνεται ότι μπήκαν σε ενέργεια μέτρα για την απομάκρυνση και ενδεχόμενη τιμωρία των δραστών. Υπάρχει όμως μια λεπτομέρεια, που αναφέρεται σε βερολινέζικες εφημερίδες, συγκεκριμένα ότι τουλάχιστον ο ένας από τους δράστες είναι στρατιώτης ορεινών καταδρομών με έδρα το Μίτενβαλντ της Βαυαρίας. Επίσης έγινε γνωστό ότι Γερμανοί στρατιώτες στο Αφγανιστάν χρησιμοποιούσαν ναζιστικά σύμβολα και υπήρξαν καταγγελίες ότι πρόκειται για δεδηλωμένους νεοναζιστές. Αυτό έδωσε αφορμή σε ορισμένες αριστερές εφημερίδες να υπενθυμίσουν ότι η Μεραρχία Ορεινών Καταδρομών του Χίτλερ είχε σφαγιάσει τους κατοίκους του ελληνικού Κομμένου και την ιταλική Μεραρχία Ακουι στην Κεφαλονιά. Δεν πρόκειται συνεπώς για μεμονωμένα φαινόμενα, γιατί ο πόλεμος, όταν δεν είναι απελευθερωτικός, αμυντικός, εξαγριώνει τους πολεμιστές, κυρίως όταν δρουν σε ξένα εδάφη.

Από τα λίγα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στο γερμανικό Τύπο μπορούν εξαχθούν τα εξής συμπεράσματα για το περιεχόμενο της «Λευκής Βίβλου».

Σύμφωνα με το γερμανικό Σύνταγμα (αρθ. 35), στρατός επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί στο εσωτερικό σε καιρό ειρήνης σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών και βαριών δυστυχημάτων. Η «Βίβλος» όμως επεκτείνει την έννοια των δυστυχημάτων και σε «πράξεις τρομοκρατίας». Ετσι, στρατιωτικά τμήματα θα επιτραπεί να χρησιμοποιηθούν και για την παρεμπόδιση τρομοκρατικών πράξεων. Γι' αυτό το λόγο, αναφέρεται στη «Βίβλο», «η ομοσπονδιακή κυβέρνηση αισθάνεται την ανάγκη διεύρυνσης του συνταγματικού περιθωρίου» για τη χρήση της Μπούντεσβερ. Δε διασαφηνίζεται επίσης αν η διεύρυνση θα αφορά και στην κατάρριψη αεροπλάνων ή την αντιμετώπιση πλοίων, στα οποία επιβαίνουν «τρομοκράτες».

Επίσης το κόμμα της καγκελαρίου Μέρκελ επιμένει στη χρήση της Μπούντεσβερ και για την προστασία οικημάτων, πράγμα για το οποίο έως τώρα δε συμφωνεί το SPD.

Η εφημερίδα «Γιούνγκε Βελτ» (27/10) παρατηρεί στο σημείο αυτό: «Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θέλει να τροποποιήσει το βασικό νόμο (σ.σ. το Σύνταγμα) ώστε ο στρατός να μπορεί να χρησιμοποιήσει στο εσωτερικό βαριά όπλα». Αυτό το στόχο επιβεβαίωσαν και τα δύο κυβερνητικά κόμματα στη συζήτηση για τη «Λευκή Βίβλο». Συμφωνία κυριάρχησε και στο ότι η Μπούντεσβερ οφείλει να αντιμετωπίζει «επιτόπου έγκαιρα» ενδεχόμενες απειλές, όπως εκφράστηκε ο υπουργός Στρατιωτικών, Φραντς Γιόζεφ Γιουνγκ, (CDU). Αυτές (σ.σ. οι απειλές) περιγράφονται γενικά σαν «τρομοκρατία, διάδοση όπλων μαζικής καταστροφής, ενδοκρατικές συγκρούσεις και αποσύνθεση του κράτους», άρα και... εσωτερικός εχθρός.

Ως το 2010 ο γερμανικός στρατός θα μειωθεί, από 285.000 (που είναι τώρα) σε 250.000 άνδρες. Υπό την προϋπόθεση ότι η Μπούντεσβερ «θα χρησιμοποιηθεί λιγότερο για την υπεράσπιση της χώρας όσο για διεθνείς χρήσεις, ο στρατός διαιρείται σε τρεις κατηγορίες: 35.000 στρατιώτες είναι έτοιμοι σαν δυνάμεις ταχείας επέμβασης για αποστολές από τον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ... Αλλοι 70.000 μπορούν να αποσταλούν σε εξωτερικές επεμβάσεις μακρύτερης προθεσμίας με στόχο τη σταθεροποίηση. 147.500 στρατιώτες προετοιμάζουν, σαν δυνάμεις υποστήριξης, τις επεμβάσεις και φροντίζουν μεταξύ άλλων για τον εφοδιασμό του στρατού, εφεδρεία».

Στη «Βίβλο» η ασφάλεια δεν καθορίζεται μόνο στρατιωτικά. Πρέπει να προσεχτούν και άλλοι παράγοντες: κοινωνικοί, οικονομικοί, οικολογικοί και πολιτισμικοί, γράφει η «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» και απαριθμεί. «Προστασία των πολιτών και της δημοκρατίας, ακεραιότητα της γερμανικής επικράτειας, η πρόληψη και υπερνίκηση κρίσεων, οι οποίες βλάπτουν την ασφάλεια της Γερμανίας, αγώνας κατά της διεθνούς τρομοκρατίας και της διάδοσης όπλων μαζικής καταστροφής, ενδυνάμωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και η ασφάλεια του ελεύθερου παγκόσμιου εμπορίου. Στην εξασφάλιση εισόδου πρώτων υλών αποδίδεται στρατηγική σημασία. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επιβεβαιώνει τη σύνδεσή της στο ΝΑΤΟ, τον ΟΗΕ και την ΕΕ. Χωρίς να κάνει δικές της προτάσεις αυτή (σ.σ. η κυβέρνηση) απαιτεί μια αποδοτική συνεργασία της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Η συνεργασία με τις ΗΠΑ χαρακτηρίζεται σαν ουσιαστική».

Στη «Γιουνγκ Βελτ» διαβάζουμε τα εξής για τη «Λευκή Βίβλο»: «Η νέα "γραμμή άμυνας" θα κείται συχνά στο εξωτερικό. Το νέο σχέδιο της "Λευκής Βίβλου" δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τα καθήκοντα των Γερμανών στρατιωτών. Μονοσήμαντα το ντοκουμέντο τάσσεται υπέρ της συμμετοχής της Μπούντεσβερ στις μονάδες ταχείας επέμβασης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η Μπούντεσβερ θέτει τις "δυνάμεις επέμβασης" στη διάθεση του ΝΑΤΟ, που δρα "πολύ πέρα από τα όρια της Συμμαχίας". Οι "buttle groups" της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στις οποίες επίσης συμμετέχει η Μπούντεσβερ, πρέπει να περιοριστούν λιγάκι: Γι' αυτές προβλέπεται ακτίνα δράσης 6.000 χλμ. γύρω από τις Βρυξέλλες. Το σχέδιο επιβεβαιώνει σαν στόχο τη δυνατότητα ταυτόχρονης αποστολής 19.000 στρατιωτών σε πέντε διαφορετικές επεμβάσεις... Μισή ντουζίνα φορές στο σχέδιο επιβεβαιώνεται το γερμανικό συμφέρον σε ένα παγκόσμιο ανοιχτό σύστημα εμπορίου, με ελεύθερους δρόμους μεταφοράς και υποδείχνεται ότι η οικονομική ευημερία της Γερμανίας εξαρτάται από την είσοδο στις πρώτες ύλες, τα εμπορεύματα και τις ιδέες»...

Τα κόμματα που αντιπροσωπεύονται στο Μπούντεσταγκ συμφώνησαν ουσιαστικά με το σχέδιο, εκτός από τον Βόλφγκανγκ Γκέρια της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Αριστεράς, που το χαρακτήρισε «σκληρότατη σύλληψη εξοπλισμών, τροποποίησης του εξοπλισμού και παγκόσμιες στρατιωτικές επεμβάσεις», δηλώνοντας ότι το κόμμα του το απορρίπτει σαν «έκφραση μιλιταρισμού».

Τέλος, σαν κάποιο είδος κριτικής στο σχέδιο θα μπορούσε να θεωρηθούν τα τρία ερωτήματα του κύριου άρθρου της «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» (26/10) «Προς τι, για ποιο λόγο, με ποια μέσα;». Το φύλλο διερωτάται: «Και τι είναι καλό και σημαντικό για μας - στο Κογκό ή αλλού - που πρέπει να το υπερασπιστούμε με στρατιωτικά μέσα ή να το διεκδικήσουμε;». «Τίθεται το ζήτημα, γράφει, αν και πότε θα προσπαθήσουμε να ενεργήσουμε γι' αυτό το συμφέρον με πολιτικά, με οικονομικά ή στρατιωτικά μέσα». Αλλά και εδώ δε θίγεται η ουσία του ζητήματος, δηλαδή η αποφυγή κάθε επέμβασης σε υποθέσεις ξένων κρατών, αλλά απλώς γίνεται λόγος για την επιλογή των μέσων.