Τους κρίκους της εύθραυστης ειρηνευτικής διαδικασίας στο Σουδάν «ανακάτεψε» ο αιφνίδιος θάνατος του δρ. Τζον Γκάρανγκ ντε Μαμπιόρ. Ο ηγέτης των ανταρτών του Σουδανικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού και Κινήματος (SPLA/SPLM), ο οποίος έγινε, πριν ένα μήνα, ο πρώτος Νοτιοσουδανός αντιπρόεδρος της χώρας του (χρόνια μετά την κατάληψη της εξουσίας απ' τους ισλαμιστές του νυν Προέδρου, Ομάρ Αλ Μπασίρ...) σκοτώθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο κατά τη συντριβή του ελικοπτέρου που τον μετέφερε κοντά στη μεθόριο του Νοτίου Σουδάν με την Ουγκάντα.

Να οφειλόταν άραγε το δυστύχημα στις «κακές καιρικές συνθήκες»; Σε ανθρώπινο λάθος; `Η μήπως στο «δάκτυλο» πολέμιων της ειρηνευτικής διαδικασίας στο Νότιο Σουδάν, όπως η εγκληματική οργάνωση «Στρατός Αντίστασης του Κυρίου» (LRA) του «μεσσιανιστή» Τζόζεφ Κόνι, που δρα σφαγιάζοντας και εξανδραποδίζοντας εκατομμύρια παιδιά και ντόπιο πληθυσμό σε Νότιο Σουδάν και Βόρεια Ουγκάντα εδώ και 18 χρόνια; Αλλωστε, λίγες μόλις ώρες πριν το δυστύχημα, ο Τζον Γκάρανγκ είχε συμφωνήσει με τον Ουγκαντέζο Πρόεδρο, Γιοβέρι Μουσεβένι, να εξαπολύσουν συντονισμένες επιχειρήσεις κατά του LRA.

Η αλήθεια αργά ή γρήγορα θα φανεί, είτε βγουν τα πορίσματα των υπό συγκρότηση ερευνητικών επιτροπών σε Σουδάν και Ουγκάντα, είτε όχι...

Εντούτοις, η αναταραχή που προκάλεσε ο αιφνίδιος θάνατος του Τζον Γκάρανγκ δε φάνηκε να γίνεται άμεσα αντικείμενο εκμετάλλευσης απ' τον ισλαμιστή Σουδανό Πρόεδρο, Ομάρ αλ Μπασάρ, που έσπευσε να διαβεβαιώσει για την αφοσίωσή του στη διαδικασία ειρήνευσης. Ούτε φάνηκε να αποτελεί τη θρυαλλίδα για την αναμόχλευση πιθανών διαφωνιών μεταξύ ηγετικών στελεχών του SPLM, που γρήγορα ανακοίνωσαν ως διάδοχο του Γκάρανγκ τον (έως τότε στρατιωτικό διοικητή του SPLA και αντιπρόεδρο του Νοτίου Σουδάν) Σάλβα Κιίρ Μαγιαρντίτ. Επιπλέον, ο Ομάρ αλ Μπασίρ έσπευσε την περασμένη Πέμπτη να ανακοινώσει το διορισμό του Σάλβα Κιίρ Μαγιαρντίτ στη θέση του πρώτου αντιπροέδρου του Σουδάν, στερώντας έτσι από τους πολιτικούς του αντιπάλους (σε βορρά και νότο) την εντύπωση πως αδράχνει τη χρυσή ευκαιρία για να οπισθοδρομήσει τη διαδικασία που εγκαινίασαν οι ειρηνευτικές συμφωνίες στις αρχές του περασμένου Γενάρη...

Τέλος, ούτε οι δύο ανταρτικές οργανώσεις της πολύπαθης δυτικής επαρχίας, Νταρφούρ, έσπευσαν να χρησιμοποιήσουν τις αναπάντεχες αυτές εξελίξεις για να αποσύρουν τις νωπές υπογραφές που έβαλαν (8/7/05) σε ειρηνευτικές συμφωνίες με την κυβέρνηση του Ομάρ αλ Μπασίρ...

Οι ταραχές που ξέσπασαν στην πρωτεύουσα του Σουδάν, Χαρτούμ, και στη νοτιοσουδανική πόλη Τζούμπα έγιναν (σύμφωνα τουλάχιστον με τις πληροφορίες που μετέδιδαν ντόπια και διεθνή ΜΜΕ) από συμμορίες δεκάδων ληστών και μισαλλόδοξων που ξεσπάθωσαν, την επομένη του θανάτου του Γκάρανγκ, προκαλώντας το θάνατο τουλάχιστον 130 ανθρώπων, τον τραυματισμό 400 άλλων, εμπρησμούς και λεηλασίες σε δεκάδες καταστήματα και σπίτια...

Απ' την 1η έως την 3η του Αυγούστου, οι φερόμενες συμμορίες μισαλλόδοξων ατόμων (Σουδανών αράβων στο Χαρτούμ και Νοτιοσουδανών στην Τζούμπα) φάνηκε αρχικά να οδηγούν τη χώρα στο έρεβος του χάους και να απειλούν με «αποτέφρωση» την ευαίσθητη ειρηνευτική και πολιτική διαδικασία (που όπως γνωρίζουν οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ζυμώθηκε και εξαιτίας των έντονων πιέσεων που άσκησαν τα λόμπι του πετρελαίου σε Ουάσιγκτον-Λονδίνο).

Ταυτόχρονα, όμως, άμεσες ήταν και οι αντιδράσεις σε ΗΠΑ, ΕΕ, Αφρικανική Ενωση και ΟΗΕ για την ...εξασφάλιση της τροχιοδρόμησης του Σουδάν στην πορεία της ειρήνης, της σταθερότητας και της ανάπτυξης.

Μέσα σε όλα αυτά, δεν πέρασε απαρατήρητη η πρόταση του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, που σαν καλοθελητής (λύκος που χαίρεται στην αναμπουμπούλα) πρότεινε την «αύξηση των ξένων στρατευμάτων» στο Σουδάν τάχα για τη διασφάλιση της ειρήνης...

Μην ξεχνάμε, βέβαια, πως η μείζων γεωπολιτική σημασία αυτής της χώρας (μεταξύ άλλων γιατί βρίσκεται σε στρατηγικό γεωγραφικό σημείο και επειδή τα πλούσια αποθέματά της σε πετρέλαιο, ουράνιο, χαλκό κλπ. γίνονται διελκυστίνδα ανταγωνισμού ανάμεσα στον αμερικανο-βρετανικό άξονα και στην Κίνα που έχει εδραιώσει την παρουσία της, τα τελευταία χρόνια πιο έντονα, στην περιοχή) ήταν που έκανε το ΝΑΤΟ να «χωθεί» στην περιοχή, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την αερομεταφορά και την επιμελητειακή συνδρομή στην αποστολή στρατιωτών της Αφρικανικής Ενωσης στο δυτικό Νταρφούρ...

Αραγε, η προγραμματισμένη για χτες κηδεία του Τζον Γκάρανγκ ντε Μαμπιόρ στο Νιου Σάιτ θα γίνει αφορμή για τον ενταφιασμό της διαδικασίας επούλωσης των φρικτών πληγών που άφησε ο πολυετής εμφύλιος; `Η θα επιτείνει τις διαδικασίες ανάρρωσης του σουδανικού λαού απ' τον εφιάλτη του πολέμου;