«Ποιότητα». Αυτή είναι η λέξη «κλειδί» που επαναλαμβάνεται από τα χείλη της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας ενόψει της έναρξης της νέας χρονιάς και αναμένεται να συνεχίσει να επαναλαμβάνεται. Και δε σηματοδοτεί βέβαια στροφή στην πορεία υποβάθμισης της Παιδείας, αλλά αποτελεί μεταφορά του ευρω-ενωσιακού επικοινωνιακού όρου για να αντιμετωπίσει τη συσσωρευμένη λαϊκή αγανάκτηση για το χάλι της εκπαίδευσης.

Ομως το υπουργείο Παιδείας χρησιμοποιεί την έννοια της «ποιότητας» και για να εισάγει στην ουσία την έννοια της «αξιολόγησης» με μέτρα και σταθμά τα οποία ορίζονται από τους ίδιους τους υπεύθυνους για την αντιεκπαιδευτική πολιτική. Η φετινή χρονιά άλλωστε χαρακτηρίστηκε από την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας ως «χρονιά αξιολόγησης», αφού μπαίνει μπρος το σχέδιο «αξιολόγησης» - χειραγώγησης των εκπαιδευτικών, με στόχο τη δημιουργία εκπαιδευτικών υποταγμένων, όπως δηλαδή αρμόζουν στο σχολείο που σχεδιάζουν τα μονοπώλια. Ηδη, δείγματα γραφής για το πώς εννοεί την αξιολόγηση έδειξε το υπουργείο Παιδείας με τις διαδικασίες επιλογής διευθυντών, με τον αποκλεισμό όσων δε δήλωναν υπηρέτες της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Παράλληλα, εκκρεμεί και το ζήτημα αξιολόγησης της σχολικής μονάδας που θα οδηγήσει στην ταξική κατηγοριοποίηση των σχολείων, ενώ «ώριμο» ζήτημα κρίνει και την «αξιολόγηση» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση το υπουργείο Παιδείας.

Το υπουργείο Παιδείας δηλώνει δημαγωγικά ότι φέτος «κέρδισε το στοίχημα» της έναρξης της σχολικής χρονιάς, δηλώνοντας ότι οι εκπαιδευτικοί και το εκπαιδευτικό υλικό θα βρίσκονται στα σχολεία στις 11 Σεπτέμβρη, ενώ δε λείπουν και οι μεγαλόστομες διακηρύξεις για εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση. Αυτό που δε δήλωσε, αλλά προέκυψε και από εγκύκλιο που στάλθηκε στους διευθυντές, είναι ότι και φέτος θα συνεχιστεί το απαράδεκτο και αντιπαιδαγωγικό φαινόμενο των πληθωρικών τμημάτων, ακόμα και με τριάντα μαθητές, ενώ για να εξοικονομήσει χώρο και εκπαιδευτικούς καλεί τους διευθυντές σε κάποιες περιπτώσεις να μην εγγράφουν μαθητές, αλλά να τους στέλνουν σε διπλανά σχολεία.

Το υπουργείο Παιδείας επιχείρησε, ενόψει πάντα των εκλογών, να εμφανίσει ως επιτυχία ακόμα και το αυτονόητο, τη λειτουργία δηλαδή των σχολείων, προσπαθώντας να κάνει τους γονείς και τους μαθητές να αποστρέψουν το βλέμμα από το περιεχόμενο και τη δομή του σχολείου που έφτιαξε με τη «μεταρρύθμιση». Ενός σχολείου που επιχειρεί να μετατρέψει τους εκπαιδευτικούς σε θεατές της διαδικασίας ταξικής επιλογής των μαθητών, στενεύοντας τα περιθώρια παιδαγωγικής και μορφωτικής παρέμβασης. Ενός σχολείου στείρας απομνημόνευσης μιας ανούσιας και ασύνδετης ύλης, που την επόμενη των εξετάσεων θα ξεχαστεί. Που, όπως έχει φανεί μετά από τέσσερα χρόνια εφαρμογής της μεταρρύθμισης, ένας στους τέσσερις μαθητές αναγκάζεται να εγκαταλείψει πριν τα 15 χρόνια.

Η λύση για το λαό είναι να απορρίψει αυτό το ταξικό επιλεκτικό εκπαιδευτικό σύστημα με την πάλη των εργατών, αγροτών, μικροεπαγγελματιών, για ριζικές αλλαγές στην κοινωνία και την παιδεία. Διεκδικώντας ενιαίο 12χρονο βασικό υποχρεωτικό σχολείο για όλους, δημόσιο και δωρεάν και εκπαιδευτικό σύστημα που θα καλύπτει το σύνολο των λαϊκών αναγκών. Είναι σίγουρο ότι αυτές οι δίκαιες και αναγκαίες διεκδικήσεις θα έχουν τη θέση τους στα πανό των αγώνων και αυτής της σχολικής χρονιάς που αρχίζει.