Τα προβλήματα που έχουν προκύψει στη μεταφορά των μαθητών σε νομούς της Βόρειας Ελλάδας, επειδή τα ΚΤΕΛ έχουν διακόψει όλα τα δρομολόγια, αναφέρουν σε Ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή για τους υπουργούς Παιδείας και Οικονομικών, οι βουλευτές του ΚΚΕ Αγγελος Τζέκης και Γιώργος Χουρμουζιάδης.

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρουν οι δύο βουλευτές με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς τα ΚΤΕΛ των νομών Χαλκιδικής, Καβάλας, Πέλλας, αλλά και άλλων νομών της Βόρειας Ελλάδας αποφάσισαν να θέσουν «τέρμα» στα ειδικά δρομολόγια για τη μεταφορά των μαθητών, με αποτέλεσμα χιλιάδες μαθητές (μόνο στο νομό Πέλλας είναι 4.000) να μην μπορούν να πάνε στα σχολεία τους ή να προσέρχονται με καθυστέρηση.

«Η αιτία που τα ΚΤΕΛ διέκοψαν όλα τα δρομολόγια για τους μαθητές είναι ότι δεν έχουν πληρωθεί ακόμη για τη μεταφορά των μαθητών κατά την περσινή χρονιά, παρ' όλες τις υποσχέσεις τόσο των αρμόδιων νομαρχιών όσο και των Περιφερειών Κεντρικής και Βόρειας Ελλάδας ότι με τη νέα σχολική χρονιά δε θα υπάρχει πρόβλημα», σημειώνουν.

Ετσι, ρωτούν τους υπουργούς Παιδείας και Οικονομικών τι μέτρα θα παρθούν από την κυβέρνηση, ώστε να πληρωθούν τα οφειλόμενα στα ΚΤΕΛ και να αρχίσει η απρόσκοπτη μεταφορά των μαθητών από και προς τα σχολεία τους.

Η βασική στόχευση του ΥΠΕΠΘ, που είναι το προχώρημα της εμπορευματοποίησης της γνώσης και η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, υπηρετείται, εκτός των άλλων, και με την ελαστικοποίηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών, την κατάργηση των διοικητικών ορίων των σχολείων (ήδη η πρόσφατη εγκύκλιος του ΥΠΕΠΘ, στο πλαίσιο της «εκπαιδευτικής λιτότητας», καταργεί τα διοικητικά όρια των σχολείων για τις πρώτες τάξεις όλων των βαθμίδων, καθώς και για όσους ζητούν μετεγγραφή), την προώθηση των σχολείων «Διευρυμένου Ωραρίου» (που η κυβέρνηση βάφτισε «Ολοήμερα»), τη διαφοροποίηση του προγράμματος (στα πλαίσια του «Ολοήμερου» και της «ευέλικτης ζώνης») και την ταξική κατηγοριοποίηση των σχολείων, που εισάγεται τόσο με το πρόγραμμα του «Ολοήμερου» (όποιος μπορεί να πληρώσει έχει τη δυνατότητα να «γεμίσει» και το πρόγραμμα), όσο και με την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων.

Η πραγματικότητα του σχολείου όμως δεν μπορεί να επιβεβαιώσει την κυβερνητική προπαγάνδα. Τα 30, 40 παιδιά, όλων των τάξεων που στοιβάζονται σε μια αίθουσα, με έναν εκπαιδευτικό, χωρίς πρόγραμμα, αλλά με μόνο εξοπλισμό ένα ψυγείο και ένα φούρνο μικροκυμάτων είναι η σκληρή πραγματικότητα. Στο ίδιο θρανίο αναγκάζονται να μελετούν (αν αυτό είναι δυνατό), να τρώνε και να «ξεκουράζονται», ενώ όταν φεύγουν είναι εντελώς εξουθενωμένα. Και όσο για τα «νέα αντικείμενα», αυτά εισάγονται μόνο όταν υπάρχει δυνατότητα από τους υπηρετούντες στο σχολείο εκπαιδευτικούς (συμπλήρωση υποχρεωτικού διδακτικού ωραρίου) που διδάσκουν στο κανονικό του πρόγραμμα (επομένως δεν είναι νέα), ενώ στην περίπτωση που δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα, οι γονείς και ο δήμος καλούνται (αν το επιθυμούν) να πληρώσουν από την τσέπη τους για να εισαγάγουν αυτά τα «νέα αντικείμενα» στο πρόγραμμα, διαμορφώνοντας κάθε σχολείο το πρόγραμμα του «διευρυμένου ωραρίου» με βάση τη χρηματοδοτική ικανότητα γονέων και δήμου (που πάλι από την τσέπη των δημοτών τα έχει πάρει).

Ταυτόχρονα, για τους εκπαιδευτικούς επιχειρείται μια συνολική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων, αφού εκείνο που προβλέπεται, σύμφωνα με την τελευταία εγκύκλιο του ΥΠΕΠΘ, είναι η συμπλήρωση του διδακτικού ωραρίου στα «Διευρυμένα Τμήματα» όλων των εκπαιδευτικών και όχι μόνο αυτών των «ειδικοτήτων». Ταυτόχρονα προωθείται η διάχυση του διδακτικού ωραρίου όλων των εκπαιδευτικών στα πλαίσια του ωραρίου 7 π.μ. - 4 μ.μ., κάτι που αντιβαίνει ακόμη και το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο (το ίδιο συμβαίνει και με την κατάργηση των διοικητικών ορίων των σχολείων, αλλά η ηγεσία του ΥΠΕΠΘ δε φαίνεται να έχει κανένα πρόβλημα ακόμη και όταν παραβιάζει νόμους που η ίδια ψήφισε).

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, που μας γυρίζουν πίσω σε πολύ μαύρες εποχές, είναι απαραίτητο να απαντήσουμε ενιαία και αποτελεσματικά εκπαιδευτικοί, γονείς και ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα. Αντιμετωπίζοντας την τρομοκρατία και τον αυταρχισμό αποφασιστικά, καταργώντας τις αντιδημοκρατικές εκτροπές στην πράξη, προβάλλοντας και διεκδικώντας το Σχολείο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και οραμάτων, που βρίσκεται σε αντίθεση με το φτηνό ταξικό σχολείο που επιδιώκει να οικοδομήσει το μεγάλο κεφάλαιο.

Η αναγκαία διεύρυνση του ωραρίου πρέπει να συνοδεύεται από συνολική αναμόρφωση του αναλυτικού προγράμματος, νέα - σύγχρονα - βιβλία, προσλήψεις εκπαιδευτικών με βάση τις διευρυμένες ανάγκες και διαφύλαξη των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών, δημιουργία της απαραίτητης υποδομής, εξασφάλιση της δωρεάν σίτισης των μαθητών, ενιαίο πρόγραμμα για όλα τα σχολεία. Μόνο έτσι το σχολείο θα είναι σε θέση να ολοκληρώνει το έργο του μέσα στην ίδια τη σχολική πράξη, χωρίς να χρειάζεται ένα δεύτερο σχολείο μετά το κανονικό και μάλιστα επί πληρωμή.

Με την κοινή πάλη εκπαιδευτικών, γονιών, μαθητών, ταξικών δυνάμεων του εργατικού κινήματος, στα πλαίσια ενός παλλαϊκού κινήματος για την παιδεία, συνδεδεμένο με τον αγώνα για γενικότερες πολιτικές αλλαγές, μπορούμε να ανοίξουμε δρόμο σε μια εκπαίδευση που να συμβαδίζει με τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και της παραπαιδείας, την καθιέρωση του Ενιαίου 12χρονου Βασικού Υποχρεωτικού Σχολείου για όλους, χωρίς φραγμούς και διακρίσεις.