Εντονες είναι οι διεργασίες στο πολιτικό σκηνικό της Γερμανίας καθώς ο λεγόμενος «μεγάλος συνασπισμός» των χριστιανοδημοκρατών και των σοσιαλδημοκρατών βρίσκεται αντιμέτωπος με την έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια και κύμα απεργιακών κινητοποιήσεων (ανεξάρτητα από την τακτική των συνδικαλιστικών ηγεσιών) που ξεκίνησαν αυτήν τη βδομάδα και αναμένεται να συνεχιστούν και την επόμενη, με κύρια αιχμή την αύξηση των μισθών. Την ίδια στιγμή υπάρχει και ο απόηχος των πρόσφατων εκλογών για τις τοπικές κυβερνήσεις, όπου τα κόμματα του «συνασπισμού» σημείωσαν απώλειες.

Στα επιτελεία των κομμάτων ήδη υπάρχει κινητικότητα και ανησυχία για την επιβίωση του μεγάλου συνασπισμού. Στο Κομματικό Συμβούλιο του SPD, των σοσιαλδημοκρατών, που συνήλθε στις 3 Μάρτη, και είναι το σημαντικότερο όργανο ανάμεσα στα συνέδρια, αποφεύχθηκε η αμφισβήτηση της ηγεσίας του, όπως προέβλεπαν πολιτικοί αναλυτές και ΜΜΕ. Οπως ανακοινώθηκε μετά τη συνεδρίαση, από τα 80 παρόντα μέλη του μόνο δύο ψήφισαν κατά του προέδρου του κόμματος Κουρτ Μπεκ, ενώ μέχρι λίγη ώρα πριν τη σύνοδο είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ο Μπεκ σε λίγο παύει πια να είναι πρόεδρος των σοσιαλδημοκρατών.

Αφορμή για αυτή την πρόβλεψη είχαν δώσει δημόσιες δηλώσεις ηγετικών στελεχών του κόμματος, ανάμεσά τους και σοσιαλδημοκρατών υπουργών στον ομοσπονδιακό κυβερνητικό συνασπισμό του Βερολίνου, όπως ο σοσιαλδημοκράτης αντιπρόεδρος του κόμματος και υπουργός Οικονομικών, Πετρ Στάινμπριγκ. Ταυτόχρονα, είχε προξενήσει σάλο στο κόμμα ο αποτυχών σοσιαλδημοκράτης στις πρόσφατες εκλογές του Αμβούργου, Μίχαελ Νάουμαν, που είχε αποστείλει προσωπική επικριτική επιστολή στον Μπεκ, που όμως δημοσιεύτηκε φαρδιά πλατιά στον Τύπο.

Στο επίκεντρο των επικρίσεων κατά του Μπεκ είναι δηλώσεις του ίδιου πριν τις εκλογές του Αμβούργου, που ισχύουν για όλη τη Γερμανία, ότι το SPD δε θα ανεχθεί υποστήριξη ή ανοχή από το κόμμα της αριστεράς για να σχηματίσει κυβέρνηση. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το κρατίδιο της Εσσης, όπου επί εβδομάδες συνεχίζεται η αδυναμία σχηματισμού της νέας κυβέρνησης από τις τελευταίες εκλογές. Οπως φαίνεται, μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο ο Μπεκ άλλαξε γνώμη και ο Τύπος πληροφορούσε τη δημόσια γνώμη ότι ο πρόεδρος του SPD άλλαξε στρατηγική και τώρα συμφωνεί ότι η σοσιαλδημοκράτισσα Αντρέα Υψηλάντη μπορεί να σχηματίσει στην Εσση κυβέρνηση και με ψήφο ή ανοχή της «αριστεράς».

Ηταν επόμενο να προκληθεί αναστάτωση. Φυσικά, τα κόμματα της Χριστιανοδημοκρατίας (CDU) και της Χριστιανοκοινωνικής Ενωσης (CSK), όπως και των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP), για λόγους καθαρά κομματικούς, κατηγόρησαν το SPD για αναξιοπιστία. Βρήκαν όμως την ευκαιρία να ξεσηκώσουν και αντικομμουνιστικό θόρυβο, αν και το κόμμα της «Αριστεράς», όπως είναι διαμορφωμένο, είναι κατά του κομμουνισμού. Οπως είναι γνωστό, η ηγεσία της δεν αφήνει ευκαιρία για να κατηγορήσει το κοινωνικό και πολιτικό καθεστώς της ΓΛΔ και να ζητήσει κάθε φορά συγνώμη από το ιμπεριαλιστικό καθεστώς της Γερμανίας για την «καταπιεστική» ή όπως την ονομάζουν «σταλινική πολιτική της ΓΛΔ».

Ομως και οι αντιδράσεις στο κόμμα της «Αριστεράς» είναι ανομοιόμορφες. Είναι μια πτέρυγα που υποστηρίζει την οπωσδήποτε συμμετοχή σε κυβέρνηση με το SPD ή και με τους Πράσινους (που στο Αμβούργο ονομάζονται Γκαλ, δηλαδή Κίτρινη Εναλλακτική Λύση), ενώ άλλη πτέρυγα δεν ενθουσιάζεται (προς το παρόν) από κυβερνητική συμμετοχή ή ανοχή μιας κυβέρνησης της αρεσκείας της και προτιμάει (προς το παρόν ακόμα) το ρόλο της «διαμαρτυρόμενης αντιπολίτευσης». Προς αυτή την κατεύθυνση αναφέρεται και το όνομα του δεύτερου προέδρου της «Αριστεράς», του Οσκαρ Λαφοντέν. Στην «Αριστερά», ωστόσο, υπάρχουν και μικρότερες ή μεγαλύτερες κομματικές ομάδες που η διαφωνία τους είναι γενικότερη και βαθύτερη. Είναι παραδείγματος χάριν η «κομμουνιστική πλατφόρμα» και διάφορα φόρουμ περιοχών, που υποστηρίζουν ότι η προγραμματική συζήτηση δεν έχει τερματιστεί και ετοιμάζουν ανάλογες κινήσεις στο κομματικό συνέδριο της «Αριστεράς» στο Κότμπους το Μάη. Συγκεκριμένα, το Εσωτερικό Συμβούλιο του Διαλόγου της Γέρας/Σοσιαλιστικός Διάλογος τονίζει σε ανακοίνωσή του που δημοσιεύτηκε στη «Γιούγκε Βελτ» (3 Μάρτη): «Ενα μέρος των αριστερών δυνάμεων στην ΟΔΓ είναι και το DKP (Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα) που προήλθε από την παρανομία του απαγορευμένου από το 1956 KPD (Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας). Το να εξευρεθούν κοινά σημεία μεταξύ του Κόμματος "Αριστερά" και του DKP στον αγώνα για αναγκαίες κοινωνικές αλλαγές είναι ένα δύσκολο προτσές. Ανεξάρτητα από αυτό, θα συνεργαστούν και μελλοντικά με συντρόφισσες και συντρόφους από το DKP σε επίπεδο δημοτικό και κρατιδίου... Ο Διάλογος της Γέρας/ Σοσιαλιστικός Διάλογος θα αναμειχθεί στις προγραμματικές συζητήσεις με μαρξιστικό/σοσιαλιστικό νόημα», καταλήγει.

Είναι ολοφάνερο ότι κάτι το καινούριο γίνεται αυτή τη στιγμή στο πολιτικό σκηνικό της Γερμανίας. Οχι ότι ο Μπεκ ή γενικότερα η ηγεσία του SPD έπαψαν να είναι στηρίγματα και διαχειριστές του αστικού καθεστώτος και «έγειραν προς την αριστερά», που προβάλλεται από κάποιους, αλλά υπάρχει ζύμωση στα λαϊκά στρώματα που αναζητάνε μια άλλη πολιτική.

Τι όμως είναι η αναζητούμενη νέα πολιτική; Ασφαλώς αυτό που ενδιαφέρει όσους μπορούν ακόμα να προσφέρουν αντί ημερομισθίου την εργασία τους ή τα εκατομμύρια των ανέργων είναι να σταματήσει η πηγή που γεννά τα προβλήματα. Αυτό εκφράζεται με διάφορους τρόπους στις απεργίες και άλλες κινητοποιήσεις κατά των ιδιωτικοποιήσεων, όπως π.χ. των κρατικών σιδηροδρόμων, που θα ζημιώσει το δημόσιο, δηλαδή τους πολίτες, με δισεκατομμύρια ευρώ, που θα πάνε στην τσέπη ντόπιων και ξένων επενδυτών.

Η κοινοβουλευτική ομάδα της «Αριστεράς» στο κρατίδιο του Βερολίνου, όμως, φαίνεται να βρίσκει άλλον τρόπο «αντιμετώπισης» της άσχημης κατάστασης των λαϊκών στρωμάτων, που δεν είναι τίποτε άλλο από μια άλλη διαχείριση.

Ανακάλυψε, λοιπόν, το λεγόμενο «Διαβατήριο του Βερολίνου». Το ανήγγειλε ο αριστερός Τύπος, π.χ. η «Νόιες Ντόιτσλαντ» (3 Μάρτη) που γράφει: «Η κοινοβουλευτική ομάδα της "Αριστεράς" στη Βουλή του Βερολίνου αποφάσισε έναν κατάλογο μέτρων καταπολέμησης της παιδικής φτώχειας. Μέχρι τέλους του έτους θα εισαχθεί το κοινωνικό διαβατήριο ονομαζόμενο "Διαβατήριο του Βερολίνου" που έχει συμφωνηθεί με το SPD». Αυτό το «Διαβατήριο» θα επιτρέπει στον κάτοχο, ιδίως σε παιδιά, να επισκέπτονται με φθηνότερα εισιτήρια θεατρικές παραστάσεις ή ποδοσφαιρικούς αγώνες και να έχουν φθηνότερο φαγητό. Η Χάιντι Κνάκε Βέρνερ, υπουργός της «Αριστεράς» για Κοινωνικά Ζητήματα, δήλωσε σχετικά: «Θέλουμε για όλους να εξασφαλίσουμε συμμετοχή στην κοινωνική ζωή». Και η Καρόλα Μπλουμ, πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ίδιου κόμματος στο Βερολίνο, είπε ότι τα μέτρα που προβλέπει το διαβατήριο είναι «συγκεκριμένο έργο αριστεράς πολιτικής για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη». Οπως δήλωσε η ίδια, «το σχολικό συσσίτιο θα κοστίζει 23 ευρώ το μήνα». Το ίδιο μοντέλο προβλέπει κατώτατο ωρομίσθιο για δημόσια έργα 7,50 ευρώ. Η ίδια πιστεύει ότι ο «κοκκινο-κόκκινος (SPD - Αριστερά) συνασπισμός του Βερολίνου μπορεί να παρουσιαστεί σαν "πιλότος - πρόγραμμα" για τη λύση κοινωνικών ζητημάτων», υπογράμμισε δε ότι: «Για μας υπάρχουν πολλοί λόγοι να κάνουμε αυτό το μοντέλο εξαγώγιμο σύνθημα».

Ενα άλλο στέλεχος της Αριστεράς, ο ομοσπονδιακός διευθυντής της Ντίτμαρ Μπαρτς, δήλωσε ότι το SPD «θα έχει δυσκολίες, αν αρνείται μελλοντικά συνεργασίες με την "Αριστερά"» και υπογράμμισε σαφέστατα ότι τα δύο κόμματα δεν τα χωρίζει τίποτα ή όπως το αναφέρει κατά λέξη η «Νόιες Ντόιτσλαντ» (εκδότης, ο πρόεδρος της «Αριστεράς» Λόταρ Μπίσκι) στις 3 Μάρτη: «Η διαχωριστική γραμμή στην πολιτική δε ορίζεται μεταξύ SPD και "Αριστεράς", αλλά μεταξύ CDU/CSU και της Αριστεράς».

Η γνωστή δηλαδή «αντιδεξιά» ρητορική, που όμως δε θίγει σε τίποτα τη στρατηγική του κεφαλαίου. Που εξυπηρετείται πότε με το δικομματισμό ή το διπολισμό της «Αριστεράς - Δεξιάς» και, αν δε γίνεται αλλιώς, με σχηματισμό κυβέρνησης «μεγάλου συνασπισμού» των υποτιθέμενων «αντίπαλων κομμάτων», όπως είναι η σημερινή κυβέρνηση υπό την καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ, από τη «δεξιά χριστιανοδημοκρατία». Χρήσιμες εμπειρίες και για την Ελλάδα, όπου και εδώ αναπτύσσονται διάφορα σενάρια για την ανασύνθεση του αστικού πολιτικού σκηνικού.