Μ' ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια πήγε να «χτυπήσει» προχτές η κυβέρνηση, στην εκδήλωση για την παραχώρηση του πρώην στρατοπέδου «Παύλου Μελά» στον ομώνυμο δήμο. Για τους όρους της παραχώρησης και το «τι μέλλει γενέσθαι» με την ανάπλαση του χώρου και την αξιοποίηση του πάρκου, πολλά μπορούν να ειπωθούν, ιδιαίτερα όταν δημοσιοποιηθούν οι όροι παραχώρησης και τα σχέδια για την αξιοποίηση και την εκμετάλλευσή του από το δήμο. Είναι δύσκολο, πάντως, να αποφύγει κανείς τον πειρασμό να κάνει ορισμένους σχολιασμούς, με βάση την εμπειρία που υπάρχει και από άλλες ανάλογες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, όπως για παράδειγμα με την απόδοση στο δήμο της έκτασης των πρώην «Λιπασμάτων» στη Δραπετσώνα και την αξιοποίηση του πάρκου «Αντώνης Τρίτσης» στη Δυτική Αττική.

Στην πρώτη περίπτωση, τα ταρατατζούμ και οι φιέστες της κυβέρνησης δεν στάθηκαν ικανά να κρύψουν ότι η παραχώρηση της έκτασης των πρώην «Λιπασμάτων» εντάσσεται σ' ένα συνολικότερο σχέδιο ανάπλασης όλης της ακτογραμμής του Πειραιά, από το λιμάνι της ακτοπλοΐας μέχρι τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, στο πλαίσιο της παραπέρα ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ ΑΕ. Ο σχεδιασμός αυτός προβλέπει την ανάπτυξη πολλών και διαφορετικών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων στην ευρύτερη περιοχή, από μεταφορές και τουρισμό μέχρι ναυπηγοεπισκευή και χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες. Σ' αυτές τις δραστηριότητες, θα παίξει υποβοηθητικό ρόλο η ανάπλαση και λειτουργία της έκτασης των πρώην «Λιπασμάτων», η οποία αυτονόητα θα στηριχτεί και σε κεφάλαια επιχειρηματικών ομίλων. Θυμίζουμε, επίσης, ότι δεν παραχωρήθηκε όλη η έκταση, αφού το κράτος δεν μπήκε καν στη σκέψη να θίξει τις ιδιοκτησίες επιχειρηματικών ομίλων (και επομένως τα συμφέροντα) που περιλαμβάνονται στην ίδια έκταση.

Σε ό,τι αφορά το πάρκο Τρίτση, η εγκατάλειψή του από το κράτος και την Τοπική Διοίκηση ευθύνεται για την τραγική εικόνα που παρουσιάζει αυτός ο μοναδικός πνεύμονας πρασίνου και αναψυχής στην επιβαρυμένη Δυτική Αττική. Η λύση που προκρίνεται τώρα για τον εξωραϊσμό της κατάστασης, μέσα από το «φορέα διαχείρισης» που συστάθηκε γι' αυτό το σκοπό, είναι η ανάπλαση και λειτουργία του πάρκου με την ανάπτυξη και επιχειρηματικής δραστηριότητας. Να σημειωθεί ότι η χρήση με αυτά τα μέσα και τα κριτήρια έρχεται σε αντίθεση με τις διεκδικήσεις των Λαϊκών Επιτροπών και άλλων φορέων της περιοχής, που με τους αγώνες τους ζητούν πάρκο ανοιχτό στις εργατικές - λαϊκές οικογένειες της περιοχής, χωρίς επιχειρηματίες και «εργολάβους», για ψυχαγωγία και αναψυχή.

Επομένως, το συμπέρασμα που προκύπτει, είναι ότι ο λαός θα πρέπει να είναι υποψιασμένος για τα κίνητρα, τους όρους και τις προϋποθέσεις που συνοδεύουν τα μεγάλα λόγια και τη «γενναιοδωρία» της κυβέρνησης, σε φιέστες όπως αυτήν που οργάνωσε τις προάλλες για το πρώην στρατόπεδο «Παύλου Μελά». Αλλωστε, όπως η απόδοση της έκτασης των «Λιπασμάτων» αξιοποιήθηκε από την κυβέρνηση ως «επικοινωνιακός αντιπερισπασμός» στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ ΑΕ και συνολικά στην αντιλαϊκή της πολιτική, έτσι και η απόδοση του πρώην στρατοπέδου στη Θεσσαλονίκη περιέχει το στοιχείο του αποπροσανατολισμού του λαού και του εξωραϊσμού της κυβέρνησης, την ώρα που διαπραγματεύεται με το κουαρτέτο την παραπέρα συντριβή των συντάξεων και την ένταση της φορολογίας του λαού.

Σε όλα τα παραπάνω προστίθεται η προκλητική προσπάθεια του πρωθυπουργού, με αφορμή το πρώην στρατόπεδο «Παύλου Μελά», να δείξει ότι η κυβέρνηση έχει «ανοιχτά αυτιά» στα αιτήματα και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και του λαού. Ετσι, στην προχτεσινή εκδήλωση μίλησε για «ημέρα δικαίωσης ενός πολυετούς αγώνα», προσθέτοντας ότι «οι επίμονες προσπάθειες, τόσο της δημοτικής αρχής, όσο όμως και των κινημάτων των πολιτών, μας υπενθύμισαν τη δέσμευσή μας προς τους πολίτες της περιοχής», με αποτέλεσμα «να γίνει πράξη η δέσμευση της κυβέρνησης». Στη συνέχεια, μάλιστα, το «απογείωσε», λέγοντας ότι «αυτό είναι το οξυγόνο της Δημοκρατίας, η διεκδίκηση και ο έλεγχος από τους ίδιους τους πολίτες, ακόμα και σε κυβερνήσεις που έχουν την πολιτική βούληση». Θυμίζουμε ότι σε ανάλογες μεγαλοστομίες, περί λαϊκής τάχα παρέμβασης και συμμετοχής στις κυβερνητικές αποφάσεις, προέβη ο πρωθυπουργός και στην ομιλία του για τη συνταγματική αναθεώρηση.

Ο στόχος τους δεν είναι άλλος από το να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι, παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα, η κυβέρνηση έχει τη βούληση να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική, και σ' αυτή την προσπάθεια καλεί το λαό να γίνει συμμέτοχος, σε αυτήν να εντάξει τις κινητοποιήσεις και τις διεκδικήσεις του. Είναι η άλλη όψη αυτών που έλεγε η κυβέρνηση όταν βρίσκονταν σε εξέλιξη οι μαζικές κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό. Οτι, δηλαδή, οι λαϊκές αντιδράσεις τη «διευκολύνουν» στη διαπραγμάτευση έναντι των «θεσμών». Βέβαια, τότε φιλοδώρησε το κεφάλαιο με το νόμο Κατρούγκαλου και άφησε ανοιχτό το δρόμο για παραπέρα ανατροπές, όπως γίνεται τώρα με τη διαπραγμάτευση. Και μιας και το έφερε η κουβέντα: Αφού η κυβέρνηση έχει τόσο ανοιχτά τα αυτιά της στις εργατικές - λαϊκές διεκδικήσεις, γιατί δεν ικανοποιεί τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων στην «Καρυπίδης» και των συμβασιούχων στους ΟΤΑ, που διαδήλωναν προχτές έξω από το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης, διεκδικώντας δεδουλευμένα και μόνιμη - σταθερή δουλειά, με την εργοδοσία και το αρμόδιο υπουργείο να παίζουν κλοτσοσκούφι στις πλάτες τους, κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου;