Οι αιτήσεις των μητέρων στο πρόγραμμα αυξάνονται τα τελευταία χρόνια καθώς η συμμετοχή σε αυτό είναι ο μόνος τρόπος να στείλουν το παιδί τους στον παιδικό σταθμό οι άνεργες, που αποκλείονται από τους περισσότερους δήμους, αλλά και οι εργαζόμενες που αδυνατούν να πληρώσουν τα τροφεία. Από τις περσινές αιτήσεις εγκρίθηκαν λιγότερες από τις μισές. Φέτος, το πρόγραμμα προβλέπει 96.000 θέσεις, από τις οποίες οι 75.000 περίπου αφορούν βρεφικούς και παιδικούς σταθμούς και οι υπόλοιπες ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ-ΜΕΑ. Ομως, οι αιτήσεις των μητέρων και ο αριθμός των παιδιών στις οποίες αυτές αντιστοιχούν, είναι πολλαπλάσιος.

Οι όροι και οι προϋποθέσεις που θέτει το πρόγραμμα έχουν ήδη αποκλείσει χιλιάδες γονείς από τη διαδικασία της κατάθεσης αιτήσεων. Το πιο χαρακτηριστικό είναι το κριτήριο του ετήσιου οικογενειακού εισοδήματος, που πρέπει να μην υπερβαίνει τις 30.000 ευρώ για τις οικογένειες που έχουν έως 2 παιδιά, ενώ το αντίστοιχο περσινό όριο είχε οριστεί στις 40.000 ευρώ. Αξίζει ακόμα να σημειωθεί πως το ύψος του οικογενειακού εισοδήματος βεβαιώνεται από το εκκαθαριστικό σημείωμα του 2012, αφορά δηλαδή τα εισοδήματα που αποκτήθηκαν το 2011, κι αυτό σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι γονείς αντιμετωπίζουν αλλεπάλληλες μειώσεις στους μισθούς και τα μεροκάματά τους.

Η συνολική χρηματοδότηση του προγράμματος ανέρχεται σε 150 εκατ. ευρώ, ποσό που στην πράξη αποδείχθηκε ανεπαρκές. Την περασμένη χρονιά το υπουργείο Εργασίας προχώρησε, σε συμφωνία με τους δήμους και τους ιδιωτικούς σταθμούς που συμμετείχαν στο πρόγραμμα, σε μείωση του ανώτατου ορίου ετήσιας δαπάνης που καταβάλλει η ΕΕΤΑΑ για κάθε παιδί. Η ανεπαρκής χρηματοδότηση και οι περικοπές οδηγούν σε «σκόντο» στις ανάγκες των παιδιών για επαρκές παιδαγωγικό προσωπικό και υλικό, για κατάλληλες υποδομές, σε περικοπές ακόμα και στο φαγητό των παιδιών και ανοίγουν παράλληλα το δρόμο για να επιβληθούν πληρωμές και στους γονείς που έγιναν δεκτοί. Ηδη το πρόγραμμα έχει πάψει να καλύπτει το κόστος της μεταφοράς των παιδιών.

Τα νέα ζευγάρια, οι λαϊκές οικογένειες, οι εργαζόμενοι και άνεργοι γονείς πρέπει να παλέψουν μέσα από τα σωματεία, τις Λαϊκές Επιτροπές, τους μαζικούς φορείς και να διεκδικήσουν: Αμεση κρατική επιχορήγηση στους δήμους για να αντιμετωπιστεί η σημερινή εκρηκτική κατάσταση. Να γίνουν δεκτά όλα τα παιδιά, Ελλήνων και μεταναστών, στους δημοτικούς παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Αμεση αξιοποίηση κρατικών και δημοτικών κτιρίων. Να καταργηθούν τα τροφεία και οι πληρωμές από τους γονείς. Να μην κλείσει κανένας σταθμός. Να μη γίνει καμιά απόλυση. Να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι και να προσληφθεί και νέο προσωπικό για να καλυφθούν όλες οι ανάγκες. Αποκλειστικά κρατικούς δημόσιους δωρεάν σύγχρονους και ασφαλείς παιδικούς σταθμούς με κτιριακή επάρκεια, καταλληλότητα, υποδομή, ποιότητα του φαγητού, μόνιμο, εξειδικευμένο και επαρκές προσωπικό. Ενιαίο φορέα προσχολικής αγωγής, ενιαίο παιδαγωγικό πρόγραμμα και χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Είπε ο Δ. Παπαδημούλης (ρ/σ «Βήμα»): «Δεν υποσχεθήκαμε ποτέ ότι θα επανέλθουν όλοι οι μισθοί και οι συντάξεις στα επίπεδα του 2009 (...) Επαναφορά της ισχύος των συλλογικών διαπραγματεύσεων και επαναφορά του κατώτατου μισθού εκεί που ήταν πριν τον κόψει με τον μπαλτά η κυβέρνηση. Ωστόσο, δεν υποσχεθήκαμε ποτέ ότι θα επανέλθουν όλοι οι μισθοί και όλες οι συντάξεις στα επίπεδα του 2009. Διότι πολύ απλά το 2009 το ελληνικό ΑΕΠ ήταν 240 δισ. ευρώ και σήμερα είναι 180 δισ. ευρώ περίπου, την ίδια στιγμή που έχουν υπερτριπλασιαστεί οι άνεργοι»...

Παρατήρηση πρώτη: Με το να επικαλείται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τη μείωση του ΑΕΠ, δεν κάνει τίποτα άλλο απ' το να νομιμοποιεί την κυβέρνηση και τα βάρβαρα μέτρα που παίρνει επειδή τάχα δεν «αντέχει» η «τσέπη» του κράτους. Αλλωστε, το ΑΕΠ μειώνεται εξαιτίας της κρίσης, την οποία επικαλείται και η κυβέρνηση για να φορτώσει τις συνέπειές της στο λαό και να προωθήσει μέτρα που συνολικά συρρικνώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης. Μέτρα που θα παίρνονταν έτσι κι αλλιώς, όπως πάρθηκαν σε άλλα καπιταλιστικά κράτη δίχως κρίση, μνημόνια κ.λπ. Με την επιχειρηματολογία του, ο ΣΥΡΙΖΑ νομιμοποιεί ακόμα την κλεψιά του παραγόμενου απ' το λαό πλούτου, λέγοντας ότι δεν περισσεύει τίποτα για να αυξηθούν μισθοί και συντάξεις. Και τα δύο φυσικά είναι απολύτως αναμενόμενα αφού την καπιταλιστική οικονομία θέλει να διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε να την ανατρέψει, ούτε να κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής, ούτε να αποδεσμεύσει τη χώρα απ' την ΕΕ, ούτε να διαγράψει μονομερώς το χρέος, προϋποθέσεις όλα αυτά για την πραγματική ευημερία του λαού.

Παρατήρηση δεύτερη: Για να μπορέσει να πλασαριστεί σε καλύτερη θέση μεταξύ των υποψήφιων διαχειριστών της κρίσης, φλόμωσε το λαό στο ψέμα. Ισως τον προδίδει η μνήμη του τον κ. Παπαδημούλη. Ας του θυμίσουμε, λοιπόν, τι έλεγε ο Αλ. Τσίπρας στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωσή τους στην Ομόνοια, το Μάη του 2012: «Γιατί από Δευτέρα θα έχουμε ισχυρή λαϊκή εντολή σε μια κυβέρνηση της αριστεράς που θα καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση, θα ακυρώσει το μνημόνιο (...) Αναλαμβάνουμε την ευθύνη και εγγυόμαστε μια νέα Ελλάδα (...) Αναλαμβάνουμε την ευθύνη και εγγυόμαστε ότι, από την επομένη των εκλογών, η νέα κυβέρνηση αριστερής συνεργασίας (...) Θα εφαρμόσουμε μέτρα αναδιανομής του εισοδήματος και του πλούτου άμεσης απόδοσης, που θα αυξήσουν τα δημόσια έσοδα. Γιατί εμείς θα αποκαταστήσουμε με δημόσια περιουσία τη ληστεία των ασφαλιστικών ταμείων που έγινε με το PSI, γιατί θα ακυρώσουμε τις περικοπές στις συντάξεις».

***

Και στη Θεσσαλονίκη στην κεντρική προεκλογική τους συγκέντρωση τον Ιούνη του 2012, εμπλούτιζε το υποσχεσιολόγιο: «Μόνον εμείς εγγυόμαστε τους μισθούς και τις συντάξεις του ελληνικού λαού. Ανακουφίζουμε τα νοικοκυριά από τα δάνειά τους. Με τη νέα σεισάχθεια. Με την ολική ή μερική διαγραφή των τραπεζικών υποχρεώσεών τους. Καταργούμε τα χαράτσια (...) Αντιστρέφουμε την υπερφορολόγηση των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων». Σήμερα πια τα αποκαλυπτήρια έχουν συντελεστεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει ότι θα διαχειριστεί τα ερείπια των δικαιωμάτων του λαού που η σημερινή κυβέρνηση θα έχει προκαλέσει, για την ανοικοδόμηση μιας Ελλάδας όπου τα κέρδη θα καλπάζουν και ο λαός θα τρέχει λαχανιασμένος πίσω απ' τις ανάγκες του, μακριά απ' το να τις φτάσει. Ο ρόλος που έπαιξε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει βρώμικος. Κερδοσκόπησε πάνω στα βάσανα και την αγωνία του λαού, τον κορόιδεψε και σαν πολιτικός απατεώνας που σέβεται τον εαυτό του τώρα γελάει χαιρέκακα. Δεν θα γελάσει όμως τελευταίος...