Κλιμακώνεται η ιμπεριαλιστική πίεση προς το Ιράν με επίσημη, τουλάχιστον, αφορμή το πυρηνικό του πρόγραμμα. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά μακρόχρονο «σίριαλ», το οποίο μοιάζει σταδιακά να εισέρχεται σε μια φάση περαιτέρω όξυνσης, η οποία δεν είναι διόλου βέβαιο ούτε πόσο θα κρατήσει ούτε πώς θα καταλήξει.

Το τελευταίο επεισόδιο του υπόγειου «πολέμου» ήρθε, πριν από λίγες μέρες, από την Τεχεράνη, η οποία ανακοίνωσε ότι κατέρριψε ένα αμερικανικό μη επανδρωμένο κατασκοπευτικό αεροσκάφος, που εισήλθε στον εναέριο χώρο της, το περασμένο Σαββατοκύριακο. Για του λόγου το αληθές, μάλιστα, η κρατική τηλεόραση μετέδωσε εικόνες από τα συντρίμμια.

Της κατάρριψης του μη επανδρωμένου κατασκοπευτικού αεροσκάφους προηγήθηκε μια πυκνή σειρά γεγονότων που αποδεικνύει ότι οι εξελίξεις μάλλον επιταχύνονται. Η Βρετανία απέσυρε τους διπλωμάτες της από την ιρανική πρωτεύουσα αντιδρώντας στην εισβολή διαδηλωτών στην πρεσβεία και σε άλλα κτίρια της αποστολής της και απέλασε τους Ιρανούς ομολόγους τους.

Η εισβολή στη βρετανική πρεσβεία ήρθε περίπου δύο βδομάδες μετά από μια μεγάλη έκρηξη που συγκλόνισε στρατιωτική βάση των Φρουρών της Επανάστασης (12 Νοέμβρη) νοτίως της Τεχεράνης, κατά την οποία σκοτώθηκαν 17 μέλη του σώματος αλλά και ο διοικητής της, που ήταν ο ιθύνων νους πίσω από το ιρανικό βαλλιστικό πρόγραμμα (που πλέον διατείνεται ότι έχει τη δυνατότητα να πλήξει το Τελ Αβίβ). Οι ιρανικές αρχές επέμειναν ότι πρόκειται για ατύχημα, όμως οι διαρροές τόσο από αμερικανικές όσο και από ισραηλινές πηγές καλλιέργησαν την εντύπωση ότι επρόκειτο για ένα επιτυχές πλήγμα των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών.

Η έκρηξη αυτή δεν είναι η μοναδική που συγκλόνισε το Ιράν τις τελευταίες μέρες. Αν και δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ επισήμως, θεωρείται μάλλον βέβαιο ότι στις 27 - 28 Νοέμβρη, σοβαρότατη έκρηξη σημειώθηκε σε αποθήκη στρατιωτικού υλικού και στο Ισφαχάν, όπου οι περισσότερες πληροφορίες συγκλίνουν στο γεγονός ότι υπήρξαν σοβαρές ζημιές και σε υλικό που σχετίζεται με το πυρηνικό πρόγραμμα. Την ίδια μέρα, το ιρανικό Κοινοβούλιο αποφάσιζε να ζητήσει από τον Πρόεδρο Αχμαντινετζάντ να απελάσει τη βρετανική διπλωματική αποστολή ως «απάντηση» για τις σκληρές κυρώσεις που επέβαλε το Λονδίνο στην Τεχεράνη και εξειδικεύονται, εκτός των άλλων, στον απόλυτο αποκλεισμό της Κεντρικής Τράπεζας του Ιράν από κάθε συναλλαγή με βρετανικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Δύο μέρες μετά σημειώθηκε η εισβολή στη βρετανική πρεσβεία.

Σημείο καμπής αποτέλεσε η τελευταία έκθεση της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, που δημοσιοποιήθηκε στις 3 Νοέμβρη, η οποία υποστήριζε ότι υπάρχουν «ισχυρές ενδείξεις πως το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα έχει και στρατιωτικό χαρακτήρα». Με αφορμή αυτήν την έκθεση ενισχύθηκαν και εμπλουτίστηκαν οι ήδη υπάρχουσες κυρώσεις σε βάρος του Ιράν. Ομως, είχαν προηγηθεί τουλάχιστον άλλα δύο σημαντικά επεισόδια στον προαναφερόμενο «μυστικό πόλεμο» εναντίον του. Συγκεκριμένα, στις 11 Οκτώβρη αίσθηση προκάλεσε η δημοσιοποίηση από το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης ότι απήγγειλε κατηγορίες σε δύο άτομα για δολοφονικά σχέδια κατά του Σαουδάραβα πρέσβη στις ΗΠΑ, τα οποία εκπονούσε η ειδική δύναμη των Φρουρών της Επανάστασης «Αλ Κουντς». Η Τεχεράνη αρνήθηκε κατηγορηματικά κάθε εμπλοκή με την υπόθεση αυτή, ενώ ουδέποτε παρουσιάστηκε εκ μέρους της αμερικανικής πλευράς μια συνεκτική επιχειρηματολογία. Παρ' όλα αυτά, το συγκεκριμένο γεγονός αξιοποιήθηκε για να διατυπωθούν απειλές και να ενισχυθεί το αντι-ιρανικό κλίμα σε αρκετές αραβικές χώρες, ενώ την ίδια στιγμή το ενδεχόμενο εξαπόλυσης μονομερούς επίθεσης κατά του Ιράν από το Τελ Αβίβ είχε μετατραπεί σε αγαπημένο θέμα του ισραηλινού Τύπου.

Για να συμπληρωθεί το παζλ θα πρέπει να προστεθούν ορισμένα «κομμάτια» που σχετίζονται περισσότερο με την ευρύτερη περιοχή. Προφανώς, δεν είναι άσχετες με το Ιράν οι εξελίξεις στη Συρία. Εντελώς ξεκάθαρα το Stratfor - δεξαμενή σκέψης που σχετίζεται άμεσα με τη χάραξη εξωτερικής πολιτικής από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό - υποστηρίζει σε ανάλυσή του ότι για να «ελεγχθεί η δράση και η επιρροή του Ιράν, θα πρέπει να περιοριστούν οι αποδέκτες της επιρροής του και οι υποστηρικτές του». Μεταξύ αυτών, σημαίνουσα θέση κατέχει η συριακή ηγεσία και η αναγκαιότητα ανατροπής της γίνεται ακόμη πιο έντονη για τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις καθώς η αποχώρηση των μάχιμων αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ, όπου η ηγεσία που έχει αναδειχθεί είναι πολύ φίλα προσκείμενη στην Τεχεράνη, ενισχύει την περιφερειακή θέση της τελευταίας.

Εκτός της Συρίας, δε θα πρέπει να θεωρούνται εντελώς άσχετες με το Ιράν ούτε οι εξελίξεις στο Λίβανο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, πέραν της δημόσιας εμφάνισης μετά από πέντε χρόνια του ηγέτη της σιιτικής λιβανικής «Χεζμπολάχ», σεΐκ Χασάν Νασράλαχ, ο οποίος διατύπωσε σαφώς την υποστήριξή του προς τη συριακή ηγεσία και εμμέσως προς το Ιράν δίνοντας ένα ξεκάθαρο «μήνυμα» ισχύος, έχει η όλη ιστορία που έχει προκύψει με τους πράκτορες της CIA στο Λίβανο. Η αμερικανική εφημερίδα «Los Angeles Times» στις 20 Νοέμβρη υποστήριζε ότι με βάση αξιωματούχους των μυστικών υπηρεσιών η CIA διέκοψε τις δραστηριότητές της στο Λίβανο επειδή τμήμα του δικτύου της αποκαλύφθηκε. Σε διάφορες στιγμές, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, η «Χεζμπολάχ» ανακοίνωνε αποκάλυψη ενός ή δύο «πρακτόρων των αμερικανο-σιωνιστών», όπως έλεγε. Δύο μέρες μετά το δημοσίευμα στην αμερικανική εφημερίδα, οι ιρανικές αρχές ανακοίνωσαν ότι συνέλαβαν 12 ανθρώπους που η CIA χρησιμοποιούσε ως πηγές. Μένει ν' αποδειχτεί τι από όλη αυτήν την ιστορία είναι αλήθεια και τι όχι.

Εξίσου χαρακτηριστική, αν και λίγα στοιχεία έγιναν γνωστά, είναι η υπόθεση με τον ηλεκτρονικό ιό Stuxnet που εντοπίστηκε και φέρεται να προκάλεσε σειρά προβλημάτων στο ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, μολύνοντας, ως εκ θαύματος, μόνο τους υπολογιστές που σχετίζονται με το πρόγραμμα. Οι ιρανικές αρχές επιβεβαίωσαν ότι αντιμετώπισαν πρόβλημα, υποβάθμισαν τις συνέπειες και ξεκαθάρισαν ότι ένα τέτοιο ηλεκτρονικό «όπλο» δεν μπορούσε να δημιουργηθεί παρά μόνο από μυστικές υπηρεσίες μεγάλων χωρών (ο νοών νοείτω).

Είναι μάλλον προφανές ότι όλο αυτό το «γαϊτανάκι» έχει πρόσχημα το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα και κυρίως προέρχεται από το γεγονός ότι το Ιράν είναι μια από τις χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή ενέργειας παγκοσμίως (πετρέλαιο και φυσικό αέριο). Επίσης, βρίσκεται στο σταυροδρόμι της Ασίας και της Ευρώπης, σε μια θέση από την οποία και μπορεί να εποπτεύει την ευρύτερη περιοχή του Περσικού Κόλπου αλλά και από την οποία περνούν οι κυριότεροι και πιο συμφέροντες (λόγω μικρότερης απόστασης) αγωγοί ενέργειας.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι όποιος ελέγξει τους δρόμους και τις πηγές ενέργειας (και το Ιράν έχει και από τα δύο) και όποιος έχει υπό την επιρροή του την κομβική αυτή περιοχή πέριξ του Περσικού Κόλπου, θα μπορέσει να διατηρήσει την ισχύ του και να αποτρέψει την περαιτέρω ενίσχυση αναδυόμενων δυνάμεων, όπως, π.χ., η Κίνα ή η Ινδία, ή να περιορίσει την επέκταση της επιρροής άλλων, όπως η Ρωσία. Εξ ου και οι έντονες ρωσο-κινεζικές αντιδράσεις, προς στιγμήν, απέναντι στην οποιαδήποτε περαιτέρω πίεση είτε προς Ιράν είτε προς Συρία (και όχι φυσικά από πόνο για τους λαούς των συγκεκριμένων χωρών και της ευρύτερης περιοχής).

Οι επιδιώξεις και οι σχεδιασμοί του αμερικανικού, βρετανικού, γαλλικού και γερμανικού ιμπεριαλισμού, προς το παρόν επιλέγουν το ίδιο μετερίζι, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν, ήδη, ανταγωνισμοί μεταξύ τους. Κάτι που σημαίνει ότι το «κουβάρι» των ανταγωνισμών στην περιοχή γίνεται πιο περίπλοκο κάθε μέρα που περνά και θα αποδειχτεί δυσβάσταχτο σε κόστος για τους εμπλεκόμενους λαούς.

18 Nοέμβρη: Η επιχείρηση καταστολής των κινητοποιήσεων των φοιτητών του Πανεπιστημίου «UC Davis» της Καλιφόρνια ενάντια στις μεγάλες αυξήσεις των διδάκτρων κορυφώθηκε με την επίθεση με «σπρέι πιπεριού» εναντίον φοιτητών που πραγματοποιούσαν καθιστική διαμαρτυρία, ψεκάζοντάς τους σαν μύγες. Αποτέλεσμα; Εντεκα μεταφέρθηκαν σε νοσοκομείο με αναπνευστικά προβλήματα, ενώ δύο χρειάστηκε να νοσηλευτούν. Πρόκειται για υπερβάλλοντα ζήλο εκ μέρους της αποσπασμένης αστυνομικής δύναμης στο Πανεπιστήμιο; Απίθανο.

Οπως δήλωσε ο επικεφαλής των δυνάμεων καταστολής, εκτελούσε εντολές της πρύτανη Λίντα Κατέχι, η φήμη της οποίας σημειωτέον δεν είναι μικρή και κυρίως δεν είναι μόνο για τα «ακαδημαϊκά της επιτεύγματα». Προφανώς, για το λόγο αυτό επιλέχθηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2010, όταν ήταν μέλος της «Επιτροπής Σοφών», για τη «μεταρρύθμιση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης». Το όνομά της έχει εμπλακεί σε σκάνδαλο με «περίεργες» εγγραφές φοιτητών στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, στο Urbana-Champaign, όπως αποκάλυψε η εφημερίδα «Chicago Tribune», σκάνδαλο που αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα του κατηγορητηρίου για διαφθορά εναντίον του πρώην κυβερνήτη Ιλινόις, Ροντ Μπλαγκόγιεβιτς, που καταδικάστηκε την περασμένη Τετάρτη σε 14 χρόνια φυλάκισης.

Εγγραφές, επί της ουσίας, για φοιτητές που ήταν παιδιά πολιτικών ή «πολιτικά συνδεδεμένα» ή απλά «γόνοι πλουσίων» και οι οποίοι πήραν τη «θέση» από παιδιά φτωχών οικογενειών, που ναι μεν πληρούσαν τα ακαδημαϊκά κριτήρια για την εισαγωγή τους, εντούτοις δεν είχαν ούτε το χρήμα ούτε τις διασυνδέσεις φυσικά.

Επίσης η Λίντα Κατέχι συμμετέχει στο «Γνωμοδοτικό Συμβούλιο για την Εθνική Ασφάλεια στα Ανώτατα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα» (National Security Higher Education Advisory Board) και είναι υπεύθυνη για τη διάδοση πληροφοριών σχετικά με κάθε δραστηριότητα φοιτητών ή μελών του διδακτικού προσωπικού που μπορεί να θεωρηθεί ανατρεπτική, όπως ανέφερε η εφημερίδα των φοιτητών του Πανεπιστημίου UC Davis, «Dateline», όπου υπάρχει και επίσημη επιβεβαίωση της συμμετοχής της εκ μέρους του FBI...

Η καταστολή στο UC Davis ήταν η «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι».

Οι κινητοποιήσεις είναι συνεχείς και πλέον έχουν εξαπλωθεί σε όλα τα Πανεπιστήμια της Καλιφόρνια, αλλά και σε αρκετά ακόμη σε όλη την αμερικανική επικράτεια. Κινητοποιήσεις που κατά κύριο λόγο στρέφονται ενάντια στις συνεχιζόμενες αυξήσεις στα δίδακτρα των Πανεπιστημίων και στις σαρωτικές περικοπές στην Παιδεία, που δρομολογήθηκαν από τον πρώην κυβερνήτη Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ και έχουν ενταθεί από τον νυν και στέλεχος των Δημοκρατικών Τζέρι Μπράουν, γεγονός που συμβαίνει και σε άλλες πολιτείες. Επίσης οι φοιτητές στρέφονται κατά της κρατικής καταστολής συνολικά σε όσους διαμαρτύρονται μέσα από το λεγόμενο κίνημα «Καταλάβατε την Γουόλ Στριτ», που εκφράζει την οργή από τις βαριές συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, αντιτίθεται σε κάποιες πλευρές του συστήματος, όπως οι τράπεζες και οι πολυεθνικές εταιρείες, χωρίς όμως να έχει στόχο σύγκρουσης με το κεφάλαιο. Φυσικά, αυτό δε θα μπορούσε να συμβεί με τα συμβιβασμένα συνδικάτα και την ανυπαρξία επαναστατικής δύναμης που να μπορεί να προσανατολίσει τον αγώνα.

Οι αυξήσεις των διδάκτρων στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα στην Καλιφόρνια ξεκίνησαν από τα τέλη του 2009 και επί δύο χρόνια προκαλούν τεράστιες αντιδράσεις από πλευράς των φοιτητών, αλλά και των εργαζομένων σε αυτά. Αντιδράσεις που έχουν μεταφραστεί ήδη σε διετείς κινητοποιήσεις, με εξάρσεις και υφέσεις, όπως είναι φυσικό.

Οι αυξήσεις των διδάκτρων στα Πανεπιστήμια της Καλιφόρνια, αλλά και συνολικά στις ΗΠΑ (γίνεται λόγος για γκάμα από 11.000-35.000 δολάρια το χρόνο, με πιο ακριβά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια) έρχονται ως «αντίδοτο» στη μείωση της χρηματοδότησης, στις περικοπές σε ομοσπονδιακό και πολιτειακό επίπεδο και σε συνδυασμό με τις αυξημένες ανάγκες που δημιουργεί η εκτεταμένη και βαθύτατη καπιταλιστική κρίση.

Μετά από δύο χρόνια συνεχιζόμενων αυξήσεων των διδάκτρων, συνοδευόμενων από περικοπές ύψους εκατομμυρίων δολαρίων, όσον αφορά τις υποδομές και τους πόρους για το Πανεπιστήμιο, απολύσεις και άδειες άνευ αποδοχών, το διοικητικό συμβούλιο του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια προωθεί ένα νέο πακέτο περικοπών όσον αφορά τον προϋπολογισμό και αυξήσεις των διδάκτρων κατά 81%, ενώ σε προπτυχιακό επίπεδο τα δίδακτρα έχουν τριπλασιαστεί την τελευταία δεκαετία.

Ο «θεσμός» των «φοιτητικών δανείων» είναι μια μάστιγα που ταλανίζει τα λαϊκά στρώματα στις ΗΠΑ. Ξεκίνησε από τον μεσοπόλεμο και πρωτοεφαρμόστηκε στην πολιτεία της Ιντιάνα το 1935. Το σκεπτικό για τη θέσπιση του θεσμού εκ μέρους της αμερικανικής κυβέρνησης και εξουσίας ήταν ότι «η εκπαίδευση των παιδιών συνιστά αποκλειστική φροντίδα των γονέων».

Εκτοτε τα «φοιτητικά δάνεια» είναι απολύτως συνδεδεμένα με τα πανεπιστημιακά δίδακτρα δημόσιων και ιδιωτικών Πανεπιστημίων και κυρίως την αγορά. Παραδείγματος χάριν την τελευταία 20ετία, ένα μεταπτυχιακό στη διοίκηση επιχειρήσεων (MBA) κοστίζει τα διπλάσια ή και πολλαπλάσια από ό,τι ένα μεταπτυχιακό στην εκπαίδευση, καθώς οι απολαβές στην «αγορά», έστω τυπικά, είναι κατά πολύ μεγαλύτερες.

Ωστόσο, οι συνεχιζόμενες πολυετείς περικοπές στις δαπάνες για την Παιδεία, περικοπές που έχουν ξεκινήσει επί προεδρίας Ρόναλντ Ρίγκαν, έχουν ως αποτέλεσμα τα δίδακτρα, που ήταν, έτσι και αλλιώς, πολύ υψηλά στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, να αυξάνονται πλέον με ιλιγγιώδη ταχύτητα και στα Δημόσια Πανεπιστήμια, που ξεπερνούν μακράν σε ταχύτητα τον πληθωρισμό. Ο αριθμός των φοιτητικών δανείων αυξήθηκε κατά 29%, στα 69 εκατομμύρια, μέσα σε δύο χρόνια. Το ποσό στο οποίο αντιστοιχούν αυτές οι πιστώσεις εκτινάχθηκε από τα 105 δισ. δολ. στα 527 δισ. δολ.

Σε ένα βαθμό, η εκτίναξη στις εν λόγω πιστώσεις αποδίδεται στην ανάγκη μεταπτυχιακών σπουδών που δημιουργεί η ανεργία - η ανεργία περίμενε τους 1,7 εκατομμύρια αποφοίτους της τάξης του 2011, που αντιστοιχεί 21,1 αιτούντες για κάθε δημιουργία θέσης εργασίας - και ουσιαστικά ο απόφοιτος εξωθείται να παίρνει δάνειο για το μεταπτυχιακό του.

Ως αποτέλεσμα, το ύψος των φοιτητικών δανείων φέτος αναμένεται να ξεπεράσει το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια και για πρώτη φορά θα ξεπεράσει το χρέος των νοικοκυριών στις πιστωτικές κάρτες, σύμφωνα με τη «Νιου Γιορκ Τάιμς».

Οι επιπτώσεις είναι συντριπτικές. Η γενιά των νέων κάτω των 30 ετών, υπερχρεωμένοι ήδη, ξεκινούν τη ζωή τους ή και τις οικογένειές τους δίχως ωστόσο να έχουν προοπτική εύρεσης εργασίας και δίχως να μπορούν να απαλλαγούν από αυτά, καθώς το 1998 το Κογκρέσο κατέστησε τα φοιτητικά δάνεια «τα μόνα δάνεια στην ιστορία των ΗΠΑ για τα οποία ο οφειλέτης δεν απαλλάσσεται όταν πτωχεύσει». Αυτό σημαίνει ότι με το ισχύον καθεστώς, ακόμα και αφότου κάνει αίτηση και κηρυχθεί πτωχός, ένας οφειλέτης θεωρείται ακόμα υποχρεωμένος να πληρώσει τα φοιτητικά δάνεια, ανεξάρτητα από το κόστος. Παράλληλα, όλα τα νομοθετήματα που έθεταν περιορισμούς στην είσπραξη των χρεών από φοιτητικά δάνεια καταργήθηκαν.

Ανάλογη τακτική έχει υιοθετήσει και ο νυν πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, που ενώπιον της χιονοστιβάδας των αντιδράσεων ανακοίνωσε πρόσφατα τα «σχέδιά του» όσον αφορά τα «φοιτητικά χρέη». Ενα σχέδιο γνωστό: Κούρεμα.

Το προτεινόμενο μέτρο, υποτίθεται, «διευκολύνει» τους απόφοιτους να θέσουν ανώτατο όριο πληρωμών των δανείων τους ίσο με το 10% των αποδοχών τους, μέτρο το οποίο αρχικά επρόκειτο να τεθεί σε ισχύ το 2014, αλλά θα τεθεί σε εφαρμογή δύο χρόνια νωρίτερα. Επίσης προβλέπεται η «ενοποίηση» των δανείων των φοιτητών ώστε να μην έχουν να πληρώνουν πολλούς οφειλέτες κάθε μήνα...

Ολα τα μέτρα που προωθήθηκαν από την κυβέρνηση του Δημοκρατικού Μπιλ Κλίντον και του Μπαράκ Ομπάμα έχουν ως κύριο στόχο την υπεράσπιση του πρωταρχικού στόχου του κεφαλαίου σε ό,τι αφορά στα φοιτητικά δανειακά χρέη, δηλαδή τη μετακύλιση του κόστους της κοινωνικά απαραίτητης εκπαίδευσης στους ίδιους τους εργαζόμενους.

Η στρατηγική χρήση που γίνεται από το κεφάλαιο στα φοιτητικά δανειακά χρέη, προκειμένου να επιβάλει μια σκληρότερη εργασιακή πειθαρχία και να αναγκάσει τους εργαζόμενους να σηκώσουν και άλλα βάρη πέρα από την αναπαραγωγή της εργατικής τους δύναμης, σημαίνει ότι η πάλη για να σταματήσει αυτή η αφαίμαξη εισοδήματος είναι ζήτημα που αφορά όλους τους εργαζόμενους.

Τη σχέση αυτή έχουν αρχίσει να την συνειδητοποιούν σταδιακά εργαζόμενοι και φοιτητές και αντιδρούν. Εξ ου και η καταστολή.

Κάθε είδους διαμαρτυρία και ανυπακοή ποινικοποιείται αυτόματα και καταστέλλεται αναλόγως, είτε με στρατιωτικού τύπου επιχειρήσεις, όπως στη Νέα Υόρκη, είτε με πλαστικές σφαίρες όπως στο Οκλαντ και το Λος Αντζελες, είτε με κλομπ και με χημικά σπρέι πιπεριού. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις 17 Σεπτέμβρη που ξεκίνησαν οι κινητοποιήσεις στη Νέα Υόρκη, οι συλλήψεις έχουν ξεπεράσει τις 5.000 σε όλη την αμερικανική επικράτεια και όσο η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, η καταστολή θα εντείνεται.

Τα «εργαλεία» που έχει το αστικό αμερικανικό κράτος είναι πολλά. Από το λεγόμενο «πατριωτικό νόμο» και τη στρατιωτικοποίηση των αστυνομικών αρχών ως ένα ευρύτατο πρόγραμμα παρακολούθησης, το οποίο η εφημερίδα «Washington Post» το είχε παρουσιάσει πέρσι ως Top Secret America, όπου ανέφερε ότι «1.271 κυβερνητικές υπηρεσίες και 1.931 ιδιωτικές εταιρείες καταγράφουν καθημερινά περισσότερες από 1,7 εκατομμύρια τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, ηλεκτρονικές επικοινωνίες ή άλλου είδους επικοινωνίες σε περίπου 10.000 τοποθεσίες στις ΗΠΑ».

Προφανώς, δεν είναι αρκετά και η κυβέρνηση εξοπλίζεται ακόμη περισσότερο. Την προηγούμενη βδομάδα στη Γερουσία υπερψηφίστηκε στο πλαίσιο της έγκρισης των αμυντικών δαπανών και νομοσχέδιο για τον «εκσυγχρονισμό» ή συμπλήρωση διατάξεων του νόμου για την Εθνική Αμυνα (National Defense Authorization Act - NDAA) που εξουσιοδοτεί το στρατό να προβαίνει μονομερώς σε απαγωγές και τη φυλάκιση οποιουδήποτε και οπουδήποτε στον κόσμο χωρίς απαγγελία κατηγορίας ή δίκη, συμπεριλαμβανομένων των Αμερικανών πολιτών εντός των ΗΠΑ!

Πάντως, μέχρι στιγμής, η καταστολή έχει φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Για τους φοιτητές του Πανεπιστημίου UC Davis, ο αγώνας τους ριζοσπαστικοποιείται μέρα τη μέρα και με την απόφαση της συνέλευσής τους στις 29 Νοέμβρη κάνουν έκκληση σε φοιτητές και εργάτες να συσπειρωθούν στον αγώνα ενάντια στην επίθεση και στις περικοπές, ενάντια στα δύο κόμματα που μονοπωλούν την πολιτική εξουσία στις ΗΠΑ, τους Δημοκρατικούς και τους Ρεπουμπλικανούς. Καλούν σε συσπείρωση και συντονισμό για έναν πολιτικό αγώνα προάσπισης των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, σε «έναν πολιτικό αγώνα για όλη την εργατική τάξη», όπως λένε.