Αποκαλυπτική για το ρόλο που φιλοδοξεί να παίξει η ελληνική αστική τάξη στις ολοένα εντονότερες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις ήταν η τοποθέτηση του υπουργού Αμυνας Δ. Αβραμόπουλου στο συνέδριο του «Economist»: «Είναι καιρός να δούμε μια καινούργια θέση και ρόλο της Ελλάδας σε εθνικό επίπεδο, που σχετίζεται με την ασφάλεια και τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή. Η Ελλάδα μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο ιδιαίτερα εξαιτίας της στρατηγικής της θέσης ως το νοτιοανατολικό σκέλος της Ευρώπης. Εχουμε παίξει σημαντικό ρόλο στον τομέα της ενεργειακής ασφάλειας. Είμαστε μέρος του ΤΑΡ για τη μεταφορά Ενέργειας στη Δύση και εν δυνάμει μια χώρα παραγωγής Ενέργειας. Για το στρατηγικό ρόλο της Ελλάδος, σημαντικό ρόλο παίζουν τα μεγάλα λιμάνια ως πύλες εισόδου για την Ευρώπη και την Αφρική. Στο σύγχρονο περιβάλλον, η θέση της Ελλάδος είναι σημαντική, όχι μόνο γι' αυτήν, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο» μερικές από τις φράσεις που χρησιμοποίησε. Παράλληλα ζήτησε «σταθεροποίηση του NATO (βλ. μόνιμη παρουσία και επιχειρησιακή ετοιμότητα) στην ευρύτερη περιοχή, στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική», υπογραμμίζοντας ότι «η παγκόσμια σταθερότητα χρειάζεται τη δυτική παρουσία. Το πιο επικίνδυνο σήμα που μπορούμε να δώσουμε στον κόσμο είναι ότι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη δεν είναι αποφασισμένες να δράσουν για να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους στην περιοχή όσον αφορά την ασφάλεια. Η Ευρώπη πρέπει ν' αναλάβει τις ευθύνες της (...) να συμβάλει στην αποστολή της Ατλαντικής Συμμαχίας και στις στρατιωτικές στοχευμένες επεμβάσεις».

Ακριβώς σε αυτό το πλαίσιο σχεδιασμού, βλέπουμε τελευταία μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας να αποστέλλονται σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις στη Μαύρη Θάλασσα στα σύνορα με τη Ρωσία. Πολεμικά καράβια του Ισραήλ κάνουν γυμνάσια με τον ελληνικό Στόλο ενόσω το ισραηλινό κράτος ματοκυλά το λαό της Παλαιστίνης. Επιπλέον, από το στρατηγείο στη Λάρισα συντονίζεται η ιμπεριαλιστική επέμβαση της ΕΕ στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Χώρια τις συνεχείς συνεκπαιδεύσεις των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων με μονάδες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Οι στοχεύσεις της κυβέρνησης, όπως εκφράστηκαν από τον αρμόδιο υπουργό, και η εντεινόμενη στρατιωτική δραστηριότητα γεννούν πολλά ερωτήματα και ανησυχίες για το πού το πάνε, τι άλλο σχεδιάζουν. Προφανώς, η Ελλάδα είναι κράτος με συγκεκριμένη οικονομική, πολιτική και στρατιωτική δύναμη που δεν της επιτρέπει να παίξει ηγετικό ρόλο σε μια σειρά εξελίξεις. Επιδιώκει όμως στο μέτρο των δυνάμεών της να κερδίσει (τασσόμενη στο στρατόπεδο του «ευρωατλαντισμού») από τις εντεινόμενες ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες. Μια προσπάθεια προώθησης θέσεων της ελληνικής αστικής τάξης, διεύρυνσης της ζώνης επιρροής της, γεωπολιτικής αναβάθμισής της στον ανταγωνισμό της με κεφάλαια άλλων χωρών της περιοχής, όπως η Τουρκία.

Αποδεικνύεται έτσι πόσο κάλπικη είναι για το λαό η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ ότι η κυβέρνηση δεν ασκεί όλες τις δυνατότητες που έχει για να παίξει ενεργό ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις. Κριτική που γίνεται, κατ' αρχάς, με κριτήριο τις επιδιώξεις του ελληνικού κεφαλαίου. Σημειωτέον, ο ΣΥΡΙΖΑ αφού πρώτα καθησυχάζει κεφάλαιο και αστικά επιτελεία ότι η συμμετοχή της χώρας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ είναι «αδιαμφισβήτητη», ταυτόχρονα κλείνει το μάτι σε τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου, που βλέπουν αλλού τα συμφέροντά τους, ότι μπορεί να κάνει «παιχνίδι» και με άλλα κέντρα. Βέβαια, το ίδιο κάνει και η κυβέρνηση, εξ ου και τα παζάρια με την Κίνα, οι προηγούμενες επαφές Σαμαρά με τον Κινέζο πρωθυπουργό, η συνάντησή του αύριο στη Ρόδο με τον Κινέζο Πρόεδρο, όπου θα εστιάσουν πάλι σε μπίζνες και στην ανακήρυξη της Ελλάδας ως πύλης διείσδυσης κινεζικών μονοπωλίων στην Ευρώπη.

Στο μεταξύ όλα τα ιστορικά, αλλά και τα πιο πρόσφατα παραδείγματα αποδεικνύουν πόσο επικίνδυνα είναι για το λαό τα τέτοια σχέδια της ελληνικής άρχουσας τάξης: Από τη μικρασιατική περιπέτεια ως το πιο κοντινό παράδειγμα της Ουκρανίας, χώρας με πολλά «γεωπολιτικά πλεονεκτήματα» (ενεργειακός κόμβος, ανεπτυγμένη βιομηχανία, υποδομές, σημαντικότατη γεωστρατηγική θέση, πλούσιος ορυκτός πλούτος), που όμως φλέγεται ως πεδίο αντιπαράθεσης ρωσικών και ευρωατλαντικών μονοπωλίων. Μέσα στο πλαίσιο του καπιταλισμού, των διεθνών ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και λυκοφιλιών, τα «γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα» αποτελούν κόλαση και όχι ευλογία για τους λαούς. «Διαπραγματευτική ισχύς», γεωστρατηγική «αναβάθμιση», ιμπεριαλιστική «ειρήνη» προετοιμάζουν νέες ιμπεριαλιστικές συρράξεις. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί έναν πραγματικά ειρηνικό κόσμο με ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών. Εξ ου και χρειάζεται όσο ποτέ να δυναμώσει η πάλη για αποδέσμευση από ΝΑΤΟ, ΕΕ, όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και λυκοσυμμαχίες, κάτι που μπορεί να εγγυηθεί μόνο η εργατική λαϊκή εξουσία για την οποία παλεύει το ΚΚΕ.