ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 13 Απρίλη 2000
Σελ. /24
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΧΩΡΙΑ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ
Στην απομόνωση και την επόμενη μέρα

Περίσσεψαν τις τελευταίες μέρες οι δημοσιογραφικοί έπαινοι για την κατά πλειοψηφία εκλογική επιλογή των μελών της μειονότητας υπέρ του κυβερνητικού κόμματος. Με εξαίρεση ένα ίσως δημοσίευμα, όπου γίνεται ευθέως αναφορά σε καθοδηγούμενη από την τουρκική κυβέρνηση ψήφο υπέρ του ΠΑΣΟΚ, τα υπόλοιπα δημοσιεύματα προσπαθούν να εξηγήσουν τη στάση της μειονότητας ως αποτέλεσμα του έργου που έχει γίνει από την κυβέρνηση στην περιοχή. Κι όμως, η μειονότητα συνεχίζει να ζει στην υποβάθμιση, παρά τα όποια λίγα βήματα έγιναν για λύση κραυγαλέων προβλημάτων. Ενδεικτικά, αναφέρουμε ορισμένα:

- Στην Κοτύλη δημιουργήθηκε τμήμα για τη φύλαξη των συνόρων και προσλήφθηκαν πριν μερικούς μήνες 70 άτομα. Κανένας από αυτούς δεν είναι από τον ντόπιο μειονοτικό πληθυσμό. «Μέχρι τώρα, μας θεωρούσαν ικανούς να κρατάμε όπλο και να φυλάμε τα σύνορα. Τώρα, που δίνουν μισθό γι' αυτή τη θέση, μας αποκλείουν, προκειμένου να κάνουν τα ρουσφέτια τους», έλεγαν πρόσφατα κάτοικοι σε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, που επισκέφθηκε την περιοχή.

Σοβαρό πρόβλημα δημιουργείται και με το φυλάκιο που χτίστηκε στο κέντρο της πλατείας του χωριού. «Δεν είναι θέση αυτή που βρήκαν και αμέσως θα πρέπει να πάνε σε άλλους χώρους που υπάρχουν. Είναι απαράδεκτο να περνάνε με τα όπλα κάθε τόσο οι άνδρες της φρουράς ή να οδηγούν δεμένους τους φυγάδες και να τρομοκρατούν με τον τρόπο αυτό γυναίκες και παιδιά», σημείωνε ο γραμματέας της ΝΕ του Κόμματος, Δ. Φωτιάδης.

- Στο ετοιμόρροπο «Βακούφιο» σχολείο του Κένταυρου φοιτούν 360 παιδιά. Σε κάθε αίθουσα 20 τετραγωνικών στοιβάζονται 30 παιδιά. Τα ταβάνια στάζουν νερά όταν βρέχει. Για 200 παιδιά της κάθε βάρδιας υπάρχουν 4 τουαλέτες, που τις έχτισαν με έρανο οι κάτοικοι. Η περιοχή έχει βαρύ χειμώνα και τα παιδιά για θέρμανση έχουν παλιές ξυλόσομπες. Κάθε μαθητής για να μπει στην τάξη πρέπει να έχει μαζί του και ένα καυσόξυλο.

- Ο συνεταιρισμός για την εκμετάλλευση του δάσους πρέπει να έχει ενδιάμεσο έναν εργολάβο για τις συναλλαγές του με το κράτος.

-Το χωριό Πετεινός είναι τελείως αποκομμένο από τον έξω κόσμο. Ο ασφαλτόδρομος σταματά δύο χιλιόμετρα μακριά από το χωριό και μετά υπάρχει ένας κατσικόδρομος. Οποιος έχει προορισμό το χωριό αυτό, θα πρέπει να περάσει ένα πολύ στενό γεφύρι, απ' όπου με δυσκολία περνάει μικρό ΙΧ. Ετσι, ούτε λεωφορείο, ούτε φορτηγό φθάνει στον Πετεινό. Οταν οι παραγωγοί θέλουν να δώσουν τη σοδειά τους θα πρέπει να τη μεταφέρουν με μουλάρια στο γεφύρι κι από εκεί να τη δώσουν στα φορτηγά.


Α. Ν.

«Ελεύθερη βούληση»

Εκεί τα παιδιά προσπαθούν ακόμα να μάθουν γράμματα ανάμεσα σε τέσσερις γλώσσες, εκεί κι η πιο εύκολη δουλιά γίνεται μαρτύριο. Εκεί δε λείπουν ποτέ δύο πράγματα: Οι πάντα ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και οι μόνιμες διακρίσεις.

Τα χωριά της μειονότητας, ό,τι συμβαίνει στους ανθρώπους εκεί, συνιστούν μια τρανταχτή απόδειξη για το πώς διαμορφώνεται η «ελεύθερη βούληση», όπως αυτή που εκφράστηκε και στις κάλπες.

Να μην έχουμε αυταπάτες. Η κοινωνία που χτίζεται σε καθεστώς κυριαρχίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου, επιδιώκεται να περιλαμβάνει όλο και περισσότερες, διαφόρων τύπων, «μειονότητες» και ασφαλώς δεν εννοούμε μόνο τις εθνικά προσδιορισμένες. Η υποταγή προϋποθέτει και το μοίρασμα του κόσμου. Είτε στο χώρο κατοικίας του, είτε στο χώρο δουλιάς του. Ετσι που «ελεύθερη» η συνείδηση να επιλέγει ανάμεσα στους αφέντες της.

Κι όμως, τα πράγματα δεν είναι μόνο μαύρα. Υπάρχει τουλάχιστον ένα που μας ενώνει: Ο κοινός εχθρός. Και έχουμε πολλά να κάνουμε γι' αυτό.

ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Μεταξύ μας

Ξημερώματα Δευτέρας. Μόνος του στη μέση της μεγάλης αρένας. Ηθελε να τραγουδήσει - πού πήγαν όλοι; - μα η φωνή του δεν έβγαινε. Κάτι σαν εφιάλτης, σαν βραχνάς. Δεν κοιμόταν, ξυπνητός ήταν. Οι πρωταγωνιστές του θεάτρου είχαν αποσυρθεί στα καμαρίνια. Ενα φρεσκάρισμα, μια αλλαγή στο μακιγιάζ, έπρεπε να γίνει, ύστερα από τόσες κοπιαστικές παραστάσεις. Οι περισσότεροι πρωταγωνιστές, δεν είχαν δίπλωμα της σχολής γκριμάτσας κι είχαν γίνει άθελά τους κοντινά πλάνα στις οθόνες, σε ανύποπτο χρόνο, με όλες τις συνέπειες περί ύφους και τι μπορεί να προδίδει αυτό. Πάλι ήθελε να τραγουδήσει: -για κοίτα με στα μάτια λοιπόν και θυμήσου... - μπα, πώς να τον δούνε στα μάτια; Αφού τον προδώσανε, τον αφήσανε έρημο στο λάκκο των λεόντων.

Γιατί να του το κάνουν αυτό; Πάντα πιστός οπαδός, δεν έλειψε από κανένα ντέρμπι. Με το κασκολάκι, τη σημαιούλα, την τσάντα, την τζάμπα μετάβαση με πούλμαν, αεροπλάνα και βαπόρια, το κέρασμά του σε ξηρά τροφή... Ποτέ δεν παραπονέθηκε για το σέρβις, για την ποιότητα των παροχών. Ασε τους άλλους να λένε για σαράβαλα αυτοκίνητα, για αεροπλάνα που τρέμει η καρδιά τους και σκυλοπνίχτες βαπόρια. Από τη ζήλια τους, που τους πιάνουνε κορόιδα και δεν τους δίνουνε ποτέ οι δικοί τους δωρεάν εισιτήρια. Κορόιδα κι ονειροπόλοι και μια ζωή χαμένοι. Ενώ αυτός, πάντα κερδισμένος. Μόνο που τώρα, μέσα στα άγρια χαράματα, τον έχει πιάσει σύγκρυο. Τρέμει σαν τον Κάιν, σαν τον Οβραίο που έλεγε η γιαγιά του κι ας είναι χορτάτος. Τοστ, αναψυκτικά, γλυκά, σνακ διάφορα, τον περίδρομο του φέρανε, τόσες ώρες στην κερκίδα. Γιατί το τρεμούλιασμα; Κι αυτός ο προβολέας γιατί στραμμένος επάνω του; Αυτός είναι μια μετριοπάθεια, δε θέλει φώτα. Σκέψου λέει να τον κάνουνε άθελά του πρωταγωνιστή... Συλλογίζεται (αλήθεια έχει μυαλό να συλλογιστεί ύστερα από τόσους αλαλαγμούς;) ντέρμπι, πέναλτι ανακατωμένα με λίμιτ απ και λίμιτ ντάουν και να μη δει το φάιναλ φορ;

Ετσι σε βγάζουνε από το γήπεδο; Πού είναι το κύπελλο, πώς θα γίνει ο γύρος του θριάμβου; Αντε δηλαδή σου δίνουνε ένα σουβλάκι με γύρο κι όλα εντάξει; Πώς τον αφήνεις εκτεθειμένο τον οπαδό σου κύριέ μου; Εξαθλιωμένο σαν στυμμένη λεμονόκουπα χωρίς τις σαμπάνιες και τη λάμψη του κυπέλλου; Θα κάνεις καμιά φορά σωστό ντέρμπι ή θα αφήνεσαι μια ζωή σε άσχετους μάνατζερ; Πώς να τραγουδήσει τώρα ο καψερός τη μονομαχία στο Ελ Πάσο, που από το πρωί της Δευτέρας, πάλι στον άσο θα είναι, αφού οι άλλοι, οι ταχυδακτυλουργοί που τον ξεγέλασαν, παίζουν με άσους κρυμμένους στα μπατζάκια τους; Κι αυτή η αρένα, πολλή υγρασία έχει, σαν το δυαράκι ημιυπόγειό του. Το γκαζόν βέβαια του λείπει, αλλά παρηγοριέται όταν πάει στο γήπεδο. Εκεί τα φροντίζουν όλα, ζεσταίνεται και με τις φωτοβολίδες. Ξέρουνε οι ομαδάρες, τα φροντίζουν αυτά για την καλύτερη Ελλάδα...


Κούλα ΚΑΡΑΜΗΝΑ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ