Κατά τα άλλα προβάλλονται και οι ταινίες «ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ - ΠΡΩΤΟΚΟΛΟ: ΦΑΝΤΑΣΜΑ» αμερικάνικη ταινία δράσης, παραγωγής 2011, σε σκηνοθεσία Μπραντ Μπερντ, με τον Τομ Κρουζ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, και «Ο ΑΛΒΙΝ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ - 3» μια αμερικάνικη κωμωδία του 2011, σε σκηνοθεσία Μάικ Μίτσελ.

Ο Ζίγκφριντ Κράκαουερ στο βιβλίο του «Από τον Καλιγκάρι στον Χίτλερ» αναφέρει ότι παρά την αδιαμφισβήτητη μαεστρία στο «σύμπαν», στο οποίο κινείται η «ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ» αποδεικνύεται λιγότερο επαρκές από το θεατρικό ανέβασμα. Κι αυτό, γιατί, ενώ η θεατρική σκηνοθεσία απομονώνει τα επεισόδια του έργου κατά τρόπο που να τονίζεται ο οργιαστικά καλειδοσκοπικός του χαρακτήρας, η κινηματογραφική μεταφορά εξαλείφει όλες τις τομές, προς το συμφέρον μιας συνεκτικής ολότητας.

Ο Mackie, βγαίνοντας από το πορνείο του λιμανιού της μετρέσας του Jenny, γνωρίζει και - καθ' οδόν - ερωτεύεται την Polly - την κόρη του Peachum, που αποφασίζει να παντρευτεί. Διατάζει, λοιπόν, τους υποτακτικούς του να φροντίσουν για τη διοργάνωση μιας αρμόζουσας γαμήλιας γιορτής... έτσι, την ίδια νύχτα λεηλατούνται πάμπολλα μαγαζιά του Λονδίνου... Το πολυτελές πάρτι του γάμου δίνεται σε μια έρημη, υπόγεια αποθήκη με επίτιμο προσκεκλημένο τον αστυνομικό επιθεωρητή, ο οποίος κλείνει επιδεικτικά τα μάτια στις παρανομίες και τα εγκλήματα του φίλου του Mackie. Ο Peachum είναι τόσο εξαγριωμένος με το γάμο της κόρης του που απειλεί ότι θα ακυρώσει την επικείμενη ενθρόνιση της «Βασίλισσας», σε περίπτωση που ο αστυνομικός επιθεωρητής δεν στείλει στην αγχόνη τον Mackie Messer... Τον Tiger Brown δεν τον παίρνει να βάλει σε κίνδυνο την επιτυχία της τελετής... και ο Mackie, για να μη συλληφθεί, κρύβεται στο πορνείο στο λιμάνι. Η Jenny, όμως, τον καταδίδει από ζήλεια και τον συλλαμβάνουν. Ο Peachum που έχει χάσει την εμπιστοσύνη στον αστυνομικό επιθεωρητή πρόλαβε ήδη να κινητοποιήσει τους ζητιάνους. Η Polly, εν τω μεταξύ, έβαλε μπρος για ένα εκπληκτικό μέλλον. Ανοίγει μια τράπεζα και στηρίζει την επιχειρηματολογία της στο ότι η νόμιμη κλεψιά αποφέρει απείρως περισσότερα από την παράνομη. Ο σύζυγος της Mackie που έχει ήδη αποδράσει δεν ξεχνά τους καλούς του συνεργάτες. Παίρνει συνεταίρους στην επιχείρηση της γυναίκας του τον Peachum και τον Tiger Brown. Ετσι, μια καινούργια χρηματιστηριακή αυτοκρατορία δημιουργείται και οι τρεις κακοποιοί χρίζονται κολόνες της κοινωνίας.

Ο Χάρι Ποτάμκιν εντοπίζει στη σεκάνς της κινητοποίησης των ζητιάνων μια «θανάσιμη σοβαρότητα που διασκορπίζει κάθε ίχνος αστείου». Για μία και μοναδική φορά, ο ρεαλισμός πλημμυρίζει το προσκήνιο, κάτι που μοιάζει να αποκαθιστά την καλλιτεχνική ελευθερία του σκηνοθέτη. Ο Παμπστ στη σύντομη αυτή σεκάνς καθρεφτίζει την ακαταμάχητη δύναμη των επαναστατικών μαζών. Οι ζητιάνοι που ξεχύνονται σαν χείμαρρος μέσα από στενά και ομιχλώδη σοκάκια αδιαφορούν για τις διαταγές του αρχηγού τους που θέλει να τους επιβάλει να γυρίσουν πίσω. Εκείνοι συνεχίζουν να παρελαύνουν και φθάνουν στο φωτισμένο δρόμο που θα περάσει η βασιλική πομπή. Η αστυνομία δεν μπορεί πια να τους σταματήσει, οι έφιπποι προσπαθούν μάταια να τους απομακρύνουν από την άμαξα της «Βασίλισσας». Για κάποιες στιγμές, όλη η ζωή παγώνει... Κάτω από τα φώτα που επιτείνουν την ασχήμια τους, οι ζητιάνοι καρφώνουν τα μάτια τους στη λευκοντυμένη «Βασίλισσα» που προσπαθεί να υπομείνει το απειλητικό τους βλέμμα. Παραδίδεται, όμως, κρύβοντας το πρόσωπό της πίσω από το γαμήλιο μπουκέτο που σαν μαγικό ξόρκι τους εξαφανίζει! Η βασιλική πομπή συνεχίζει το δρόμο της και οι ζητιάνοι, μέσα στο σκοτάδι, κάνουν μεταβολή και φεύγουν. Ο Ποτάμκιν χαρακτηρίζει το πέρασμα αυτό «συγκεχυμένη προσέγγιση της επαναστατικής παρέλασης».

Παίζουν: Καρόλα Νέχερ, Ερνστ Μπους, Λότε Λένια, Ρούντολφ Φόρστερ, Φριτς Ρασπ, κ.ά.

Παραγωγή: Γερμανία (1931).

Αλήθεια και μυθοπλασία αλληλοσυμπληρώνονται και φτιάχνουν ελικοειδή σχήματα που στριφογυρίζουν και βυθίζονται στο εσωτερικό της εταιρείας, σκάβουν, αποκαλύπτουν και καταγράφουν την διαπίστωση. Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τον ένα και μοναδικό άξονα και κινητήριο μοχλό της πολυεθνικής: το κέρδος. Δομικά περιγράμματα, εσωτερική ανταγωνιστικότητα, εργαζόμενοι ως στυμμένες λεμονόκουπες και εκβιασμοί παντός είδους διέπουν τα συλλογικά και ατομικά πορτρέτα, τα οποία διαπερνώνται στιγμιαία, από αμυδρά ανθρώπινα συναισθήματα, ως φωτεινές εκλάμψεις. Ενα εξαίρετο καστ ηθοποιών σε άριστες ερμηνείες. Αλληγορική ίσως η τοποθέτηση του Τζέρεμι Αϊρονς στο ρόλο του μεγάλου αφεντικού. Η αριστοκρατικότητα του ευρωπαϊκού του λόγου και της εμφάνισής του, παραπέμπουν και συνδέουν ίσως τις ρίζες και την ιστορική πορεία του κεφαλαίου και του καπιταλισμού, με το σήμερα. Ταινία που αξίζει να δει κανείς!

Παίζουν: Τζέρεμι Αϊρονς, Κέβιν Σπέισι, Πολ Μπέτανι, Σίμον Μπέικερ, Ντέμι Μουρ, Στάνλεϊ Τούτσι κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2011).

Ο σκηνοθέτης επιμένει σχολαστικά να κατανοήσουμε την επικίνδυνη δυτική υποκρισία και τα «τελετουργικά» της. Ο παιδεραστής ετοιμάζει το δείπνο. Στρώνει - σύμφωνα με τους κανόνες - το τραπέζι. Τα μαχαιροπήρουνα στη σωστή θέση. Η τροφή στο πιάτο σε αναλογίες - σύμφωνα με τους κανόνες των σοφών - 1/6 πρωτεΐνη, 2/6 υδατάνθρακες, 3/6 βιταμίνες, που φροντίζουν για την υγεία του πληθυσμού. Τα παιδιά - ισχυρίζονται οι σοφοί - επιτρέπεται να βλέπουν τηλεόραση μόνο μέχρι τις 9 το βράδυ. Απόλυτες οι κανονιστικές νόρμες της καθημερινής ρουτίνας που ο παιδεραστής υιοθετεί τυφλά χωρίς παρεκκλίσεις. Σε κάποιο προγενέστερο γερμανικό φιλμ ακούσαμε το σχόλιο: Οι Αυστριακοί είναι οι καλύτεροι Ναζί! Ετσι διδάσκει η ύπουλη τηλεόραση ή η ύπουλη παρουσία της τηλεόρασης ως μοναδικής πηγής γνώσης, πληροφόρησης και ψυχαγωγίας του εργαζόμενου δυτικού ανθρώπου.

Το φιλμικό αποτέλεσμα μοιάζει με το πρωταγωνιστικό πρόσωπο. Μπανάλ. Ο κρύος ρυθμός, η γραμμική, αντι-θεαματική πλεύση αφήγησης, με έλλειμμα δραματουργίας και πλήθος φιξαρισμένα πλάνα, η ρεαλιστική απεικόνιση που συχνά αγγίζει την καρικατούρα. Ωστόσο υπάρχει επιδεξιότητα στο ξεδίπλωμα της ιστορίας, υπάρχουν επιλογές έξυπνης γραφής που δίνουν τον τόνο, χάρη στις οποίες χτίζει μια συνεπή ατμόσφαιρα και μαστορικά αγωνιώδες κρεσέντο. Ο τρόπος που ο σκηνοθέτης τονίζει το άνοιγμα και το κλείσιμο όλων των «ανοιγμάτων» του σπιτιού, γίνεται με τη σίγουρη κατοχύρωση privacy, του σαφή διαχωρισμού της δημόσιας από την ιδιωτική ζωή.

Παρά τη δύναμη της απεικόνισης, η τεράστια φρίκη της κατάστασης παραμένει εκτός κάδρου στην ταινία του Σλάιντζερ, που θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι μπορεί να λειτουργήσει και σαν δίκοπο μαχαίρι. Και σαν εγχειρίδιο δηλαδή επίδοξων παιδεραστών...

Παίζουν: Μίχαελ Φούιτ, Ντάβιντ Ράουχενμπέργκερ, Κριστίνε Κάιν, Ούρσουλα Στράους, Γκίζελα Ζάχερ κ.ά.

Παραγωγή: Αυστρία (2011).

Μαζί με τη μεγάλου, προβάλλεται και η μικρού μήκους ταινία του Ούλι Σίπελ «ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ». Πρόκειται για ένα δεκαεπτάλεπτο φιλμ γυρισμένο στα μυθικά στούντιο «Hansa» του Βερολίνου, που παρακολουθεί τον Nick Cave, τον Mick Harvey και τον Blixa Bargeld στη δημιουργία του τραγουδιού «Untilthe end ofthe world» για τις ανάγκες της ομώνυμης ταινίας του Βιμ Βέντερς.

Παραγωγή: Γερμανία (1990).