- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί μετά από κάθε εφημερία καταγγέλλει η Επιτροπή Αγώνα του ΠΑΜΕ
Eurokinissi |
Το Θριάσιο Νοσοκομείο |
Αυτές τις εικόνες καταγράφει στην ανακοίνωσή της η Επιτροπή Αγώνα του ΠΑΜΕ στο Θριάσιο Νοσοκομείο και υπογραμμίζει: «Χρόνιοι ασθενείς, που θα έπρεπε να έχουν μεταφερθεί σε δημόσιες δομές για χρόνιους πάσχοντες, παραμένουν στην κλινική λόγω ανυπαρξίας των κατάλληλων δομών. Νοσηλευτικό προσωπικό, που έχει ξεπεράσει τα όρια της εξάντλησης.
Στις περισσότερες βάρδιες, δύο μόνο νοσηλευτές δεν φτάνουν να δώσουν νοσηλεία, να καθαρίζουν ασθενείς που δεν έχουν ούτε τον έλεγχο της ούρησης και της αφόδευσης, να προσέχουν για να μην κάνει κανείς κακό στον εαυτό του ή σε άλλο νοσηλευόμενο, να συμβάλλουν στη θεραπευτική παρέμβαση. Γιατροί που συχνά παραμένουν στην κλινική για περισσότερες από 36 συνεχόμενες ώρες, πολλές φορές άυπνοι, ενώ υπάρχουν περιπτώσεις που μένει μόνο ένας, γιατί ο άλλος αναγκάζεται να συνοδεύσει ασθενή σε άλλο νοσοκομείο».
Οι συνθήκες νοσηλείας, επισημαίνει σε άλλο σημείο η Επιτροπή Αγώνα, είναι εντελώς ακατάλληλες για νοσηλεία ψυχικά ασθενών και δυσκολεύουν τη φιλότιμη προσπάθεια γιατρών, ψυχολόγων και νοσηλευτικού προσωπικού να βοηθήσουν αυτούς τους ανθρώπους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι μόνο το τελευταίο διάστημα, έχουν εκδηλωθεί τέσσερις επιθέσεις ασθενών σε εργαζόμενους.
«Και ποια είναι η απάντηση της διοίκησης στις διαμαρτυρίες των εργαζομένων; Πέρα από τις χιλιοειπωμένες υποσχέσεις για ενίσχυση από τις λιγοστές προσλήψεις επικουρικών (συμβασιούχων για ένα χρόνο), όταν θα γίνουν (τις ίδιες που έχουν υποσχεθεί και σε άλλα τμήματα), είναι χαρακτηριστική η δήλωση στελέχους του νοσοκομείου για την αναφορά νοσηλεύτριας, που δέχθηκε επίθεση από ασθενή, ότι δηλώνοντας το περιστατικό "εκθέτει το νοσοκομείο". Υποδειγματική όμως και η παλικαρίσια απάντηση της νοσηλεύτριας ότι "το νοσοκομείο μάς εκθέτει σε κίνδυνο"».
«Παρόμοια - τονίζει η Επιτροπή Αγώνα - είναι η κατάσταση και στις περισσότερες ψυχιατρικές κλινικές γενικών δημόσιων νοσοκομείων. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, εκεί που οι "εκλεκτοί του συστήματος" φροντίζουν να "στέλνουν" όσους προσέρχονται, στις κλινικές άλλων νοσοκομείων, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Εντάθηκε το φαινόμενο της "περιστρεφόμενης πόρτας" (πολυάριθμες βραχυχρόνιες νοσηλείες των ασθενών που υποτροπιάζουν), αυξήθηκαν τα ράντζα στις ψυχιατρικές κλινικές των γενικών νοσοκομείων, μεγάλωσε ο αριθμός των άστεγων ατόμων με ψυχικές διαταραχές, προχώρησε η γιγάντωση του ιδιωτικού τομέα στον ευαίσθητο τομέα της Ψυχικής Υγείας.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κυβερνήσεων στον τομέα της Ψυχικής Υγείας (Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση) που έκλεισαν δημόσια ψυχιατρικά νοσοκομεία (π.χ. Κέρκυρας, Χανίων) σε μία περίοδο που αυξάνονται οι εισαγωγές στα νοσοκομεία λόγω ψυχογενών αιτιών και που η φτώχεια, η ανεργία, η εντατικοποίηση υποσκάπτουν ακόμη περισσότερο την ψυχική υγεία ακόμα και σε όσους δεν έχουν προηγούμενο ιστορικό ψυχικής διαταραχής.
Αποδείχθηκε ότι η πολιτική της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης δεν αποσκοπεί στη βελτίωση των υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας και στην εξάλειψη των ασυλικών συνθηκών νοσηλείας, όπως ισχυρίζονται οι υποστηρικτές της (πρώτοι και καλύτεροι οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι "τροτσκιστές"), αλλά είναι αναπόσπαστο κομμάτι των συνολικότερων αντιλαϊκών αλλαγών στην Υγεία, που στοχεύουν να αποποιηθεί το κράτος την ευθύνη και το κόστος της νοσηλείας και αποκατάστασης των ψυχικά ασθενών και να την μετακυλήσει στους ασθενείς και τις οικογένειές τους.
Επίσης, να διευρυνθεί το πεδίο της επιχειρηματικής δράσης σε αυτόν τον ευαίσθητο τομέα, να διοχετευτεί ζεστό χρήμα στις ΜΚΟ και άλλα "ευαγή" ιδρύματα που θα παρέχουν φτηνές, υποτυπώδεις υπηρεσίες Υγείας και θα πετούν τους ασθενείς στο δρόμο όταν δε θα εξασφαλίζεται η κερδοφόρα λειτουργία τους. Ακόμα στόχος είναι να επεκταθεί η λειτουργία των δημόσιων δομών Ψυχικής Υγείας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με φτηνούς ευέλικτους εργαζόμενους και ασθενείς - πελάτες».
«Αυτή την πολιτική - καταλήγει η Επιτροπή Αγώνα - της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης δεσμεύεται να εφαρμόσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που ήδη προωθεί την τομεοποίηση της Ψυχικής Υγείας. Για να ρίξει "στάχτη στα μάτια" ασκεί κριτική στη διαδικασία με την οποία προχώρησε μέχρι σήμερα η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση και δηλώνει ότι θα επαναδιαπραγματευτεί το Μνημόνιο Αndor - Λυκουρέντζου, που προβλέπει το κλείσιμο όσων ψυχιατρικών νοσοκομείων έχουν απομείνει.
Δε θυσιάζουμε τα δικαιώματα ασθενών και υγειονομικών για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και των ΜΚΟ. Απαιτούμε να ενισχυθεί άμεσα η Ψυχιατρική Κλινική του Θριάσιου Νοσοκομείου με μόνιμο προσωπικό. Να πληρωθούν όλα τα δεδουλευμένα στους εργαζόμενους. Να αναπτυχθούν όλες οι αναγκαίες δημόσιες εξωνοσοκομειακές δομές (οικοτροφεία, ξενώνες, προστατευόμενα διαμερίσματα, δομές για χρόνιους πάσχοντες) που θα παρέχουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους».
Την περασμένη Παρασκευή 12/6 εκδηλώθηκε πυρκαγιά στο νεκροθάλαμο του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Αθήνας, η οποία έγινε αντιληπτή από εργαζόμενους και ευτυχώς σβήστηκε πριν επεκταθεί στα διπλανά εργαστήρια. Οπως καταγγέλλουν εργαζόμενοι, η πυρκαγιά προκλήθηκε πιθανότατα από βραχυκύκλωμα και δεν λειτούργησε το σύστημα πυρανίχνευσης.
Η πυρκαγιά ανέδειξε, για άλλη μια φορά, τα σοβαρά προβλήματα τόσο στη συντήρηση των κτιρίων, την καταλληλότητα και επάρκεια μέσων πυρόσβεσης, στην εκπαίδευση προσωπικού και στο οργανωμένο σχέδιο αντιμετώπισης εκτάκτων καταστάσεων, όσο και τα συνολικότερα ελλιπή μέτρα για την προστασία της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων, την αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου.
Η «Αγωνιστική Συσπείρωση Ιπποκράτειου» (στηρίζεται από το ΠΑΜΕ) καταγγέλλει τη χρόνια υποχρηματοδότηση των νοσοκομείων που χειροτερεύει και έχει, μεταξύ άλλων, συνέπειες για τη συντήρηση υποδομών και μηχανημάτων, με κινδύνους για την ασφάλεια εργαζομένων, ασθενών και επισκεπτών. Μεγαλώνουν οι ελλείψεις σε υλικά και φάρμακα και τα δημόσια νοσοκομεία οδηγούνται σε αδυναμία λειτουργίας.
Το «χαρτί» της «γεωπολιτικής σημασίας» της Ελλάδας προβάλλεται από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα αστικά επιτελεία, ιδιαίτερα τώρα με την ένταση των παζαριών, που γίνονται για το θέμα του χρέους και τη μοιρασιά των λεγόμενων «επενδυτικών πακέτων». Παραμυθιάζουν τους εργαζόμενους για δήθεν φιλολαϊκές λύσεις εντός της «στρούγκας» των λυκοσυμμαχιών ΕΕ και ΝΑΤΟ, προβάλλοντας επίσης πως η Ελλάδα «κρατάει τα σύνορα της ευρωπαϊκής οικογένειας και της Ατλαντικής Συμμαχίας», «πασχίζει για τη συνοχή και όχι τη διαίρεση της ΕΕ». Αυτό εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους και «προσφορές» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Από τη διάθεση νησιών για την εγκατάσταση νέων ΝΑΤΟικών βάσεων στο Αιγαίο και όπου ζητηθεί, από την προθυμία συμμετοχής και παροχής διευκολύνσεων σε νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις με διάφορα προσχήματα, με πιο πρόσφατα αυτά της «αντιμετώπισης των τζιχαντιστών» και της αύξησης των καραβανιών των ξεριζωμένων προσφύγων και μεταναστών, ακόμα και την ανάπτυξη της λεγόμενης «στρατηγικής συνεργασίας» με το Ισραήλ. Και όλα αυτά συμβαίνουν σε τέτοιο βαθμό που διάφορες γραφίδες του αστικού Τύπου με ...ειδικές αποστολές να επευφημούν και να αποδίδουν εύσημα στη σημερινή κυβέρνηση γιατί το «κράτος έχει συνέχεια, στην εξωτερική πολιτική και την άμυνα», και δεν «αλλάζουν οι βασικές παράμετροι».
Ολη αυτή η «προσφορά», το «νοιάξιμο» της συγκυβέρνησης για τα ...ιερά και όσια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, όπως και η διαπραγμάτευση με την τρόικα (ΕΕ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που τώρα λέγονται «θεσμοί») έχουν σχέση με την προσπάθεια του ελληνικού κεφαλαίου να αναβαθμίσει το ρόλο του σε σχέση με ανταγωνιστές του μέσα στη λυκοσυμμαχία ή εκτός αυτής, στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου. Για το μερτικό, που θα έχουν οι Ελληνες καπιταλιστές στις διάφορες μοιρασιές που γίνονται, «καίγεται» και η σημερινή συγκυβέρνηση. Αυτή η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης είναι άρρηκτα δεμένη με την εσωτερική πολιτική. Είναι το ίδιο πλαίσιο στο οποίο πραγματοποιείται διαπραγμάτευση για λογαριασμό των συμφερόντων του κεφαλαίου. Το πλαίσιο μέσα στο οποίο θεωρούνται δεδομένα όλα τα αντεργατικά μέτρα που πάρθηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις στα 5 - 6 χρόνια που οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα «πληρώνουν το μάρμαρο» της καπιταλιστικής κρίσης. Οχι μόνο δεν γίνεται κουβέντα για αναπλήρωση απωλειών αλλά έρχονται, είτε με την πρόταση των δανειστών ή τις προτάσεις της κυβέρνησης, να φορτώσουν στο λαό και άλλα βάρη. Οι διακηρύξεις «όχι άλλες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις» κρύβουν ότι όλα τα δεδομένα ανοίγουν δρόμους για επιδείνωση της ζωής των εργαζομένων είτε υλοποιώντας μια νέα αντιλαϊκή συμφωνία, είτε ως αποτέλεσμα εξωτερικής υποτίμησης, του χτυπήματος του λαϊκού εισοδήματος και των νέων μέτρων που θα ακολουθήσουν. Είτε ακόμα με την εφαρμογή σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό των λεγόμενων «βέλτιστων ευρωπαϊκών και διεθνών πρακτικών», όταν κυριαρχούν σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο η ελαστική απασχόληση, δουλειά όποτε θέλει ο εργοδότης, τα ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα κ.λπ.
Οσα προσχήματα και αν βρεθούν, όσες επικλήσεις περί «εθνικού συμφέροντος» και αν γίνουν, οι εργαζόμενοι στην πατρίδα μας έχουν πλέον την πείρα για να μην πέσουν στην παγίδα της «κοινωνικής συναίνεσης», των δήθεν κοινών συμφερόντων με την πλουτοκρατία. Από την εμπλοκή της χώρας στα ενεργειακά παιχνίδια και τους αγωγούς (παζάρια με ΗΠΑ, Αζερμπαϊτζάν, Ρωσία), από τους άξονες με Ισραήλ ή την Αίγυπτο, ή ακόμα από τη λεγόμενη «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» της συγκυβέρνησης - που με σταθερή τη συμμετοχή στον ευρωατλαντικό άξονα θέλει να κάνει και ανοίγματα σε άλλες δυνάμεις - οι εργάτες, τα εκμεταλλευόμενα λαϊκά στρώματα δεν έχουν τίποτα να ωφεληθούν. Απεναντίας, η εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια, όπως δείχνουν πλείστα παραδείγματα, μόνο δεινά μπορεί να φέρει. Η διέξοδος για το λαό δεν βρίσκεται μέσα σε αυτούς τους σχεδιασμούς, σε αυτά τα αντιλαϊκά παιχνίδια, αλλά στην πάλη, στον αγώνα για ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του.
