Ενώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κλιμακώνει την επίθεση στο λαό, την ίδια στιγμή προσπαθεί να αναδιανείμει την πίτα ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους και καταγγέλλει τη ...διαπλοκή ως εχθρό γενικώς και ειδικώς δικό της που τάχα προσπαθεί να την ανατρέψει!

Το κύριο άρθρο της κυριακάτικης «Αυγής» είναι αποκαλυπτικό. Αφού επιχαίρει για θετικές εξελίξεις στην οικονομία, υποστηρίζοντας ότι «η ύφεση περιορίζεται θεαματικά, η απασχόληση αυξάνεται, η ρευστότητα αντιμετωπίζεται, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών πηγαίνει καλά», αποδίδει όλα αυτά τα ...επιτεύγματα στο γεγονός πως «το διεθνές περιβάλλον αλλά και οι υγιείς παραγωγικές δυνάμεις της χώρας άφησαν πίσω τους τις εκλογές του Σεπτεμβρίου για να ασχοληθούν με τα αντικείμενά τους, όπως είναι η επιχειρηματικότητα με την παραγωγικότητα». Ακόμα, στο ότι «η κυβέρνηση Τσίπρα δεν ήρθε για να μείνει μέχρι τα Χριστούγεννα και αυτό θεωρείται η βάση της ανάπτυξης. Δηλαδή η πολιτική σταθερότητα και η τόλμη σε μεταρρυθμίσεις που θα διευκολύνουν την πραγματική οικονομία».

Και σπεύδει να προσθέσει με νόημα: «Μπορεί μέχρι τα Χριστούγεννα να σχεδιάζουν την ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης οι νταβατζήδες και οι κρατικοδίαιτοι διαπλεκόμενοι που έχουν τρομάξει από τον έλεγχο που έχει δρομολογηθεί και θα τους ασκηθεί για τα θαλασσοδάνεια και τις άλλες λοβιτούρες, αλλά πλέον τα δόντια τους έχουν σαπίσει (...) Με τρεις εφημερίδες και τρία κανάλια, δεν μπορείς να ανατρέψεις μια κυβέρνηση, πολύ περισσότερο όταν δεν υπάρχει κυριολεκτικά καμιά εναλλακτική κυβερνητική λύση».

«Καλά θα κάνουν - λοιπόν - όλοι να εργαστούν για ένα καλύτερο αύριο για τους ίδιους και τη χώρα. Τα πραξικοπήματα της κατσαρόλας δεν περνάνε πλέον ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη. Οι Ελληνες πολίτες, παρά τις δυσκολίες τού σήμερα, θέλουν να ελπίζουν και να προσπαθήσουν για ένα καλύτερο μέλλον», καταλήγει το κύριο άρθρο της εφημερίδας.

Το άρθρο επιχειρεί με ένα σμπάρο να σκοτώσει δυο τρυγόνια. Τοποθετείται στον «ενδοοικογενειακό» καβγά, διαμηνύοντας σε μερίδες του κεφαλαίου που δεν ευνοούνται σ' αυτή τη φάση απ' τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς να το πάρουν απόφαση ότι με αυτή την κυβέρνηση θα πορευτούν, αφού άλλωστε η τάξη τους δεν έχει εναλλακτική προσώρας. Ταυτόχρονα, κλείνει το μάτι σε άλλες μερίδες του κεφαλαίου ότι τα μηνύματα για την κερδοφορία τους είναι ενθαρρυντικά και ότι έχουν κάθε λόγο να συνεχίζουν να στηρίζουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Το κάνει όμως με τέτοιο τρόπο που να φαίνεται ότι η κυβέρνηση τα βάζει με τα συμφέροντα.

Απ' την άλλη απευθύνεται και στο λαό καλλιεργώντας του αυταπάτες ότι η ανάκαμψη έρχεται και άρα θα λυθούν ως διά μαγείας τα προβλήματά του, αν όχι όλα, τα πλέον φλέγοντα, π.χ. δουλειά. Οτι συνεπώς δεν πρέπει να αντιδρά, αλλά με τη σιωπή, την ανοχή και - γιατί όχι - τη συναίνεσή του να συμβάλει στην εμπέδωση κλίματος σταθερότητας και να μην ταυτιστεί με τους «κρατικοδίαιτους διαπλεκόμενους», που σχεδιάζουν τάχα την ανατροπή της κυβέρνησης. Κρύβοντας ουσιαστικά ότι το κλίμα σταθερότητας που επικαλείται απαιτεί αυτή τη σιωπή, ανοχή και συναίνεση.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Κι έτσι η «Αυγή» κρύβει ότι το αστικό κράτος διαπλέκεται με το κεφάλαιο αντικειμενικά, αφού υπάρχει για να εξυπηρετεί τα συμφέροντά του, για να φροντίζει για το γενικό καλό της αστικής τάξης. Κάτι για το οποίο υπονομεύει τα συμφέροντα του λαού. Ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να πάρει το μέρος του ενός ή του άλλου σε έναν καβγά που γίνεται για το πάπλωμα αυτών που μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι. Τον βλάπτουν εξίσου και οι δύο.

Με αφορμή αυτά θυμηθήκαμε το φθινόπωρο του 2004 όταν ο τότε πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, κατά τη διάρκεια γεύματος με βουλευτές της ΝΔ φέρεται να έκανε μια δήλωση για την οποία πολλά ειπώθηκαν κι άλλα τόσα γράφτηκαν, πολύς κουρνιαχτός σηκώθηκε. «Η χώρα δεν μπορεί να κυβερνάται από πέντε νταβατζήδες» ή «δεν θα αφήσω πέντε νταβατζήδες να χειραγωγούν τη χώρα», φέρεται να είχε δηλώσει. Ολως τυχαίως η σκανδαλολογία υποδαυλιζόταν σε μια περίοδο κατά την οποία η κυβέρνηση «παζάρευε» με τους «νταβατζήδες» την αναδιανομή της πίτας - τέτοια προσπάθεια αντανακλούσε το περιβόητο νομοσχέδιο για τον «βασικό μέτοχο» - αποζητώντας και ενίσχυση της θέσης της κατά τη διαδικασία αυτή. Ταυτόχρονα, σε μια περίοδο που η αντιλαϊκή επίθεση προχωρούσε ακάθεκτη και συνέτρεχαν λόγοι αποπροσανατολισμού του λαού.

Για αρκετό καιρό ο αστικός Τύπος αναπαρήγε τη δήλωση αυτή, αναλόγως χρωματισμού, είτε για να στηρίξει την κυβέρνηση στην υποτιθέμενη μάχη της κατά της διαπλοκής είτε για να αποδομήσει την κυβερνητική προπαγάνδα. Αρχές Δεκέμβρη του 2004 πηχυαίοι πρωτοσέλιδοι τίτλοι: ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ ΤΕΛΟΣ, ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Ρίζου): ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ για τους «νταβατζήδες», Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΓΡΟΘΙΑ στη διαπλοκή, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Μάχη κυβέρνησης - διαπλοκής, Η ΑΥΓΗ: Σύγκρουση για τον έλεγχο της διαπλοκής, ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΤΟΛΜΗΡΟ χτύπημα στη διαπλοκή, Η ΝΙΚΗ: Βασικός μέτοχος στη διαπλοκή, ΤΑ ΝΕΑ: Καταργεί «οφ-σορ» και... συγγενείς. Φωτεινή εξαίρεση απ' τη συγχορδία ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, που προέτρεπε το λαό, τα δικαιώματα του οποίου πελεκίζονταν, «Να βγούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ στους δρόμους».

Μια δεκαετία μετά, πολλά άλλαξαν, όχι όμως οι μέθοδοι που μετέρχεται το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης για να πετύχει τους στόχους του, που υπαγορεύονται απ' τις δικές της επιδιώξεις, τις ανάγκες και τα συμφέροντά της.