Ενα αποκαλυπτικό άρθρο του αμερικανικού περιοδικού «Stratfor» δημοσιεύτηκε, πριν από λίγες μέρες, σε ελληνικό ειδησεογραφικό ιστότοπο, με τον τίτλο: «Πού οδηγεί η κλιμάκωση της έντασης στην κυπριακή ΑΟΖ. Οι τουρκικές απειλές, το "παράθυρο ευκαιρίας" της Ελλάδας». Το άρθρο παρουσιάζει ορισμένες πτυχές της πολιτικής των ΗΠΑ απέναντι σε Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρο, αλλά και πλευρές των ανταγωνισμών Ελλάδας - Τουρκίας, Κύπρου - Τουρκίας, ενταγμένων στο παζλ των ευρύτερων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Γράφει ανάμεσα σε άλλα το άρθρο: «Η προοπτική ανακάλυψης μεγάλων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων έχει επίσης προσελκύσει το ενδιαφέρον (...) των ΗΠΑ. Ο Λευκός Οίκος στηρίζει τα τρέχοντα σχέδια της Κύπρου να (...) ερευνήσει για Ενέργεια στην περιοχή και να αναπτύξει υποδομές για την προμήθεια φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Οι ΗΠΑ έχουν οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα στην περιοχή (κάποιες εταιρείες της, όπως η "ExxonMobil", διενεργούν έρευνες ανοικτά των κυπριακών ακτών), καθώς ο Λευκός Οίκος θέλει η Ευρώπη να μειώσει την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο».

Αυτή η υπόθεση, της μείωσης της εξάρτησης της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο, δείχνει και την όξυνση των ανταγωνισμών ΗΠΑ - Ρωσίας, την επιδίωξη επίτευξης κυριαρχίας των ΗΠΑ στην εκμετάλλευση του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου. Αλλά υποκρύπτει και ανταγωνισμούς μεταξύ ΗΠΑ - Γερμανίας, που εισάγουν και πουλούν ρωσικό φυσικό αέριο σε χώρες της ΕΕ μέσω αγωγών από την Κεντρική Ευρώπη και τη Βόρεια Θάλασσα. Οι ΗΠΑ διεκδικούν μερίδιο αγοράς στην ΕΕ για το δικό τους φυσικό αέριο.

Οι ανταγωνισμοί Ελλάδας - Τουρκίας και Κύπρου - Τουρκίας διαπλέκονται με τους γενικότερους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, αλλά έχουν και σχετική αυτοτέλεια, ενταγμένη στους σχεδιασμούς κυριαρχίας των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή.

Ιδιαίτερα το ζήτημα «Οι τουρκικές απειλές, το "παράθυρο ευκαιρίας" της Ελλάδας» δείχνει την ολοένα και πιο βαθιά εμπλοκή της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ στην περιοχή, δίνοντας αέρα στα πανιά της, με το περιτύλιγμα της «σταθερότητας» και του «οφέλους», βεβαίως για την αστική τάξη. Κόντρα στην Τουρκία και το ρόλο που η αστική της τάξη διαδραματίζει ή θέλει να διαδραματίσει στη Μέση Ανατολή.

Ολη αυτή η επικίνδυνη προπαγάνδα, ότι η κόντρα μεταξύ ΗΠΑ - Τουρκίας είναι «ευκαιρία» για την Ελλάδα, συνοδεύεται από το ότι πρέπει να ταυτίζεται με τις ΗΠΑ στην περιοχή, να εκχωρεί βάσεις κ.λπ. Λέει χαρακτηριστικά το άρθρο: «Οι ΗΠΑ εξετάζουν το ενδεχόμενο ανάπτυξης τάνκερ εναέριου ανεφοδιασμού KC-135 στην αεροπορική βάση της Λάρισας και τη διενέργεια περισσότερων ασκήσεων με τον ελληνικό στρατό». Παραβλέπει σκόπιμα, όμως, ότι αυτή η κόντρα ΗΠΑ - Τουρκίας έρχεται και επανέρχεται, αλλά οι σχέσεις τους συνεχίζονται. Η Τουρκία, με τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ, με τεράστιο γεωστρατηγικό ρόλο στην περιοχή, αξιοποιεί τις όποιες σχέσεις της με τη Ρωσία και τους ανταγωνισμούς ΗΠΑ - Ρωσίας για να εξασφαλίσει μεγαλύτερο ρόλο στην περιοχή, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.

Γράφει ακόμα το «Stratfor»: «Οι χώρες της Ανατολικής Μεσογείου βάζουν... πλώρη για ταραγμένες θάλασσες. Στις 6 Μαΐου, η Τουρκία δήλωσε πως τα πλοία της θα συνεχίσουν να ερευνούν για πετρέλαιο και αέριο σε μια θαλάσσια περιοχή που η Κύπρος θεωρεί πως είναι μέρος της ΑΟΖ της. Η Τουρκία εξέδωσε την ανακοίνωση (...) για την αποστολή πλοίου να ερευνήσει για υδρογονάνθρακες σε μια ζώνη για την οποία ερίζουν η Κυπριακή Δημοκρατία και το αποσχισθέν βόρειο τμήμα της νήσου...».

Να λοιπόν που το περιοδικό, εκφράζοντας ουσιαστικά την πολιτική των ΗΠΑ, αμφισβητεί την ΑΟΖ της Κύπρου, αναφέροντας: «Μια θαλάσσια περιοχή που η Κύπρος θεωρεί πως είναι μέρος της ΑΟΖ της (...) προσπάθειες της Κύπρου να κάνει έρευνες για Ενέργεια στα αμφισβητούμενα ύδατα». Μόνο που αυτό αβαντάρει τις αμφισβητήσεις της Τουρκίας.

Ταυτόχρονα, φαίνεται πως οι ΗΠΑ, που παρεμβαίνουν ενεργότατα για τη διευθέτηση του Κυπριακού, αμφισβητούν το ενιαίο της Κύπρου μιλώντας για «αποσχισθέν βόρειο τμήμα», ενώ αθωώνουν την Τουρκία, που με την εισβολή και κατοχή δημιούργησε τη συγκεκριμένη πραγματικότητα, εδώ και 45 χρόνια.

Λέει το άρθρο: «Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, το νησί της Κύπρου έχει διαιρεθεί μεταξύ των ελληνόφωνων Κυπρίων του Νότου, που είναι μέλος της ΕΕ, και των τουρκόφωνων Κυπρίων του Βορρά, που αναγνωρίζονται μόνο από την Τουρκία. Αυτή η διαίρεση, με τη σειρά της, συνδέεται με άλυτες εδαφικές διεκδικήσεις μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας στο Αιγαίο, επιπροσθέτως της στήριξης που παρέχουν η Αθήνα και η Αγκυρα στις αντίστοιχες κυβερνήσεις της Κύπρου και της Βόρειας Κύπρου».

Αρα εδώ, με λεπτές αποχρώσεις διπλωματικής γλώσσας, αποκαλύπτεται ότι οι ΗΠΑ συμφωνούν με τις αμφισβητήσεις της Τουρκίας σε κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Πιο ξεκάθαρα δεν θα μπορούσαν να ειπωθούν ορισμένα ζητήματα που άπτονται μέχρι και αμφισβήτησης συνόρων, όταν μιλούν για «άλυτες εδαφικές διεκδικήσεις μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας στο Αιγαίο», κρατώντας ίσες αποστάσεις. Πρόκειται για άκρως επικίνδυνη προσέγγιση, που ενισχύει την Τουρκία στις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο. Οι κίνδυνοι για το λαό, που αποσιωπά η κυβέρνηση, καθησυχάζοντάς τον, λέγοντας ότι δεν υπάρχουν, ότι μας προστατεύουν το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, γίνονται ολοφάνεροι.

Λέει το άρθρο στη συνέχεια: «Μια κατάσταση από την οποία η Κύπρος και η Ελλάδα θέλουν να επωφεληθούν, τόσο οικονομικά όσο και στρατιωτικά». Να και η πολεμοκάπηλη εμπλοκή. Και κλείνει ως εξής: «Για την Κύπρο, οι διαπραγματεύσεις για την επανένωση είναι απίθανο να σημειώσουν πρόοδο σύντομα (...) για την Ελλάδα, οι εξελίξεις ανοίγουν παράθυρο ευκαιρίας για να επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί το αυξανόμενο ενδιαφέρον των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο (...) αναμένεται ένα "καυτό" καλοκαίρι».

Απ' όλα τα παραπάνω γίνονται φανεροί οι κίνδυνοι για το λαό από τα «αγκαλιάσματα» κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στην περιοχή, καθώς και η κάλπικη προπαγάνδα περί «σταθερότητας» και «προστασίας» με τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Να γίνει και αυτό κριτήριο ψήφου. Οι εργαζόμενοι να επαγρυπνούν, να οργανώνουν την πάλη τους ενάντια σε αυτά τα σχέδια, που τους έχουν για «κρέας στα ιμπεριαλιστικά κανόνια» κόντρα σε άλλους λαούς, με τους οποίους τίποτα δεν μας χωρίζει. Αντίθετα, μας ενώνει ο κοινός αγώνας ενάντια στους καπιταλιστές, στην εξουσία τους, στις λυκοσυμμαχίες τους, στα κόμματά τους. Και στις εκλογές να ενισχύσουν σε όλες τις κάλπες αποφασιστικά το ΚΚΕ. Το μοναδικό κόμμα που αποκαλύπτει αυτά τα επικίνδυνα σχέδια και καλεί σε αγώνα ενάντιά τους, μέχρι την εξάλειψη των αιτιών που τα προκαλούν, την ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος των πολέμων και της εκμετάλλευσης.