Η προκλητική απόφαση του δικαστηρίου για την υπόθεση της Ηριάννας Β. Λ. και του Περικλή Μ. είναι απέναντι στο κοινό περί δικαίου αίσθημα και στρέφεται συνολικά ενάντια στις λαϊκές ελευθερίες. Δεν πρόκειται για ένα «λάθος» της αστικής Δικαιοσύνης - στην προκειμένη περίπτωση, άλλωστε, είναι επαναλαμβανόμενο - αλλά για τήρηση και εφαρμογή ενός αυταρχικού αντιδραστικού νομικού πλαισίου, που έχει «στηθεί» εδώ και χρόνια, στο όνομα της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας» και το οποίο, στην πραγματικότητα, διαμορφώνει πλαίσιο καταστολής των αγώνων του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Αρα, οι ευθύνες της αστικής Δικαιοσύνης είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι οι κυβερνήσεις, που όχι μόνο συντηρούν, αλλά ενισχύουν το πλαίσιο από το οποίο προκύπτουν τέτοιες αποφάσεις. Κι επειδή αυτή είναι η πραγματικότητα και επειδή αυτήν την πραγματικότητα προσπαθεί να κρύψει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, γι' αυτό ακριβώς κάνουν λόγο για «μαύρο κεφάλαιο» ή για «αντικοινωνική απόφαση»... Και για να αντιληφθεί κάποιος το μέγεθος της πολιτικής απάτης από τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του, δεν έχει παρά να διαβάσει τις προχτεσινές δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης, Σταύρου Κοντονή, με αφορμή τη δικαστική απόφαση, ο οποίος άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο, αυτό ακριβώς το νομοθετικό πλαίσιο που γεννά τέτοιες αυταρχικές αποφάσεις - συμπεριλαμβανομένου του «τρομονόμου» - να «εμπλουτιστεί» το επόμενο διάστημα...

Τα πράγματα είναι απλά. Στην περίπτωση της Ηριάννας Β. Λ. και του Περικλή Μ. μοναδικό στοιχείο είναι ένα αμφιλεγόμενο DNA, το οποίο αποκτά χαρακτηριστικά «ατράνταχτου πειστηρίου», αφού εδράζεται στους γνωστούς «τρομονόμους». Ενα κομμάτι δηλαδή ενός αντιδραστικού παζλ, που περιλαμβάνει εκτός από τη «Σύμβαση του Παλέρμο», τον «ευρωτρομονόμο», το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, τη συμφωνία αστυνομικής συνεργασίας ΕΕ - ΗΠΑ και τις προσαρμογές στη νομοθεσία των κρατών - μελών της ΕΕ κ.ά. Θα μπορούσε, λοιπόν, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να πάρει κάποια πρωτοβουλία για να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο, όμως δεν το κάνει. Επομένως, φέρει σοβαρές ευθύνες, από τις οποίες δεν μπορεί να απαλλαγεί. Αλλωστε, η Ηριάννα Β. Λ. και ο Περικλής Μ. θα παραμείνουν φυλακισμένοι ως αποτέλεσμα των αντιδραστικών νόμων που συγκροτούν το αυταρχικό κατασταλτικό πλαίσιο των προηγούμενων κυβερνήσεων, το οποίο η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο διατηρεί, αλλά και ενισχύει. Είναι αυτό το πλαίσιο που τυλίγει ανθρώπους «σε μια κόλλα χαρτί», με ανυπόστατα στοιχεία, δίνοντας το σήμα της γενικευμένης επίθεσης στις λαϊκές ελευθερίες. Και, βέβαια, στο βάθος υπάρχει ο κύριος στόχος, που δεν είναι άλλος από το εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Τι άλλο δεν πρέπει να διαφεύγει; Οτι σε πρόσφατο σχέδιο νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης αρχικά περιλαμβάνονταν οι τροποποιήσεις των άρθρων 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα, αυτών δηλαδή που θεσπίστηκαν με τους «τρομονόμους» το 2001 και 2004, και είχε τον τίτλο «Διατάξεις που αφορούν τη στρατολόγηση τρομοκρατών». Η τροποποίηση αυτή ήταν προς το χειρότερο, αφού ποινικοποιούσε τη «με οποιονδήποτε τρόπο πρόκληση ή διέγερση σε συγκρότηση ή ένταξη σε εγκληματική οργάνωση». Δηλαδή, με την προτεινόμενη διάταξη ποινικοποιείται ο δημόσιος λόγος που μπορεί να θεωρηθεί πως διεγείρει «στη συγκρότηση οργάνωσης που επιδιώκει την τέλεση κακουργημάτων». Λόγω των αντιδράσεων που προκλήθηκαν, το υπουργείο απέσυρε το άρθρο, αναφέροντας σε ανακοίνωσή του ότι θα το επαναφέρει στον αναμορφωμένο Ποινικό Κώδικα.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν θεωρεί «τρομοκρατικές ενέργειες» μόνο τις καταδικαστέες δολοφονικές επιθέσεις των τζιχαντιστών ή διάφορων προβοκατόρικων ομάδων, αλλά και κάθε δράση, κινητοποίηση, απεργία που, όπως λένε, «στρέφεται ενάντια σε υποδομές ζωτικής σημασίας», όπως στην Ενέργεια, στις συγκοινωνίες, στις μεταφορές, στην Υγεία κ.α., κατεύθυνση που στρέφεται ευθέως ενάντια σε λαϊκές κινητοποιήσεις. Μεθοδικά, λοιπόν, και αξιοποιώντας κάθε λογής ύποπτες για το ρόλο τους οργανώσεις, ποινικοποιείται η εργατική - λαϊκή δράση, πολύ περισσότερο όταν αυτή φτάνει να αμφισβητεί το σύστημα της εκμετάλλευσης. Οχι τυχαία, στην ορολογία της ΕΕ όλο και πιο συχνά εμφανίζονται έννοιες όπως «βίαιη ριζοσπαστικοποίηση», «ακραίες ιδεολογίες», που σε συνδυασμό με το διακηρυγμένο αντικομμουνιστικό της πλαίσιο, συνθέτουν το πλέγμα της καταστολής της ιδεολογίας που αμφισβητεί την εξουσία των μονοπωλίων.

Το συμπέρασμα; Η ελληνική κυβέρνηση μόνο «αθώα» δεν είναι, αφού ουσιαστικά διατηρεί και ενισχύει όλο το αυταρχικό πλαίσιο, που δίνει τελικά τη δυνατότητα για ένταση της καταστολής. Και απέναντι σε όλα αυτά ο λαός πρέπει να επαγρυπνεί, καθώς γίνεται φανερό ότι όσο κλιμακώνεται η επίθεση του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και των ενώσεών του, τόσο θα εντείνεται και η καταστολή από τον κρατικό μηχανισμό, για να εμποδίζεται η αμφισβήτηση αυτού του δρόμου που γεννάει βάσανα και εξαθλίωση. Και αποκτά ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι το ΚΚΕ ανακοίνωσε πως το επόμενο διάστημα θα πάρει πρωτοβουλίες για την ανάδειξη αυτού του ζητήματος και την αλλαγή του συγκεκριμένου νομοθετικού πλαισίου.