Οι ευρωεκλογές ανέδειξαν, μεταξύ άλλων, κι ένα κρίσιμο ζήτημα, το οποίο δεν μπορεί και δεν πρέπει να υποτιμηθεί στην όλη διαδικασία εκλογικής συμπεριφοράς και ερμηνείας. Αναφερόμαστε στους εξαιρετικά σοβαρούς κινδύνους που παράγει η χρήση του ChatGPT, αφού δρομολογεί - μέσω ενός νεότευκτου εργαλείου σύνθετης αναζήτησης και επικοινωνίας - συστημικές «ευθυγραμμίσεις» με τις κυρίαρχες πολιτικές του ευρωενωσιακού και ευρωατλαντικού συμπλέγματος.

Ειδικότερα το ChatGPT, ως εργαλείο καθοδηγούμενο από αλγόριθμους τεχνητής νοημοσύνης, δημιουργεί συνδέσεις με ερωταπαντήσεις με chatbot που μοιάζει με άνθρωπο. Οι συγκεκριμένοι ωστόσο αλγόριθμοι τεχνητής νοημοσύνης, ως μέσα παραγωγής και διανομής περιεχομένου των κυρίαρχων αστικών πολιτικών, παρέχουν απαντήσεις με λάθη, ανακριβείς πληροφορίες και, γενικά, μια στρεβλή και λανθασμένη επικοινωνία.

Τυπικό παράδειγμα η απάντηση στο ερώτημα που τέθηκε για το «ποια κόμματα κέρδισαν στις ευρωεκλογές». Το ChatGPT ανέφερε πως «κερδισμένοι στις εκλογές ήταν η ΝΔ και η Ελληνική Λύση». Χρειάστηκε βέβαια η δική μας παρέμβαση - ερώτημα «το ΚΚΕ, που έλαβε 9,3% σε σχέση προς το 5,3% το 2019, δεν κέρδισε;», για να αναγκαστεί το ChatGPT να ομολογήσει: «Εχετε δίκιο, το ΚΚΕ ήταν από τους κερδισμένους των ευρωεκλογών του 2024».

Το όλο θέμα επιβεβαιώνει τη σκέψη του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, όταν σημείωνε με νόημα πως όταν κανείς ζει σε εποχή μεγάλων κινδύνων, σημαίνει ότι βιώνει ταυτόχρονα την τραγωδία και την κωμωδία. Το ChatGPT δεν αποτελεί απλά και μόνο ένα εργαλείο σύνθετης αναζήτησης και επικοινωνίας (chatbot), όπου οι χρήστες θέτουν ερωτήματα και η «μηχανή» συντάσσει απαντήσεις στρεβλής ή περιορισμένης γνώσης και ηθελημένης συσκότισης, σύμφωνα με τις επιταγές των κυρίαρχων πολιτικών.

Η εκθετικά αυξανόμενη χρήση των λεγόμενων έξυπνων εργαλείων - λογισμικών, όπως είναι το ChatGPT, παρά την παραδοχή των λαθών, τελεί υπό τη σχεδόν απόλυτη εξουσία της οικονομικής ολιγαρχίας, η οποία δημιουργεί και διαχέει την επικίνδυνα ισχυρή εφαρμοσμένη τεχνική ChatGPT κατά το δοκούν. Γι' αυτό η μαρξιστική μεθοδολογία για την τεχνολογική διαδικασία ως πεδίο κοινωνικών σχέσεων και όχι απλώς εφαρμοσμένων τεχνικών παράγει την πολιτική γνώση και ερμηνεία για το πώς οι νέες μορφές τεχνολογιών αιχμής συνδέονται και εντάσσονται στους αντιλαϊκούς στόχους του μονοπωλιακού κεφαλαίου.

(Αναδημοσίευση από το portal «902.gr»)