Να μπορούσα - έλεγα μέσα μου - κι εγώ, με τα εβδομήντα δυο μου χρόνια, να πάρω ένα μυστρί ή ένα πηλοφόρι, και να πάω μαζί τους!.. Να βοηθήσω κι εγώ, όσο μπορέσω, να χτίσουμε το Ιατρικό Κέντρο εκεί στην ηρωική πρωτεύουσα, όπου χτυπάει πάντα δυνατή και απροσκύνητη η καρδιά του Σοσιαλισμού. Να γνωρίσω από κοντά και να σφίξω τα χέρια αυτών των παλικαριών, που "αψηφώντας κεραυνούς κι αστροπελέκια", μέσα σε μύριες δυσκολίες και εμπόδια, χτίζουν λιθαράκι - λιθαράκι τη νέα κοινωνία της ανθρωπιάς και της ειρήνης. Ποιος να το πίστευε, πως μέσα στην καυτερή έρημο που απλώθηκε στον πλανήτη μας, ύστερα από την ανατροπή του άλλοτε κραταιού στρατοπέδου, θα έμενε, μόνη σχεδόν, ετούτη η πράσινη όαση του σοσιαλισμού, στίγμα ελπιδοφόρο και πυξίδα φωτεινή μέσα στο σκοτάδι της καπιταλιστικής νύχτας, να δείχνει σταθερά και αλάθευτα το δρόμο της τιμής και του αγώνα.

Ποιος το περίμενε, πως οι "μεγάλοι αρχηγοί" με τα βαρύγδουπα ονόματα θα πουλούσαν την ίδια τους την πατρίδα, θα παρέδιδαν το λαό τους σιδηροδέσμιο στα νύχια της αμερικανικής αρκούδας κι αυτοί οι ίδιοι θα καταντούσαν τώρα θλιβερές και αξιολύπητες μαριονέτες στα χέρια ενός διεφθαρμένου Μπιλ Κλίντον ή ενός χαζοχαρούμενου Τόνι Μπλερ. Και έμειναν τώρα, σχεδόν μόνοι, αυτοί οι γενναίοι του Φιντέλ Κάστρο, του Τσε Γκεβάρα και των άλλων αθανάτων, να "φυλάττουν", για λογαριασμό όλης της ανθρωπότητας, τις "Θερμοπύλες" του σοσιαλισμού, "ποτέ από το χρέος μη κινούντες".

Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ

Στα σοκάκια, τις μάντρες, τις γειτονιές της ανταρτομάνας Κοκκινιάς, το αίμα των ηρώων του Μπλόκου εξακολουθεί να αχνίζει. Εκεί που κάθε γειτονιά και δρόμος είναι και ένας τόπος μαρτυρίας, ένα θυσιαστήριο.

Κοκκινιά - 55 χρόνια μετά. Τα κόκκινα λάβαρα ανεμίζουν πάλι, οι περήφανες σημαίες της Εθνικής Αντίστασης υψώθηκαν ψηλά, χτες το απόγευμα, στην πλατεία της Οσίας Ξένης κατά τη διάρκεια της δεύτερης και τελευταίας μέρας των εκδηλώσεων μνήμης για το Μπλόκο της 17ης Αυγούστου 1944. Για να φωνάξουν: "Ποτέ πια πόλεμος","Δε θα περάσει ο φασισμός".Η εκδήλωση συνδιοργανώθηκε από το Παράρτημα Κοκκινιάς της ΠΕΑΕΑ και το Σωματείο Θυμάτων Γερμανικής Κατοχής "Ο Φοίνικας", αλλά και φέτος χωρίς την παρουσία της δημοτικής αρχής, η οποία ευθύνεται για τη συνεχιζόμενη αντιδημοκρατική μεθόδευση κατά της επικεφαλής της "Δημοκρατικής Ενότητας" Βέρας Νικολαϊδου.

"Οι πληγές μας από τη Χιροσίμα, το Ναγκασάκι δεν πρόλαβαν να κλείσουν και οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί φονιάδες άνοιξαν καινούριες. Η Γιουγκοσλαβία έγινε στάχτη και ο πρωθυπουργός της χώρας μας τους κάνει υποκλίσεις. Και δεν αρκούν όλα αυτά, κυνηγούν τους συνεπείς αγωνιστές, όπως είναι η Βέρα Νικολαϊδου",επισήμανε η Δέσποινα Κρομμυδάκη πρόεδρος του "Φοίνικα", αφού πρώτα είχε αναφερθεί στα ιστορικά γεγονότα της εποχής.

"Αίσχος" και "ντροπή" ήταν οι λέξεις που κυριάρχησαν στον αέρα. Λέξεις που βγήκαν από τα στόματα δεκάδων αγωνιστών με οργή και πείσμα. "Είναι αδύνατο να διοργανώνονται εκδηλώσεις για την Εθνική Αντίσταση και να αποσκοπούν στον αφανισμό των ιδανικών για τα οποία θυσιάστηκαν οι αντιστασιακοί. Ο φασισμός, ειδικά στην Κοκκινιά, δεν περνάει. Η "μικρή ομάδα ατόμων", όπως μας αποκαλεί ο δήμαρχος Νίκαιας, έχει κότσια", συμπλήρωσε.

"Οι άνθρωποι δολοφονούνται, οι ιδέες όμως δεν πεθαίνουν, μεταδίδονται και θεριεύουν. Οι ηρωικές στιγμές θάρρους και αυτοθυσίας των 142 παλικαριών μένουν ανεξίτηλες στην ιστορία", επισήμανε ο Δημήτρης Μαυράκης,πρόεδρος του τοπικού Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ, ενώ αναφερόμενος στους αγωνιστές της Αντίστασης είπε: "Είναι αυτοί που έδωσαν την ψυχή τους, τα χέρια τους, για να μην είναι οι επόμενες γενιές αλυσοδεμένες. Σήμερα, η μόνη ρεαλιστική και συμφέρουσα πρόταση για το λαό είναι αυτή που έρχεται σε ρήξη με το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας".

"Με αγώνες τιμάμε τους νεκρούς μας" και "ΕΑΜ, ΕΠΟΝ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ" ήταν μόνο μερικά από τα συνθήματα που "πυρπόλησαν" τα δρομάκια της ανταρτομάνας Κοκκινιάς, κατά τη διάρκεια της πορείας που έγινε προς το κοινοτάφειο του 3ου Νεκροταφείου. Εκεί έγινε το προσκλητήριο νεκρών και ακολούθησε κατάθεση λουλουδιών στο μνημείο πεσόντων. Μπροστά τα αδέλφια, οι συγγενείς και συναγωνιστές των ηρωικών νεκρών με μάτια γεμάτα μνήμες και εικόνες φρίκης. Πίσω οι νέοι με βλέμματα που είχαν κάτι από φωτιά. Με γροθιές σφιγμένες γεμάτες υποσχέσεις και όρκους: "Ποτέ ξανά φασισμός, ποτέ ξανά πόλεμος"...

Στη χτεσινή εκδήλωση παραβρέθηκαν αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Σήφη Κωτσαντή,γραμματέα της ΚΟΠ,ο βουλευτής του ΚΚΕ Μπάμπης Αγγουράκης,ο πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ Νίκος Τερζόγλου,η Βέρα Νικολαϊδου επικεφαλής της "Δημοκρατικής Ενότητας Νίκαιας", οι δήμαρχοι Βύρωνα Νίκος Ρογκάκος και Καισαριανής Γιώργος Κατημερτζής,η Ελπίδα Παντελάκη νομαρχιακή σύμβουλος της ΝΑΣ και πολλοί άλλοι.

Στεφάνια κατέθεσαν η ΚΕ του ΚΚΕ και οι τοπικές Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ,η ΑΚΟΑ,η ΠΕΑΕΑ και πολλά Παραρτήματα από τις γύρω περιοχές, η "Δημοκρατική Ενότητα Νίκαιας",οι Δήμοι Βύρωνα,Περάματος,η Επιτροπή Ειρήνης Κοκκινιάς,η Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας,το Συνδικάτο Οικοδόμων Πειραιά,το Συνδικάτο Δέρματος - Ιματισμού Πειραιά,το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Κουρδιστάν κ. ά.

Οι άνθρωποι δολοφονούνται, οι ιδέες όμως δεν πεθαίνουν, θεριεύουν. Ο αγώνας συνεχίζεται

Αντωνίου, Μαλαματινάκη, Τζαβάρας είναι μόνο λίγοι από τους δεκάδες νεκρούς. 55 χρόνια και το αίμα τους κυλάει ακόμα στα σοκάκια της Κοκκινιάς ζητώντας δικαίωση