Η ελπιδοφόρα συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων και νέων στην αντιιμπεριαλιστική πορεία του Πολυτεχνείου, τα μαζικά και μαχητικά μπλοκ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που έδωσαν για άλλη μια χρονιά τον τόνο, αποτέλεσαν απάντηση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που λίγες μέρες πριν, με το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, ανέλαβε νέες δεσμεύσεις εμπλοκής της χώρας στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Που «ξέπλενε» τον Τραμπ και τη δολοφονική πολιτική των ΗΠΑ, που μιλούσε για «κοινές δημοκρατικές παραδόσεις» όταν είναι γνωστό ότι οι ΗΠΑ στήριξαν την επιβολή της χούντας στην Ελλάδα, την τουρκική εισβολή στην Κύπρο κ.λπ. Που δρομολογεί, με τη στήριξη των άλλων αστικών κομμάτων, τη δημιουργία νέας ΝΑΤΟικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη κ.α. Είναι φανερό από τις εξελίξεις ότι κάποιοι ήθελαν και θέλουν να βγάλουν από την ατζέντα αυτά τα σοβαρά ζητήματα...

Η συμμετοχή στην πορεία αποτέλεσε απάντηση και σε όσους, υλοποιώντας ένα καλά οργανωμένο σχέδιο, προσπάθησαν να εμποδίσουν τον αγωνιστικό εορτασμό της εξέγερσης. Δηλαδή σε μια ολιγομελή ομάδα που, χωρίς να έχει καμία σχέση με το φοιτητικό, μαθητικό, γενικότερα με το εργατικό - λαϊκό κίνημα, έβαλε την Τετάρτη το πρωί λουκέτα στις πύλες του Πολυτεχνείου. Αποτέλεσμα των ενεργειών τους ήταν να ακυρωθούν επισκέψεις μαθητών για να τιμήσουν τον λαϊκό ξεσηκωμό και να μάθουν για τις ηρωικές μέρες της εξέγερσης. Ακόμα, δεν μπόρεσαν να καταθέσουν τα στεφάνια τους οι φορείς του εργατικού - λαϊκού κινήματος, καθώς οι συγκεκριμένοι, σε ρόλο «τσεκαδόρου», αποφάσιζαν ποιος θα μπαίνει και ποιος όχι, έχοντας, όπως φαίνεται και από τα κείμενά τους και τις αντιδράσεις τους, ως βασικό στόχο το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Η ίδια ομάδα, σε αγαστή συνεργασία με τις επίσημες δυνάμεις κρατικής καταστολής, έστησε για άλλη μια χρονιά το γνωστό σκηνικό «επεισοδίων», όπως πάντα πάνω στην ώρα για τα δελτία ειδήσεων, που έψαχναν αφορμή για να θάψουν άλλη μια μεγαλειώδη κινητοποίηση. Αποτέλεσμα των επεισοδίων ήταν και ο σοβαρός τραυματισμός της δικηγόρου από φωτοβολίδα.

Κάπως έτσι βγήκε από τη δύσκολη θέση κι ο ΣΥΡΙΖΑ, που λίγες μέρες μετά το πολιτικό στριπτίζ ξεφτίλας στον Τραμπ, θα έπρεπε να βρεθεί στο Πολυτεχνείο για να «τιμήσει» - για όσους ακόμα τον πιστεύουν - την εξέγερση. Είναι επίσης βέβαιο ότι όσοι ενοχλούνται από τον εορτασμό, έτριβαν τα χέρια τους βλέποντας την εικόνα του άδειου από κόσμο Πολυτεχνείου. Εκθετοι είναι, όμως, και όσοι νομιμοποίησαν αυτήν την ομάδα. Το ΝΑΡ για παράδειγμα, την Τετάρτη, τους θεωρούσε «ομάδες παρακρατικών» που προσφέρουν «την καλύτερη υπηρεσία στα αφεντικά τους, που δεν είναι άλλος από το κράτος, την κυβέρνηση και την Αμερικάνικη Πρεσβεία». Την Πέμπτη το απόγευμα, όμως, δεν είχε πρόβλημα, μαζί με τις υπόλοιπες συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες ομάδες, να συνδιαλέγονται μαζί τους, νομιμοποιώντας τους ως «μέρος» του κινήματος, και όταν τελικά πήραν την άδειά τους για να μπουν στο Πολυτεχνείο, να τους ανέχονται σε ρόλο οργανωτή και να στήνουν όλοι μαζί έναν εορτασμό - καρικατούρα, που, όπως είναι λογικό, καμία ανταπόκριση δεν βρήκε από τη νεολαία της Αθήνας.

Φέτος ήταν η πρώτη ίσως χρονιά που από τόσες φαινομενικά διαφορετικές αφετηρίες γράφτηκε ότι πρέπει να σταματήσει να τιμάται το Πολυτεχνείο. Αναφέρουμε ενδεικτικά:

-- «Είχε χάσει πια κάθε νόημα ο εορτασμός. (...) Ηταν κάτι σαν λειτουργία στην εκκλησία. Τελικά, όμως, ήταν τόσο απλό να τελειώνουμε με την τελετουργία του Πολυτεχνείου; (...) Ετσι φαίνεται, εφόσον το Πολυτεχνείο μείνει στα χέρια των αναρχικών» (Στέφανος Κασσιμάτης, «Καθημερινή»).

-- «Σκέφτομαι πως ιδανικός εορτασμός του Πολυτεχνείου θα ήταν απλά (...) ο μη εορτασμός, χωρίς τα εκτός τόπου, εκτός χρόνου και εκτός συγκυρίας αντιαμερικανικά συνθήματα» (άρθρο στην «Huffington Post»).

-- «Οι καταθέσεις στεφάνων στον χώρο (...) του Πολυτεχνείου (...) έχουν καταντήσει μια ανούσια εκδήλωση (...). Θα αρκούσε η απλή αναφορά στα γεγονότα και στις αξίες της Δημοκρατίας, σε μία ώρα μαθήματος (...). Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να πάψει να πραγματοποιείται η πορεία» (άρθρο στην ιστοσελίδα «protagon.gr»).

-- Από κοντά οι λεγόμενοι «αντιεξουσιαστές», σε σάιτ των οποίων διαβάζουμε ότι «μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, τελείωσε και η Μεταπολίτευση και το Πολυτεχνείο της». Σταθερή και η αντι-ΚΚΕ στόχευση, ακόμα και από κάποιους που γράφουν ότι θλίβονται με την απαξίωση του εορτασμού, αλλά κυρίως ενοχλούνται από την παρουσία της ΚΝΕ, η οποία δήθεν καπηλεύεται την εξέγερση, ενώ το '73 δεν ...«ήταν εκεί».

Ολοι αυτοί εκφράζουν το ίδιο πράγμα: Την επιθυμία της αστικής τάξης, της κυβέρνησης, της αμερικάνικης πρεσβείας να πάψει να τιμάται το Πολυτεχνείο με το αντιιμπεριαλιστικό του μήνυμα, να μην γίνεται η πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία (κάτι που έχουν επιδιώξει και στο παρελθόν), να πάψει να εμπνέει χιλιάδες νέους και νέες που απείχαν πολύ από το να ζήσουν τα γεγονότα. Μάλλον έτσι εξηγείται και η μανία κάποιων να σβήνουν με μεγάλη σχολαστικότητα τα συνθήματα «έξω αι ΗΠΑ», «έξω το ΝΑΤΟ» από το Πολυτεχνείο, όπως έγινε δύο φορές τις τελευταίες μέρες. Ολοι αυτοί βρήκαν τείχος, καθώς η πορεία έγινε και ήταν μαζική. Εξω από την αμερικάνικη πρεσβεία ακούστηκαν για μια ακόμη χρονιά από χιλιάδες στόματα, όχι αυτά που θα ήθελαν να ακουστούν ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, ο Τζέφρι Πάιατ και οι κύριοι αρθρογράφοι, αλλά συνθήματα ενάντια στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στην εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτούς. Συνθήματα και αιτήματα που οι εξελίξεις επιβάλλουν να είναι σταθερά στην προμετωπίδα του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Οσο και αν ενοχλούνται η αστική τάξη, τα κόμματα και οι μηχανισμοί της...