«Η Ελλάδα της Νέας Δημοκρατίας είναι η Ελλάδα των ισχυρών ολιγοπωλίων. Μια δήθεν ελεύθερη αγορά που λειτουργεί χωρίς κανόνες εις βάρος των πολιτών», έλεγε χτες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ν. Ανδρουλάκης, ανακοινώνοντας την πρόθεση του κόμματός του να καλέσει στη Βουλή την Επιτροπή Ανταγωνισμού «για τις ολιγοπωλιακές πρακτικές σε τομείς όπως η Ενέργεια, οι ιδιωτικές υπηρεσίες Υγείας και η λιανική αγορά τροφίμων».

Η σοσιαλδημοκρατική κοροϊδία και εξαπάτηση «στα καλύτερά της», με στόχο να κρύψει ότι η «Ελλάδα» όλων τους, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών συμπληρωμάτων, είναι η Ελλάδα του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων, που τσακίζουν μισθούς και λαϊκές ανάγκες για να εκτοξεύεται η κερδοφορία τους. Αυτούς υπηρετούν το αστικό κράτος, όλες οι κυβερνήσεις και τα κόμματά τους. Αυτή την αλήθεια προσπαθούν να κρύψουν πίσω από τη «νεκρανάσταση» χρεοκοπημένων ιδεολογημάτων περί «ανταγωνισμού που ρίχνει τις τιμές» και ...αληθινά «ελεύθερης αγοράς».

Μήπως όμως στην Ενέργεια δεν προχώρησαν «καλπάζοντας» τις τελευταίες δύο δεκαετίες η περιβόητη «απελευθέρωση», το σπάσιμο του μονοπωλίου της ΔΕΗ, η μετοχοποίησή της και το «άνοιγμα της αγοράς» σε άλλους επιχειρηματικούς ομίλους, με κάθε λογής «κίνητρα» - βλέπε πριμοδοτήσεις, φοροαπαλλαγές, προνόμια και νόμους; Μήπως δεν «έτρεξαν» όλοι μαζί τους νόμους και τις Οδηγίες της ΕΕ για το Χρηματιστήριο Ενέργειας, για την πριμοδότηση των ΑΠΕ, για τη διασύνδεση του δικτύου με τις άλλες χώρες και τόσα άλλα για την «εύρυθμη λειτουργία της αγοράς», που θα εξασφάλιζε τάχα ενεργειακή επάρκεια και φτηνότερες τιμές;

Τι είδε ο λαός από την «αύξηση του ανταγωνισμού»; Εκτόξευση της ενεργειακής φτώχειας και δεκάδες χιλιάδες διακοπές ρεύματος για χρέη, τιμές 107% (!) πάνω σε σχέση με το 2005, τεράστιους κινδύνους για τον στόχο της αστικής τάξης να γίνει η χώρα «ενεργειακός κόμβος». Δεν πρόκειται λοιπόν για κάποια «ανελεύθερη» καπιταλιστική αγορά, όπως λένε το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ κ.τ.λ. Ούτε για κάποια «στρέβλωση» της καπιταλιστικής αγοράς, όπως λέει η κυβέρνηση, αλλά για την ίδια την πολιτική τους, που υπηρετεί το καπιταλιστικό κέρδος και την Ενέργεια - εμπόρευμα.

Το ίδιο και στις Μεταφορές: Μήπως κι εκεί δεν «έτρεξαν» η «απελευθέρωση» και οι ιδιωτικοποιήσεις στον σιδηρόδρομο - «σπάζοντας» μάλιστα το μεταφορικό έργο από τη συντήρηση του δικτύου - στα μέσα σταθερής τροχιάς, στα λεωφορεία; Μήπως δεν «έτρεξαν» οι νόμοι που επέβαλαν οι ακτοπλόοι εφοπλιστές με «προμετωπίδα» τον «περισσότερο ανταγωνισμό»; Δεν μπήκαν παντού στις υποδομές και στους αυτοκινητόδρομους οι επιχειρηματικοί όμιλοι; Δεν προσαρμόστηκε η συμμετοχή του κράτους σε αυτούς τους τομείς στα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια λειτουργίας τους; Τι είδε ο λαός; «Πάμε κι όπου βγει» για την ασφάλειά του, διόδια και λοιπά χαράτσια να ανεβαίνουν «δυο δυο» τα σκαλιά των ανατιμήσεων, πανάκριβα εισιτήρια, νησιώτες και επισκέπτες να θέλουν έναν μισθό για να ταξιδέψουν σε κάποιο νησί.

Η λίστα δεν έχει τελειωμό και επιβεβαιώνει πως όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, το καπιταλιστικό κέρδος είναι η αιτία των προβλημάτων και όχι η λύση τους, όπως ισχυρίζονται οι σοσιαλδημοκράτες «μάγιστροι». Αυτοί που λένε στον λαό ότι η καπιταλιστική αγορά μπορεί να ρυθμιστεί, ότι το κέρδος μπορεί να συνυπάρξει με τις λαϊκές ανάγκες και ότι ένα «καλύτερο» κράτος, με «ισχυρούς θεσμούς», μπορεί να εποπτεύει τον «υγιή ανταγωνισμό» και να βάζει ρυθμιστικούς κανόνες απέναντι στην ασυδοσία της αγοράς. Τέτοιος καπιταλισμός και τέτοιο κράτος όμως ούτε υπήρξε, ούτε πρόκειται να υπάρξει ποτέ!

Τα παραμύθια τους έχουν χρεοκοπήσει πανηγυρικά. Οσους «λαγούς με πετραχήλια» κι αν βγάλουν από το καπέλο οι σοσιαλδημοκράτες «μάγοι του Οζ», ξανά και ξανά επιβεβαιώνεται πως τα συμφέροντα του κεφαλαίου και του λαού δεν μπορούν να συμβιβαστούν: Ο μόνος τρόπος για να κερδίσει ο λαός, για να πάρει ανάσες με αυξήσεις στους μισθούς, Συλλογικές Συμβάσεις, μειώσεις φόρων, είναι να χάσει το κεφάλαιο. Γι' αυτό και ο δρόμος για τον λαό βρίσκεται στην αμφισβήτηση της κυρίαρχης πολιτικής, στον δρόμο της οργανωμένης δράσης, της αντεπίθεσης που θα πάρει «αμπάριζα» τα μονοπώλια, τα ολιγοπώλια, συνολικά το κεφάλαιο και την εξουσία του.