Τίποτα δεν είναι τυχαίο, όλα είναι θέμα παράδοσης και πολιτισμού. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι σε λίγες μέρες θα ξεκινήσει ένας καινούριος πόλεμος στον Περσικό Κόλπο, όπως ακριβώς είχε γίνει και πέρσι και πρόπερσι και όπως λένε κάθε πέρσι και καλύτερα...

Ναι, αλλά από πού ξεκινάει αυτό; Μήπως είναι θέμα παράδοσης και πολιτισμού; Για παράδειγμα εδώ στην Ελλάδα σε μερικά χωριά μόλις μπει η άνοιξη κάνουν γιορτές και πανηγύρια για να έχουν καλές σοδειές ή στην Ισπανία τρώνε κάτι τεράστιες ομελέτες και πίνουν άφθονο κρασί, για να ξορκίσουν το κακό. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο οι Αμερικανοί κάνουν κάθε χρόνο έναν πόλεμο γιατί πολύ απλά το έχουν στο αίμα τους και δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν.

Και γιατί τα λέμε όλα αυτά; Μα για τη νέα ταινία του μεγαλύτερου εν ζωή Αμερικανού σκηνοθέτη, Μάρτιν Σκορτσέζε, «Οι συμμορίες της Νέας Υόρκης». Μια ιστορία για το πώς φτιάχτηκε και «ανδρώθηκε» η πιο φημισμένη πόλη του κόσμου, η Νέα Υόρκη.

Βρισκόμαστε στην Αμερική στις αρχές του 1860 και ενώ ο Πρόεδρος Λίνκολ κάνει εμφύλιο πόλεμο. Στην καρδιά της Νέας Υόρκης μια άλλη μάχη μαινόταν. Οι συγκρούσεις των ντόπιων Αγγλοσαξόνων με τους Ιρλανδούς και τους Ιταλούς μετανάστες.

Στο κέντρο αυτών των αναταραχών ξετυλίγεται η ιστορία του νεαρού Αμερικανού Βάλον, γιου του αρχηγού των Ιρλανδών μεταναστών, που βγαίνοντας από το ορφανοτροφείο ζητά εκδίκηση για το θάνατο του πατέρα του.

Για το σκοπό αυτό αναζητά τον υπεύθυνο, Γουίλιαμ Κάτινγκ, γνωστό κυρίως ως Μπιλ ο «χασάπης», ο οποίος είναι ο απόλυτος κυρίαρχος των συμμοριών. Τόσο των ντόπιων Αμερικανών όσο και των Ιρλανδών μεταναστών. Στόχος του όχι μόνο να εκδικηθεί για το θάνατο του πατέρα του, αλλά και να ξεσηκώσει τους συμπατριώτες του εναντίον τους, με σκοπό να γίνουν οι άρχοντες της πόλης. Αν βάλουμε και τον έρωτα μέσα σ' όλα αυτά έχουμε την «τέλεια» αμερικανική ταινία.

Η καινούρια ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε δε μοιάζει με καμιά από τις προηγούμενες ταινίες του. Οπωσδήποτε έχει άρτια κινηματογραφική δομή, με εξαίσια φωτογραφία και εικόνες που μοιάζουν με πίνακες ελαιογραφίας. Γεμάτη με εντυπωσιακές ατμόσφαιρες που βγαίνουν από βιβλία ιστορίας ή κάποια μυθιστορήματα, αλλά μέχρι εκεί.

Ο μέγας σκηνοθέτης αναλώθηκε στην επιφάνεια και έχασε την ουσία (συμβαίνει και στους καλύτερους). Τι να τα κάνεις τα ντεκόρ, αν έχεις άψυχους ηθοποιούς όπως ο Ντι Κάπριο, που προσπαθεί να κάνει τον κακό και μερικούς άλλους να προσπαθούν να μοιάσουν σε προηγούμενους κακούς που έχουμε δει στο παρελθόν. Ισως η μοναδική εξαίρεση, ο Ντανιέλ Ντέι Λιούις που κάνει κάτι το διαφορετικό.

«Οι συμμορίες της Νέας Υόρκης» είναι μια ελεγεία της βίας σ' όλες τις μορφές της. Μαχαιρώματα, βιασμοί, απαγχονισμοί, ξεκοιλιάσματα, συμπλοκές, ξυλοδαρμοί, αίμα, πάρα πολύ αίμα. Είναι ένα χρονικό για το πώς φτιάχτηκε η Νέα Υόρκη.

Αν δείτε την καινούρια ταινία του λίγο «μεταλλαγμένου» Σκορτσέζε, δεν ξέρω αν θα περάσετε καλά ή όχι, αλλά σίγουρα δε θα τη θυμόσαστε για πολύ καιρό, όπως συμβαίνει με τις παλιότερες ταινίες του φανταστικού σκηνοθέτη.

«Gangs of New York»: Περιπέτεια εποχής, αμερικανικής παραγωγής 2002. Σκηνοθεσία: Μάρτιν Σκορτσέζε. Με τους: Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Κάμερον Ντιάζ, Ντανιέλ Ντέι Λούις, Λίαμ Νίσον, Χένρι Τόμας, Μπρένταν Γκλιζόν, Τζιμ Μπρόντμπεντ, Τζον Σ. Ρέιλι, Γκάρι Λούις, Ντέιβιντ Χέμινγκς.