Οξύνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί με επίκεντρο τη Νότια Κινεζική Θάλασσα, καθώς οι ΗΠΑ δηλώνουν και επισήμως πλέον ότι στρέφονται στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού, ενώ η Κίνα εμφανίζεται έτοιμη να υπερασπιστεί τα κεκτημένα της, εναντίον όποιου τα αμφισβητεί. Η περιοχή, που αναδεικνύεται σε «μήλον της Εριδος», εκτιμάται ότι διαθέτει πλούσιους φυσικούς πόρους, ενώ αποτελεί και ένα στρατηγικό πέρασμα, μιας και είναι η βασική οδός ανεφοδιασμού της Κίνας με πετρέλαιο, συγκεντρώνει πάνω της τα βλέμματα πολλών «μνηστήρων», καθώς, όπως έχει ανακοινωθεί από το Πεκίνο, κρύβει τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου, που προκαλούν πολλούς να τη διεκδικήσουν, με τις ΗΠΑ να στηρίζουν τους αντιπάλους της Κίνας, κάνοντας παράλληλα αισθητή την παρουσία τους.

Το Πεκίνο θεωρεί ότι η Νότια Κινεζική Θάλασσα ανήκει αποκλειστικά στην Κίνα, δηλώνοντας ότι θα υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα έναντι των όποιων διεκδικητών, όπως είναι οι Φιλιππίνες, το Βιετνάμ, το Μπρουνέι, η Μαλαισία και η Ταϊβάν, ενώ στο χορό μπαίνει και η Ιαπωνία, δεδομένων των δικών της βλέψεων για την Ανατολική Κινεζική Θάλασσα. Απέναντι στις διεκδικήσεις που προβάλλουν οι διεκδικητές της περιοχής, η Κίνα προχωρά σε ανανέωση του Πολεμικού Ναυτικού της και συστηματοποιεί τα γυμνάσια στη συγκεκριμένη περιοχή, προετοιμάζοντας την αντίδρασή της στην αυξανόμενη ένταση. Το Πολεμικό Ναυτικό της, μάλιστα, καθίσταται «ετοιμοπόλεμο» σύμφωνα και με τις εντολές του Κινέζου Προέδρου, Χου Ζιντάο, για να απαντήσει σε οποιαδήποτε πρόκληση.

Οι διενέξεις για τη Νότια Κινεζική Θάλασσα κυριάρχησαν και στην πρόσφατη Σύνοδο των χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN), με τις Φιλιππίνες να θέτουν θέμα πολεμικής συμπεριφοράς του Πεκίνου στην περιοχή, που παραβιάζει τα δικαιώματα των υπόλοιπων χωρών. Αντιδράσεις οι οποίες εν πολλοίς ενισχύονται και από τις ΗΠΑ, που έχουν επανειλημμένα απαιτήσει από το Πεκίνο να «διευθετήσει» τις εδαφικές διαφορές της με τους γείτονές της αναφορικά με τη συγκεκριμένη περιοχή, με αιχμή τα εμπορικά συμφέροντα της Ουάσιγκτον, αλλά και τις βλέψεις για τα ενεργειακά κοιτάσματα. Για παραβατική συμπεριφορά κατηγορεί την Κίνα και το Βιετνάμ, που στο παρελθόν έχει συγκρουστεί πολεμικά για τα νησιά Παρασέλ.

Η Κίνα δηλώνει ότι «έχει την αδιαφιλονίκητη κυριαρχία στο σύνολο της Νότιας Κινεζικής Θάλασσας και των νησιών», σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι μπορεί να διαπραγματευθεί μόνο εάν αυτά αναγνωριστούν και να συνεισφέρει στην ειρηνική διευθέτηση των διαφορών και στην ηρεμία στην περιοχή.

Οι ιμπεριαλιστικές διεκδικήσεις στη Νότια Κινεζική Θάλασσα, που εντάσσονται στο ευρύτερο ενεργειακό παιχνίδι, πυροδοτούν ένα πολεμικό κλίμα, το οποίο δυναμιτίζει η Ουάσιγκτον, καθώς οι ΗΠΑ, σύμφωνα και με τη νέα «αμυντική στρατηγική» τους, «αλλάζουν σελίδα μετά από μία δεκαετία πολέμου στο Αφγανιστάν και το Ιράκ» και επισήμως στρέφουν το βλέμμα τους στην «κρίσιμη περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού», όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο Αμερικανός Πρόεδρος, Μπάρακ Ομπάμα. Ο προσχηματικός πόλεμος «κατά της τρομοκρατίας» τώρα στοχεύει στη «στρατηγική συγκράτηση» της Κίνας, του «αντίπαλου δέους» στον ανταγωνισμό για την επικράτηση των ΗΠΑ στην πρώτη θέση μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων του πλανήτη.

Στόχος των ΗΠΑ είναι να δημιουργηθεί ένας ασφυκτικός κλοιός γύρω από τη Νότια Κινεζική Θάλασσα, με τη δημιουργία βάσεων, στην Ιαπωνία, στη Νότια Κορέα, στην Ταϊβάν και το Γκουάμ, ενώ στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται η αναθέρμανση των σχέσεων με τη Μιανμάρ, το Βιετνάμ και οι συμφωνίες με τις Φιλιππίνες, προωθώντας παράλληλα τις μεθοδεύσεις για την ίδρυση ενός «ΝΑΤΟ του Ειρηνικού». Οι ΗΠΑ έχουν ήδη ξεκινήσει να υφαίνουν τον ιστό πίεσης γύρω από την Κίνα, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη σημαντικών επενδύσεων σε διπλωματικό και στρατηγικό επίπεδο στην περιοχή Ασίας - Ειρηνικού. Το μέγεθος των συμφερόντων που διακυβεύονται επιβεβαιώνουν και οι συνεχείς ασκήσεις μεγάλης έκτασης, στις οποίες ανταγωνίζονται ΗΠΑ και Κίνα, με αιχμή την περιοχή, για τον έλεγχο των εμπορικών και ενεργειακών δρόμων.

Οι σχεδιασμοί και το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την ευρύτερη περιοχή επαναβεβαιώθηκαν και κατά την πρόσφατη περιοδεία της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, πριν την τελευταία σύνοδο του ASEAN, η οποία επισκέφθηκε το Βιετνάμ, το Λάος και τη Μογγολία, υπογραμμίζοντας τη σημασία που αποκτά η περιοχή για τα αμερικανικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, όσον αφορά στην αναζήτηση νέων οικονομικών και στρατηγικών συνεργασιών.

Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται και οι σχεδιασμοί των ΗΠΑ να διατηρήσουν έξι αεροπλανοφόρα στην περιοχή Ασίας - Ειρηνικού μετακινώντας την πλειονότητα των άλλων πολεμικών τους πλοίων στην περιφέρεια ως το 2020, όπως ανέφερε σε δηλώσεις του ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Λίον Πανέτα, εξηγώντας τη νέα αμερικανική «αμυντική στρατηγική», ο οποίος υποστήριξε ότι «η προσπάθειά μας να ανανεώσουμε και να εντείνουμε την ανάμειξή μας στην Ασία είναι πλήρως συμβατή με την ανάπτυξη και τη μεγέθυνση της ισχύος της Κίνας», σε μία περίοδο όπου η ένταση για την κυριότητα διαφόρων βραχονησίδων στη Νότια Θάλασσα της Κίνας ήταν σε όξυνση.

Είναι ξεκάθαρο ότι η αυξανόμενη ένταση που παρατηρείται στη Νότια Κινεζική Θάλασσα αλλά και στην Ανατολική Κινεζική Θάλασσα είναι μέρος του ευρύτερου ενεργειακού ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Η μάχη που δίνει η Κίνα, η οποία συμμετέχει στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, έχει στόχο να εξασφαλίσει τον έλεγχο σε κάποια από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στον πλανήτη, κάτι απαραίτητο, καθώς αυξάνονται οι ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων με δεδομένο ότι ενισχύονται όλο και περισσότερο οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.

Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για την ενέργεια είναι δεδομένο ότι προκαλούν κλιμακούμενες εντάσεις μεταξύ τους, καθώς σε κάθε περίπτωση η αστική τάξη του κάθε κράτους προσπαθεί να εδραιώσει τη θέση της. Αποτέλεσμα είναι να προκύπτουν συγκρούσεις, οι οποίες μόνο αρνητικές συνέπειες έχουν για τους λαούς. Μοναδικοί κερδισμένοι από τις - σχεδόν πάντα ματοβαμμένες - συγκρούσεις είναι αποκλειστικά οι επιχειρηματικοί κολοσσοί ιδίως της Ενέργειας, που στη συνέχεια κερδοσκοπούν σε βάρος των λαών. Σε τέτοιες συνθήκες στόχος πρέπει να είναι η οικοδόμηση ισχυρού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, που θα έχει σκοπό την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων για την εργατική - λαϊκή εξουσία που θα θέσει την οικονομία και όλους τους πλουτοπαραγωγικούς τομείς και την ενέργεια στην υπηρεσία της ικανοποίησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.