Μισές αλήθειες και ολόκληρα ψέματα είπε προχτές ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του στον «ΑΝΤ1», προσπαθώντας από τη μια να συγκαλύψει τον ταξικό υπέρ του κεφαλαίου χαρακτήρα της πολιτικής της κυβέρνησης και από την άλλη να κάνει το λαό παθητικό θεατή ή και ενεργητικό χειροκροτητή της. Ας δούμε ορισμένα απ' όσα ειπώθηκαν στη συνέντευξη.

«Η συμφωνία που διαπραγματευόμαστε είναι εξιτήριο της χώρας από τα μνημόνια. Και αμέσως μετά έξοδος στις αγορές». Κατ' αρχήν, αυτή καθαυτή η συμφωνία συνεπάγεται μια σειρά νέων, πρόσθετων αντιλαϊκών μέτρων (Φορολογικό, Εργασιακά, Ασφαλιστικό κ.λπ.), που θα κληθεί να πληρώσει και πάλι ο λαός. Και μάλιστα, θα μπορούσε να πει κάποιος, αυτό το πακέτο ισοδυναμεί με ένα νέο μνημόνιο. Αρα, το «εξιτήριο» για το οποίο μιλά ο πρωθυπουργός δεν αφορά τη λαϊκή οικογένεια. Αλλωστε, ανεξάρτητα από το εάν υπάρχει ή δεν υπάρχει μνημόνιο, 3ο, 4ο ή 5ο με την έννοια μίας ακόμα συμφωνίας, ο ίδιος ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, η ίδια η καπιταλιστική κρίση, οι δεσμεύσεις απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, τα διαρκή και επαναλαμβανόμενα μέτρα που βυθίζουν στο τούνελ της φτώχειας και της ανέχειας το λαό, είναι, έτσι κι αλλιώς, ένα σταθερό, μόνιμο και αέναο μνημόνιο, που μπορεί να ανατραπεί μόνο εάν ανατραπούν οι αιτίες που το γεννούν... Εξάλλου, ο Αλ. Τσίπρας τι είπε; Οτι μετά το «εξιτήριο» βγαίνουμε στις αγορές. Μήπως αυτό σημαίνει βελτίωση των όρων ζωής των εργαζομένων; Σε καμία περίπτωση. Ακριβώς το αντίθετο. Σημαίνει συνθήκες βελτίωσης για την ανάκαμψη των κερδών των καπιταλιστών.

«Τα μέτρα θα εφαρμοστούν εάν και μόνο αν εφαρμοστούν και ποσοτικοποιηθούν τα μέτρα για το χρέος». Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θέλει απεγνωσμένα κάποια ρύθμιση για το χρέος. Εχουμε γράψει πολλές φορές στο παρελθόν ότι η όποια διαχείριση του κρατικού χρέους, όπως και όλων των πλευρών της καπιταλιστικής κρίσης, δεν πρόκειται να κάνει καλύτερη τη ζωή της εργατικής τάξης. Ο Αλ. Τσίπρας παραδέχεται, λοιπόν, ότι τα νέα μέτρα θα εφαρμοστούν σε κάθε περίπτωση, καθώς και ότι η διαπραγμάτευση δεν αφορά μόνο το τρέχον πρόγραμμα, αλλά μια συνολικότερη συμφωνία, στην ουσία ένα νέο μνημόνιο, στο όνομα της ρύθμισης του χρέους. Η ανάπτυξη για την οποία πασχίζουν η συγκυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, έχει ταξικό πρόσημο, είναι η ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, που αντικειμενικά συνδέεται με την ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση των επιχειρηματικών ομίλων και ταυτόχρονα το ξεκλήρισμα των φτωχών αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτό που λέει ο πρωθυπουργός «μέτρα για το χρέος», που μάλιστα τα θέλει πολύ, είναι ένα νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων. Πολλοί θεωρούν, μάλιστα, ότι είναι ένα νέο μνημόνιο με το ΔΝΤ. Οπως κι αν βαφτιστεί η ρύθμιση του χρέους (αναδιάρθρωση, απομείωση, «κούρεμα», επιμήκυνση κ.λπ.), το μόνο σίγουρο είναι ότι θα αποτελέσει έναν ακόμα μόνιμο βραχνά για τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά, που θα εκτείνεται πολλές δεκαετίες μπροστά.

«Κάνω το σταυρό μου που πιάσαμε αυτό το πλεόνασμα». Εκτός από τον πρωθυπουργό, «το σταυρό τους» κάνουν και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, αλλά και οι εκπρόσωποι των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, που βλέπουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να υλοποιεί και με το παραπάνω την πολιτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Και για να γίνει αυτό, για να υπάρχουν πρωτογενή πλεονάσματα, η εργατική τάξη ματώνει τα τελευταία χρόνια και στερεί από τον εαυτό της και τα παιδιά της ακόμα και βασικά είδη πρώτης ανάγκης για να μπορέσουν να ζήσουν.

«Αν ήταν δική μας η επιλογή, αν δεν κυβερνούσαμε με το πιστόλι στον κρόταφο, δεν θα επιλέγαμε να πουλήσουμε σε περίοδο κρίσης με χαμηλά τις τιμές. Ακόμα κι αν δεν υπήρχαν μνημόνιο και τρόικα, εφόσον είμαστε μέλος της ΕΕ, είμαστε υποχρεωμένοι να πάμε τη ΔΕΗ στο 50% της λιανικής». Θα μπορούσαμε να μη σχολιάσουμε καν την παραπάνω δήλωση. Ομως, αν προσέξουμε καλύτερα, θα δούμε ότι το πρόβλημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν είναι οι ιδιωτικοποιήσεις, πράγμα άλλωστε γνωστό, αλλά το ότι «πούλησαν» σε χαμηλές τιμές. Δηλαδή, στο ζήτημα της αδυναμίας να μπορέσει το δημόσιο ταμείο να εισπράξει μεγαλύτερο τίμημα. Κάτι που, στην πραγματικότητα, έρχεται να απαντήσει στον ενδοαστικό καβγά με άλλα αστικά κόμματα που μιλούν για «ξεπούλημα», όπως έκανε ως αντιπολίτευση και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης είναι οι ιδιωτικοποιήσεις, δηλαδή τα νέα πεδία για κερδοφορία του κεφαλαίου που είναι υποχρεωμένη να ανοίγει μία αστική κυβέρνηση. Οσον αφορά, δε, τη ΔΕΗ, ο Αλ. Τσίπρας δεν έκανε τίποτε άλλο από το να περιγράψει με ανάγλυφο τρόπο ότι, είτε με είτε χωρίς μνημόνιο και τρόικα, οι νόμοι της καπιταλιστικής αγοράς και της «απελευθέρωσης» είναι δεδομένοι...