Στις 875 δομές του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι», απασχολούνται πανελλαδικά 3.500 εργαζόμενοι. Το πρόγραμμα δεν έχει μόνιμο χαρακτήρα και ανανεώνεται από χρόνο σε χρόνο, μέσα από προγράμματα της ΕΕ. Το ίδιο και οι συμβάσεις των εργαζομένων (προσλήφθηκαν μέσω ΑΣΕΠ), που παραμένουν «ορισμένου χρόνου» επί 15 έτη. Οι υπηρεσίες του προγράμματος απευθύνονται σε πάνω από 100.000 ανθρώπους, που κατατάσσονται στις λεγόμενες «ευπαθείς ομάδες». Το σενάριο για την ιδιωτικοποίηση του προγράμματος παραμένει ενεργό, όσο το κράτος αποσύρεται από την Υγεία - Πρόνοια, η χρηματοδότησή του γίνεται με εφήμερους πόρους και οι εργαζόμενοι βρίσκονται κυριολεκτικά «στον αέρα». Εννοείται, βέβαια, ότι και στη σημερινή του μορφή, το πρόγραμμα υπολείπεται των πραγματικών αναγκών.

Απαντώντας χτες στη Βουλή σε Ερώτηση του ΚΚΕ, που στηρίζει το δίκαιο αίτημα των εργαζομένων για μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου και μόνιμη λειτουργία του Προγράμματος, ο υπουργός Εσωτερικών, Π. Σκουρλέτης, διαπίστωσε ανέξοδα ότι «πρέπει κάποτε να τερματιστεί» το καθεστώς «της εργασιακής ανασφάλειας και ομηρίας». Επανέλαβε για πολλοστή φορά ότι ετοιμάζει νομοθετική ρύθμιση «μέσα στο πλαίσιο που επιβάλλει αφ' ενός το Σύνταγμα και από την άλλη η ευρωπαϊκή νομοθεσία». Εγκάλεσε, μάλιστα, το ΚΚΕ ότι είναι κοροϊδία να λες «μετατρέψτε αυτόματα τις σημερινές συμβάσεις εργασίας χρόνου ή έργου σε μόνιμες και αορίστου, με βάση το ισχύον θεσμικό πλαίσιο» και προσπάθησε να διαχωριστεί από την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, λέγοντας ότι «το πρόβλημα δεν το δημιουργήσαμε εμείς». Κατηγόρησε το ΚΚΕ ότι δεν αναγνωρίζει τις καλές προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όταν μιλάει συλλήβδην «για μνημονιακές κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ» και εγκαλεί τη σημερινή κυβέρνηση, που «προσπαθεί, μέσα από τις όποιες μικρές ρωγμές αυτού του περιοριστικού πλαισίου, να κερδίζει πράγματα υπέρ των εργαζομένων». Διερωτήθηκε, επίσης, ειρωνικά για τη σχέση ανάμεσα στο «Βοήθεια στο Σπίτι» και τις πολιτικές για τα μονοπώλια, ενώ επικαλέστηκε τον «κανόνα» προσλήψεων - αποχωρήσεων από το Δημόσιο, ως ένα επιπλέον εμπόδιο για τη μονιμοποίηση των εργαζομένων.

Οι πράξεις και όχι οι διακηρύξεις είναι αυτές που κρίνουν την πολιτική της κυβέρνησης, η οποία έχει αποδειχτεί «μανούλα» στο ξεγέλασμα και τη χειραγώγηση του λαού. Οι εργαζόμενοι του «Βοήθεια στο Σπίτι» χόρτασαν από υποσχέσεις για μονιμοποίηση, αλλά φως δεν είδαν, παρά το γεγονός ότι μετράμε ήδη σχεδόν τρία χρόνια με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Αλλά και τώρα που υποτίθεται ότι «το νερό μπήκε στ' αυλάκι» για τη νομοθετική ρύθμιση, ο υπουργός ομολογεί ευθέως ότι αυτή θα είναι στο πλαίσιο του Συντάγματος και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, που θωρακίζουν την ευελιξία στην απασχόληση και διαιωνίζουν τις προσωρινές συμβάσεις και στο Δημόσιο. Βέβαια, τις ίδιες απαντήσεις έπαιρναν οι εργαζόμενοι και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, όταν πάλευαν για τη μονιμοποίησή τους. Επομένως, άξιος συνεχιστής ο ΣΥΡΙΖΑ της πολιτικής, αλλά και της κοροϊδίας τους! Καθόλου τυχαία, άλλωστε, η ευελιξία συνεχίζει να επεκτείνεται στο Δημόσιο και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως στους τομείς της Υγείας και της Πρόνοιας, ως στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου για φτηνότερο και πιο ευέλικτο κράτος, ώστε, από τη μια, να «εξοικονομούνται» χρήματα για κρατική στήριξη στις επενδύσεις και, από την άλλη, να δημιουργείται χώρος για επιχειρηματική δράση σε κερδοφόρους τομείς, που αφορούν στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες. Να πώς συνδέεται η άθλια κατάσταση στις κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες με την πολιτική για τα μονοπώλια. Κι ας το παίζει ο Σκουρλέτης αδαής και αθώος τάχα του αίματος...

Οσο για το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιεί τις «ρωγμές του περιοριστικού πλαισίου για να κερδίζει πράγματα για τους εργαζόμενους», η κατάσταση μιλάει από μόνη της: Το «περιοριστικό πλαίσιο» οριοθετείται από τα συμφέροντα του κεφαλαίου, που υπηρετεί και αυτή η κυβέρνηση με ιδιαίτερη μάλιστα επιτυχία. Γι' αυτό η ΕΕ, το αστικό σύνταγμα, τα μνημόνια, οι νόμοι υπονομεύουν ολοένα και περισσότερο τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, υποθάλπουν την ευελιξία και την προσωρινότητα στην εργασία, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Οι «ρωγμές», τις οποίες επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι στην πραγματικότητα προσαρμογές μέσα στο ίδιο αντιδραστικό πλαίσιο, που δεν αντιστρέφουν, ούτε καν εκτονώνουν την αντιλαϊκή πραγματικότητα. Τι άλλαξε, για παράδειγμα, με τη μετατροπή των εργολαβικών εργαζομένων στα νοσοκομεία, σε υπάλληλους - εργολάβους του εαυτού τους; Τίποτα απολύτως! Χώρια που πολλοί χάνουν και τη δουλειά τους στη μετάβαση από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη. Αποδείχτηκε ξανά ότι δεν υπάρχει λύση που να υπηρετεί ταυτόχρονα τους εργαζόμενους και τα συμφέροντα της εργοδοσίας, του αστικού κράτους.

Η κυβέρνηση προσπαθεί μέσα κι από το παράδειγμα του «Βοήθεια στο Σπίτι» να σύρει τους εργαζόμενους σε συνθηκολόγηση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, τη μισοδουλειά και τη μισοζωή, το χαμήλωμα των απαιτήσεων. Να τους συμφιλιώσει με τους περιορισμούς των αντιλαϊκών νόμων, των μνημονίων και των οδηγιών της ΕΕ, που υπηρετούν το καπιταλιστικό κέρδος. Καλλιεργεί κλίμα προσδοκιών και ανοχής στην πολιτική της, επικαλούμενη τις «καλές προθέσεις». Κοροϊδεύει ασύστολα τους εργαζόμενους, που πρέπει να αξιοποιήσουν την πείρα τους και την ομολογία της κυβέρνησης ότι στο σάπιο σύστημα που διαχειρίζεται, δεν μπορεί να υπάρξει μόνιμη δουλειά, ούτε πλήρης και δωρεάν φροντίδα για όσους την έχουν ανάγκη, με αποκλειστική ευθύνη του κράτους. Γι' αυτό το «Βοήθεια στο Σπίτι» και άλλα προνοιακά προγράμματα είναι εφήμερα, λειψά και συχνά ανταποδοτικά, με εργαζόμενους σε μόνιμη ομηρία. Μόνο η πάλη σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, τα κόμματα, τις ιμπεριαλιστικές του ενώσεις, μπορεί να ανοίξει «ρωγμές» στο «μπετόν αρμέ» της αντιλαϊκής στρατηγικής του. Γι' αυτό χρειάζεται οι εργαζόμενοι να συνεχίσουν και να εντείνουν την πάλη για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία - Πρόνοια για όλους. Να συμπορευτούν με το ΚΚΕ, που δείχνει και παλεύει για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου κριτήριο για την οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας θα είναι η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι το κέρδος των καπιταλιστών.