Οι εργαζόμενοι σε πολλές χώρες της Ευρώπης βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις τους τελευταίους μήνες, καθώς ο πληθωρισμός και το αυξανόμενο κόστος ζωής έχουν οδηγήσει εκατομμύρια οικογένειες να δυσκολεύονται να «βγάλουν» τον μήνα και να «κόβουν» ακόμα και από βασικά διατροφικά είδη. Την ίδια στιγμή οι εργαζόμενοι σε αρκετούς κλάδους, από τη Βιομηχανία και τον Τουρισμό μέχρι τις Αερομεταφορές, βγαίνουν εξαντλημένοι από την περίοδο της πανδημίας και των lockdowns, καθώς φορτώθηκαν όλα τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, με μαζικές απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία και μειώσεις μισθών.

Η διεκδίκηση ουσιαστικών αυξήσεων που θα κατοχυρώνονται με την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και θα καλύπτουν το ύψος του πληθωρισμού, η επαναφορά των προ πανδημίας μισθών, η βελτίωση των συνθηκών δουλειάς, με προσλήψεις προσωπικού, ανθρώπινα ωράρια, μέτρα υγείας και ασφάλειας κ.ά. είναι κοινός παρονομαστής στους απεργιακούς αγώνες των εργαζομένων της Ευρώπης. Να σημειωθεί δε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι απεργίες αποφασίζονται από τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων και ότι έχουν μεγάλη συμμετοχή, αλλά και διάρκεια.

Ενα κύμα απεργιών εξελίσσεται στη Μεγάλη Βρετανία τις τελευταίες βδομάδες, το οποίο αγγίζει πολλούς κλάδους: Εργάτες στο Μετρό, οδηγούς λεωφορείων και οδηγούς ταξί της «Uber», δασκάλους, λιμενεργάτες, δικηγόρους, υγειονομικούς, εργαζόμενους στην καθαριότητα, στις αερομεταφορές και τις ταχυδρομικές υπηρεσίες. Παράλληλα με το αίτημα για πραγματικές μισθολογικές αυξήσεις, οι εργαζόμενοι ζητούν βελτίωση των συνθηκών εργασίας και των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.

Ενδεικτικά, περίπου 1.900 εργαζόμενοι απεργούν στο Felixstowe, λιμάνι στο Εδιμβούργο που αποτελεί σημαντικό πλωτό δρόμο του Ηνωμένου Βασιλείου για τις εμπορευματικές μεταφορές. Επαναλαμβανόμενες απεργίες έχουν αποφασίσει 115.000 ταχυδρομικοί της «Royal Mail», στήνοντας απεργιακές φρουρές σε χιλιάδες κέντρα διανομής, ενώ συγκινητικό είναι το κύμα αλληλεγγύης προς τους απεργούς, από ανθρώπους που αναρτούν πινακίδες στα σπίτια τους ότι δεν δέχονται παραδόσεις από απεργοσπάστες.

Στην Ισπανία συνεχίζονται οι επαναλαμβανόμενες απεργίες των εργαζομένων στην αεροπορική εταιρεία «Ryanair», το προσωπικό καμπίνας της «Iberia Express» έχει κηρύξει δεκαήμερη απεργία μέχρι τις 6 Σεπτέμβρη, στην «EasyJet» οι πιλότοι απήργησαν για τρίτη φορά εντός του Αυγούστου, ζητώντας να επανέλθουν οι συνθήκες εργασίας στο καθεστώς πριν την πανδημία, ενώ στην Πορτογαλία η απεργία των εργαζομένων στα αεροδρόμια της Λισαβόνας και του Πόρτο άγγιξε την καθολική συμμετοχή.

Στην Ολλανδία, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια η απεργία των σιδηροδρομικών της κρατικής εταιρείας «NS Railways» ακύρωσε τα δρομολόγια σε όλη τη χώρα. Μεγάλες απεργίες λιμενεργατών και εργαζομένων στην αεροπορική εταιρεία «Lufthansa» πραγματοποιήθηκαν στη Γερμανία, στη Γαλλία τον περασμένο μήνα απεργούσαν μεταξύ άλλων οι σιδηροδρομικοί και οι εργαζόμενοι στον φορέα εκμετάλλευσης των αεροδρομίων του Παρισιού.

Καθώς κλιμακώνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, ο χειμώνας αναμένεται ακόμα πιο δύσκολος για εκατομμύρια εργαζόμενους και λαϊκά νοικοκυριά. Η κατάσταση για εκατομμύρια ανέργους και ημιαπασχολούμενους προμηνύεται ακόμα πιο δραματική. Σε μία από τις ισχυρότερες οικονομικά και γεωπολιτικά δυνάμεις του κόσμου, την ΕΕ, οι λαοί «προετοιμάζονται» για κρύα σπίτια και σχολεία, «οικονομία» στο φαγητό, δυσκολία ακόμα και για να μετακινηθούν από και προς τη δουλειά τους, ανεξόφλητους λογαριασμούς ρεύματος, σε αντίθεση με τις διακηρύξεις των αστικών κυβερνήσεων και επιτελείων ότι η ιμπεριαλιστική ΕΕ θα εξασφάλιζε τάχα την ευημερία των λαών.

Τώρα, όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εξαγγέλλουν «ψίχουλα ανακούφισης» που όχι μόνο δεν επαρκούν για να καλύψουν τις τεράστιες αυξήσεις στο ρεύμα και συνολικά στην Ενέργεια, αλλά επιπλέον προειδοποιούν ότι αυτά «δεν μπορούν να διαρκέσουν για πάντα». Παράλληλα, έκδηλη είναι η ανησυχία διαφόρων επιτελείων, κυβερνήσεων και του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού για «ρήξη» της «κοινωνικής συνοχής» μπροστά στην εντεινόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια, τον πληθωρισμό που αναμένεται να ξεπεράσει το 10% το φθινόπωρο, την ενεργειακή «κρίση». Μέσα σ' αυτό το ζοφερό κλίμα, που επιβεβαιώνει τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, τα αγωνιστικά - απεργιακά σκιρτήματα των εργαζομένων στην Ευρώπη είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα ότι οι λαοί δεν είπαν την τελευταία τους λέξη και ότι αυτοί θα γράψουν τελικά το σενάριο των εξελίξεων!