ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 4 Οχτώβρη 2018
Σελ. /24
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΓΕΡΜΑΝΙΑ - ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ «ΕΠΑΝΕΝΩΣΗΣ»
«Αριστούργημα» για τα μονοπώλια, συντρίμμια για το λαό

Με υποκριτική ανησυχία για τη φτώχεια και την ανεργία στα ανατολικά κρατίδια, αλλά και για την άνοδο της «ακροδεξιάς», γιορτάστηκε φέτος η ανατροπή της ΓΛΔ

Οι εκπρόσωποι του ιμπεριαλισμού δεν μπόρεσαν να κρύψουν τη χαρά τους για την καπιταλιστική παλινόρθωση στη ΓΛΔ

Copyright 2018 The Associated

Οι εκπρόσωποι του ιμπεριαλισμού δεν μπόρεσαν να κρύψουν τη χαρά τους για την καπιταλιστική παλινόρθωση στη ΓΛΔ
ΒΕΡΟΛΙΝΟ.--

Τα 28 χρόνια από την «επανένωση» της Γερμανίας, δηλαδή την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (ΓΛΔ) και επίσημα στις 3 Οκτώβρη 1990, γιόρτασαν χτες η γερμανική αστική τάξη και σύσσωμη η γερμανική κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού, με εκδήλωση στην κρατική όπερα του Βερολίνου. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εντός και εκτός Γερμανίας υπονόμευσαν με όλες τους τις δυνάμεις την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στο ανατολικό τμήμα της χώρας, ενώ πριν την επίσημη «επανένωση» είχαν προηγηθεί διαπραγματεύσεις με τον τότε Πρόεδρο της ΕΣΣΔ, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο οποίος είχε αναλάβει το τελικό στάδιο της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, όπως και ο τότε καγκελάριος της δυτικής Γερμανίας, Χέλμουτ Κολ.

Η ανατροπή της ΓΛΔ έφερε στο λαό κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου, ραγδαία αύξηση της ανεργίας (που ήταν άγνωστη στη ΓΛΔ), σάρωμα κοινωνικών παροχών και εργατικών κατακτήσεων. Αλλά και στη Δυτική Γερμανία εντάθηκε η επίθεση για τη μείωση του «εργατικού κόστους», με σειρά αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων τη δεκαετία του '90. Ολα αυτά που η σημερινή γερμανική κυβέρνηση αποκαλεί «κοινωνικές αδικίες» αποτελούν συνέπειες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης και της ίδιας της πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας του γερμανικού κεφαλαίου.

Επομένως, είναι τουλάχιστον υποκριτική η «ανησυχία», που κυριάρχησε στις φετινές εκδηλώσεις εορτασμού, για την άνοδο των ακροδεξιών, νεοναζιστικών και ρατσιστικών οργανώσεων και κομμάτων, ιδιαίτερα στα ανατολικά κρατίδια. Εξαιτίας και της απουσίας ταξικού εργατικού κινήματος, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις η «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) είναι πρώτο κόμμα και το «αντιισλαμιστικό κίνημα» «Pegida» κερδίζει υποστήριξη στην ανατολική Γερμανία, όπως έδειξαν και τα τελευταία γεγονότα στην ανατολική πόλη Κέμνιτς.

Υποκριτικές επισημάνσεις και «ανησυχίες»

Ο πρόεδρος της γερμανικής Βουλής, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, απευθυνόμενος έμμεσα στους «λαϊκιστές», σημείωσε υποκριτικά ότι η χώρα βασίζεται στον «αμοιβαίο σεβασμό», την «ανεκτικότητα» και την «άρνηση της βίας», ενώ παράλληλα ζήτησε περισσότερους κανόνες για τη μετανάστευση, δηλαδή μεγαλύτερη προσαρμογή της στις ανάγκες της αγοράς. Αναφορικά με την «επανένωση» της Γερμανίας, είπε πως από τη μία «εκπλήρωσε όνειρα», από την άλλη «προκάλεσε απογοητεύσεις», ιδιαίτερα εξαιτίας της απώλειας θέσεων εργασίας, παραδέχτηκε.

Η «επανένωση» οδήγησε σε συνταρακτικές αλλαγές, σύμφωνα με την καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ, η οποία έκανε λόγο για μια διαδικασία που εξακολουθεί να αποτελεί «πρόκληση». «Πολλοί έχασαν τη δουλειά τους, έπρεπε να αρχίσουν από την αρχή», είπε. «Το σύστημα Υγείας, το συνταξιοδοτικό, όλα άλλαξαν». Και πρόσθεσε ότι «οι αλλαγές δεν αποτελούν δικαιολογία για το μίσος και τη βία, αλλά δίνουν κάποιες εξηγήσεις».

Πάντως, παρόμοιες «ανησυχίες» για την κοινωνική συνοχή της χώρας εξέφρασε και ο εντεταλμένος της γερμανικής κυβέρνησης για την πρώην Ανατολική Γερμανία, Κρίστιαν Χίρτε, μιλώντας στην «Deutsche Welle»: «Οι άνθρωποι (σ.σ. στα ανατολικά κρατίδια) αισθάνονται πολίτες δεύτερης κατηγορίας, πολλοί έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο κράτος και στην πολιτική». «Στόχος είναι η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, κανείς να μην αισθάνεται αφημένος στην τύχη του», υποστήριξε η Γιούλια Κλέκνερ, αντιπρόεδρος της CDU (Χριστιανοδημοκράτες) και υπουργός Γεωργίας.

«Αριστούργημα»

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα έρχονται στην επιφάνεια η δράση και ο ρόλος της «Treuhand» (Τρόιχαντ), της εταιρείας που ανέλαβε να προωθήσει τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και διαχειρίστηκε 14.000 κρατικές ανατολικογερμανικές εταιρείες με 4 εκατ. εργαζόμενους. Αλλες τις ιδιωτικοποίησε, σε άλλες έβαλε λουκέτο, οδηγώντας τους εργαζόμενους σε μαζική ανεργία. Αμέσως μετά τη διείσδυση των μονοπωλιακών ομίλων στα ανατολικά κρατίδια υπήρξε μια γενική μείωση του αριθμού των εργαζομένων, από περίπου 10 εκατ. την περίοδο της ΓΛΔ (στα 16 εκατ. ήταν ο συνολικός πληθυσμός) σε 6 εκατ. το 1992, δύο χρόνια μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση.

Η ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ανατολική Γερμανία παρέσχε «πεδίον δόξης λαμπρό» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, που βρήκαν νέες διεξόδους για τα κεφάλαιά τους. Οι ιδιωτικοποιήσεις «σάρωσαν» τις επιχειρήσεις, τα εργοστάσια, τη γη, τα κτίρια, όλο τον πλούτο της χώρας, που μέχρι τότε αποτελούσε λαϊκή περιουσία.

Σύμφωνα με επίσημα κρατικά στοιχεία, με τους πρώτους νόμους της «ενοποίησης» της χώρας, τα δυτικογερμανικά μονοπώλια πήραν στον έλεγχό τους, ανάμεσα σε άλλα: 8.500 βιομηχανικά συγκροτήματα και εργοστάσια, 20.000 μικροεπιχειρήσεις, 7.500 εστιατόρια, 900 βιβλιοπωλεία, 1.854 φαρμακεία, 3,68 εκατ. εκτάρια αγροτικών και δασικών εκτάσεων, 25 δισ. τετραγωνικά μέτρα οικοπέδων και κτιρίων.

Για τα γερμανικά μονοπώλια, η «επανένωση» ήταν ...«ένα αριστούργημα», όπως τη χαρακτήρισε ο δήμαρχος του Βερολίνου, Μίχαελ Μίλερ.


ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
Χέρι - χέρι εργατοπατέρες με κράτος και εργοδοσία

Στις πιο μαύρες μέρες του εργατοπατερισμού παραπέμπουν τα φαινόμενα νοθείας και εκφυλισμού που πολλαπλασιάζονται στο συνδικαλιστικό κίνημα, με πρωταγωνιστές τις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού και με στόχο να διατηρήσουν τις καρέκλες τους στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, να βάλουν εμπόδια στην προσπάθεια ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, να προωθήσουν με κάθε τρόπο τη στρατηγική της εργοδοσίας σε βάρος των εργαζομένων, με τη στήριξη της κυβέρνησης και των μηχανισμών του κράτους.

Στελέχη της εργοδοσίας, ακόμα και «συνδικαλιστές» - εργοδότες (!) φιγουράρουν στα ψηφοδέλτια σωματείων. Δικαστήρια βγάζουν σωρηδόν αποφάσεις για παράνομες απεργίες, ενώ η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ διακηρύσσει ότι η απεργία είναι «ξεπερασμένη» ως μέσο διεκδίκησης. Αστυνομικές δυνάμεις «περιφρουρούν» νόθα συνέδρια Εργατικών Κέντρων, με τελευταίο παράδειγμα την Κατερίνη, ενώ οι εργατοπατέρες δεν διστάζουν να προσλάβουν ακόμα και ιδιωτικές εταιρείες σεκιούριτι, για να «προστατέψουν» τις πομπές τους από τη δίκαιη αγανάκτηση και τη μαζική αντίδραση σωματείων και συνδικαλιστών που δεν συμβιβάζονται με αυτήν την άθλια κατάσταση και δεν ανέχονται τον εκφυλισμό.

* * *

Ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα που κατέγραψε ο «Ριζοσπάστης» είναι τα εξής:

  • Στη Φθιώτιδα, το Νοέμβρη του 2016 διαλύθηκε το τοπικό Εργατικό Κέντρο, με ευθύνη των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, για να αποφύγουν πρόστιμο εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ από το ΣΔΟΕ, για σωρεία παρανομιών και παρατυπιών σε επιδοτούμενα σεμινάρια κατάρτισης που οργάνωνε η συνδικαλιστική πλειοψηφία. Μετά τη διάλυση του ΕΚ Φθιώτιδας και την πρωτοβουλία σωματείων για τη σύσταση του Εργατικού Κέντρου Λαμίας, χωρίς αποκλεισμούς, οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού έσπευσαν να συγκροτήσουν διασπαστικό Εργατικό Κέντρο («Εργατικό Κέντρο Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας»), με αποστολή να βάζει εμπόδια στη δράση και στη συσπείρωση σωματείων στο Εργατικό Κέντρο Λαμίας.
  • Η «Ενωση Υπαλλήλων Εμπορίου Τροφίμων και Σούπερ Μάρκετ Αθηνών» αποτελεί μηχανισμό ωμής εργοδοτικής παρέμβασης στο συνδικαλιστικό κίνημα, με πρωταγωνιστές τους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ και με τη στήριξη της ΔΑΚΕ, χωρίς καμία δράση και βέβαια χωρίς μαζικές διαδικασίες. Κι όμως, κάτω από την πίεση διευθυντών, προϊσταμένων, ακόμα και της εργοδοσίας «αυτοπροσώπως», ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές πάνω από 6.000 εργαζόμενοι, κυρίως από μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ! Είναι φάμπρικα παραγωγής αντιπροσώπων στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, στη ΓΣΕΕ, διαμορφώνοντας συσχετισμούς. Στις τελευταίες «αρχαιρεσίες», το φθινόπωρο του 2017, με την παρέμβαση των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, πολλοί εργαζόμενοι «απειθάρχησαν» στις εντολές της εργοδοσίας κάνοντας αποχή, ενώ περίπου 1.200 εργαζόμενοι που σύρθηκαν στην κάλπη κατ' απαίτηση των αφεντικών ψήφισαν λευκό - άκυρο ή έριξαν ως ψήφο διαμαρτυρίας στην κάλπη το ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ.
  • Εργατικό Κέντρο Πάτρας: Το όργιο νοθείας που επιχείρησε να επιβάλει το χειμώνα του 2017 η τότε «ηγετική» ομάδα της διοίκησης, όπου τον πρώτο λόγο είχε η ΠΑΣΚΕ με επικεφαλής τον εργοδότη Καραγεωργόπουλο, που είναι ταυτόχρονα και εκπρόσωπος του γραφείου Τύπου της ΓΣΕΕ, απαντήθηκε με την αποφασιστική κινητοποίηση συνδικάτων και εργαζομένων της πόλης, ανάμεσά τους και τίμιων συνδικαλιστών από διάφορους χώρους, που αγανακτούν με τη σαπίλα και τον εκφυλισμό. Σήμερα το Εργατικό Κέντρο Πάτρας έχει διοίκηση που πρωτοστατεί στην οργάνωση των εργαζομένων και αποτελεί καρφί στο μάτι των εργοδοτικών και της πλειοψηφίας στη ΓΣΕΕ, που το πολεμούν με κάθε τρόπο.
  • Στο Εργατικό Κέντρο Καβάλας, οι δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού έφτασαν να προσλάβουν εταιρεία σεκιούριτι, που σε Γενική Συνέλευση του ΕΚ απαγόρευε την είσοδο σε όσους αντιπροσώπους δεν έδιναν τα στοιχεία τους! Οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των ταξικών σωματείων κατήγγειλαν το γεγονός και αποχώρησαν, ενώ πολλοί ήταν οι αντιπρόσωποι άλλων παρατάξεων που τους ακολούθησαν, αηδιασμένοι από τη στάση της πλειοψηφίας.
  • Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το Εργατικό Κέντρο Κατερίνης. Η απερχόμενη διοίκηση, την οποία ελέγχει η ΠΑΣΚΕ, κινητοποίησε τα ΜΑΤ για να πραγματοποιήσει νόθο «συνέδριο», αποκλείοντας μάλιστα τους νόμιμα εκλεγμένους αντιπροσώπους του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πιερίας. Η είσοδος των αντιπροσώπων στο «συνέδριο» ξεκίνησε με «face control» από τις δυνάμεις καταστολής που βρίσκονταν στην είσοδο του Εργατικού Κέντρου, κατόπιν εισαγγελικής εντολής. Τελικά, κάτω από τις έντονες αποδοκιμασίες, διακόπηκε η διεξαγωγή του νόθου «συνεδρίου».
* * *

Η νοθεία και ο εκφυλισμός πάνε παράλληλα με τον σφιχτότερο εναγκαλισμό των εργατοπατέρων με την εργοδοσία και τα κόμματά της, φτάνοντας η ΓΣΕΕ να υπογράψει ακόμα και «κοινή δήλωση» με τον ΣΕΒ και άλλες εργοδοτικές ενώσεις, για τη στήριξη της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Εκεί βρίσκεται η καρδιά του προβλήματος. Γι' αυτό χρειάζεται σήμερα να προβληματιστεί σοβαρά κάθε τίμιος συνδικαλιστής, απ' όποια παράταξη κι αν προέρχεται, για το πού οδηγούν το κίνημα ο εκφυλισμός των εργατοπατέρων και η ανοιχτή παρέμβαση της εργοδοσίας, με τη στήριξη του κράτους, στη διαμόρφωση συσχετισμών στις συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Μπροστά σ' αυτήν την αθλιότητα, είναι ανάγκη να ενταθεί η προσπάθεια για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Να δυναμώσει το ΠΑΜΕ με νέα σωματεία, επιτροπές αγώνα, συνδικαλιστές που δεν ανέχονται το σημερινό αίσχος, αγανακτούν με τις πρακτικές του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, ανησυχούν και προβληματίζονται για την πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος. Οι παρεμβάσεις σωματείων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ ενάντια στη νοθεία και τον εκφυλισμό απέδωσαν καρπούς, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, και πρέπει να στηριχθούν από ακόμα περισσότερους εργαζόμενους και συνδικαλιστές, να βάλουν σε κίνηση ακόμα περισσότερα σωματεία.


Χ. Μ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ